Dziękuję również, gratuluję pozostałym wygranym. :) Teraz pozostaje mi czekać na książkę!

Dziękuję również, gratuluję pozostałym wygranym. :) Teraz pozostaje mi czekać na książkę!

Dziękuję i gratuluję pozostałym.

Dziękuję i gratuluję pozostałym.

Gratulacje! :)

Gratulacje! :)

Gratulacje dla nagrodzonej 5:)

Gratulacje dla nagrodzonej 5:)

Dziękuję za docenienie mojego
kawałka prozy i gratuluję wszystkim
pozostałym.

Dziękuję za docenienie mojego
kawałka prozy i gratuluję wszystkim
pozostałym.

Nagrody otrzymują:
Adam
WOjciech
Fleur
uranusek
retrezed

Gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Nagrody otrzymują:
Adam
WOjciech
Fleur
uranusek
retrezed

Gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Pewna dziewczynka imieniem Susan i jej przyjaciółka Łucja wybrały się na wyprawę w góry. Musiały wyruszyć wczesnym rankiem, kiedy to jeszcze niebo było bladoróżowe a ptaki co dopiero zaczynały ćwierkać. Wyruszyły dróżką, a gdy w końcu dotarły do góry zaczęły się wspinać na szczyt. Droga była stroma i niebezpieczna. Wspinały się tak z trzy lub cztery godziny, gdy wreszcie stanęły na szczycie góry. Postanowiły że zrobią krótki postój. Zatrzymały się pod najbliższym drzewem i wyciągnęły ze swoich plecaków kanapki z serem i sałatą oraz wodę mineralną. Gdy zaczęły jeść, u ich stóp pojawiło się kilka wiewiórek. Dziewczynki, widząc wiewiórki oderwały kilka kawałków chleba i rzuciły im do zjedzenia.Susan i Łucja wyruszyły w dalszą drogę. Z oddali dojrzały przepiękną łąkę oraz las w tle, a na skraju lasu ubogi domek. Były ciekawe kto go zamieszkuje. Zdecydowały, że pójdą go obejrzeć z bliska. Podeszły do domku bliżej i zapukały do drzwi. Drzwi otworzył im staruszek o tajemniczym wyglądzie. Miał on żółte oczy jastrzębia, króczo-czarne włosy i był odziany jak Indianin. Na ramionach zwisała mu skóra szakala. Na jego ramieniu siedział najprawdziwszy jastrząb. Nic nie mówią gestem zaprosił je do domu. W środka nie było za bardzo przytulnie. Było w nim pełno pióropuszy, skóry zwierząt i rodzajów broni Indian. Dziewczynki z trudem wydusiły pierwsze słowa:
-Kim Pan jest?
-Jestem Indianinem z dawnego plemienia Dakota. Nazywam się Okhmhaka czyli Mały Wilk.
-A co Pan robi w Ameryce?
-Jestem tutaj w sprawie pewnej misji.
-A co się stało?
- Indianom skradziono pewną rzecz, bez której moje plemię może zginąć. Chodzi o bardzo ważny dokument.
-A czy wie Pan kto go ukradł?
-Wiem tylko tyle, że to ktoś z waszego miasta.
-Proszę pana, czy możemy jakoś Panu pomóc? -Ależ tak dziewczynki, mam do was prośbę. Czy możecie bacznie obserwować każdego mieszkańca, a jeżeli zobaczycie jakieś podejrzane zachowanie to jak najszybciej mnie o tym poinformujcie. -Dobrze, zrobimy to o co nas pan poprosił. –Zapraszam was jutro na herbatkę. Bądźcie o 11.Pa Dziewczynki czym prędzej się pożegnały i wróciły do domu zmęczone ale szczęśliwe.

Pewna dziewczynka imieniem Susan i jej przyjaciółka Łucja wybrały się na wyprawę w góry. Musiały wyruszyć wczesnym rankiem, kiedy to jeszcze niebo było bladoróżowe a ptaki co dopiero zaczynały ćwierkać. Wyruszyły dróżką, a gdy w końcu dotarły do góry zaczęły się wspinać na szczyt. Droga była stroma i niebezpieczna. Wspinały się tak z trzy lub cztery godziny, gdy wreszcie...

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jeszcze dzisiaj.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jeszcze dzisiaj.

- Cześć piękna.
Czy to naprawdę może być on? To chyba ten sam głos. Głos jedynego chłopaka, który skradł mi serce. Poznaliśmy się tutaj, w Bieszczadach, na szlaku. Miałam wtedy siedemnaście lat i wybrałam się na pierwszy w tym roku spacer po górach. Moi rodzice już w dzieciństwie zarazili mnie swoją pasją i sama wybrałam się na szlak. Chciałam, aby wycieczka bardzo udana, dlatego dwa razy sprawdziłam, czy wszystko mam i kiedy już byłam pewna, mogłam z czystym sumieniem wyruszyć w drogę. Wybrałam szlak, obliczyłam spodziewany czas drogi; jednym słowem wszystko dopięłam na ostatni guzik. Nie spodziewałam się, że moje plany zupełnie się zmienią.
Pierwsze pół godziny, przebiegło normalnie. Szłam dość szybkim tempem, mijałam napotkanych ludzi, mówiąc im „Dzień dobry” albo „Hej”cieszyłam się samodzielnym wypadem. Była dziewiąta rano, kiedy zobaczyłam pewnego chłopaka schodzącego właśnie z góry. Od razu zwrócił moją uwagę. Nie wiem czy to ten uśmiech, czy łobuzerskie oczy, ale nie mogłam oderwać od niego wzroku. Miał czarne, krótkie włosy, bluzkę z napisem „Nas pięknych jest mało” i spodnie koloru khaki. Kiedy zauważył, że mu się przyglądam, posłał mi szeroki uśmiech, pokazujący, jak bardzo jest pewny siebie. Szedł w moją stronę a ja nie wiedziałam co się ze mną dzieję. To było pewne, że ten nieznajomy chłopak skradł moje serce. Mijając mnie, delikatnie dotknął moje dłoni, niby przypadkiem i powiedział tym swoim głupim, uwodzicielskim, aksamitnym głosem dwa słowa, które prześladowały mnie aż do teraz „Cześć piękna”. A potem odszedł tak szybko, jak się pojawił. Odwróciłam się, ale jego już nie było. Pozwoliłam mu odejść. Uznałam, że tylko wyobraziłam sobie tą niemą obietnicę między nami. Chciałam wierzyć, że on traktuje tak każde dziewczyny, jest podłym uwodzicielem. Że nie byłam jedyną, która oddała mu serce, nawet go nie znając.
Stałam w milczeniu. Już nie mogłam cieszyć się pięknym dniem spędzonym w górach i zeszłam, nie zdobywając szczytu. Straciłam ochotę i wróciłam do domu. Nikomu nie powiedziałam o tym subtelnym, delikatnym geście, z czasem wmawiając sobie, że to tylko wyobraźnia i hormony dorastającej dziewczyny, a to co się stało to czysty przypadek. A ja już nigdy nie szłam tą trasą.
Aż do dzisiaj. Minęły trzy lata i w końcu zdecydowałam się zmierzyć z przeszłością. Już kończyłam wspinaczkę, kiedy usłyszałam znajome słowa. Odwróciłam się. To był on.
- Cześć. - powiedziałam
Teraz już nie pozwolę mu odejść.

- Cześć piękna.
Czy to naprawdę może być on? To chyba ten sam głos. Głos jedynego chłopaka, który skradł mi serce. Poznaliśmy się tutaj, w Bieszczadach, na szlaku. Miałam wtedy siedemnaście lat i wybrałam się na pierwszy w tym roku spacer po górach. Moi rodzice już w dzieciństwie zarazili mnie swoją pasją i sama wybrałam się na szlak. Chciałam, aby wycieczka bardzo udana,...