O. Salij ciekawie i przeważnie zrozumiale wyjaśnia treść Dziesięciorga Przykazań. Przytacza przykłady bardzo aktualne (np. łapówkarstwo, aborcja). Nie zawsze były dla mnie jasne odniesienia filozoficzne. Maciej Rayzacher jako lektor nie do przecenienia.

O. Salij ciekawie i przeważnie zrozumiale wyjaśnia treść Dziesięciorga Przykazań. Przytacza przykłady bardzo aktualne (np. łapówkarstwo, aborcja). Nie zawsze były dla mnie jasne odniesienia filozoficzne. Maciej Rayzacher jako lektor nie do przecenienia.

Słuchałem audiobooka w doskonałym, oczywiście, wykonaniu Radosława Pazury. Do samej książki podchodziłem trochę z rezerwą, bo cóż nowego można o przykazaniach powiedzieć. A jednak bardzo mi się spodobała. Osadzenie w Piśmie Świętym, teologii i ta - mocno przez JPII podkreślana - idea miłości i wolności jako zaprzeczenie heteronomiczności. Oto fragment z "Veritatis splendor":
"I dlatego posłuszeństwo Bogu nie ma — jak sądzą niektórzy — charakteru heteronomicznego, tak jakby życie moralne było podporządkowane woli absolutnej wszechmocy, zewnętrznej wobec człowieka i przeciwnej jego wolności."
Dla mnie książka o. Salija jest solidnym - i dojrzałym, nie pierwszy raz przemyślanym, co podkreślił we wstępie - opracowaniem fundamentalnego zestawu chrześcijańskich norm moralnych. Odniesienia do współczesnego życia uważam za ciekawe i wyważone. Oraz inspirujące. Dla mnie to nie moralizatorstwo, ale zachęta do osobistego rozwoju i budowania lepszego świata.
I oczywiście z miłosierdziem w tle, bo nikt nie jest doskonały - ale to nie znaczy, że z tego powodu mamy zamykać uszy na nauczanie o doskonałości, bo zbliżać się do niej zawsze możemy.

Słuchałem audiobooka w doskonałym, oczywiście, wykonaniu Radosława Pazury. Do samej książki podchodziłem trochę z rezerwą, bo cóż nowego można o przykazaniach powiedzieć. A jednak bardzo mi się spodobała. Osadzenie w Piśmie Świętym, teologii i ta - mocno przez JPII podkreślana - idea miłości i wolności jako zaprzeczenie heteronomiczności. Oto fragment z "Veritatis...

Takie właśnie mówienie o katolicyzmie sprawia, że nie ma się ochoty w ogóle wchodzić z nim w dialog. Ex-catedralny wywód kogoś, kto (myśli, że) wie lepiej i z góry potępia wszystkich maluczkich, nie postępujących kryształową drogą ku zbawieniu. Pouczanie, potępianie i wytykanie placami - to ulubione chwyty retoryczne autora. Jeśli więc chcesz zetknąć się z "duchem" katolicyzmu omijaj tę pozycję, w niej znajdziesz tylko litery...

Takie właśnie mówienie o katolicyzmie sprawia, że nie ma się ochoty w ogóle wchodzić z nim w dialog. Ex-catedralny wywód kogoś, kto (myśli, że) wie lepiej i z góry potępia wszystkich maluczkich, nie postępujących kryształową drogą ku zbawieniu. Pouczanie, potępianie i wytykanie placami - to ulubione chwyty retoryczne autora. Jeśli więc chcesz zetknąć się z "duchem"...