Bernard Campbell, profesor antropologii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles i autor kilku innych książek z tej dziedziny, wykładał również antropologię na Uniwersytecie w Cambridge i w Harvard University. Ekologia człowieka jego autorstwa jest książką niezwykłą, i to nie tylko ze względu na interdyscyplinarność, lecz głównie dlatego, że jest w niej próba pokazania, w jaki sposób szeroko rozumiane środowisko kontrolowało naszą ewolucję, początkowo biologiczną, a potem i kulturową. Nie jest to więc kolejny podręcznik antropologii człowieka, dzięki czemu powinna zainteresować szeroki krąg czytelników.
Autor nie ogranicza się do pokazania wpływu środowiska naturalnego na człowieka, lecz uświadamia, że podobnie wpływa na człowieka środowisko stworzone przez niego samego, jak np. miasta. Co najważniejsze, wykazuje, że wraz z rozwojem pasterstwa i rolnictwa uległa zakłóceniu istniejąca równowaga pomiędzy człowiekiem a środowiskiem naturalnym. Autor przedstawia niebezpieczeństwa wynikające z tego ciągle pogłębiającego się stanu nierównowagi, jeśli rozwój cywilizacji będzie przebiegał tak, jak dotąd, z ciągle rosnącą liczebnością populacji oraz bezmyślną eksploatacją środowiska naturalnego. Działania, które mogłyby zapobiec owym niebezpieczeństwom, czy, jak to ujmuje Bernard Campbell, „nas ocalić”, nie mają charakteru technologicznego, lecz przede wszystkim polityczny. Polski przekład ukazuje się mniej więcej w tym samym czasie, kiedy w Kairze odbywa się konferencja demograficzna ONZ — „Ludność i rozwój”. Warto więc szczególnie przytoczyć jeszcze jedną opinię autora, iż „...nie ma biednych krajów — są tylko kraje, które mają zbyt liczne populacje”.