W związku nie ma miejsca na tajemnice oraz kłamstwa i kropka. Każda nawet najmniejsza półprawda jest problemem, najczęściej od takich małych kroczków związek zaczyna gnić od środka. Byłam okłamywana nieraz i sama okłamywałam drugą osobę dla dobra związku. Jaki to był błąd. Dwa lata temu mój chłopak zaczął się zmieniać - jego dotychczasowe ,,codzienne rytuały'' wyglądały inaczej, był strachliwy, bardziej oschły, po prostu coś zaczęło mi śmierdzieć. Odtrącał mnie, pierwszą moją myślą była zdrada. Zamartwiałam się od rana do nocy, nie sypiałam dobrze, aż w końcu doszło do awantury roku, wtedy Adam wyznał mi prawdę. Był poważnie chory, wątpił w to, że kiedykolwiek z tego wyjdzie i chciał oszczędzić mi rozpaczy poprzez stopniowe odpychanie mnie od siebie i zakończenie związku. Była to totalna bzdura, nie wierzyłam, że chciał zostać sam i mimo olbrzymiego problemu myślał głównie o mnie. Mogło się to dla nas skończyć niepowodzeniem, wtedy ja i tak bym cierpiała, bo miałabym złamane serce, a on mógł podczas tej ciężkim walki stracić nadzieję i poddać się chorobie. Nie zrobił tego i może właśnie między innymi dlatego jest teraz w pełni zdrową osobą. Myślę, że tak jak mówi przysłowie, kłamstwo ma krótkie nogi i prawda czym prędzej wyjdzie na jaw, a kłamstwo w tym czasie może wyrządzić nieodwracalne i niepożądane efekty.

W związku nie ma miejsca na tajemnice oraz kłamstwa i kropka. Każda nawet najmniejsza półprawda jest problemem, najczęściej od takich małych kroczków związek zaczyna gnić od środka. Byłam okłamywana nieraz i sama okłamywałam drugą osobę dla dobra związku. Jaki to był błąd. Dwa lata temu mój chłopak zaczął się zmieniać - jego dotychczasowe ,,codzienne rytuały'' wyglądały...

"Związek powinien opierać się na zaufaniu i braku tajemnic" - owszem, ale nie musimy partnerowi opowiadać wszystkiego. Co lubił nasz były jadać na śniadanie, że obcy facet podrywał nas w sklepie, ile dziewczyn bajerował nasz mąż w czasach kawalerskich. ;) Brak tajemnic jest ważny we wspólnej sferze, którą razem tworzymy - w domu, opiece nad dziećmi, na temat wspólnych planów i działania. Nie musimy relacjonować całego dnia spędzonego w pracy - chyba, ze wydarzyło się coś istotnego, co dotyczy bezpośrednio także drugiej połówki, bądź też nas samych (np mobbing, podwyżka, jakiś ciekawy projekt, zmiana miejsca pracy). Uważam, że partner to ksiądz i nie musimy mu się ze wszystkiego spowiadać. Dobrze jest mieć swój teren, swoją strefę, w kórej mamy odrobinę tylko swojego świata - ze swoimi małymi tajemnicami.

"Związek powinien opierać się na zaufaniu i braku tajemnic" - owszem, ale nie musimy partnerowi opowiadać wszystkiego. Co lubił nasz były jadać na śniadanie, że obcy facet podrywał nas w sklepie, ile dziewczyn bajerował nasz mąż w czasach kawalerskich. ;) Brak tajemnic jest ważny we wspólnej sferze, którą razem tworzymy - w domu, opiece nad dziećmi, na temat wspólnych...

Uważam, że związek powinien opierać się na zaufaniu i szczerości. Posiadanie tajemnic przed partnerem jest w pewnym sensie kłamstwem, a kiedy któraś z tajemnic wychodzi na jaw, może to spowodować utratę zaufania, co w znacznym stopniu burzy fundamenty związku

Uważam, że związek powinien opierać się na zaufaniu i szczerości. Posiadanie tajemnic przed partnerem jest w pewnym sensie kłamstwem, a kiedy któraś z tajemnic wychodzi na jaw, może to spowodować utratę zaufania, co w znacznym stopniu burzy fundamenty związku

Każdy człowiek ma swoje tajemnice. Kiedy decydujemy się na stworzenie związku z drugą osobą powinniśmy być przygotowani na to, iż nigdy tak do końca nie poznamy „drugiej połówki”. Bo przecież drugiego człowieka poznajemy całe życie. Po jakimś czasie będziemy wiedzieć jakie są jego przyzwyczajenia, co lubi robić, po jakie książki sięga – jednak nigdy nie będziemy w stanie poznać go do końca, zawsze gdzieś będzie się czaić ta nutka tajemniczości, gdzieś z tyłu głowy zawsze będzie kołatała się ta myśl – czy jeszcze czymś mnie zaskoczy? Ale czy właśnie nie o to chodzi w miłości, aby przyjąć kochaną osobę „z całym dobrodziejstwem inwentarza”, a więc także z jego tajemnicami?

Każdy człowiek ma swoje tajemnice. Kiedy decydujemy się na stworzenie związku z drugą osobą powinniśmy być przygotowani na to, iż nigdy tak do końca nie poznamy „drugiej połówki”. Bo przecież drugiego człowieka poznajemy całe życie. Po jakimś czasie będziemy wiedzieć jakie są jego przyzwyczajenia, co lubi robić, po jakie książki sięga – jednak nigdy nie będziemy w stanie...

Niezwykle trudne jest zwierzenie się ze swoich najskrytszych sekretów, ale dzięki podzieleniu się nimi tworzymy wyjątkowe więzi oraz za ich sprawą potrafią nas połączyć cudowne relacje. Tak naprawdę to właśnie dzięki szczerości nasze związki są prawdziwie piękne. Akceptowanie w pełni kogoś nie należy do rzeczy łatwych szczególnie wtedy kiedy znamy jego najmroczniejsze sekrety i nadal żywimy do niego uczucia takie jak wcześniej... a może właśnie dzięki szczerości stajemy się znacznie bliżsi.

Niezwykle trudne jest zwierzenie się ze swoich najskrytszych sekretów, ale dzięki podzieleniu się nimi tworzymy wyjątkowe więzi oraz za ich sprawą potrafią nas połączyć cudowne relacje. Tak naprawdę to właśnie dzięki szczerości nasze związki są prawdziwie piękne. Akceptowanie w pełni kogoś nie należy do rzeczy łatwych szczególnie wtedy kiedy znamy jego najmroczniejsze...

Ja nie mam żadnego partnera i w zasadzie nigdy nie miałam, ale sporo wiem o psychologii, także w relacjach damsko - męskich. I tak uważam, że nawet do kwestii sekretów w związku trzeba podejść umiejętnie, a więc zanim siebie przed tym partnerem oskarżymy albo zaczniemy się sami biczować to przedstawmy mu tło, okoliczności, które spowodowały to lub to i niech on sam zdecyduje. I tak wszystko wcześniej czy później wyjdzie a najgorsze są ludzkie języki, często złośliwe i interesowne, które potrafią człowieka zmieszać z błotem czasami tylko dlatego, że cię nie lubią.

Ja nie mam żadnego partnera i w zasadzie nigdy nie miałam, ale sporo wiem o psychologii, także w relacjach damsko - męskich. I tak uważam, że nawet do kwestii sekretów w związku trzeba podejść umiejętnie, a więc zanim siebie przed tym partnerem oskarżymy albo zaczniemy się sami biczować to przedstawmy mu tło, okoliczności, które spowodowały to lub to i niech on sam...

Uważam, że każdy z nas ma jakieś sekrety. Romantyczna miłość kojarzy nam się z bezgranicznym oddaniem i otwartością. Z życiem wolnym od tajemnic i kłamstw. Ale czy sekret zachowany w związku z troską o partnera powinien być piętnowany? Pewnie jest to kwestia osobistej moralności i przekonań. Bym ja mogła odpowiedzieć sobie na to pytanie, przywołałam w myślach historię z noweli Prusa. "Kamizelka" wzruszyła mnie i utwierdziła, że w miłości zdarzają się miejsca na niedomówienia. Że czasem oboje ukrywając coś, pragniemy tego samego.

Uważam, że każdy z nas ma jakieś sekrety. Romantyczna miłość kojarzy nam się z bezgranicznym oddaniem i otwartością. Z życiem wolnym od tajemnic i kłamstw. Ale czy sekret zachowany w związku z troską o partnera powinien być piętnowany? Pewnie jest to kwestia osobistej moralności i przekonań. Bym ja mogła odpowiedzieć sobie na to pytanie, przywołałam w myślach historię z...

Każdy z nas ma swoje sekrety. Małe czy większe, ale mamy je wszyscy. Kwestia, aby waga sekretów nie była na tyle istotna, że gdy wyjdą na jaw mogą być przyczyną rozpadu związku.
Oczywiście ja, jak każdy mam swoje sekrety, niemniej jednak dotyczą one głównie chociażby ilości nowych książek, które kupiłam w danym miesiącu! :)

Każdy z nas ma swoje sekrety. Małe czy większe, ale mamy je wszyscy. Kwestia, aby waga sekretów nie była na tyle istotna, że gdy wyjdą na jaw mogą być przyczyną rozpadu związku.
Oczywiście ja, jak każdy mam swoje sekrety, niemniej jednak dotyczą one głównie chociażby ilości nowych książek, które kupiłam w danym miesiącu! :)

Pewnie wiele osób wzniesie protest, ale ja uważam, że w związku jest miejsce na sekrety.
Każdy człowiek pragnie czegoś "swojego" i "tylko dla siebie". Każdy z nas ma coś, czym nie chce dzielić się z nikim, nawet najbliższymi. Czasem to jakaś drobnostka, która ma nam udowadniać naszą autonomię, czasami coś wstydliwego, a zdarza się, że nasz sekret ma uchronić ukochaną osobę przed zranieniem. Zdarza się, że coś staje się dla nas sekretem w oczach innych bo my nie uznajemy tego za ważne i znaczące, więc po prostu o tym nie mówimy.
Ważna jest jednak waga sekretu. Dopuszczalne jest dla mnie to, co w ogólnym rozrachunku nie zrani ukochanej osoby i... nie dotyczy jej osobiście. Na żaden sekret dotyczący związku, zdrad itd nie ma miejsca. Sekretem może być to co we mnie, co nie tyczy partnera.
Związek powinien opierać się przede wszystkim na miłości i zaufaniu - dlatego nie widzę problemu, że jest jakieś małe "coś" które bliska mi osoba pragnie zachować dla siebie - wierzę, że to mnie nie zrani i robi to dla mojego dobra. Tego oczekuję też w związku od drugiej osoby - zaufania, że to co zostawiam dla siebie nie zachwiałoby naszego wspólnego świata.
A jeśli związek działa prawidłowo to gdy nadejdzie odpowiedni czas i otworzymy się przed drugą osobą, razem pokonamy przeciwności.

Pewnie wiele osób wzniesie protest, ale ja uważam, że w związku jest miejsce na sekrety.
Każdy człowiek pragnie czegoś "swojego" i "tylko dla siebie". Każdy z nas ma coś, czym nie chce dzielić się z nikim, nawet najbliższymi. Czasem to jakaś drobnostka, która ma nam udowadniać naszą autonomię, czasami coś wstydliwego, a zdarza się, że nasz sekret ma uchronić ukochaną osobę...

Szczerze to znam takie związki, w których jeden z partnerów albo co grosza nawet obydwoje, ukrywają swoje "grzeszki" przed sobą nawzajem dwojąc się i trojąc byleby tylko z nimi nie wpaść. Mimo tego, te związki nadal trwają choć nie wiem jak długo i nie jestem pewna czy czasami już nie ponad wszystkie siły do momentu, gdy bomba wybuchnie...
Jestem zdania, że każda "najmniejsza tajemnica" jest iskierką, która powoduje w związku wielki ogień rodzących się niewinnie podejrzeń i nieufności, aż w końcu doprowadza nawet to szpiegowania, zemsty i samej nienawiści. Wtedy nie już co ratować...
Myślę, że prawdziwy związek (chociaż nie mam papierów na bycie znawcą) ma szansę przetrwać wyłącznie wtedy, gdy zostanie przyjęta wspólna zasada "lepsza jest najgorsza prawda niż najlepsze kłamstwo"
Miłość sama w sobie powinna oparta być na szczerości i tym samym budującym się zaufaniu, a jeśli nawet zdarzy się już jakiś moralny upadek to
z honorem przyznać się do niego i tylko wierzyć, że:
"Miłość Ci wszystko wybaczy... smutek zamieni Ci w śmiech
Miłość tak pięknie tłumaczy: zdradę i kłamstwo i grzech"

Oby jednak nie musiała być wystawiana na takie próby ;)

Szczerze to znam takie związki, w których jeden z partnerów albo co grosza nawet obydwoje, ukrywają swoje "grzeszki" przed sobą nawzajem dwojąc się i trojąc byleby tylko z nimi nie wpaść. Mimo tego, te związki nadal trwają choć nie wiem jak długo i nie jestem pewna czy czasami już nie ponad wszystkie siły do momentu, gdy bomba wybuchnie...
Jestem zdania, że każda...