Nie dałam rady przeczytać. Kolejne czytadło.

Nie dałam rady przeczytać. Kolejne czytadło.

Książkę pani Marii Ulatowskiej przyjemnie i szybko się czytało. To pierwsze moje zetknięcie z twórczością tej pisarki i wypadło pozytywnie. Takiej lektury, gdzie wszystko ostatecznie dobrze się układa, mi było potrzeba. Choć nie zawsze ten optymizm mi odpowiada, czasem mam chwile, gdy taka słodycz mnie drażni. No ale nie tym razem. Przyjemna lektura, dla ludzi z sentymentem wspominających swą młodość i czasy podobne, jak te opisane w książce, taka troszkę podróż w czasie. Uczucie, że ten nieubłagany czas już nie biegnie, ale pędzi, pozostaje...

Książkę pani Marii Ulatowskiej przyjemnie i szybko się czytało. To pierwsze moje zetknięcie z twórczością tej pisarki i wypadło pozytywnie. Takiej lektury, gdzie wszystko ostatecznie dobrze się układa, mi było potrzeba. Choć nie zawsze ten optymizm mi odpowiada, czasem mam chwile, gdy taka słodycz mnie drażni. No ale nie tym razem. Przyjemna lektura, dla ludzi z sentymentem...

W tzw międzyczasie wziąłem sobie z domowych zbiorów książkę,zachęciła mnie okładka,która pasuje do jesiennej aury.To obyczajówka-romans,historia 3 przyjaciółek,które to dążą do szczęścia i osiągnięcia swoich życiowych planów.Po drodze są różne romanse,zdrady,zejścia po latach,nic nowego i zaskakującego.To raczej typowo babska książka,chociaż czytało się szybko i dość przyjemnie.Podwyższam o oczko ocenę ze względu na wątek zwierząt,sam jestem ich miłośnikiem.Można przeczytać tylko jeśli akurat nie ma się nic lepszego pod ręką.

W tzw międzyczasie wziąłem sobie z domowych zbiorów książkę,zachęciła mnie okładka,która pasuje do jesiennej aury.To obyczajówka-romans,historia 3 przyjaciółek,które to dążą do szczęścia i osiągnięcia swoich życiowych planów.Po drodze są różne romanse,zdrady,zejścia po latach,nic nowego i zaskakującego.To raczej typowo babska książka,chociaż czytało się szybko i dość...

Miło by było aby w przyszłości autorka nie stosowała na zmianę pełnych imion bohaterek i ich zrobnień bo niestety gubię się w tym, tak samo jak w Aneczkach z Sosnowego Dziedzictwa. Książka ogólnie należy do tych nieco nudniejszych, ale da się przeczytać. Zdecydowanie wolę jednak lukrowaną Sosnówkę i Szczepankowo.

Miło by było aby w przyszłości autorka nie stosowała na zmianę pełnych imion bohaterek i ich zrobnień bo niestety gubię się w tym, tak samo jak w Aneczkach z Sosnowego Dziedzictwa. Książka ogólnie należy do tych nieco nudniejszych, ale da się przeczytać. Zdecydowanie wolę jednak lukrowaną Sosnówkę i Szczepankowo.

Jeśli chodzi o fabułę- pocżątek jeszcze jakoś ujdzie, a od pewnego momentu miałam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu i po prostu chciała jak najszybciej dobrnąć do szczęśliwie cukierkowego zakończenia.
Jeśli chodzi o konstrukcję- też takie trochę na siłę przeskoki, by na końcu wszyscy byli jedną wielką szczęśliwą rodziną.

Jeśli chodzi o fabułę- pocżątek jeszcze jakoś ujdzie, a od pewnego momentu miałam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu i po prostu chciała jak najszybciej dobrnąć do szczęśliwie cukierkowego zakończenia.
Jeśli chodzi o konstrukcję- też takie trochę na siłę przeskoki, by na końcu wszyscy byli jedną wielką szczęśliwą rodziną.

,, Te trzy " tak przeważnie mówili . Koleżanki , przyjaciółki jak siostry zawsze razem lub osobno . Los , każdą inaczej prowadził przez życie i nie każda miała usłane różami tylko pod górkę . Jak jedna miała gorzej 2 ją wspierały i na odwrót . Każda zakończyła z miłością i super facetem przy boku co każda zaakceptowała :)

,, Te trzy " tak przeważnie mówili . Koleżanki , przyjaciółki jak siostry zawsze razem lub osobno . Los , każdą inaczej prowadził przez życie i nie każda miała usłane różami tylko pod górkę . Jak jedna miała gorzej 2 ją wspierały i na odwrót . Każda zakończyła z miłością i super facetem przy boku co każda zaakceptowała :)

Przeczytalam ale zachwycona nie jestem. Wprowadzanie tylu bohaterow niepotrzebnych. Masakra jakas. Cala książka to troche bajka. Kłóci sie we mnie jeszcze spojrzenie na te trzy przyjaciolki. Czy aby na pewno sa przyjaciolkami? No nie jest to moja sosnowka ukochana.

Przeczytalam ale zachwycona nie jestem. Wprowadzanie tylu bohaterow niepotrzebnych. Masakra jakas. Cala książka to troche bajka. Kłóci sie we mnie jeszcze spojrzenie na te trzy przyjaciolki. Czy aby na pewno sa przyjaciolkami? No nie jest to moja sosnowka ukochana.

Maria Ulatowska dopiero będąc na emeryturze znalazła czas na uzewnętrznienie swoich myśli pisząc książki. Jest kobietą, zna kobiecą psychikę i w wyrazisty sposób przedstawiała każdą z postaci. Książka jest o przyjaźni, a dzięki dokładnemu opisowi Bydgoszczy i Gdyni oderwałam się od własnych mazowieckich pól i lasów. Spacerowałam po urokliwych uliczkach Trójmiasta i zajadałam specjały bydgoskich kucharzy (np. kaczka z jabłkami). Tylko, że to nie jest książka kucharska a obyczajówka! Ale takie szczegóły zdecydowanie pozwalają oderwać się od codzienności.

Trzy przyjaciółki z liceum Leksi, Lusia i Teo postanawiają spotykać się co 5 lat w wyznaczonym miejscu. Rozstają się po maturze, każda z nich wybiera się na studia. Obiecują utrzymywać ze sobą kontakt, ale życie podejmuje za nie inne decyzje. Stawia na ich drodze Karola. Człowieka, który zakochał się w jednej z nich. Ona go nie chce, więc po złości rozkochuje w sobie i wykorzystuje dwie pozostałe. Czy przyjaźń przetrwa? Ile łez zostanie wylanych? I czy Te trzy znajdą szczęście w życiu?

Mnie Maria Ulatowska zaciekawiła swoim piórem. Dodając prolog z przed 30 lat miałam zagadkę, która to z dziewczyn jest córką Zbigniewa. Gdy poznałam odpowiedź byłam miło zaskoczona.
Postać Weroniki miłośniczki zwierząt i dobrych ludzi wzbudziła we mnie sympatię. Natomiast Gdynia oraz postać Grzegorza zachęciły po zapoznanie się z "Sosnówką".

Maria Ulatowska dopiero będąc na emeryturze znalazła czas na uzewnętrznienie swoich myśli pisząc książki. Jest kobietą, zna kobiecą psychikę i w wyrazisty sposób przedstawiała każdą z postaci. Książka jest o przyjaźni, a dzięki dokładnemu opisowi Bydgoszczy i Gdyni oderwałam się od własnych mazowieckich pól i lasów. Spacerowałam po urokliwych uliczkach Trójmiasta i...

Cudowna opowieść o trzech przyjaciółkach :)
Jola , Ola i Lili -każda inna, ale cechą wspólną jest ich :Przyjaźń.
Prawdziwa i nierozerwalna.
Polecam nie tylko fanom Pani Marii Ulatowskiej.

Cudowna opowieść o trzech przyjaciółkach :)
Jola , Ola i Lili -każda inna, ale cechą wspólną jest ich :Przyjaźń.
Prawdziwa i nierozerwalna.
Polecam nie tylko fanom Pani Marii Ulatowskiej.

Opowieść o wielkiej próbie lojalności, wierności i pamięci; o wartościach, dla których czas jest największym sprawdzianem.

Po ukończeniu liceum Leksi, Teo i Luśka, czyli Aleksandra, Teodora i Jolanta, trzy przyjaciółki z tej samej klasy, postanowiły, że bez względu na to, jak potoczą się ich losy, będą się spotykały co pięć lat w umówionym miejscu, zawsze tego samego dnia. Każda opowie wtedy, co się wydarzyło przez ten czas w jej życiu. A dzieje się wiele, jak to w życiu. Pojawia się pewien mężczyzna, jest więc miłość, odrzucenie, tęsknota, ból po stracie najbliższej osoby, zdrada, wybaczenie… Ale czyż z tym wszystkim nie poradzi sobie prawdziwa przyjaźń? Ta największa, trwająca przez lata…

Osadzona w trzech planach czasowych opowieść o wielkiej próbie lojalności, wierności i pamięci; o wartościach, dla których czas jest najtrudniejszym sprawdzianem.
W tle – Bydgoszcz i Gdynia oraz pewne schronisko dla zwierząt i kilka futrzastych czworonogów.

Bardzo fajna książka. Fajnie i szybko się czyta. Polecam!!!!

Opowieść o wielkiej próbie lojalności, wierności i pamięci; o wartościach, dla których czas jest największym sprawdzianem.

Po ukończeniu liceum Leksi, Teo i Luśka, czyli Aleksandra, Teodora i Jolanta, trzy przyjaciółki z tej samej klasy, postanowiły, że bez względu na to, jak potoczą się ich losy, będą się spotykały co pięć lat w umówionym miejscu, zawsze tego samego...