Przynajmniej nie SB-ek jak Severski.

Przynajmniej nie SB-ek jak Severski.

Osoba która potrafi czytać - to czytacz!. Osoba wyrobiona czytelniczo - to czytacz literatury sensacyjnej! Aż się boje pomyśleć kim jest czytacz poezji, lub nie daj Boże - literatury klasycznej! 

Osoba która potrafi czytać - to czytacz!. Osoba wyrobiona czytelniczo - to czytacz literatury sensacyjnej! Aż się boje pomyśleć kim jest czytacz poezji, lub nie daj Boże - literatury klasycznej! 

Miałem o tym samym pisać. No pacz, noblistka mówi, że by czytać [jej] książki trzeba mieć kompetencje, tutaj dowiadujemy się, że literatura sensacyjna jest dla WYROBIONYCH czytelników. Czekam kiedy by czytać, trzeba będzie zdawać egzamin albo otrzymać certyfikat "kompetencji i wyrobienia" 😈 Znam "gryps" z czasów dziecięcych "o byciu wyrobionym"... ale jako, że jestem poważnym lisem to go nie zacytuję .

A może trzeba wierzyć, że literatura NOBILITUJE... tylko jaka? Jak rzyć? 😅

Miałem o tym samym pisać. No pacz, noblistka mówi, że by czytać [jej] książki trzeba mieć kompetencje, tutaj dowiadujemy się, że literatura sensacyjna jest dla WYROBIONYCH czytelników. Czekam kiedy by czytać, trzeba będzie zdawać egzamin albo otrzymać certyfikat "kompetencji i wyrobienia" 😈 Znam "gryps" z czasów dziecięcych "o byciu wyrobionym"... ale jako, że jestem...

To wtrącę swoje ciemną nocą, że przed przystąpieniem do przeczytania horroru ekstremalnego należy się też zdecydowanie wyrobić (chociaż mnie akurat to nie dotyczy lecz nie wiem dlaczego), w sensie rzygnąć parę razy na zapas, żeby nie rzygnąć z nagła pod siebie, lub na siebie.

To wtrącę swoje ciemną nocą, że przed przystąpieniem do przeczytania horroru ekstremalnego należy się też zdecydowanie wyrobić (chociaż mnie akurat to nie dotyczy lecz nie wiem dlaczego), w sensie rzygnąć parę razy na zapas, żeby nie rzygnąć z nagła pod siebie, lub na siebie.

Jakiż to "horror ekstremalny"?

Jakiż to "horror ekstremalny"?

Ten:
  The Dark Side of Red . An Extreme Horror Novel[bookLink]4945102|The Dark Side of Red . An Extreme Horror Novel[/bookLink]

Ten:
  The Dark Side of Red . An Extreme Horror Novel[bookLink]4945102|The Dark Side of Red . An Extreme Horror Novel[/bookLink]

 [bookCover]4945102|The Dark Side of Red . An Extreme Horror Novel[/bookCover]

Boże, chociaż jeden sensowny komentarz. Bo cała reszta raczej w stylu "nie czytałam/em ale się wypowiem"...
Ja Falińskiego czytałam, podoba mi się, bo lubię powieści (i filmy) z serii "zabili go i uciekł". A czy autorzy uważają, że dla wyrobionych piszą czy nie, to mnie w ogóle nie interesuje. Porównywanie sensacji z fantasy / s-f (jak również jakichkolwiek utworów z różnych kategorii) nie ma sensu, akurat ja znacznie wyżej sobie cenię sensację. Nawet jak się gonią po zamarzniętym Bałtyku, jak u Miłoszewskiego. Fantastyka i s-f mnie nudzi. Próbowałam, przysięgam, nie daję rady.

Boże, chociaż jeden sensowny komentarz. Bo cała reszta raczej w stylu "nie czytałam/em ale się wypowiem"...
Ja Falińskiego czytałam, podoba mi się, bo lubię powieści (i filmy) z serii "zabili go i uciekł". A czy autorzy uważają, że dla wyrobionych piszą czy nie, to mnie w ogóle nie interesuje. Porównywanie sensacji z fantasy / s-f (jak również jakichkolwiek utworów z...

Mnie też nie interesują wypowiedzi ani poglądy autora tylko to jak napisał książkę. Dzisiaj zacznę ją czytać i przekonam się czy jest interesująca czy przeciwnie.

Mnie też nie interesują wypowiedzi ani poglądy autora tylko to jak napisał książkę. Dzisiaj zacznę ją czytać i przekonam się czy jest interesująca czy przeciwnie.

No już, już nie podniecaj się. Nie widzę powodu, dla którego powieść mistrza literatury szpiegowskiej miałaby być gorsza od dzieła mistrza fantastyki.

A o wyrobionym czytelniku musi mówić, bo przecież nie powie, że to szmelc, skoro takie książki pisze. Czy którykolwiek pisarz mówił, że jego gatunek to sieczka zdatna tylko dla niewymagającego i niezbyt bystrego czytelnika?

No już, już nie podniecaj się. Nie widzę powodu, dla którego powieść mistrza literatury szpiegowskiej miałaby być gorsza od dzieła mistrza fantastyki.

A o wyrobionym czytelniku musi mówić, bo przecież nie powie, że to szmelc, skoro takie książki pisze. Czy którykolwiek pisarz mówił, że jego gatunek to sieczka zdatna tylko dla niewymagającego i niezbyt bystrego czytelnika?

Które to dzieła szpiegowskie zbliżają się do poziomu Lema, Le Guin czy Tolkiena?

Które to dzieła szpiegowskie zbliżają się do poziomu Lema, Le Guin czy Tolkiena?

@Jerico zdaje się że Stephen King porównał swoje książki do Big Maca i porcji frytek  :) mnie się to bardzo spodobało,  każdy kto Kinga zna to wie że jego książki często są czymś więcej. Ale pięknie zamknął tym stwierdzeniem usta krytykującym,  postawił się w pozycji osoby skromnej co tylko przysporzylo mu czytelników.  A wątpię żeby był tak naprawdę skromnym człowiekiem,  on po prostu świetnie rozumie ludzką psychikę i na tym zbil majątek. Natomiast tu od razu rzuca się w oczy brak skromności,  dlatego tak bardzo nam się tu wszystkim ten artykuł nie podoba  :)

@Jerico zdaje się że Stephen King porównał swoje książki do Big Maca i porcji frytek  :) mnie się to bardzo spodobało,  każdy kto Kinga zna to wie że jego książki często są czymś więcej. Ale pięknie zamknął tym stwierdzeniem usta krytykującym,  postawił się w pozycji osoby skromnej co tylko przysporzylo mu czytelników.  A wątpię żeby był tak naprawdę skromnym człowiekiem, ...

@Moki No fakt, a u nas zdaje się Pilipiuk twierdzi, że jest wielkim grafomanem. Z tym, że oni mówią tak o sobie i swoich książkach, ale nie powiedzą, że to czytelnik musi być niewymagający, żeby ich książki czytać.

@Iselor A co jest takiego wyjątkowego w Tolkienie np? Facet stworzył świetny świat, który opracowywał w każdym szczególe, wpisał swoje poglądy na dobro i zło we Władcę. Wszystko pięknie i wspaniale, Bardzo Tolkiena lubię, Le Guin też, a Lema trochę mniej, ale też jest w porządku. Jadnak nie widzę nic takiego w ich dziełach, czego nie dałoby się zrobić w powieści szpiegowskiej.

Możesz powiedzieć, że o, powieść szpiegowska to się opiera na samych schematach i nie może być wielka, bo wiadomo, że musi być jakiś przeciwnik, jeden drugiego będzie musiał przechytrzać, najlepiej do tego jakaś zdrada i na koniec strzelanina.

Prawda, tyle, że Władca sprowadzony do podstawowych elementów też może zostać opisany, jako spokojne życie i impuls wyrywający bohatera z jego ułożonego świata, zmuszający go do działania, zbieranie drużyny i ważna wyprawa w celu ratowania świata, bo gdzieś tam czai się wielkie zło, plus magiczny artefakt, który jak wpadnie w ręce wielkiego złego, to śmierć, kiła mogiła. Mamy mędrca-mentora, który w zasadzie wszystko mógłby zrobić sam, ale zrzuca brzemię na barki protagonisty, mamy zdradę i odkupienie, brzemię odpowiedzialności... Sam przyznaj, że jakbym ci w ten sposób opisał książkę i nie miałbyś pojęcia, że mówię o Władcy, to byś uznał, że to najbardziej schematyczne i sztampowe fantasy.

@Moki No fakt, a u nas zdaje się Pilipiuk twierdzi, że jest wielkim grafomanem. Z tym, że oni mówią tak o sobie i swoich książkach, ale nie powiedzą, że to czytelnik musi być niewymagający, żeby ich książki czytać.

@Iselor A co jest takiego wyjątkowego w Tolkienie np? Facet stworzył świetny świat, który opracowywał w każdym szczególe, wpisał swoje poglądy na dobro i zło we...

Co jest wyjątkowego w Tolkienie? Język, poetyckość, filozofia, piękno, stworzony od podstaw świat, nowy język z gramatyką i własnym alfabetem, lata ciężkiej pracy, wyobraźni i traumy wojennej. Nie możesz zarzucać archetypom, że są archetypami, bo były pierwsze. Tu argument wtórności nie ma racji bytu, a nawet gdyby miał, to wtórność nie jest wadą samą w sobie. Od początku powstania kultury oralnej ludzie wykorzystują te same motywy, dotykając samej istoty istnienia ludzkiego. Mówiąc w ten sposób każdą historię można sprowadzić tylko do tych samych utartych motywów, ale to nie wszystko, prawda? Zależy też jak te motywy wykorzystamy.

Co jest wyjątkowego w Tolkienie? Język, poetyckość, filozofia, piękno, stworzony od podstaw świat, nowy język z gramatyką i własnym alfabetem, lata ciężkiej pracy, wyobraźni i traumy wojennej. Nie możesz zarzucać archetypom, że są archetypami, bo były pierwsze. Tu argument wtórności nie ma racji bytu, a nawet gdyby miał, to wtórność nie jest wadą samą w sobie. Od początku...

@Caroline_Q  "każdą historię można sprowadzić tylko do tych samych utartych motywów, ale to nie wszystko, prawda? Zależy też jak te motywy wykorzystamy."
No właśnie do tego zmierzałem. Władca może się składać z utartych schematów, a stanowi wspaniałe dzieło. To samo może być z tą literaturą szpiegowską czy szerzej sensacyjną.  I tak, większość tego rodzaju literatury to zwykle czytadła, podobnie jak większość fantastyki, którą tak gloryfikuje Iselor.

Uwielbiam Tolkiena za jego światotwórstwo i do Władcy i Hobbita często wracam (Silmarilion rzadziej, bo jednak ma trochę nazbyt kronikarski styl). Co nie zmienia faktu, że szpiegostwo jako takie da się bez problemu wpasować w tę fantastykę. Nie sądzę, żeby powieść Tolkiena od razu stała się gorszym rodzajem literatury, gdyby postanowił wpleść w nią wątek szpiegowski. Ani Ziemiomorze Le Guin nie straciłoby z automatu na atrakcyjności, gdyby autorka poszła w kierunku intryg między wyspami.

Fantastyka ma tę przewagę nad powieścią szpiegowską, że autorzy mogą popuścić wodze wyobraźni i tworzyć wspaniałe światy magiczne bądź przyszłości, a po powieści szpiegowskiej jednak większość czytelników oczekuje, że będzie twardo osadzona w realiach naszego świata, a im więcej researchu zrobi autor, żeby wydarzenia były jak najbardziej prawdopodobne.

Prawdopodobnie za mistrza powieści szpiegowskiej można uznać Le Carre'go. Niech o jego poziomie świadczy ten fragment "Encyklopedii Szpiegów" Polmara i Allena
"Autorzy encyklopedii pozwalają sobie rekomendować wymienione poniżej książki czytelnikom, którzy chcą pogłębić swą wiedzę. W proponowanym wyborze nie uwzględniono powieści, z wyjątkiem jednej, The Spy Who Came In From the Cold (1963) Johna Le Carrego, gdyż oddaje ona lepiej niż literatura faktu atmosferę zimnej wojny, a zwłaszcza w Berlinie, oraz klimat tajnego świata szpiegów i walki wywiadów.".
Forsyth i Follet też mają książki, które bym postawił bardzo wysoko na liście "dobra powieść szpiegowska".

@Caroline_Q  "każdą historię można sprowadzić tylko do tych samych utartych motywów, ale to nie wszystko, prawda? Zależy też jak te motywy wykorzystamy."
No właśnie do tego zmierzałem. Władca może się składać z utartych schematów, a stanowi wspaniałe dzieło. To samo może być z tą literaturą szpiegowską czy szerzej sensacyjną.  I tak, większość tego rodzaju literatury to...