Kupiłam sobie tę książkę, będąc w liceum, i potem wielokrotnie przeglądałam (podpisy pod ilustracjami i tabele!),ale dopiero teraz przeczytałam w całości. Od razu też byłam nastawiona negatywnie przez opinię na LC, że nie należy uważać jej za wiarygodne źródło informacji - co oczywiście po tylu latach stanowiło dla mnie rozczarowanie.

Mocnym uderzeniem jest jeden ze wstępnych artykułów("Początki religii"),który nawet nie sili się na pozory naukowej obiektywności, naginając fakty o odległej historii do poglądów religijnych współczesnych. To był ten moment, kiedy cofnęłam się do listy autorów i uświadomiłam sobie, że mam w ręku, owszem, przewodnik religioznawczy, ale pisany z punktu widzenia nie tyle brytyjskiego naukowo, ile - anglikańskiego chrześcijaństwa.

Jednak chyba żaden późniejszy artykuł nie wywarł na mnie tak fatalnego wrażenia jak ten o początkach religii, a skład autorski jest jednak - sądząc po krótkich notkach biograficznych - dość urozmaicony. Obszerne są też działy poświęcone "bezpiecznym" religiom historycznym.

Powstaje pytanie, czy wiedząc już, z jakiego punktu widzenia będzie to opracowanie - i pominąwszy rozdział "Początki religii" - można uważać tę książkę za dobre źródło informacji. Zasadniczo - nie wiem, ponieważ nie umiem złapać autorów za rękę na żadnym konkretnym błędzie. Omówienia religii innych niż chrześcijaństwo wyglądają (?) rzeczowo, ale brakuje mi wiedzy, żeby cokolwiek oceniać. Rozdział o chrześcijaństwie można w dobrej wierze traktować jako "spojrzenie z wewnątrz", co też jest ciekawe - choć w sumie szkoda, że tak samo nie potraktowano wielkich religii wschodu, judaizmu czy islamu - też można było.

Specyficzny wpływ środowiska, które tworzyło to opracowanie, na jego treść daje efekt taki, że w rozdziale o chrześcijaństwie nie ma słowa o kulcie maryjnym, co u osoby wychowanej w Polsce wywołuje lekki uśmiech (kiedy już to sobie uświadomi). Za to znamienne jest ilustrowanie rozdziałów o sikhach czy muzułmanach m.i. zdjęciami rodzin mieszkających... w Londynie. Punkt widzenia inny niż nasz, specyficzny.

Czasem gorzej jest nauczyć się czegoś "źle" niż nie nauczyć się w ogóle, jednak mam wrażenie, że ostatecznie bilans mojej znajomości z tą książką jest dodatni: prawdę mówiąc jestem zbyt nieuważna i zbyt szybko zapominam nabyte informacje, żebym podejrzewała, że rzeczywiście zapamiętam na stałe jakieś przeinaczenia. Natomiast kiedy kupowałam to w latach 90, przyznam, że była to jedyna książka pokazująca np. linie chronologiczne rozwoju religii (i ta głębia czasowa historii i religii Indii!) - myślę, że wielokrotne kartkowanie, oglądanie ilustracji i wykresów pozostawiło w mojej głowie większy ślad wartościowej informacji niż ryzyko dezinformacji, której mogłam ulec teraz, czytając uważnie (zwłaszcza, że teraz mam lepszą możliwość oszacowania wartości merytorycznej tego, co czytam). Bo niestety nie była to wiedza, którą można po prostu wynieść ze szkoły.

Kupiłam sobie tę książkę, będąc w liceum, i potem wielokrotnie przeglądałam (podpisy pod ilustracjami i tabele!),ale dopiero teraz przeczytałam w całości. Od razu też byłam nastawiona negatywnie przez opinię na LC, że nie należy uważać jej za wiarygodne źródło informacji - co oczywiście po tylu latach stanowiło dla mnie rozczarowanie.

Mocnym uderzeniem jest jeden ze...

Dużo błędów (mam nadzieję, że błędów, a nie celowych przeinaczeń) merytorycznych. Lepiej unikać szerokim łukiem.

Dużo błędów (mam nadzieję, że błędów, a nie celowych przeinaczeń) merytorycznych. Lepiej unikać szerokim łukiem.