Moja bliskość największa to moje myśli. Ukryte za dnia, co powracają nocami, wyświetlając w mojej głowie scenariusze marzeń.
Myśli, których nie wypowiada się nigdy głośno z obawy przed niespełnieniem. Kiełkują, kiedy ogarnia mnie cisza. Odrywają od życia którym żyję. Zakrywają mgłą niepamięci wszystkie chwile, o których chciałoby się nie pamiętać... i przenoszą w nieprawdopodobnie beztroski świat- w którym radości nie bledną, a 'supernova' nigdy nie gaśnie. Potrafią zawładnąć podświadomością- we śnie mnożą się, by jak najdłużej być przy mnie.
... ale po przebudzeniu pękają jak mydlana bańka od uderzenia rzeczywistości, by kolejnej wniknąć w moją wyobraźnię ze wzmożoną siłą. Zawsze mi bliskie i zawsze moje.

Moja bliskość największa to moje myśli. Ukryte za dnia, co powracają nocami, wyświetlając w mojej głowie scenariusze marzeń.
Myśli, których nie wypowiada się nigdy głośno z obawy przed niespełnieniem. Kiełkują, kiedy ogarnia mnie cisza. Odrywają od życia którym żyję. Zakrywają mgłą niepamięci wszystkie chwile, o których chciałoby się nie pamiętać... i przenoszą w...

Moja bliskość największa –
Imaginacja –
co wybujała
– bezkresna i wieczna –
przedwcześnie dojrzała.

Bliskość nienamacalna,
uchwytna w pędzie skupienia,
z cudzą scalona jaźnią,
w jednym momencie istnienia,
chłonie,
co nieprzekraczalne...

Moja bliskość...

Zlękniona – katastroficzną cięła blizną
sumienia pokoleń myśli.
Miłością eskapistyczne drżała,
przyjaźnią zdziwiona –
kosmicznej harmonii szukała.

Bliskość największa,
strofa ukochanego wiersza,
zwierzęco-florystyczna bajka,
dzieciństwo piekące zajadle,
ludzkich historii,
w niej splot realny
niczym w zwierciadle
tonie i
mieszka.

Bliższa, niż ta,
co ciało przeszywa gorącym dreszczem,
bliskość
co umysł przenika dogłębnie
i serce,
siejąc w nich rajskie ogrody
lub pokuty deszcze.

Gdy życie, szkicując me twarze,
popędza,
tęsknotą do chwili tej jednej wybiegam,
gdzie czeka ma BLISKOŚĆ najmilsza!
Najszczerszy afekt –
czułość najczystsza,
z wszystkich dostępnych miłości
najbliższa.

Poezja Krzysztofa Kamila,
co wiele spojrzeń łączyła,
a jednym się stała –
o oczach szarych
jak skała.

Moja bliskość największa –
Imaginacja –
co wybujała
– bezkresna i wieczna –
przedwcześnie dojrzała.

Bliskość nienamacalna,
uchwytna w pędzie skupienia,
z cudzą scalona jaźnią,
w jednym momencie istnienia,
chłonie,
co nieprzekraczalne...

Moja bliskość...

Zlękniona – katastroficzną cięła blizną
sumienia pokoleń myśli.
Miłością eskapistyczne drżała,
przyjaźnią...

Jimmy jest niezwykły. Jimmy to magik. Muska delikatnie struny swojego ulubionego Les Paula wydając spod nich zapierające wdech w piersi dźwięki. Czasem są one jednak ostre i zalewają Cię niczym fala rozszalałych byków. Jimmy miał gust. Jimmy wybrał najlepszych, najodpowiedniejszych. Razem z nimi Jimmy zbudował historię. Jimmy stał się legendą. Jimmy nie był sam. Dołóżmy więc do Jimmy'ego skrzeczący głos. Mamy już naładowaną energią mieszankę, którą jednak musi zostać doszlifowana. Każdy diament wymaga przecież obróbki aby stać się brylantem. Dzieło Jimmy’ego zwieńczmy brodatym osobnikiem uderzającym bez opamiętania w brzęczące talerze i bębny.
Dzień po dniu. Godzina po godzinie. Byłam już w świecie mandarynek. Znalazłam się w samym środku opowieści celtyckiej. Z kwiatami we włosach podążyłam do Kalifornii. Wyciskałam cytrynki, a na koniec powędrowałam schodami do nieba.
Led Zeppelin, Ołowiany Sterowcu, moja największa bliskości, dlaczego musiałeś skończyć swój wspaniały lot, zanim ja zaczerpnęłam pierwszy raz powietrza?

Jimmy jest niezwykły. Jimmy to magik. Muska delikatnie struny swojego ulubionego Les Paula wydając spod nich zapierające wdech w piersi dźwięki. Czasem są one jednak ostre i zalewają Cię niczym fala rozszalałych byków. Jimmy miał gust. Jimmy wybrał najlepszych, najodpowiedniejszych. Razem z nimi Jimmy zbudował historię. Jimmy stał się legendą. Jimmy nie był sam. Dołóżmy...

Największą bliskością jest dla mnie wymiana kawałka duszy. Istnieje na świecie tylko kilka osób, którym pozwalamy (pozwolimy) na przekroczenie strefy intymnej, ale tylko z jedną z nich wymieniamy się duszą. Pozwalamy przedrzeć się przez największą barierę ochroną i zajrzeć prosto w głąb nas samych i vice versa. Po takiej wymianie, mimo że tej osoby się nie widzi, wie się co czuje, co myśli, co ją gryzie.

Największą bliskością jest dla mnie wymiana kawałka duszy. Istnieje na świecie tylko kilka osób, którym pozwalamy (pozwolimy) na przekroczenie strefy intymnej, ale tylko z jedną z nich wymieniamy się duszą. Pozwalamy przedrzeć się przez największą barierę ochroną i zajrzeć prosto w głąb nas samych i vice versa. Po takiej wymianie, mimo że tej osoby się nie widzi, wie się...

Bliskości moja największa,
Bądź zawsze blisko mego serca
Obejmuj swymi silnymi ramionami
Całuj gorącymi ustami
Osusz łzy swoją miłością
Daj początek namiętnością
Przytul kiedy smutne przyjdą dni
Czuwaj gdy coś złego mi się śni
Bądź zawsze blisko mego serca
Miłości moja największa

Bliskości moja największa,
Bądź zawsze blisko mego serca
Obejmuj swymi silnymi ramionami
Całuj gorącymi ustami
Osusz łzy swoją miłością
Daj początek namiętnością
Przytul kiedy smutne przyjdą dni
Czuwaj gdy coś złego mi się śni
Bądź zawsze blisko mego serca
Miłości moja największa

Moja największa bliskość to moje dziecko pod sercem, ciągle ze mną, tak blisko, krew z krwi, kość z kości, połączone fizycznie, psychicznie, uczuciowo... Bliżej się nie da :)

Moja największa bliskość to moje dziecko pod sercem, ciągle ze mną, tak blisko, krew z krwi, kość z kości, połączone fizycznie, psychicznie, uczuciowo... Bliżej się nie da :)

Czekam na ciebie


Czekam na ciebie cały rok
Jesteś mi bliski od lat pięciu
Ubrany okropnie niemodnie
Krój wręcz średniowieczny

Jakby farby zabrakło
Straszysz swym widokiem
Nie chcesz żebym wracała

Wcale się ciebie nie boję
Podaruję ci piękny uśmiech
W powitalnym geście

Nigdy nie odwracasz głowy
Patrzysz czy idę drogą
Którą mi wskazałeś
Szpitalu w Janowie Lubelskim

Czekam na ciebie


Czekam na ciebie cały rok
Jesteś mi bliski od lat pięciu
Ubrany okropnie niemodnie
Krój wręcz średniowieczny

Jakby farby zabrakło
Straszysz swym widokiem
Nie chcesz żebym wracała

Wcale się ciebie nie boję
Podaruję ci piękny uśmiech
W powitalnym geście

Nigdy nie odwracasz głowy
Patrzysz czy idę drogą
Którą mi wskazałeś
Szpitalu w Janowie Lubelskim

Poświęcam im czas każdego dnia. Inni o nich nie widzą, chociaż gdyby tylko się postarali, gdyby klapki opadły z ich oczu, ujrzeliby je. Ogromne, barwne, czasem ciężkie do zrozumienia. Gdy starsze odchodzą, w ich miejscu pojawiają się nowe, żywsze, piękniejsze.
Codziennie je obserwuję, dodaje lub zmieniam pewne detale. Z czasem stają się coraz lepsze i doskonalsze. Gdybym mogła, nie zostawiłabym ich ani na moment. Cokolwiek robię w ciągu dnia, myślę o nich i z delikatnym uśmiechem, zastanawiam się, czy pozostawić je w tej samej formie, czy je zmienić, a być może nawet stworzyć nowe. Najczęściej pracuję nad nimi, udoskonalam je, by później obserwować ogólny rezultat.
Ponoć w zbyt dużej ilości szkodzą, jednak ja w to nie wierzę. Jak coś tak bajecznego mogłoby zrujnować człowieka. To moja bliskość największa, najwspanialsza. Nie przeszkadza mi, że nie zawsze mogę ich ucieleśnić, nadać im właściwego, ostatecznego kształtu. Liczy się dla mnie fakt, że je miałam, mam i wciąż będę mieć.
Wieczorami, przed snem, jestem tak blisko nich. Duch powoli odrywa się od każdej komórki ciała, unosi się i rozpływa w nich. Nie mogłabym bez nich żyć. Jak wyglądałby mój świat bez marzeń?

Poświęcam im czas każdego dnia. Inni o nich nie widzą, chociaż gdyby tylko się postarali, gdyby klapki opadły z ich oczu, ujrzeliby je. Ogromne, barwne, czasem ciężkie do zrozumienia. Gdy starsze odchodzą, w ich miejscu pojawiają się nowe, żywsze, piękniejsze.
Codziennie je obserwuję, dodaje lub zmieniam pewne detale. Z czasem stają się coraz lepsze i doskonalsze. Gdybym...

Jest tuż obok mnie. Widzę ją w całości. Ręka moja powoli i delikatnie rozbiera ją, odsłaniając moim oczom piękno oraz rozkosz w najczystszej postaci. Palce me, delikatnie przesuwają się po niej. Nie trzeba otwierać oczu, aby dać zmysłom wydobyć spod palców jej kształty. Jej delikatne wzgórki, jej dołeczki, dokładnie tam, gdzie człowiek sobie to wyobrażał. Muskam ją delikatnie. Wiem, że za chwilkę dotknął jej moje usta. Ostrożnie trzymam ją, bojąc się, aby nie upadła. Ruchem dłoni przybliżam ją do siebie. Ten zapach! Świdrujący i łechtający nos do tego stopnia, że serce zaczyna bić szybciej. Jest tak blisko. Delikatnie dotykam ją swoimi ustami. Wargi drżą z emocji. O niewinna słodycz rozkoszy! Nachodzi tylko jedno pragnienie. Więcej. Więcej! Czuję ją od środka! Rozkosz sięga zenitu. I jeszcze jeden raz, i kolejny. O! Moja czekolado!

Jest tuż obok mnie. Widzę ją w całości. Ręka moja powoli i delikatnie rozbiera ją, odsłaniając moim oczom piękno oraz rozkosz w najczystszej postaci. Palce me, delikatnie przesuwają się po niej. Nie trzeba otwierać oczu, aby dać zmysłom wydobyć spod palców jej kształty. Jej delikatne wzgórki, jej dołeczki, dokładnie tam, gdzie człowiek sobie to wyobrażał. Muskam ją...

Moja bliskość największa to Twoja ciepła dłoń na mojej dłoni. To jesienne popołudnia z kawą i dobrą książką, spędzane pod kocykiem. To Twój roziskrzony wzrok, gdy się kochamy. To słowa: "Udał się nam nasz synek kochany". To nasza trójka brykająca po dywanie.

Kiedyś myślałam, że kocham już najmocniej jak potrafię, że nie dam rady wykrzesać więcej miłości, bo serce wyskoczy mi z klatki i ucieknie jak spłoszony słowik. Myliłam się. Kocham Was - Mężu i Synku. Każdego inaczej, każdego najmocniej na świecie. Miłość podzielona na dwoje, pomnożyła się w nieskończoność.

Moja bliskość największa jest tylko dla Was. Zawsze.

Moja bliskość największa to Twoja ciepła dłoń na mojej dłoni. To jesienne popołudnia z kawą i dobrą książką, spędzane pod kocykiem. To Twój roziskrzony wzrok, gdy się kochamy. To słowa: "Udał się nam nasz synek kochany". To nasza trójka brykająca po dywanie.

Kiedyś myślałam, że kocham już najmocniej jak potrafię, że nie dam rady wykrzesać więcej miłości, bo serce wyskoczy...