A ja dodałabym tu Tadeusza Micińskiego i Stanisława Przybyszewskiego.

Obaj byli bardzo płodnymi twórcami o podobnych zapatrywaniach światopoglądowych i motywach twórczości. Mimo to myślę, że to Stanisław Przybyszewski jest bardziej rozpoznawalny z uwagi na fakt, że obok samej twórczości rozgłos przynosiła mu także atmosfera, jaką wokół siebie wytwarzał. Liczne skandale, przygodne kochanki, ślub z femme fatale Dagny Juel i bardzo szybki rozwód, choroba alkoholowa etc., przyczyniły się do uznania Przybyszewskiego za legendarną postać europejskiej bohemy.

Obaj autorzy byli przedstawicielami cyganerii artystycznej epoki Młodej Polski, którzy się przyjaźnili, obaj też tworzyli zarówno prozę, jak i poezję (warto dodać, że Przybyszewski pisał także dramaty). Zdania co do tego, który z nich był większym pisarzem są podzielone, ale mimo wszystko trzeba przyznać, że to Stanisław Przybyszewski znany jest szerszemu gronu czytelników. Ale czy był lepszym pisarzem? Trudno podać jednoznaczną i pewną odpowiedź. Jedni twierdzą, że tak, inni natomiast są wiernymi wyznawcami twórczości Micińskiego.

A ja dodałabym tu Tadeusza Micińskiego i Stanisława Przybyszewskiego.

Obaj byli bardzo płodnymi twórcami o podobnych zapatrywaniach światopoglądowych i motywach twórczości. Mimo to myślę, że to Stanisław Przybyszewski jest bardziej rozpoznawalny z uwagi na fakt, że obok samej twórczości rozgłos przynosiła mu także atmosfera, jaką wokół siebie wytwarzał. Liczne skandale,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mi skojarzyli się Prus i Sienkiewicz.
Popularniejszy był, oczywiście, ten drugi, którego Polacy ubóstwiali za 'Trylogię' i pokrzepienie serc poprzez postaci walecznych Sarmatów, którzy mieli też ideały wprost zaczerpnięte z romantyzmu (nie inaczej!). Prusa natomiast traktowano jako kronikarza z dużym poczuciem humoru, ale jego poważniejsze powieści jak 'Lalka' czy 'Emancypantki' nie docenili ówcześni krytycy - zwracali uwagę na brak ładu i składu w fabule oraz samej konstrukcji, jak też na nieścisłości w fabułach (jeden krytyk wypisał koleje losu Wokulskiego, aby pokazać, że niemożliwe są takie życiowe sytuacje).
Dzisiaj Sienkiewicza nadal się czyta, ale raczej spotykam się wśród znajomych ze zdaniem, że 'trąci myszką'. Natomiast powieści Prusa są ciągle analizowane, interpretowane na milion sposobów - po prostu zostały docenione przez współczesnych badaczy i czytelników.
Sama jestem fanką twórczości pana Głowackiego i lubię raz po raz zagłębić się w nielogiczne losy Wokulskiego. Za Sienkiewiczem nie przepadam - po prostu nie mój gust...

Mi skojarzyli się Prus i Sienkiewicz.
Popularniejszy był, oczywiście, ten drugi, którego Polacy ubóstwiali za 'Trylogię' i pokrzepienie serc poprzez postaci walecznych Sarmatów, którzy mieli też ideały wprost zaczerpnięte z romantyzmu (nie inaczej!). Prusa natomiast traktowano jako kronikarza z dużym poczuciem humoru, ale jego poważniejsze powieści jak 'Lalka' czy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]23120|Ernest Hemingway[/authorPhoto] Ernest Hemingway[authorLink]23120|Ernest Hemingway[/authorLink]
 [authorPhoto]25285|William Faulkner[/authorPhoto] William Faulkner[authorLink]25285|William Faulkner[/authorLink]
Kolejna para rywali to Hemingway i Faulkner. Każdy pisał inaczej, ale obaj okazali się na tyle doskonali, że otrzymali Nobla.

Do dziś trudno mi się zdecydować, którego bardziej lubię i cenię. Gdy czytam Hemingwaya, wydaje mi się, że jest lepszy, ale gdy potem sięgam po Faulknera, zmieniam zdanie:).

 [authorPhoto]23120|Ernest Hemingway[/authorPhoto] Ernest Hemingway[authorLink]23120|Ernest Hemingway[/authorLink]
 [authorPhoto]25285|William Faulkner[/authorPhoto] William Faulkner[authorLink]25285|William Faulkner[/authorLink]
Kolejna para rywali to Hemingway i Faulkner. Każdy pisał inaczej, ale obaj okazali się na tyle doskonali, że otrzymali Nobla.

Do dziś trudno...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]14093|Georges Simenon[/authorPhoto] Georges Simenon[authorLink]14093|Georges Simenon[/authorLink]

oraz

 [authorPhoto]13912|Albert Camus[/authorPhoto] Albert Camus[authorLink]13912|Albert Camus[/authorLink]

Ponoć na wieść o tym, że Albert Camus otrzymał Nagrodę Nobla Simenon rzekł do żony: "Wyobrażasz sobie, że ten dupek dostał Nobla a nie ja?". Przy czym wydaje się, że to starszy z tej dwójki literatów, czyli Simenon postrzegał twórczość obojga jako swoistą rywalizację. Sam Camus z kolei stwierdził, że gdyby nie twórczość Simenona, nie powstałby "Obcy".

 [authorPhoto]14093|Georges Simenon[/authorPhoto] Georges Simenon[authorLink]14093|Georges Simenon[/authorLink]

oraz

 [authorPhoto]13912|Albert Camus[/authorPhoto] Albert Camus[authorLink]13912|Albert Camus[/authorLink]

Ponoć na wieść o tym, że Albert Camus otrzymał Nagrodę Nobla Simenon rzekł do żony: "Wyobrażasz sobie, że ten dupek dostał Nobla a nie ja?". Przy czym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Witam,

wydaje mi się, że nie można upraszczać wartości czyjegoś dorobku literackiego czy poetyckiego do tego, z kim był związany i jak związek ten przetrwał tudzież rozpadł się. Sylvia Plath zyskała większy rozgłos dzięki swemu małżeństwu ze znanym angielskim poetą, to fakt, tym niemniej nie można nie doceniać jej kunsztu, talentu i dorobku naukowego - wykładała przecież literaturę na Smith's College. Sexton zaczęła być doceniana w późniejszych latach swojej kariery, gdy wypracowała wreszcie własny styl i tematykę, porzucając kwestie dotyczące wyłącznie jej samej i swojego stanu psychicznego. Obie cierpiały na depresję i obie popełniły samobójstwo, znały się i lubiły, ale uważam, że w przypadku dawnych poetów czy pisarzy to upływający czas jest najlepszym probierzem uniwersalności przekazu. I myślę, że czas dowiódł, że to Sylvia była jednak lepszą poetką.

Co do naszego podwórka, to postawiłabym na jednej szali naszych wieszczów narodowych a na drugiej Norwida, którego genialnej twórczości (nie tylko poetyckiej przecież!) nadal się nie docenia, wymachując "Dziadami" czy innym "Kordianem". Norwid wyprzedził ich o lata świetlne, a nikt nadal nie pielgrzymuje do jego grobu (w przenośni oczywiście, w krypcie na Wawelu jest przecież tylko symboliczna garść ziemi), panie na lekcjach polskiego pomijają opędzając obowiązek jednym czy dwoma wierszami, rozpływając się kwieciście nad "Stepami akermańskimi". Chyba jednak nie tędy droga.

Aha - i chyba 450 a nie 250 rocznica? :)

Pozdrawiam

Witam,

wydaje mi się, że nie można upraszczać wartości czyjegoś dorobku literackiego czy poetyckiego do tego, z kim był związany i jak związek ten przetrwał tudzież rozpadł się. Sylvia Plath zyskała większy rozgłos dzięki swemu małżeństwu ze znanym angielskim poetą, to fakt, tym niemniej nie można nie doceniać jej kunsztu, talentu i dorobku naukowego - wykładała przecież...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Miłosz i Herbert?
Tak mi się skojarzyło ze względu na tę kolejną aktualność. Zawsze miałem wrażenie, że jak polonistki mówiły o Miłoszu to same ahy i ohy, a jak Herbert to już nie.
Ja zawsze wolałem Hebrerta. Żałuję, że nigdy nie będę miał okazji z nim porozmawiać.

Miłosz i Herbert?
Tak mi się skojarzyło ze względu na tę kolejną aktualność. Zawsze miałem wrażenie, że jak polonistki mówiły o Miłoszu to same ahy i ohy, a jak Herbert to już nie.
Ja zawsze wolałem Hebrerta. Żałuję, że nigdy nie będę miał okazji z nim porozmawiać.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dziękuję za ciekawy artykuł.
Polska para, jaka natychmiast mi się nasuwa na myśl, to oczywiście Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Choć dziś odpowiedź na pytanie: "Który z Wielkich jest większy?" jest niemożliwa (zdania będą podzielone dokładnie pół na pół), to za ich życia Słowacki żył w wyraźnym cieniu Adama Mickiewicza (sam Słowacki miał takie poczucie).

Bardziej interesująca wydaje się kwestia, że im bardziej zbliżamy się do końca XX wieku, tym mniej widać takich par; aż do chwili dzisiejszej. Wydaje się, że dzisiejszym miernikiem genialności jest otrzymanie Nagrody Nobla. Może być to jednak kryterium złudne. Dziś wielu autorów otrzymuje miano wybitnych, ale jest to miane relatywne. Każdy z nas może uznać jakiegokolwiek pisarza za wybitnego (w swoim subiektywnym odczuciu), dlatego dzisiaj trudno już znaleźć pisarzy, którzy żyją w cieniu kogoś innego.

Intuicja podpowiada mi, że łatwiej takie pary znajdować właśnie wśród poetów.

Serdeczności.

Dziękuję za ciekawy artykuł.
Polska para, jaka natychmiast mi się nasuwa na myśl, to oczywiście Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Choć dziś odpowiedź na pytanie: "Który z Wielkich jest większy?" jest niemożliwa (zdania będą podzielone dokładnie pół na pół), to za ich życia Słowacki żył w wyraźnym cieniu Adama Mickiewicza (sam Słowacki miał takie poczucie).

Bardziej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post