Chcielibyśmy, żeby zdradę można było moralnie wytłumaczyć. To byłoby przecież... takie proste. Iść do łóżka, kiedy się chce i z kim się chce. Ostatnio doszłam do wniosku, że miłość to nic innego jak unikanie zdrady. Świadome „nie”, kiedy wszystko pcha nas w ramiona, do których nie powinnyśmy wejść. Zdrada nie jest równoznaczna z tym, że się nie kocha swojego partnera. Są lepsze i gorsze momenty w związku. A życie? A życie to pasmo decyzji. Tych lepszych i gorszych.
Kiedy zaczyna się zdrada? Kiedy dajemy dojść do głosu egoizmowi. A my wszyscy, jak jeden mąż, mamy to w sobie. Ktoś nas pociąga i jeśli jesteśmy słabi, zdradzimy. To ludzkie. Mimo całego położenia. Zdrada to także stan, w którym czujemy, że nasze zachowanie było naganne. U każdego będzie miała inny wymiar. Dla jednych to już samo spotkanie z obcym facetem, z obcą kobietą, jakiś drobny flirt... to katastrofa. Inni powiedzą, że zdrada cuchnie kochankiem, więc musi iść przez łóżko.

Układ

miłość ma imię wiatru
stąd ulotność
strzały
cza­sem niecelne
ka­leczą oburącz

a ja?

a ja znów piję kawę
na dzień dobry
sama
z przeszłością za­warłam pakt
o nieagresji

Nie da się moralnie wytłumaczyć krzywdy. Można zawrzeć pakt... iść na układ, wybaczyć. Ale rany, które czyni zdrada stawiają nas pod ścianą. Bo co zrobisz? Wybaczysz. Ale jeśli raz zdradził, to czy nie spróbuje ponownie?
Związek to odpowiedzialność za siebie i partnera. To decyzja, którą należy podjąć świadomie. Jeśli ma się potrzebę sypiania z kim popadnie, bo obudziło się w nas niedopieszczone zwierzę... to kim tak naprawdę jesteśmy?


[* wiersz mojego autorstwa z 3 lutego 2012]

Chcielibyśmy, żeby zdradę można było moralnie wytłumaczyć. To byłoby przecież... takie proste. Iść do łóżka, kiedy się chce i z kim się chce. Ostatnio doszłam do wniosku, że miłość to nic innego jak unikanie zdrady. Świadome „nie”, kiedy wszystko pcha nas w ramiona, do których nie powinnyśmy wejść. Zdrada nie jest równoznaczna z tym, że się nie kocha swojego partnera. Są...

Witaj Neil!

Ciężka sprawa z ta zdradą, co? Jak dopuściłem do zdrady? Dlaczego to zrobiłem? A może to jeszcze nie jest właściwa zdrada? Zdradziłem czy jeszcze nie, pewnie się nad tym zastanawiasz.

Fizyczna zdrada jest prosta: robisz swoje i po sprawie. Szybkie zachłyśnięcie nowo poznanym ciałem, odrobina euforii z nutką erotyzmu. Ale czy Twoja wybranka już Cię nie pociąga?

Psychiczna zdrada jest bardziej złożona: nawiązujesz kontakt emocjonalny, wchodzisz w uczucia z inną kobietą. Dzieli troski, wrażenia tak jak to do tej pory robiłeś z ukochaną. Dlaczego z Nią już nie masz takiego kontaktu?

Wiesz, jest jeszcze inny rodzaj zdrady, on pociąga za sobą wcześniej wspomniane, a zaczyna się w... umyśle. Pomyślałeś, że z inną może być lepiej? Że w innych objęciach znajdziesz więcej szczęścia? Więcej uczuć? Nowe motyle w brzuchu? Taka zdrada też bardzo boli. Często nie wychodzi na jaw, partnerka to zwykle odczuwa. Gdy odsuwasz dłoń, kiedy chce Cię złapać. Gdy coraz rzadziej ją obejmujesz. Gdy odwracasz się, kiedy chce Cię przytulić. Gdy nie uśmiechasz się jak dawniej i nie masz tych iskierek w oku.

Zanim pomyślisz o innej zastanów się, czy nie ucierpi na tym wasz związek? Czy nie przekroczysz właśnie granicy, która poprowadzi Cię donikąd, a raczej do czarnej dziury, która pozostanie po Twoim związku.

Złe myśli mogą ranić i być pierwszym krokiem zdrady. Lepiej się zastanów, czy chcesz iść w tym kierunku.

Witaj Neil!

Ciężka sprawa z ta zdradą, co? Jak dopuściłem do zdrady? Dlaczego to zrobiłem? A może to jeszcze nie jest właściwa zdrada? Zdradziłem czy jeszcze nie, pewnie się nad tym zastanawiasz.

Fizyczna zdrada jest prosta: robisz swoje i po sprawie. Szybkie zachłyśnięcie nowo poznanym ciałem, odrobina euforii z nutką erotyzmu. Ale czy Twoja wybranka już Cię nie pociąga?
...

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Bydgoszcz, 24.05.12r.
Wiktorio!
Kuzynko moja droga muszę Ci coś powiedzieć, otóż widzisz zakochałam się! Tak, doprawdy kocham się w mężczyźnie – młodym, pięknym, dobrym, a jednak czegoś mu brakuje. Jest prawie idealny. Tylko to PRAWIE trochę mnie martwi. Znajomi mówią mi, że przesadzam i pytają, czego ja chcę od tego cudownego chłopaka? A ja czuję jakiś niedosyt, brak jakiegoś istotnego pierwiastka. Najgorsze jednak jest to, że nie mam pojęcia o co mi chodzi i złoszczę się sama na siebie, że narzekam i marudzę na niego, bo na przykład on nie jest taki wesoły i żartobliwy jak mój tata - owszem ma poczucie humoru, jednak skłania się ku powadze. Poza tym nie jest on ani tak oczytany, ani literacko uduchowiony jak mój ojciec! Męczy mnie to, bo nie mogę z nim rozmawiać i filozofować jak z kochanym staruszkiem. Kiedy tak na nich patrzę i słucham to czuję, że o wiele lepiej dogaduję się z tata, a tak chyba nie powinno być! Droga Wiktorio, powiedz mi co mam robić? Czy to ze mną jest coś nie tak, czy z nim? Mama twierdzi, że to normalne u kobiet i wszystkie córki stawiają sobie za wzór ojca, który jest dla nich najważniejszy i idealny. Śmieje się przy tym, że ona też porównuje swojego wybranka ze zmarłym ojcem i widzi ogromne różnice. „Kochanie, przecież nie możesz pobrać się z własnym tatą, przymruż trochę na to wszystko oko i zobaczysz, że Adam jest wspaniałym chłopakiem, a drugiego ojca nie znajdziesz na tym świecie” – powtarza mi często babcia. Kuzynko, czy też uważasz, że przesadzam i nie powinnam przysłaniać dobrych cech mego narzeczonego, tylko dlatego, że różni się od taty? Co poradzić, że ten człowiek jest dla mnie najważniejszym mężczyzną spośród wszystkich chłopaków, możliwych kochanków itd..?
Mam nadzieję, moja droga, że u Ciebie wszystko dobrze i Twoje małżeństwo kwitnie. Napisz do mnie jak tylko znajdziesz chwilę. Pozdrów i uściskaj ode mnie swojego męża.
Serdecznie pozdrawiam
Izabela

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Bydgoszcz, 24.05.12r.
Wiktorio!
Kuzynko moja droga muszę Ci coś powiedzieć, otóż widzisz zakochałam się! Tak, doprawdy kocham się w mężczyźnie – młodym, pięknym, dobrym, a jednak czegoś mu brakuje. Jest prawie...

,,Czy warto angażować się w związek, w którym uczucie jest tylko po jednej stronie? "(Sorcha)

Szukając mojego własnego zdania na ten temat, wspominam mój związek, w którym uczucie było jednostronne. Teraz wiem, że był to błąd, całe to oddawanie swojego czasu, uczuć dla osoby, która wcale tego nie doceniała było błędem. Spędziłam długie godziny leżąc w łóżku wypłakując smutek w poduszkę. Byłam zmęczona i nieszczęśliwie zakochana. Całe moje poświęcenie nie było tego warte.

W kącie niebieskiego pokoju siedzi dziewczyna, z uśmiechem spogląda w dal, w ręku trzyma telefon. Rozmawia. Jest szczęśliwa i zakochana, z wzajemnością. Teraz nie wyobraża sobie tej miłości, jaką miała pare miesięcy temu. Ciągle zapłakana zamykała się w pokoju, czując się niepotrzebną i niedocenianą. Zrozumiała, że miłość to wzajemne uczucie dwóch osób, które mają wiele wspólnego, opiera się na zaufaniu i wierności, pomaganiu sobie. Niestety, wiele dziewczyn popełnia ten błąd i nie zauważa jak bardzo są wykorzystywane, z oporem maniaka trwają przy chłopaku, wymyślając ciągle beznadziejne wymówki dla jego zachowania.
- Nie kupił mi nic na rocznicę, zapomniał, ale jest taki zapracowany, pewnie nie miał czasu.
Dopiero,gdy uwalniają się od tej pustej miłości zaczynają wszystko rozumieć i stają się silniejsze i mniej zależne od innych.

,,Czy warto angażować się w związek, w którym uczucie jest tylko po jednej stronie? "(Sorcha)

Szukając mojego własnego zdania na ten temat, wspominam mój związek, w którym uczucie było jednostronne. Teraz wiem, że był to błąd, całe to oddawanie swojego czasu, uczuć dla osoby, która wcale tego nie doceniała było błędem. Spędziłam długie godziny leżąc w łóżku wypłakując...

Kiedy zaczyna się zdrada? (Neil)

Z biegiem czasu życie uczy nas, że nie ma skrajnego zła, ani skrajnego dobra - wszystko tak naprawdę zamiast czystej czerni i bieli jest raczej w odcieniach szarości. Zdrada z religijnego punktu widzenia jest czymś złym, jedynie czarną plamą w życiorysie. Nie chciałabym jednak od razu potępić osoby zdradzającej, choć niewątpliwie rani drugą osobę. Chciałabym patrzeć na to zagadnienie w pryzmacie związku przyczynowo-skutkowego, ukazujące w palecie czerni i bieli więcej odcieni pośrednich.
Czym dla mnie jest zdrada? Krzykiem rozpaczy, poszukiwaniem u innych tego, czego nie zaznało się przy osobie, z którą tworzy się bardziej lub mniej udany związek. Jest jedną z furtek.
Bardzo często zaczyna się od duszenia w sobie pragnień, gdy nie można ich zaspokoić z "kimś tylko swoim". Przyczyn takiej sytuacji jest wiele - odległość, niemożność porozumienia, wygaśnięcie uczuć... Czytałam niegdyś, że mężczyźni najczęściej dopuszczają się zdrad małżeńskich po pojawieniu się dziecka, gdy ich partnerki są zajęte opieką nad potomstwem. Szczególnie przy pojawieniu się pierwszego maleństwa mężczyzna może czuć się zagubiony, zrzucony z piedestału.
Kiedy przekroczona zostaje granica uznawana za zdradę? Jest to kwestia indywidualna, zmienna wraz z wiekiem. W przypadku dzieci kochających "szczenięcą miłością" zdradą może być nawet rozmowa drugiej połówki z kimś innym. Dla innych zdradą jest samo oglądanie się za innymi na ulicach, dla innych pocałunek. Niepokojące jest to, iż coraz więcej ludzi nie rozpatruje seksu z kimś innym w kategorii zdrady!
Czym jest i kiedy rozpoczyna się zdrada? Myślę, że na to pytanie każdy sam musi sobie odpowiedzieć.

Kiedy zaczyna się zdrada? (Neil)

Z biegiem czasu życie uczy nas, że nie ma skrajnego zła, ani skrajnego dobra - wszystko tak naprawdę zamiast czystej czerni i bieli jest raczej w odcieniach szarości. Zdrada z religijnego punktu widzenia jest czymś złym, jedynie czarną plamą w życiorysie. Nie chciałabym jednak od razu potępić osoby zdradzającej, choć niewątpliwie rani drugą...

Czy warto angażować się w związek, w którym uczucie jest tylko po jednej stronie?

A co to za związek? ŻADEN. Związek to przywiązanie do siebie dwóch ludzi. Jeśli tylko jedna z nich czuje się silnie związana z tą drugą osobą, jest to po prostu nieszczęśliwa miłość. Jedna osoba kocha, druga nie. Jedna jest wierna i nie widzi świata poza swoim kochaniem, druga w każdej chwili może oddać serce komuś innemu. Dla tej zaangażowanej osoby każdy dzień staje się wtedy niczym w rosyjskiej ruletce - niepewny. Lepiej znaleźć osobę, której uczucie i zaangażowanie są szczere, niż niepotrzebnie cierpieć i tracić swój czas.

Oczywiście zawsze istnieje szansa, że z czasem nasza miłość zostanie odwzajemniona, ale jeśli ktoś nie pokochał nas do tej pory, albo jego uczucie wypaliło się z biegiem czasu, powinniśmy się na prawdę porządnie zastanowić, czy chcemy czekać na taką osobę. Może się bowiem zdarzyć, że będziemy czekać i mieć nadzieję, ... a nigdy się nie doczekamy.

Czy warto angażować się w związek, w którym uczucie jest tylko po jednej stronie?

A co to za związek? ŻADEN. Związek to przywiązanie do siebie dwóch ludzi. Jeśli tylko jedna z nich czuje się silnie związana z tą drugą osobą, jest to po prostu nieszczęśliwa miłość. Jedna osoba kocha, druga nie. Jedna jest wierna i nie widzi świata poza swoim kochaniem, druga w każdej...

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Na to dość skomplikowane pytanie, odpowiedź jest bardzo prosta i udzielił jej przed laty sam Sigmund Freud. Paradoksalnie ojciec psychoanalizy postawił na ojca jako osobę dla dziecka najważniejszą i na tym założeniu zbudował całą swoją teorię dotyczącą kompleksu Elektry. Gdyby tak zastanowić się nad poglądami Freuda, to można w nich odnaleźć wiele sensownych argumentów.

W okresie niemowlęcym całe zainteresowanie Nas – małych dziewczynek skupia się na mamie. To ona nas karmi, przewija i dba byśmy zawsze czuły się bezpiecznie. Po około roku okazuje się, że jest jeszcze tata, który wygląda nieco inaczej niż mama. Szok przeżywamy dopiero wtedy, kiedy dowiadujemy się, że tata różni się od mamy również narządem płciowym. W zasadzie ciekawi nas ta relacja między mamą i tatą. Czasem pragniemy, by całe zainteresowanie ojca skupiało się na nas. Ten właśnie stan Freud nazywał rywalizacją o względy ojca. Nie wiem, czy to rywalizacja, czy zazdrość ale jako mała dziewczynka też chciałam być ciągle tulona przez tatę i z wielką przyjemnością zasypiałam na jego rękach.

Czas jednak nie stoi w miejscu i małe dziewczynki szybko stają się kobietami, które zaczynają być gorąco zainteresowane płcią przeciwną. I choć początkowo wybierają sobie chłopców ze względu na wygląd i odpowiedni charakter, to już ich życiowi partnerzy mają zazwyczaj wiele cech, które posiada również ich ojciec. Mimowolnie wybieramy bowiem takich mężczyzn, którzy dadzą nam tyle ciepła i poczucia bezpieczeństwa, ile daje nam tata. Nawet jeśli pod wieloma innymi względami ci dwaj będą się róznić, to kobieta zawsze podświadomie będzie zestawiała postać własnego męża z obrazem ojca.

A potem mijają lata i rodzi się dziecko. Jeśli kobieta powije chłopca to sprawa jeszcze bardziej się zapętla, bowiem syn to już kompilacja genów męża i jej samej (a pośrednio także jej ojca). Przy dogłębnej analizie w tej wybuchowej mieszance w postaci naszego potomka również znajdziemy cechy jego dziadka, a naszego ojca. Czasem może być to tylko podobny grymas twarzy, a czasem wręcz bliźniacze poczucie humoru. Ważne, że te podobieństwa budzą gdzieś we wnętrzu kobiety wspomnienie własnego taty.

Być może nie wszystkie panie zgodzą się ze mną (a częściowo i z Freudem), że ojciec jest najważniejszym reprezentantem płci przeciwnej w naszym życiu. Wiem, że bywają różne rodziny, w których relacje córek z ojcami są skrajnie odmienne. Z tego też powodu w swoich poglądach opieram się wyłącznie na bezgranicznej miłości, jaką darzę własnego tatę. Cenię go za jego wrażliwość, dobroć i umiejętność wyjścia z niemal każdej sytuacji. A przy tym za ogromny talent kulinarny, którym czasem przyćmiewa nawet mamę. Uważam tatę za człowieka niezastąpionego, ale podświadomie szukam mężczyzny, który posiadałby choć kilka cech mojego taty. Wiem, że kiedy opuszczę już rodzinny dom i będę musiała uwić małżeńskie gniazdko, łatwiej będzie mi budzić się i zasypiać koło mężczyzny, który będzie darzył mnie równie wielkim uczuciem, jak mój tata.

Moja wypowiedź przerodziła się w niekontrolowany pean na cześć taty, ale z racji zbliżającego się Dnia Ojca, mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone. Zawczasu dodam również najserdeczniejsze życzenia dla wszystkich ojców na całej kuli ziemskiej. Bez Was nie byłoby Nas.

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Na to dość skomplikowane pytanie, odpowiedź jest bardzo prosta i udzielił jej przed laty sam Sigmund Freud. Paradoksalnie ojciec psychoanalizy postawił na ojca jako osobę dla dziecka najważniejszą i na tym założeniu zbudował całą swoją teorię dotyczącą kompleksu Elektry. Gdyby tak zastanowić...

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Odpowiedzi na to pytanie z pewnością będą różne, zarówno z uwagi na różnicę kobiecych poglądów, jak też ze względu na indywidualną sytuację życiową każdej kobiety. Pewnik jest jeden – każda kobieta ma ojca. Nie każda ma natomiast męża, syna bądź kochanka.
Pierwszym najważniejszym mężczyzną dla kobiety jest jej ojciec. Dla niektórych kobiet z pewnością pozostaje on najważniejszym mężczyzną do końca życia. Jednak hierarchia ważności może ulegać zmianom, zwłaszcza gdy pojawiają się w życiu kobiety inni ważni mężczyźni - mąż oraz syn. Dla niektórych kobiet pojawienie się kochanka również zmienia tę hierarchię, lecz myślę, że w takim przypadku kobiety zastępują niejako męża kochankiem i wówczas ci dwaj panowie są albo na tym samym poziomie ważności (prowadzenie podwójnego życia), albo następuje zamiana męża na kochanka.
Można by rzec, że każdy z mężczyzn jest ważny w inny sposób. Każdy z nich odgrywa bowiem inną rolę w życiu kobiety, podobnie jak kobieta pełni inną rolę dla każdego z nich. Może dziwnie to brzmi – pełnienie roli, ale czy naprawdę tak nie jest? Dla ojca jesteśmy ukochanymi córkami, dla męża – kochanymi i kochającymi żonami, dla syna – troskliwymi, kochającymi bezwarunkowo matkami.

Według mnie najważniejszą istotą dla kobiety jest jej dziecko - bez względu na płeć.
W takim kontekście trudno umieszczać syna w jednej grupie z innymi mężczyznami, czyli ojcem, mężem czy kochankiem. Syn dla kobiety jest zawsze jej dzieckiem, niezależnie od tego, czy ma 5 czy 55 lat. Pełni w jej życiu rolę wyjątkową. Rolę wyjątkową pełni również ojciec. Relacje z ojcem i synem warunkują więzy krwi. Relacje „ojciec – córka” oraz „matka – syn” to relacje rodzinne, pokoleniowe. Ojciec wywiera duży wpływ na kształtowanie charakteru i osobowości kobiety-córki, zaś kobieta-matka w znacznym stopniu wpływa na charakter i osobowość syna. Nie sposób stwierdzić, kto jest w tym układzie ważniejszy.
Jak natomiast wygląda sprawa z mężem? Mąż to partner, z którym - w odróżnieniu od ojca i syna - nie łączą kobiety więzy krwi. Czy przez to relacja jest słabsza? Na pewno nie, gdyż kochający się ludzie tworzą prawdziwą, głęboką więź i wówczas – w okresie trwania tej więzi – mąż może stać się dla kobiety najważniejszym mężczyzną. Dla niektórych kobiet, być może na chwilę lub nieco dłużej, najważniejszym mężczyzną staje się kochanek.

Należy zatem zadać sobie pytanie – co decyduje o ważności mężczyzny w życiu kobiety? Więzy krwi, rodzaj relacji, potrzeby kobiety, czy może jej sposób patrzenia na świat i wpływ, jaki każdy z mężczyzn wywiera na jej życie?
Sądzę, że niemożliwa jest jednoznaczna odpowiedź na pytanie, który z mężczyzn jest najważniejszy dla kobiety. Jak wiele kobiet, tak wiele interpretacji i opinii. Jedno jest pewne – ojciec i syn zawsze będą dla kobiety ojcem i synem. Ich ważności w życiu kobiety nic nie jest w stanie zmienić. A mąż? A kochanek? Myślę, że każdy mąż może stać się kiedyś eks-mężem, a każdy kochanek ulotnym wspomnieniem. A zatem ich rola oraz ważność w życiu kobiety mogą ulec zakończeniu.

Hierarchia ważności mężczyzn w życiu kobiety jest sprawą indywidualną. Jak dla mnie najważniejsi w życiu kobiety są trzej mężczyźni – ojciec, mąż i syn. Myślę, że większość kobiet zawaha się przy udzieleniu jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, który z nich jest najważniejszy, a być może nie będzie w stanie jej udzielić i po zastanowieniu postawi ich na jednym poziomie ważności.

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Odpowiedzi na to pytanie z pewnością będą różne, zarówno z uwagi na różnicę kobiecych poglądów, jak też ze względu na indywidualną sytuację życiową każdej kobiety. Pewnik jest jeden – każda kobieta ma ojca. Nie każda ma natomiast męża, syna bądź kochanka.
Pierwszym najważniejszym mężczyzną...

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Pytanie trudniejsze niż mogłoby się z pozoru wydawać. Zaczynając od ojca, jest najważniejszym facetem w życiu kobiety... do czasu gdy pozna tego księcia na niekoniecznie białym koniu. Tak jest i tak jesteśmy zaprogramowane. I to jest piękne i zdrowe. Należy nadmienić, że rodzice choć kochać swoje dzieci powinni ewidentnie, muszą pamiętać, że najważniejsza jest więź między nimi samymi. Jeśli tak jest to nie czują się pokrzywdzeni, gdy dziecko ich opuszcza, cieszą się jego szczęściem, ale pozwalają mu odejść ku tej kolejnej najważniejszej osobie. Tym stwierdzeniem niestety wykluczyłam syna jako najważniejszego mężczyznę w życiu kobiety. Niestety panowie, mamusie zostawiamy tatusiom, sami zajmijcie się swoimi kobietami, żeby to odpowiedź "MĄŻ, ależ oczywiście, że mąż" nasuwała im się na myśl, gdy zobaczą takie pytanie jak to powyżej. Kobieta szczęśliwa w małżeństwie, nawet gdy przydarzy jej się romans, nie uzna kochanka za tego ważniejszego, bo źródłem szczęścia będzie mąż. Zaś jeśli mąż jest o kant, że tak powiem czterech liter potłuc, no to cóż zastąpić go ktoś musi, prawa natury. Niestety "Life is brutal and full off zasadzkas" ;).
Jednak ja jestem za tym, żeby jednak mąż. Niechby się chłopina starał, ale być najważniejszym w czyimś życiu jest nagrodą wartą wszelkich starań.

Który mężczyzna jest najważniejszy w życiu kobiety – ojciec, mąż, syn, kochanek?

Pytanie trudniejsze niż mogłoby się z pozoru wydawać. Zaczynając od ojca, jest najważniejszym facetem w życiu kobiety... do czasu gdy pozna tego księcia na niekoniecznie białym koniu. Tak jest i tak jesteśmy zaprogramowane. I to jest piękne i zdrowe. Należy nadmienić, że rodzice choć kochać...

Kiedy zaczyna się zdrada?

Pytanie wydawać by się mogło proste, ale czy na pewno? Zdrada to nie tylko akt cielesny z kimś innym, niż nasz partner. Zdrada zaczyna się po cichu, bez ostrzeżenia. Zaczyna się od odczucia zaniedbania, braku uwagi, szukamy wtedy kogoś, kto dostrzeże w nas tą piękną dziewczynę, którą tak na prawdę jesteśmy. Kogoś, kto powie nam, że jesteśmy wspaniałe. Gdy ktoś taki się znajdzie, zaczynamy o nim myśleć, chcemy spotykać się z nim częściej, bo jak tlenu potrzeba nam ciepłych i życzliwych słów. Jeśli takich spotkań nie ukrywamy przed partnerem to dobrze, nadal jesteśmy lojalni, jednak gdy zaczynamy je taić, zdrada wypuszcza właśnie swój pierwszy kiełek. Może być tak, że nigdy się nie rozwinie, a może paść na żyzną glebę i niczym chwast w polu zniszczyć, to co wartościowe.

Kiedy zaczyna się zdrada?

Pytanie wydawać by się mogło proste, ale czy na pewno? Zdrada to nie tylko akt cielesny z kimś innym, niż nasz partner. Zdrada zaczyna się po cichu, bez ostrzeżenia. Zaczyna się od odczucia zaniedbania, braku uwagi, szukamy wtedy kogoś, kto dostrzeże w nas tą piękną dziewczynę, którą tak na prawdę jesteśmy. Kogoś, kto powie nam, że jesteśmy...