Z jednej strony mój wybór będzie prosty, z drugiej bardzo uzasadniony. Kobieta silna, kobieta inteligentna. Kobieta, która została skrzywdzona przez los, a jednocześnie nie została pozbawiona empatii. Alicja Sambor, której postać opisano w powieści historycznej Lekarka nazistów[bookLink]5050928|Lekarka nazistów[/bookLink]. Wojna niszczy wszystko, ale zniszczy prawdziwej miłości. Nasza bohaterka pozwala nam trwać w tej idei. Nie potrafię wyobrazić sobie nawet garstki cierpienia, które musiało ogarnąć młodą kobietę, szczęśliwą mężatkę i matkę, której miłość życia ginie z rąk gestapo. Proszę spróbować wyobrazić sobie ile miłości do drugiego człowieka musiała mieć Alicja, żeby mimo wszystko leczyć - Niemców i Polaków. Kobieta, która stawiała życie innych ponad swoje. Przepiękna historia...

Z jednej strony mój wybór będzie prosty, z drugiej bardzo uzasadniony. Kobieta silna, kobieta inteligentna. Kobieta, która została skrzywdzona przez los, a jednocześnie nie została pozbawiona empatii. Alicja Sambor, której postać opisano w powieści historycznej Lekarka nazistów[bookLink]5050928|Lekarka nazistów[/bookLink]. Wojna niszczy wszystko, ale zniszczy prawdziwej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Być kobietą, być kobietą, marzyć ciągle będąc dzieckiem. Być kobietą, bo kobiety są występne i zdradzieckie" jak śpiewała niepodrabialna Alicja Majewska, ahh jak ta piosenka pasuje do bohaterek powieści "Legendy & Latte". Każda z nich jest inna, każda na swój sposób wspaniała i nie da się wybrać jednej. W dziale Fantasy głosowałam właśnie na tę książkę, bo nie urzekła mnie jedna postać, a prawie wszystkie. Orczyca Viv, staruszka Laney, skubbka Tandri, oraz tajemnicza Madrygał, silny kobiecy zestaw, a każda z bohaterek posiada inne cechy charakteru, reprezentuje inne wartości(lub ich brak), jednak bez wątpienia żadnej nie można odmówić szeroko pojętej kobiecości i wewnętrznej siły jaką mogą w sobie posiadać tylko kobiety. Niesamowite w tych bohaterkach jest to jak na różnych płaszczyznach kobiecy charakter potrafi się odnaleźć, od kreatywności artysty po przestępczy półświatek. Wisława Szymborska w swoim wierszu pod tytułem "Portret kobiecy" tak jak autor "Legendy&Latte" żongluje kobiecymi cechami ukazując kobietę jako kameleona, który potrafi odnaleźć się w każdej społecznej roli. Nie ważne jakie oczekiwania postawi społeczeństwo przed Kobietą, ta odnajdzie się w nim, pomiesza, poprzestawia i jeszcze pokaże co naprawdę w niej drzemie. Dlatego nie mogę i nie jestem w stanie wybrać jednej bohaterki książki która by mnie inspirowała, bo w tym wypadku każda z nich stała przed inną grupą społeczną, od każdej społeczeństwo wymagała czegoś innego, a jednak na swój sposób wszystkie sobie poradziły śpiewająco! Chciałabym być każdą pojedyńczo i wszystkimi równocześnie i odnajdywać w sobie cechy każdej z tych bohaterek w swoim codziennym życiu. 

"Być kobietą, być kobietą, marzyć ciągle będąc dzieckiem. Być kobietą, bo kobiety są występne i zdradzieckie" jak śpiewała niepodrabialna Alicja Majewska, ahh jak ta piosenka pasuje do bohaterek powieści "Legendy & Latte". Każda z nich jest inna, każda na swój sposób wspaniała i nie da się wybrać jednej. W dziale Fantasy głosowałam właśnie na tę książkę, bo nie urzekła mnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Największe wrażenie na mnie wywarła postać Jennette McCurdy, która w swojej autobiografii, przedstawiła zupełnie inny portret kobiety, a właściwie nastolatki, którą była. Jennette odsłoniła bolesną prawdę, która totalnie odmieniła, to jak inni ją postrzegają oraz realia życia gwiazd. Nikt by nie pomyślał, że "Sam" z ICarly, wcale nie ma tak kolorowego życia. A jednak po przeczytaniu tej książki, dotarło do mnie, że bardzo często nie mamy pojęcia, o tym jak wielki ciężar niosą niektóre kobiety. Jennette jest przykładem takiej osoby. Jej toksyczna relacja z matką, totalnie zrujnowała jej psychikę, nastawienie do jedzenia i postrzeganie samej siebie. Dziewczyna od małego była zmuszana do spełniania niespełnionych ambicji matki. Chodziła na castingi, stosowała rygorystyczne diety, pozwalała matce na naruszanie jej prywatnej przestrzeni. A najgorsze w tym wszystkim było to, że musiała udawać że jej się to podoba, że jest wdzięczna, że jej szczęściem jest uszczęśliwianie matki. Czy to wspaniały portret kobiety? Powiedziałabym, że raczej przygnębiający i okrutny, ale za razem dający do myślenia. Ponieważ Jennette nie zawsze i nie zawsze skutecznie, ale walczyła z tą relacją. I to zrobiło na mnie wrażenie. Ponieważ nie wiem czy jest wiele osób, które wytrzymałyby tak trudną i wyniszcząjącą relację z rodzicielką. Natomiast Jennette podejmowała próby, nawet jak jej nie wychodziło. A to jest naprawdę trudne, gdy jest się tak zniewolonym psychicznym przez jedno z rodziców. I chociaż dopiero po śmierci jej matki, Jennette naprawdę zaczęła robić i żyć tak jak ona tego chciała, to sam fakt, że dotrwała do tego momentu, pokazuje jej siłę woli i determinację. Ten cały bagaż gorzkich doświadczeń, zbudował jej własny portret kobiety silnej, choć zmęczonej, bo nie ma co ukrywać, droga którą przeszła była bardzo kręta. Po przeczytaniu "Cieszę się, że moja mama umarła", dostrzegałam wiele rzeczy w samej sobie, zajrzałam w głąb siebie, przez co mogłam stwierdzić, że też jestem w trakcie budowania własnego portretu kobiety, która jest silna mimo tego, w jakim miejscu aktualnie się znajduje.

Największe wrażenie na mnie wywarła postać Jennette McCurdy, która w swojej autobiografii, przedstawiła zupełnie inny portret kobiety, a właściwie nastolatki, którą była. Jennette odsłoniła bolesną prawdę, która totalnie odmieniła, to jak inni ją postrzegają oraz realia życia gwiazd. Nikt by nie pomyślał, że "Sam" z ICarly, wcale nie ma tak kolorowego życia. A jednak po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mrok, mgła, cmentarz. A do tego kobieta, której praca opiera się na zamarłych. Ale nie chodzi o prowadzenie zakładu pogrzebowego, raczej zabezpieczanie pochówku, aby nic niepożądanego niepokoiło zmarłych. I może aby się nigdzie sami nie wybierali. 
Katia z "Katia. Cmentarne love story" Anety Jadowskiej to pełna uroku kobieta, którą sama chciałabym być. Bo może nie wkłada szpilek, na cmentarzu w końcu niezbyt w nich wygodnie, jednak może atrakcyjnie wyglądać. Kojarzy się z osobą, która zawsze nosi książkę w torebce, a zaraz obok kosmetyczki, gaz pieprzowy. Jest oddana swojej pracy. Może wydawać się krucha, jak naczynia ceramiczne, które tworzy, a one jednak wytrzymują w bardzo wysokich temperaturach. Jest twarda i odporna. 
Jednocześnie jest niebywale ciepła, kobieca, pełna wdzięku. Kojarzy mi się z wyjątkowymi, cieplejszymi dniami jesieni, gdzie słońce pięknie ukazuje całą gamę barw liści na drzewach. I ona też pokazuje całe spektrum humorów i nastroju, jako to już z kobietami bywa. 

Mrok, mgła, cmentarz. A do tego kobieta, której praca opiera się na zamarłych. Ale nie chodzi o prowadzenie zakładu pogrzebowego, raczej zabezpieczanie pochówku, aby nic niepożądanego niepokoiło zmarłych. I może aby się nigdzie sami nie wybierali. 
Katia z "Katia. Cmentarne love story" Anety Jadowskiej to pełna uroku kobieta, którą sama chciałabym być. Bo może nie wkłada...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim faworytem w  tegorocznym plebiscycie jest fenomenalna powieść Anny Rybakiewicz "Lekarka nazistów". To właśnie główna bohaterka  tej książki zrobiła na mnie największe wrażenie jako kobieta,matka, lekarka i przede wszystkim osoba starająca się ze wszystkich sił przetrwać piekło II wojny światowej. Alicja Sambor, bo o niej mowa jest wybitną lekarką, chirurgiem, która ukończyła studia na Uniwersytecie w Wiedniu. Studia nie tyle trudne ze względu na specjalizację ale sam fakt,iż trakcie ich trwania była jedną z dwóch kobiet uczących się tego zawodu, od wieków całkowicie zdominowanego przez mężczyzn. Częste docinki,kpiny i żarty posyłane przez pozostałych studentów stanowiły jej codzienność na salach lekcyjnych, lecz dzięki sile swojej wytrwałości, determinacji i skupieniu na celu osiągnęła wielki sukces zawodowy. Te cechy z pewnością pomogły jej w okresie wojny, gdy zrządzeniem losu po uratowaniu życia młodego niemieckiego żołnierza została lekarką nazistów. Tym samym okazała niezwykłą odwagę,bo nie bacząc na posądzenie o kolaborację z wrogiem walczyła o każde ludzkie życie,gdyż sumienie nie pozwalało jej odwrócić wzroku od cierpiącego człowieka. Bohaterka z narażeniem życia leczyła w trakcie wojny zarówno Niemców, Polaków,partyzantów i Sowietów, a to postawa godna naśladowania, z którą w obecnych czasach niełatwo się utożsamiać. Udowodniła,że bez względu na czas i okoliczności ludzkie życie  stanowi największą wartość i zawsze warto nie walczyć.

Moim faworytem w  tegorocznym plebiscycie jest fenomenalna powieść Anny Rybakiewicz "Lekarka nazistów". To właśnie główna bohaterka  tej książki zrobiła na mnie największe wrażenie jako kobieta,matka, lekarka i przede wszystkim osoba starająca się ze wszystkich sił przetrwać piekło II wojny światowej. Alicja Sambor, bo o niej mowa jest wybitną lekarką, chirurgiem, która...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Droga Klaro,
minie jeszcze trochę czasu, zanim pani Dalloway (52 l.) sama będzie
kupować rękawiczki, gdy Ty, dużo od niej młodsza, w wieku
dwudziestu dwóch lat, podejmujesz już walkę o prawa kobiet,
tożsamość narodową i z carskim bezprawiem. A to nie jest ten sam
nurt rzeki! Jak wiesz, na warszawskim bruku nie znajdują miejsca
skrajne namiętności Anny Kareniny czy płoche dylematy panien
Bennet. Masz inną i jedyną możliwą drogę w Twoich czasach –
feminizm oparty na piedestale patriotyzmu. Feminizm przepełniony
ideą miłości, której łaknęły nie tylko nasze siłaczki, damy,
konspiratorki, ale i służące, kucharki i pomarańczarki.
Tytułowa cena wolności jest rzeczywistą ceną bez rabatów, ale z kartą
lojalnościową, wydaną przez Ojczyznę w dniu narodzenia i pewnego
dnia każda osoba będzie mogła z Niej korzystać. Tobie też będzie
to dane, może nawet w takiej formie o jakiej nigdy nie marzyłaś.

Czytelnik "Ceny wolności" Barbary Wysoczańskiej

Droga Klaro,
minie jeszcze trochę czasu, zanim pani Dalloway (52 l.) sama będzie
kupować rękawiczki, gdy Ty, dużo od niej młodsza, w wieku
dwudziestu dwóch lat, podejmujesz już walkę o prawa kobiet,
tożsamość narodową i z carskim bezprawiem. A to nie jest ten sam
nurt rzeki! Jak wiesz, na warszawskim bruku nie znajdują miejsca
skrajne namiętności Anny Kareniny czy płoche...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To, czego szukam w literaturze, to inspirujące, pełne tajemnic, do bólu prawdziwe postaci kobiece. Takie z krwi i kości, poruszające w mojej duszy struny, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Tym razem moje bohaterki znalazłam w powieści Katarzyny Zyskowskiej z „Nocami krzyczą sarny”.
Maria, Mereike, Marianna - to tak naprawdę każda z nas, kobiet. Krucha, ale silna. Pełna smutku, tajemnic, ale i odwagi. Autentyczna. Potrafiąca udźwignąć. Brzmię przeszłości, los przodkiń, traumę, niewyobrażalny ból. Potrafiąca się podnieść. Z życiowych gruzowisk, rozczarowań, z huraganów przeżyć, które zwalają nas z nóg i nie pozwalają ruszyć z miejsca. Potrafiąca mimo wszystko osuszyć łzy czy bagna negatywnych przekonań na swój temat. My, kobiety, tak, jak Marie, Mereike, Marianna tak mamy, że mimo, iż często los i okoliczności podcinają nam skrzydła, wciąż znajdujemy w sobie siłę, moc i energię, by uwierzyć w to, że potrafimy. Potrafimy stanąć odważnie naprzeciw siebie, swoich demonów, naprzeciw brudnej prawdy, prawdy, która boli, nie pozwala swobodnie oddychać i ciąży jak kamienie w plecaku, które dźwigamy w swoim życiowym bagażu. I choć jest nam ciężko, a plecak przygniata do ziemi, nie pozwalamy, by zranił nam skrzydła wiary, że damy radę. I dlatego jesteśmy niezwyciężone, bo walczymy. Dla siebie, dla tych, które przyjdą po nas i będą spacerować tymi samymi ścieżkami, które dla siebie i dla nich swoją niezłomnością przetarłyśmy. Podziwiam, chylę
czoła i jestem dumna z bycia kobietą! 

To, czego szukam w literaturze, to inspirujące, pełne tajemnic, do bólu prawdziwe postaci kobiece. Takie z krwi i kości, poruszające w mojej duszy struny, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Tym razem moje bohaterki znalazłam w powieści Katarzyny Zyskowskiej z „Nocami krzyczą sarny”.
Maria, Mereike, Marianna - to tak naprawdę każda z nas, kobiet. Krucha, ale silna....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bohaterem, który wywrze na mnie wrażenie, będzie osoba, która ogarnie, że skaczący chłopek zachęcający do głosowania jest skaczącą przeszkadzajką – ja nie jestem w stanie przy nim przeczytać dłuższego tekstu (opinii czy artykułu).  

Moim bohaterem będzie osoba, która zacznie wczytywać się w uwagi użytkowników, dotyczące np. plebiscytu albo konkursu "Nagradzamy czytelników ze społeczności lubimy czytać". Nie mówię, że macie słuchać wszystkich, bo wszystkich się zadowolić nie da, ale macie mózgi po to, żeby wyłapywać merytoryczne uwagi.

Dziękuję za uwagę. W plebiscycie nie głosuję. W konkursie nie biorę udziału. 
Pozdrawiam - pomimo wszystko 👍 🤪

Bohaterem, który wywrze na mnie wrażenie, będzie osoba, która ogarnie, że skaczący chłopek zachęcający do głosowania jest skaczącą przeszkadzajką – ja nie jestem w stanie przy nim przeczytać dłuższego tekstu (opinii czy artykułu).  

Moim bohaterem będzie osoba, która zacznie wczytywać się w uwagi użytkowników, dotyczące np. plebiscytu albo konkursu "Nagradzamy czytelników...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W plebiscycie Książka Roku 2023 zagłosowałam na "Toń" Ishabeli Szatrawskiej. Główna bohaterka tej powieści, Janka, której trudna historia, wplątana w zawirowania historyczne i przesiedleńcze losy, oraz niebywały charakter, dający o sobie znać, gdy trzeba było zawalczyć o siebie oraz bliskich, wywarła na mnie duże wrażenie. Losy nastoletniej Janki śledzimy od jej przesiedlenia z Prus Wschodnich. Wraz z rodzicami, którymi się opiekuje, wyrusza w podróż-tułaczkę, gdzie mierzy się z wyzwaniem opieki nad nimi oraz poszukiwania dachu nad głową oraz jedzenia. Po drodze zostaje brutalnie zgwałcona, mierzy się z traumą niechcianej ciąży. Odnajduje jednak pusty dom, w którym postanawia zamieszkać. Nie poddaje się, pracuje ponad swoje siły. Jest zaradna, uparta i niezwykle gospodarna. Gdy pojawia się Horst, starszy mężczyzna o przykrym charakterze, właściciel domu, Janka początkowo opiekuje się nim, ponieważ jego stan zdrowia jest bardzo trudny. Mimo iż podejrzewa, że mężczyzna może chcieć wyrzucić ją z domu po dojściu do zdrowia, podejmuje się opieki nad nim. Później bezustannie uprzykrza on dziewczynie życie, obraża ją i traktuje jak swoją służącą. Pojawia się także Max, syn Horsta, w którym dziewczyna odnajduje osobę, której może zaufać. Szuka u niego u niego ciepła i bliskości. Mimo że łączy ich pełna zrozumienia relacja dziewczyna zdaje sobie sprawę, że miłość nie może się tu pojawić. Janka to niezwykle ciekawa postać, pełna sprzeczności, jak w "Portrecie kobiecym" Szymborskiej.

W plebiscycie Książka Roku 2023 zagłosowałam na "Toń" Ishabeli Szatrawskiej. Główna bohaterka tej powieści, Janka, której trudna historia, wplątana w zawirowania historyczne i przesiedleńcze losy, oraz niebywały charakter, dający o sobie znać, gdy trzeba było zawalczyć o siebie oraz bliskich, wywarła na mnie duże wrażenie. Losy nastoletniej Janki śledzimy od jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ogromne wrażenie wywarła na mnie Naomi z książki "To co zostaje w nas na zawsze" autorstwa Lucy Store. Jej charakterystyczna osobowość, wyjątkowe cechy i sposób, w jaki autorka ją przedstawiła, wpłynęły na moje postrzeganie i wywołały  emocjonalne reakcje.Naomi to silna, niezależna i inteligentna kobieta, której determinacja i ambicja mogą być zaraźliwe. Jej cechy charakteru inspirujące mnie i zachęcają do pozytywnych zmian w moim własnym życiu. Jej niezależność i pewność siebie sprawiają również, że  czuję się zafascynowana jej postacią.Ostatecznie to  połączenie cech charakteru Naomi , opis jej historii i osobista identyfikacja z nią stanowią podstawę dla mojego wyrażania zachwytu nad nią.

Ogromne wrażenie wywarła na mnie Naomi z książki "To co zostaje w nas na zawsze" autorstwa Lucy Store. Jej charakterystyczna osobowość, wyjątkowe cechy i sposób, w jaki autorka ją przedstawiła, wpłynęły na moje postrzeganie i wywołały  emocjonalne reakcje.Naomi to silna, niezależna i inteligentna kobieta, której determinacja i ambicja mogą być zaraźliwe. Jej cechy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej