Kochana,
Nie widziałyśmy się dwa tygodnie, a dla mnie to jak wieczność. Fakt, że przez ten czas nie mogłam Cię przytulić, popatrzeć w oczy, ani walnąć poduszką, napełnia mnie smutkiem...
Pamiętasz jak się poznałyśmy? Pewnie nie, w końcu było to prawie 15 lat temu, miałaś wtedy 2 latka, a ja góra parę miesięcy. Uważałaś mnie wtedy za kompletnie zbędną i nudną i tak było przez parę lat, aż w końcu obie dojrzałyśmy do tej przyjaźni... Nie wiem kiedy konkretnie to się stało, ale po prostu zbliżyłyśmy się do siebie i teraz nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie. Wiem, że zawsze mogę na Ciebie liczyć i pamiętaj, że Ty na mnie też. Mimo, że jesteś moją siostrą cioteczną, to dodatek "cioteczna" wydaje mi się zbędny i zawsze nazywam Cię siostrą. To już nie tylko więzy krwi, ale pokrewieństwo dusz. Słyszałam kiedyś takie stwierdzenie: "Siostry z przypadku, przyjaciółki z wyboru" i od razu przyszłaś mi na myśl. Nie wiem co bym zrobiła, gdyby Cię zabrakło, chyba umarłabym z tęsknoty. Uwielbiam Ci mówić, że Cię kocham. Gdy piszesz: "dobrze, że jesteś" na mojej twarzy automatycznie pojawia się uśmiech i łzy szczęścia w oczach. Byłaś zawsze, gdy Cię potrzebowałam, jesteś najważniejsza na świecie i mam nadzieję, że tak zostanie do końca naszego życia, ponieważ podejrzewam, że umrzemy mniej więcej w tym samym czasie, ponieważ obie dobrze wiemy, że żyć bez siebie nie potrafimy.
Dziękuję za każde dobre słowo, za sprowadzanie mnie na ziemię, gdy było trzeba, za bujanie w obłokach, za każdy uśmiech, za każdą rozmowę, za wszystko co dla mnie zrobiłaś, za pomoc, za wspólne plany na przyszłość, za to, że mnie kochasz, za każdy sms od Ciebie, za każde przytulenie, każde wspólne zdjęcie, wspólne wakacje, wspólnie spędzony czas, siedzenie w ciszy, za każdą kłótnię, za to, że się o mnie strasznie martwisz, ZA WSZYSTKO!
Mam nadzieję, że jutro się zobaczymy, bo strasznie za Tobą tęsknię i nie wytrzymam kolejnego tygodnia bez zobaczenia Cię.
Całuję i kocham, M.
PS Dobrze, że po prostu jesteś.

Kochana,
Nie widziałyśmy się dwa tygodnie, a dla mnie to jak wieczność. Fakt, że przez ten czas nie mogłam Cię przytulić, popatrzeć w oczy, ani walnąć poduszką, napełnia mnie smutkiem...
Pamiętasz jak się poznałyśmy? Pewnie nie, w końcu było to prawie 15 lat temu, miałaś wtedy 2 latka, a ja góra parę miesięcy. Uważałaś mnie wtedy za kompletnie zbędną i nudną i tak było...

Największym skarbem człowieka jest inny człowiek. Oprócz miłości najbliższych osób, wielką wartością jest przyjaźń. To ona sprawia, że nie czujemy się na świecie sami, że kłopoty dzielą na mniejsze, a radość wzrasta po wielokroć.

Slogan o tym, że „rodziny się nie wybiera” mówi o nieuniknionej konieczności przebywania z ludźmi nie odpowiadającymi nam charakterem, jednak poprawne relacje w tym gronie są wynikiem pracy i dobrej woli każdego z członków rodziny. Dzięki temu można mieć przyjaciela od serca. Prawdziwie „od serca” jednej mamy, jak w przypadku mojej Siostry i moim. Bo rodzeństwo to ludzie, którzy znają wszystkie nasze słabości i mocne strony, towarzysząc od dziecka w dorastaniu, nauce życia. Często mają podobne cechy charakteru, a w przypadku, gdy różne – potrafią je zrozumieć. Dlatego moja Siostra jest moją przyjaciółką.

Dziękuję, kochana, za to że zawsze mogę na Ciebie liczyć, że mnie rozumiesz, że nie krytykujesz (nawet, gdy zrobię źle), a starasz się radzić jak wyjść z kłopotu, że zawsze wysłuchasz. Dziękuję za to, ze jesteś. Za Twoje dobre serce. Pamiętam, gdy jako dziecko, pieniądze otrzymane jako prezenty komunijne dzieliłaś dla naszej Mamy i dla mnie, nie myśląc o tym, że mogłabyś w całości przeznaczyć je na coś wyjątkowego dla siebie.

Choć mieszkamy daleko od siebie, to jesteśmy sobie bliskie.

Jeśli wygram książkę dzięki naszej przyjaźni, będzie ona dla Ciebie. „Prawie siostry”... hmm, w naszym przypadku hasło powinno brzmieć: „PRAWdziwIE siostry”. Aż dziw bierze!

Największym skarbem człowieka jest inny człowiek. Oprócz miłości najbliższych osób, wielką wartością jest przyjaźń. To ona sprawia, że nie czujemy się na świecie sami, że kłopoty dzielą na mniejsze, a radość wzrasta po wielokroć.

Slogan o tym, że „rodziny się nie wybiera” mówi o nieuniknionej konieczności przebywania z ludźmi nie odpowiadającymi nam charakterem, jednak...

Mazowsze, 06.03.2014 r.

M.,
Dziękuję, że Jesteś. I nigdy nie pozwalasz mi w ten fakt zwątpić, mimo że nie widujemy się miesiącami, żyjąc na różnych kontynentach. A jednak Twoje słowa, zawarte w mailach, sprawiają, że stajesz przede mną jak żywa – łagodna, spokojna, uosobienie umiaru i rozsądku. Masz anielską cierpliwość. Pięknie się różnimy, bo sama widziałaś jak czasami budzi się we mnie piekielnica, gotowa wszcząć burdę nawet w gmachu teatru, stojąc w ogonku do kasy biletowej (Kolejka jest! Cham… Państwo pierwszy raz, co?!).
Dziękuję, że wierzysz, że moje opowiadanka i wierszydła są coś warte. To mobilizuje. Nie wiem czy kiedykolwiek coś opublikuję, ale jeśli nie umieszczę Cię w podziękowaniach to tylko dlatego, że będziesz w dedykacji. Jeśli natomiast w czymś sygnowanym moim nazwiskiem bądź pseudonimem zabraknie Twojej Osoby, wiedz, że to zawoalowane wołanie o pomoc „Odnajdź mnie, bo mam kłopoty” – albo mnie ktoś zamknął w piwnicy, albo coś mi się z głową porobiło. Nie zważaj na nic, uratuj, za co z góry dziękuję, oby jednak do tego nie doszło.
Dziękuję, że potrafimy się zgrać niemal telepatycznie, jeśli chodzi o odbiór wiadomości.
I że czasem nawet nasze sny się synchronizują.
Wiesz, że wczoraj był Dzień Teściowej?
Chyba powinnyśmy złożyć sobie życzenia, w końcu obiecałyśmy sobie, że nasze dzieci, kiedyś się pobiorą, mniejsza o to, że jeszcze nie pojawiły się na świecie. ;)

Ściskam,
B.

Mazowsze, 06.03.2014 r.

M.,
Dziękuję, że Jesteś. I nigdy nie pozwalasz mi w ten fakt zwątpić, mimo że nie widujemy się miesiącami, żyjąc na różnych kontynentach. A jednak Twoje słowa, zawarte w mailach, sprawiają, że stajesz przede mną jak żywa – łagodna, spokojna, uosobienie umiaru i rozsądku. Masz anielską cierpliwość. Pięknie się różnimy, bo sama widziałaś jak czasami...

Madziu, Magdo, Magdaleno!
Znów między nami pełno błękitnego milczenia. To ten moment, kiedy pracujemy wytrwale, zajmujemy się pilnymi sprawami i jesteśmy takie dorosłe. Jednak mnie dopadła dziś chwila rozproszenia - z moich notatek wypadło Twoje wiekopomne dzieło „Człowiek na krześle” – jak Ty jednak nie potrafisz rysować Dziewczynko o talentach wielu. Niemniej „Człowiek na krześle” znów wywołał we mnie lawinę wspomnień, którą tak uwielbiam. A w tych wspomnieniach niezmiennie zajmujesz dużo miejsca. Życie zacznę chyba dzielić na erę „Bez Magdy” i erę „Z Magdą”. Mój słoneczny Promyku, czy wiesz jak się cieszę, że jesteś stałym elementem krajobrazu mojego życia? Jesteś jedną z niewielu osób, która patrząc na mnie, widzi mnie prawdziwą, dzięki czemu nie muszę stawać na palcach, by dorównać wyobrażeniom na mój temat. Choć przy Tobie akurat na palcach zawsze staję i głowę zadzieram, bo tymi małymi uszkami to pewnie nie słyszysz mnie tam wysoko ;) Oj, nie gniewaj się, masz najśliczniejsze uszka na świecie, a ja po prostu chciałabym być wyższa. Dziękuję Ci za to, że możemy być jak dwie linie, które biegną obok siebie raz bliżej, raz dalej. Nie musimy uskuteczniać ścisłej symbiozy, ani składać sprawozdań z przebiegu każdego dnia. Każde nasze spotkanie staje się podjęciem rozmowy w miejscu, w którym ostatnio ją przerwałyśmy. Śmieszne, ale w zasadzie nie ma dnia, żebym o Tobie nie myślała: „Ciekawe, co by Madzia o tym powiedziała?”, „Magdzie by się to podobało”, „Muszę napisać o tym Madzi”. Tak się cieszę, że jesteś „moją Magdą” ze wszystkimi zaletami i wadami, które mnie rozczulają. Jak dobrze, że jest tyle rzeczy, które mi się z Tobą kojarzą. Bo gdy przychodzą pochmurne dni i gdy mi się wszystkiego odechciewa, wystarczy cień skojarzenia z Tobą i już przypominam sobie, jak mam się uśmiechać. A gdy dopadają mnie jakieś ponure rozterki, wiem, że zawsze pomożesz mi rozplątać myśli moje zasupłane. Kończę tę pisaninę. Ściskam Cię z całych sił moimi nibyrączkami i buziakuję.
Żaba

Madziu, Magdo, Magdaleno!
Znów między nami pełno błękitnego milczenia. To ten moment, kiedy pracujemy wytrwale, zajmujemy się pilnymi sprawami i jesteśmy takie dorosłe. Jednak mnie dopadła dziś chwila rozproszenia - z moich notatek wypadło Twoje wiekopomne dzieło „Człowiek na krześle” – jak Ty jednak nie potrafisz rysować Dziewczynko o talentach wielu. Niemniej „Człowiek na...

Moja najlepsza, ze wszystkich, zwariowana, przyjaciółko!
Nie będę owijać w bawełnę, bo po co? Dziękuję Ci za wszystko co dla mnie zrobiłaś. Jesteś najwspanialsza, bo zawsze mogę na Ciebie liczyć. Gdybym zadzwoniła do Ciebie nawet o północy, nie miałabyś tego mi za złe. Pomogłabyś mi, bo Ty zawsze mnie wysłuchujesz. Wiem, że czasami pewnie masz mnie już serdecznie dość, ale nie zostawiasz mnie z moimi wszystkimi problemami samą. Jesteś dla mnie jak druga siostra. Tobie mogę powierzyć wszystkie moje sekrety (i już tyle ich powierzyłam :), a Ty dalej mi przypominasz,że one są zamknięte w Tobie i niewypowiedziane dla innych). Tobie jednej mogę zwierzyć się z własnych problemów, a Ty zaraz znajdziesz na wszystko radę. Dziękuję, że pocieszasz mnie w najtrudniejszych chwilach. Dziękuję, że każdego dnia poprawiasz mi humor naszą zwykłą głupawką czy nawet rozmową, przez co dzień wydaje się być lepszy. Dziękuję, że nie potrafisz się ze mną kłócić długo. Dziękuję, że jesteśmy tak różne, ale i podobne. Dziękuję, że nigdy się na Tobie nie zawiodłam.Dziękuję za to, że jesteś taka szalona i pokręcona. Dziękuję, że we wszystkim mnie wspierasz i realizujesz ze mną plany i marzenia, choć dobrze wiesz, że nic z tego nie wyjdzie :) Po prostu dziękuję Ci, że jesteś! Dziękuję, że mam Ciebie! Dziękuję, że mam w Tobie pośredniczkę, przyjaciółkę i siostrę! Dziękuję!
Twoja równie szalona przyjaciółka:).

Moja najlepsza, ze wszystkich, zwariowana, przyjaciółko!
Nie będę owijać w bawełnę, bo po co? Dziękuję Ci za wszystko co dla mnie zrobiłaś. Jesteś najwspanialsza, bo zawsze mogę na Ciebie liczyć. Gdybym zadzwoniła do Ciebie nawet o północy, nie miałabyś tego mi za złe. Pomogłabyś mi, bo Ty zawsze mnie wysłuchujesz. Wiem, że czasami pewnie masz mnie już serdecznie dość,...

Janku,
Na początku było dziwnie, nienaturalnie wręcz ale i zabawnie.Potem nauczyłeś mnie jak żyć a nie tylko istnieć. Posklejałeś moje rozbite serce nawet o tym nie wiedząc. Każdy dzień z Tobą przynosi ulgę i odrywa od tak brutalnego realnego świata. Razem możemy wszystko: śpiewać(choć jesteś okropnym wokalistą), tańczyć(czego z kolei ja nie potrafię), pisać(tak dużo piszemy) i czytać(to nasza wspólna pasja). Oboje wiemy, że nie ma na świecie słów które mogłyby tak naprawdę oddać jak bardzo jesteś dla mnie ważny i ile Ci zawdzięczam(A zawdzięczam Ci życie w dosłownym jak i w przenośnym sensie). Jesteś moją bratnią duszą. Podziwiam Cię w tak wielu kwestiach. W tylu sytuacjach jesteś dla mnie wzorem... bohaterem. Może nie zawsze jest idealnie, może nie zawsze potrafimy żyć tak jak byśmy oboje chcieli ale pisząc tak wspaniałą historię jaką jest nasza przyjaźń nigdy nie zapomnieliśmy o równowadze i wzajemnym wsparciu. Byłeś przy mnie w najtrudniejszym momencie mojego życia. Byłeś wtedy gdy myślałam alby zakończyć już moją własną powieść ale mnie powstrzymałeś... Zawdzięczam Ci wszystko.
Kocham prostotę więc powiem po prostu szczere DZIĘKUJĘ!
Agnieszka

Janku,
Na początku było dziwnie, nienaturalnie wręcz ale i zabawnie.Potem nauczyłeś mnie jak żyć a nie tylko istnieć. Posklejałeś moje rozbite serce nawet o tym nie wiedząc. Każdy dzień z Tobą przynosi ulgę i odrywa od tak brutalnego realnego świata. Razem możemy wszystko: śpiewać(choć jesteś okropnym wokalistą), tańczyć(czego z kolei ja nie potrafię), pisać(tak dużo...

Cześć Piotruś !

Ty mój wariacie ukochany! Zastanawiam się jak ja wytrzymywałam przed tym, jak Cię nie znałam. Tyle lat minęło, a Ty w ogóle się nie zmieniasz. Wciąż jesteś tym samym dzieciuchem, którego nauczyciele nie raz chcieli potraktować paralizatorem. Sami się do tego przyznali ;)

Jesteś niesamowity. Tylko Ty potrafisz mnie wysłuchać. Rozumiesz mnie niemal bez słów. Wierzysz we mnie bardziej, niż ja sama. Wkurza Cię to, że ciężko mi uwierzyć w swoje możliwości, ale w tym momencie obiecuję Ci, że będę nad tym pracować. I gdy tylko spojrzę w Twoje miodowe oczy, to wiem, że mam koło siebie osobę, na której mogę polegać w każdej sytuacji. Kocham Twoje poczucie humoru, ale tak między nami, bardziej się śmieję z Twojej poważnej miny, gdy mówisz kawały, niż z samych sucharów :) Jesteś moim Harrym Potterem, który jak za pomocą różdżki potrafi wyczarować na mojej twarzy uśmiech, gdy dzień dał mi ostro w kość :) Dziwnie na mnie działasz :) I mimo że chcesz być „politykiem popieprzonym” (to nie moje słowa), to uwielbiam Cię. Uwielbiam w Tobie absolutnie każdą wadę, bo gdyby nie one nie byłbyś tym, kim jesteś.

Dziękuję Ci za to, że próbujesz upodobnić się do Johna Lennona :D Co prawda z marnymi skutkami, jak już mam być absolutnie szczera, ale cóż… nie zamieniłabym tego teatrzyku na nic innego :) Dziękuję Ci za to, że mnie bez przerwy opieprzasz. Nawet nie wiesz jakiego daje mi to powera do działania. Mimo że codziennie pragnę Cię udusić i wyrwać z Ciebie flaki, to wiedz, że Cię barrrdzo lubię :) Zboczuchu, mądralo moja, Ty jestes jak zdrowie. Ile Cię trzeba cenić, ten tylko się dowie… komu staniesz na drodze :)

Dobra, koniec próby mikrofonu. Po prostu dziękuję Ci za to, ze jesteś, byłeś i mam ogromną nadzieję, że będziesz. Zawsze możesz na mnie liczyć. Nawet wtedy, gdy będziesz przez godzinę wybierał w sklepie kolejne lenonki do kolekcji :D Pamiętaj o tym :)

Twoja Długopisiara…

PS. Nigdy Ci nie wybaczę, że tak mnie nazwałeś… :)

Cześć Piotruś !

Ty mój wariacie ukochany! Zastanawiam się jak ja wytrzymywałam przed tym, jak Cię nie znałam. Tyle lat minęło, a Ty w ogóle się nie zmieniasz. Wciąż jesteś tym samym dzieciuchem, którego nauczyciele nie raz chcieli potraktować paralizatorem. Sami się do tego przyznali ;)

Jesteś niesamowity. Tylko Ty potrafisz mnie wysłuchać. Rozumiesz mnie niemal bez...

Dziękuję Wam moje kochane za wszystko... za to, że jesteście przy mnie zawsze, kiedy tylko jesteście w stanie.

Za to, że z Wami mogę sobie i popłakać i pośpiewać (ahh... te nasze "koncerty" w drodze do sklepu ;) Chociaż czasem (żeby to tylko czasem!) ludzie się w nas bardzo dziwnie wpatrują to i tak nie zamieniła bym żadnej z Was na inny "model".Sprawiacie, że niczego się nie boję, nic mnie nie stresuje.Nic nie jest w stanie mnie pokonać, bo zawsze we mnie wierzycie, a gdy się waham, serwujecie mi porządnego kopa w miejsce gdzie plecy tracą swoją szlachetną nazwę. Potraficie też uspokoić moje nerwy, gdy nikomu innemu już to nie wychodzi. Mam nadzieję, że nic nas nie rozdzieli i nadal będę mogła na Was dwie liczyć w każdej możliwej sytuacji.

Tylko P*** nie zapomnij o naszych wielkich planach na wakacje kiedyś tam w przyszłości, bo wiesz, że z tobą pojadę wszędzie! ;* Nie zapomnijcie też czasem, ile każda z nas ma kompromitujących materiałów na inne, więc wychodzi na to, że musimy się dalej przyjaźnić. Skoro wytrzymujecie ze mną od tylu lat, to liczę, że jeszcze trochę pociągniecie :)

Nie wiem czy Was o tym już poinformowałam, ale mam nadzieję, że gdy będziemy już starymi babciami, nadal będziemy siedzieć w Naszym miejscu i wspominać te wszystkie (nie zawsze całkiem normalne) historie przeżyte razem. A już jako duchy będziemy schodzić na ziemię i razem robić takie Paranormal Activity, że.. to chyba nasza tajemnica? :D

Całuję was najmocniej jak potrafię moje dwa, ulubione "zdebilałe debile"...zresztą każda z Was przekonała się na własnej skórze co to znaczy ;)

Dziękuję Wam moje kochane za wszystko... za to, że jesteście przy mnie zawsze, kiedy tylko jesteście w stanie.

Za to, że z Wami mogę sobie i popłakać i pośpiewać (ahh... te nasze "koncerty" w drodze do sklepu ;) Chociaż czasem (żeby to tylko czasem!) ludzie się w nas bardzo dziwnie wpatrują to i tak nie zamieniła bym żadnej z Was na inny "model".Sprawiacie, że niczego się...

Moja/Nasza najdroższa przyjaciółko!

Pamiętasz beztroskie czasy dzieciństwa?

Wciąż widzę Cię w tamtej błękitnej sukience, którą Ci niechcąco zniszczyłam. Byłaś na mnie wściekła, krzyczałaś i płakałaś na przemian, a ja próbowałam Cię uspokoić lecz moje słowa tylko pogarszały sytuację. A Domi? Ta wariatka jak zwykle śmiała się tym swoim histerycznym i zaraźliwym śmiechem, wzięła szklankę coli i wylała jej zawartość na siebie, mnie i ciebie.
- no modela, teraz nie tylko jestem brudna, ale i mokra.
- no i o to chodzi. Bawimy się w miss mokrego podkoszulka :D
- eeee no dobra. To ja będę miss.
- Nie, bo ja!
- Ja!!
- Jaaa!
I mogłyśmy tak w nieskończoność. Wykłócałyśmy się i spędzając czas na zabawie przebywałyśmy ze sobą każdą wolną chwilę.

Upływały lata. Podstawówka zamieniła się w gimnazjum, a my w buntowniczki. Na naszej drodze pojawiały się pierwsze miłostki. Nigdy nie zapomnę tego, że byłaś przy nas zawsze wtedy, gdy najbardziej Cię potrzebowałyśmy. Rzuciłaś sezonową pracę tylko po to, by pocieszyć mnie po stracie tego dupka Michała, gdy z płaczem zadzwoniłam, że mój świat się zawalił.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś mi, nam Cię odbierze. Śmierć jest chyba ślepa, że pozbawia życia kogoś tak wartościowego, dobrego i kochającego jak Ty. Byłaś i jesteś naszą najpiękniejszą i najserdeczniejszą siostrą na świecie. Nasza Ty idealistko, marzycielko, która chciała zostać praktycznym lekarzem.

Dziś, w zbliżającą się rocznicę tego wypadku piszę do Ciebie ten list, aby w pewnym sensie zachować Twój żywy obraz. Gdziekolwiek teraz jesteś piszę, bo wiem, że go przeczytasz.

Ja i Domi nadal się przyjaźnimy choć miałyśmy po drodze małe problemy. Obie studiujemy lecz na innych uniwersytetach. Ja szukam dodatkowej pracy, ponieważ jak zwykle cierpię na brak gotówki. Żyjemy chwilą i nadal walczymy przeciwko światu. ALE DLACZEGO BEZ CIEBIE?

Wiedz, że bardzo nam Ciebie brakuje i kochamy Cię nasz aniołku! Nigdy o Tobie nie zapomnimy!

Moja/Nasza najdroższa przyjaciółko!

Pamiętasz beztroskie czasy dzieciństwa?

Wciąż widzę Cię w tamtej błękitnej sukience, którą Ci niechcąco zniszczyłam. Byłaś na mnie wściekła, krzyczałaś i płakałaś na przemian, a ja próbowałam Cię uspokoić lecz moje słowa tylko pogarszały sytuację. A Domi? Ta wariatka jak zwykle śmiała się tym swoim histerycznym i zaraźliwym śmiechem,...

Dziękuję Ci za to, że jesteś.
Za to, że byłaś.
Za to, że być może będziesz.
Dziękuję Ci za to, że wspierałaś,
kłóciłaś, droczyłaś, raniłaś, pomagałaś,
trzymałaś za rękę, broniłaś, pamiętałaś,
wspierałaś i sekretów nie zdradzałaś,
że zawsze miałaś szalone pomysły
i że zawsze miałaś dla mnie dobre słowo.
Dziękuję Ci za to, że istniejesz.
Że jesteś, że byłaś, że być może będziesz.
Że jakoś ze mną te - czy to możliwe? - kilkadziesiąt lat wytrzymałaś.
Dziękuję.

Dziękuję Ci za to, że jesteś.
Za to, że byłaś.
Za to, że być może będziesz.
Dziękuję Ci za to, że wspierałaś,
kłóciłaś, droczyłaś, raniłaś, pomagałaś,
trzymałaś za rękę, broniłaś, pamiętałaś,
wspierałaś i sekretów nie zdradzałaś,
że zawsze miałaś szalone pomysły
i że zawsze miałaś dla mnie dobre słowo.
Dziękuję Ci za to, że istniejesz.
Że jesteś, że byłaś, że być...