-Wróciłem!-krzyknął wampir w niebieskim berecie i różowej kamizelce potykając się o próg własnego mieszkania.
-Chociaż wiem, że Pan mnie o to nie prosił przygotowałem kolację.
-Kim ty u licha jesteś?
-Adolf Krzywonos, nie pamięta Pan??Rano podpisałem z panem umowę.
-?
-Jestem Twoim to znaczy Pana lokajem..
-Nie kojarzę, ale jestem zmenczony porozmawiamy jutro...
Moja propozycja nowego książkowego wampira to roztrzepany Lucuś w różowym kaftanie.Jest to propozycja dla dzieci,ale również dla starszych, którzy poszukują wytchnienia i powrotu do dzieciństwa.Jego towarzyszem, opanowanym, spojnym i małomównym będzie Adolf(przez Lucusia zwanym Adkiem) dzięki niemu Lucek rozwiąże wszystkie konfikty, które wynikły z jego nieopanowania. Chciałabym, aby ten wampir był wesoły, kolorowy,żartobliwy i...poszukujący pracy.

-Wróciłem!-krzyknął wampir w niebieskim berecie i różowej kamizelce potykając się o próg własnego mieszkania.
-Chociaż wiem, że Pan mnie o to nie prosił przygotowałem kolację.
-Kim ty u licha jesteś?
-Adolf Krzywonos, nie pamięta Pan??Rano podpisałem z panem umowę.
-?
-Jestem Twoim to znaczy Pana lokajem..
-Nie kojarzę, ale jestem zmenczony porozmawiamy jutro...
Moja...

Kolejna nocna zmiana, jak zawsze. No, ale koniec narzekania, trzeba wziąć jedzenie do pracy. Dziś znów krew instant i kanapki. Mam już dość takiego żarcia, trzeba w końcu iść na jakieś większe zakupy i przejść na zdrowy tryb życia. O, taksówka już podjechała, to idziemy. Podjeżdżam pod szpital. Wchodząc do środka spotkałem swoją przyjaciółkę Paulinę. Od razu z miejsca podniosła rękę i krzyknęła "Cześć". Razem z Pauliną pracujemy na porodówce, jesteśmy tam bardzo lubiani przez pacjentki. Praca w szpitalu na nocne zmiany jest bardzo męcząca, nawet jak dla wampira. Jednak nie zamieniłbym jej na żadną inną, bo to cudowne uczucie patrzeć jak rodzice się radują ze swoich pociech. W dzisiejszych czasach wampiry są bardzo szanowane i uważane za równe z ludźmi. Ludzie przestali się ich bać po tym jak dowiedzieli się, że one mogą się odżywiać tak samo jak inni i wcale nie muszą pić krwi i wcale nie są złe to był tylko taki stereotyp. Przebrałem się w fartuch i od razu otrzymałem zgłoszenie o porodzie jednej z moich pacjentek. Natychmiast się zebrałem i popędziłem na porodówkę, gdzie już czekała na mnie rodząca kobieta. Po zakończeniu porodu, ojciec przeciął pępowinę i razem z matką mogli przytulić bobasa. Dziecko urodziło się zdrowe. Rodzicom urodził się piękny i silny synek. Było to ich pierwsze dziecko, któremu dali na imię Łukasz. Dziękowali mi i chcieli dawać różne upominki jednak ja nie chciałem nic przyjąć, gdyż powinnością lekarza jest pomagać innym i tak też im powiedziałem. Potem im oznajmiłem, że przy mnie zarówno Kinga, bo tak nazywała się matka jak i ich dziecku malutkiemu Łukaszkowi zapewnię najlepszą opiekę. Po udanym porodzie postanowiłem zaprosić Paulinę na randkę do restauracji znajdującej się w pobliżu i do tego też była piękną wampirzycą, asystowała przy porodzie oraz bardzo długo się znaliśmy.

Kolejna nocna zmiana, jak zawsze. No, ale koniec narzekania, trzeba wziąć jedzenie do pracy. Dziś znów krew instant i kanapki. Mam już dość takiego żarcia, trzeba w końcu iść na jakieś większe zakupy i przejść na zdrowy tryb życia. O, taksówka już podjechała, to idziemy. Podjeżdżam pod szpital. Wchodząc do środka spotkałem swoją przyjaciółkę Paulinę. Od razu z miejsca...

Myślę, że w dobie dzisiejszej pop kultury nowy wampir powinien być super(a wręcz uber) bohaterem. Mieliśmy wiele tworów komiksowych naszych kochanych wąpierzy, ale żaden nie był na topie tak bardzo jak teraz bohaterowie filmowych marvelowskich "avengers'ów".
Niekoniecznie jest to mój wymarzony typ wampira. Śni mi się by znów zapanował nastrój mroku i zmysłowości, lecz idąc za modą tak jak organizatorzy by chcieli wampir powinien być jak Loki.
Przebiegły, chaotyczny zły, z super mocami, boski.
Taki obraz sprzedałby się idealnie i do książek, filmów i komiksów.
Krew, kły, słońce? Wyśmiałby to ironizując. Nieśmiertelność? - oj tak, i to wręcz przedwieczna! Taki wampir potrafiłby latać, biegać z prędkością większą niż światło, był nieskazitelnie wytrzymały i silny a rany goiły by mu się w kilka sekund. Nie straszne by mu były kołki czy odcięcie głowy, a czosnek..cóż a kto lubi zapach czosnku ?
Relikwie, krzyże i inne takie? A gdzie tam! W końcu jest wieczny, więc istniał przed znakami wiar, przed znanymi nam nawet politeistycznymi wiarami!
Mógłby być ekstra anty-bohaterem! Tylko do pary musiałby mieć bohatera, co by nie było nudno najlepiej kogoś z panteonu fantastycznego - np. dobrego samarytanina wilkołaka z super ludzkimi odruchami uczuciowymi :P
Nowy wampir kruszył by serca niczym lodołamacz!

Myślę, że w dobie dzisiejszej pop kultury nowy wampir powinien być super(a wręcz uber) bohaterem. Mieliśmy wiele tworów komiksowych naszych kochanych wąpierzy, ale żaden nie był na topie tak bardzo jak teraz bohaterowie filmowych marvelowskich "avengers'ów".
Niekoniecznie jest to mój wymarzony typ wampira. Śni mi się by znów zapanował nastrój mroku i zmysłowości, lecz idąc...

Książę Jan Krasiński skłonił się dwornie. Nawet ucałował wyciągniętą dłoń prymasa Polski, Michała Kalickiego, który poprzestał na skinięciu głową. Świty ich obu zadowoliły się mierzeniem siebie nawzajem podejrzliwymi spojrzeniami.
— Kto by pomyślał — mruknął prymas — że święta Matka Kościół będzie wchodziła w sojusze z...
— Uważajcie na słowa, wasza ekscelencjo. Nie chcecie chyba urazić sojusznika? — Hrabia się uśmiechnął. — Polskie strachy może nie raz stawały ością w gardle co bardziej... posłusznym Watykanowi hierarchom, jak i powstańcy zresztą, ale braku patriotyzmu nigdy nie można nam było zarzucić. Już wieszcz, Adam Mickiewicz, zauważał naszą rdzenną słowiańskość...
— Ale coś nie z polskim rządem sojusze podpisujecie — bąknął ktoś.
Obaj sygnatariusze impertynenta zlekceważyli.
— Trudno, taki zeitgeist — westchnął melancholijnie ktoś ze strony zaświatowej.
Prymas zaraz podjął.
— Skoro ludzie przestają wierzyć i w strachy, i w cuda, skoro ofensywa odczarowania świata trwa, skoro nikt już szacunku nie ma ani dla biskupa, ani dla wampira... — Prymas rozpędził się w kazaniu: — ...to w imieniu polskiego Kościoła i w imię Boże: podpisuję!
Z całą ceremonialnością upuścił sobie kroplę krwi przy podpisie, skropił papier wodą święconą i postawił pieczęć. Hrabia uczynił to samo, acz bez krwi, bo ta nie krążyła mu już w żyłach. W zamian pozwolił się skropić poświęconą woda i przyjął na rękę piekący znak krzyża; wgłębienie po wypalonym znamieniu napełniono atramentem, którym przypieczętowano pergamin. Takie poświęcenie obu stron miało być dowodem ich szczerości oraz równości.
— Panie, panowie, braci i siostry — oznajmił z namaszczeniem prymas — sojusz strachów polskich i Kościoła Katolickiego w Polsce uważam za zawarty i odtąd po wsze czasy, oby, obowiązujący!

Książę Jan Krasiński skłonił się dwornie. Nawet ucałował wyciągniętą dłoń prymasa Polski, Michała Kalickiego, który poprzestał na skinięciu głową. Świty ich obu zadowoliły się mierzeniem siebie nawzajem podejrzliwymi spojrzeniami.
— Kto by pomyślał — mruknął prymas — że święta Matka Kościół będzie wchodziła w sojusze z...
— Uważajcie na słowa, wasza ekscelencjo. Nie chcecie...

Obudził się w swojej trumnie. Jak zwykle.
Nic nowego. Wyjrzał przez okno swojego kamiennego mauzoleum. Ksieżyc wysoko, chłodna jesienna noc. No i oczywiście głód. Wczoraj dostał tylko 1 chomika…
Ziewnął po czym dotknął językiem swoich wampirzych kłów. Zdrowe, ostre, gotowe do działania. Zamknął ostrożnie wieko swojego upiornego łoża, po czym podszedł do starej, pamiętającej czasy napoleona szafy i wyjął swój klasyczny czarny garnitur. Odruchowo spojrzał na siebie w lustrze. Oczywiście brak odbicia ale staroświecki garnitur leżał dobrze.
Wziął głęboki oddech i jak zwykle przed opuszczeniem swojego małego kamiennego grobowca przyjął groźny wyraz twarzy po czym szarpnął za klamkę ciężkich, metalowych drzwi i wybiegł z upiornym śmiechem na...swój wybieg.
Po drugiej stronie za grubą pancerną szybą siedzieli spasieni ludzie z latarkami, śmiejąc się i wulgarnie komentując jego występ. Co jakiś czas jakiś dowcipniś cisnął w niego torebką z ketchupem bądź jakimś ogryzkiem. Tak. ON-niegdyś wielki i groźny wampir, łamacz kobiecych serc, mityczny twór na którego polowali wielcy ludzcy łowcy, został zdegradowany do cyrkowego klowna ku uciesze spasionych ludzkich kukiełek mających na tyle dużo pieniędzy aby zapłacić za ten podły show. Poganiany przez 2 wielkich ochroniarzy elektrycznymi pastuchami skakał, charczał, śmiał się...a w głębi duszy wył z wściekłości.
Nie raz próbował ucieczki lecz na nic zdała się jego szybkość i siła. Ultra-pancerne szyby których nawet strzał z bazooki nie zostawiłby nawet rysy, a poza 2 ochroniarzami z wybiegu, czekał blisko cały szwadron ciężko uzbrojonych pacyfikatorów gotowych go przywołać do porządku(czyt. zatłuc) swoimi ciężkimi, srebrnymi kijami, no i oczywiście na koniec wszczepiony pod skórę chip paraliżujący, który nawet wampirowi potrafi zadać niesamowity ból ale nie zabić. Chciałby wreszcie umrzeć, zostawić tą rzeczywistość. Wie, że nie może, ale też ONI nie dadzą mu odejść. Musi grać. Noc w noc to samo...usypiać ICH czujność…

Obudził się w swojej trumnie. Jak zwykle.
Nic nowego. Wyjrzał przez okno swojego kamiennego mauzoleum. Ksieżyc wysoko, chłodna jesienna noc. No i oczywiście głód. Wczoraj dostał tylko 1 chomika…
Ziewnął po czym dotknął językiem swoich wampirzych kłów. Zdrowe, ostre, gotowe do działania. Zamknął ostrożnie wieko swojego upiornego łoża, po czym podszedł do starej,...

Wszystko zaczęło się od pewnego nieszczęśnika, który w tym samym dniu i mniej więcej w tym samym czasie, został ugryziony przez wampira i zombie. Pewnie wałęsał się po jakichś ciemnych zakamarkach i trafił na dwie wygłodniałe kreatury. Inaczej nigdy nie pożywiłyby się tą samą ofiarą. Wampiry brzydzą się krwi skażonej jadem zombie, a zombie odstrasza człowiek ugryziony przez wampira. Miał wyjątkowego pecha... on i cała ludzkość. Ów nieszczęśnik jakimś cudem przeżył, jednak jad zombie w połączeniu z substancjami, które dostały się do jego krwi poprzez ugryzienie wampira, stoworzyły nienaturalnie groźną hybrydę. Zmiany fizyczne postępowały bardzo szybko. Następnego dnia okropnie bolała go głowa i szczęka – ze strachem zauważył ubytki w swoim uzębieniu. Co więcej, nad obecnie kruszącymi się zębami wyrzynały się nowe, ostre i spiczaste. W ustach ciągle zbierała mu się ślina, a język wydawał się nienaturalnie długi. Jednocześnie wciąż odczuwał niezaspokojone pragnienie. Kilka dni później, doszło do trwałych zmian skórnych. Jego skóra pobladła mocno i schodziła płatami. Początkowo próbował zdzierać odchodzące kawałki, jednak nie dawało to większego rezultatu. Wyglądał koszmarnie z nowym, spiczastym uzębieniem i bladą schodzącą skórą. Oczy miał całe przekrwione, a włosy mu wypadały.

Po tygodniu, kierowany niepohamowaną potrzebą, pożywił się pierwszym człowiekiem. Było to późnym popołudniem – słońce go drażniło, lecz nie robiło mu większej krzywdy. Swoją ofiarę ugryzł niedaleko miejsca, gdzie sam został zaatakowany. Na nasze nieszczęście, nowy, zhybrydowany jad zachowywał się jak wirus. Tak powstał kolejny osobnik tego nowego gatunku.

Zompir – tak nazywamy kreatury będące naszymi drapieżnikami. W ciągu miesiąca opanowały połowę ludzkości. Polują za dnia i w nocy, są szybsze, bardziej wytrzymałe i inteligentne. Siły zbrojne nie mają pojęcia, jak sobie z nimi poradzić. Srebro jest bezużyteczne. Jesteśmy zgubieni. Boże, dopomóż nam.

Wszystko zaczęło się od pewnego nieszczęśnika, który w tym samym dniu i mniej więcej w tym samym czasie, został ugryziony przez wampira i zombie. Pewnie wałęsał się po jakichś ciemnych zakamarkach i trafił na dwie wygłodniałe kreatury. Inaczej nigdy nie pożywiłyby się tą samą ofiarą. Wampiry brzydzą się krwi skażonej jadem zombie, a zombie odstrasza człowiek ugryziony przez...

– Nazywam się Vlad Dracula i jestem uzależniony.
– Witamy cię – uczestnicy grupy wsparcia dla uzależnionych zawołali raźnie.
Według Vlada było ich około piętnastu, plus przewodniczący i oczywiście on sam. Razem siedemnaście osób. Sporo. Stresował się jak cholera.
– Witam.
– Dobrze Władku – powiedział przewodniczący. Na piersi miał identyfikator z wydrukowanym napisem Krzysztof. No, Krzysiu nieźle pojechałeś. – Czy to twoje pierwsze spotkanie?
– Tak.
– Znasz zasady? – zapytał retorycznie. – Po pierwsze: nie mówimy o grupie, po drugie: nie mówi...
– Znam zasady. Przeczytałem ulotkę.
– Ach – Krzysztof nieco się zmieszał – no to dobrze. Może przejdźmy do rzeczy. Z czym masz problem?
– Z krwią.
– Moja babcia miała hemofilię – zaczął jakiś ćpun po jego lewej stronie – jak się skaleczyła to nie robiły jej się strupy. Trzeba było...
– Kamil – przerwał mu przewodniczący. – Władek chyba ma na myśli coś innego – w tym momencie przeniósł wzrok na wampira.
– Tak – Vlad ciężko odetchnął. – Wszystko zaczęło się w jeszcze w przedszkolu. Inne dzieci śmiały się ze mnie. W gimnazjum zamykali mnie w szatni, kilka razy zrobili mi spłuczkę. Nie mogłem tego znieść. Piłem coraz więcej. Po raz pierwszy spróbowałem grupy ZERO pod schodami biblioteki. Wkręciłem się. AB już nie wystarczała.
Uczestnicy z uwagą słuchali jego historii.
– Sam nie wiem w którym momencie sięgnąłem dna. Kiedy nie miałem forsy, Edward załatwiał mi świńską juchę. Czasami grzebałem w śmieciach szukając zużytych tamponów, podpasek. Ocknąłem się gdy zeskrobywałem z jednej z nich starą, zaschniętą krew. Śmierdziała jak zepsuta ryba...
W tym momencie ćpun, który wcześniej opowiadał o chorobie swojej babki puścił pawia. Przeprosił i pobiegł do łazienki.
Vald nawet nie zwrócił na to uwagi. Płakał i opowiadał dalej. Inni także płakali.
Jego historia była poruszająca.

– Nazywam się Vlad Dracula i jestem uzależniony.
– Witamy cię – uczestnicy grupy wsparcia dla uzależnionych zawołali raźnie.
Według Vlada było ich około piętnastu, plus przewodniczący i oczywiście on sam. Razem siedemnaście osób. Sporo. Stresował się jak cholera.
– Witam.
– Dobrze Władku – powiedział przewodniczący. Na piersi miał identyfikator z wydrukowanym napisem...

- Edwardzie!!??
- Tak, Bello?
- Ja już mam dosyć tych podróży międzygwiezdnych!! Pamiętasz te czasy jak upijaliśmy krew z naszych ukochanych kolegów licealistów?
- Tak, ale to było jeszcze przed konfliktem Rosja, Ukraina, Reszta Świata. Głupi malutki człowiek mówił że wszystko może i zniszczyli matkę ziemię.
- No tak zniszczyli, a było tak łatwo!
- Na szczęście kilku przedstawicieli naszego smacznego, pokrewnego gatunku uciekło.
- Tak uciekli, nikt nie wiedział że wybudowali te statki kosmiczne
- Jeden nam zostawili, niby z Polski, niby zepsuty, ale łatwo daliśmy sobie z nim radę
- Edwardzie??
- Tak Bello?
- Jestem głodna!!
- Spokojnie, wczoraj na Jowiszu spotkaliśmy Komorowskiego, niby utuczony a dużo pożywienia nam nie zapewnił
- To ten dług narodowy, kto teraz?
- Na Marsie stacjonuje Obama, a na Saturnie Angela Merkel, kogo się dziś napijemy?

- Edwardzie!!??
- Tak, Bello?
- Ja już mam dosyć tych podróży międzygwiezdnych!! Pamiętasz te czasy jak upijaliśmy krew z naszych ukochanych kolegów licealistów?
- Tak, ale to było jeszcze przed konfliktem Rosja, Ukraina, Reszta Świata. Głupi malutki człowiek mówił że wszystko może i zniszczyli matkę ziemię.
- No tak zniszczyli, a było tak łatwo!
- Na szczęście kilku...

Wampir w przyszłości nie będzie już taki wyrafinowany jak z „Wywiadzie z Wampirem”, ani tak agresywny jak w „Underworld”.
Wampir przyszłości będzie czymś w rodzaju encyklopedii. Żyjąc przez wiele lat nabywa doświadczenie, jego wspomnienia są nieocenionym źródłem poznania. Skończy się tajemnica, ludzie dobrowolnie oddawać będą krew na wyżywienie takiegoż krwiopijcy. W zamian za to historia ludzkości pouzupełnia luki oraz świat uzyska wiedzę, jak nie popełniać tych samych błędów. Zastosowanie może znaleźć też w medycynie. Uzyskanie genu odporności na choroby, jaki posiada wampir, przyczyni się do leczenia raka czy hiv.
Nocne stworzenia staną się może mniej inspirujące, ale bardziej przydatne.

Wampir w przyszłości nie będzie już taki wyrafinowany jak z „Wywiadzie z Wampirem”, ani tak agresywny jak w „Underworld”.
Wampir przyszłości będzie czymś w rodzaju encyklopedii. Żyjąc przez wiele lat nabywa doświadczenie, jego wspomnienia są nieocenionym źródłem poznania. Skończy się tajemnica, ludzie dobrowolnie oddawać będą krew na wyżywienie takiegoż krwiopijcy. W zamian...