Ja najbardziej lubię korzystać z własnego umysłu więc najlepszym dla mnie sposobem jest po prostu zapamiętywanie. Takie zapamiętywanie pomaga też lepiej skoncentrować się na innych czynnościach jak na przykład na nauce.

Ja najbardziej lubię korzystać z własnego umysłu więc najlepszym dla mnie sposobem jest po prostu zapamiętywanie. Takie zapamiętywanie pomaga też lepiej skoncentrować się na innych czynnościach jak na przykład na nauce.

Każdy ma swój sposób na zachowanie wspomnień. Ja mam sprawdzony i niezawodny, którym jest przechowywanie rzeczy związanych z osobami, o których chcę pamiętać.
Nawet jeśli drogi z niektórymi z nich się rozeszły to choćby za sprawą sukienki, którą przechowuje miło wrócić do wspomnień kiedy ubierałam się tak samo z przyjaciółką. Rysunek, który podarował mi mój braciszek na urodziny gdy byliśmy dziećmi czy biżuteria, którą dostałam od babci - to jedne z wielu rzeczy, które sprawiają, że mogę powrócić do chwil, w których byłam szczęśliwa.
Już na zawsze pozostawiły swój ślad nie tylko w tych przedmiotach, ale przede wszystkim w moim sercu.
To one sprawiają, że wiem iż chwile, które są tak odległe są prawdziwe, ponieważ dzięki tym przedmiotom wiem, że tworzyłam z nimi wspólne wspomnienia.

Każdy ma swój sposób na zachowanie wspomnień. Ja mam sprawdzony i niezawodny, którym jest przechowywanie rzeczy związanych z osobami, o których chcę pamiętać.
Nawet jeśli drogi z niektórymi z nich się rozeszły to choćby za sprawą sukienki, którą przechowuje miło wrócić do wspomnień kiedy ubierałam się tak samo z przyjaciółką. Rysunek, który podarował mi mój braciszek na...

Nie ma lepszego sposobu na wypomnienia jak wspólne ich odtwarzanie z ludźmi z którymi się je przeżyło. Kiedy w rodzinnym gronie spotykamy się przy wonie i każdy z nas opowiada daną chwile z własnego punktu widzenia często nie możemy zeskoczyć z tej karuzeli śmichu. Wspomnienie nawet najwspanialszego dnia na świecie nie ważne czy będzie odtworzone w pamięci utrwalone na pięknej fotograf czy nagranie na filmie nie będzie miało w sobie nic jeśli nie będziemy dzielić się nim z innymi ludźmi, będzie tylko kolejnym wspomnieniem.

Nie ma lepszego sposobu na wypomnienia jak wspólne ich odtwarzanie z ludźmi z którymi się je przeżyło. Kiedy w rodzinnym gronie spotykamy się przy wonie i każdy z nas opowiada daną chwile z własnego punktu widzenia często nie możemy zeskoczyć z tej karuzeli śmichu. Wspomnienie nawet najwspanialszego dnia na świecie nie ważne czy będzie odtworzone w pamięci utrwalone na...

Nigdy nie lubiłam pisać pamiętników. Po prostu tego nie lubię. Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć aparat fotograficzny i utrwalać dzięki niemu każdą piękną chwilę... Mam sporo zdjęć (czyt. za dużo).
Bardzo lubię oglądać stare fotografie: moich rodziców gdy byli młodzi, dziadków, rodziny, krewnych, domu w którym mieszkamy... Przez lata wszystko się zmieniło. Zdjęcia zostały, chociaż nie wszystkie. Wiele z nich spłonęło w czasie pożaru około 20 lat temu. I to mnie nauczyło, że wspaniale mieć zdjęcia, ale zawsze można je stracić bezpowrotnie. Dlatego staram się cieszyć każdą chwilą a to co ważniejsze zapamiętywać.

Nigdy nie lubiłam pisać pamiętników. Po prostu tego nie lubię. Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć aparat fotograficzny i utrwalać dzięki niemu każdą piękną chwilę... Mam sporo zdjęć (czyt. za dużo).
Bardzo lubię oglądać stare fotografie: moich rodziców gdy byli młodzi, dziadków, rodziny, krewnych, domu w którym mieszkamy... Przez lata wszystko się zmieniło. Zdjęcia...

Jak pielęgnować wspomnienia, by nikt nam ich nie zabrał?
W jaki sposób utrwalać je, by nie zostały nadgryzione zębem czasu?
Pamięć ludzka jest ulotna, zapiski mogą ulec zniszczeniu, zdjęcia spaleniu. Nie ma niezawodnej metody. Ja lubię korzystać ze wszystkich możliwych sposobów. Lubię kodować w pamięci ważne życiowe momenty. Lubię zapisywać to, co istotne w pamiętniku, do którego potem wracam. Lubię też wywoływać zdjęcia, które przypominają mi o tych wszystkich wydarzeniach, w jakich uczestniczyłam. Na równi traktuję wyżej wymienione metody utrwalania wspomnień ;)

Jak pielęgnować wspomnienia, by nikt nam ich nie zabrał?
W jaki sposób utrwalać je, by nie zostały nadgryzione zębem czasu?
Pamięć ludzka jest ulotna, zapiski mogą ulec zniszczeniu, zdjęcia spaleniu. Nie ma niezawodnej metody. Ja lubię korzystać ze wszystkich możliwych sposobów. Lubię kodować w pamięci ważne życiowe momenty. Lubię zapisywać to, co istotne w pamiętniku, do...

Nie będę oryginalna- bo po co. Uwielbiam fotografię i wiedzą o tym wszyscy dookoła. Wszędzie gdzie się tylko da zabieram swoją lustrzankę. Przez to często na zdjęciach, które robią mi inni, zawsze trzymam w ręku swój aparat. Pilnie też archiwizuje swoje zdjęcia,bo nie chce by przez tzw. złośliwość rzeczy martwych ich utracić. Jak ogląda się zdjęcia kilka dni po ich zrobieniu nie robią one na nikim tak dużego wrażenia. Odkopane po miesiącach albo latach wywołują tyle radości i uśmiechu na twarzach, że w głowie się nie mieści. Pisząc to patrzę na moją małą galerię, którą mam na ścianie. Widzę same uśmiechnięte twarze, moich bliskich z rodziny oraz przyjaciół. Przypominam sobie jak dawno nie widziałam się z niektórymi i, że czas to zmienić. Widzę dalekie zakątki świata w których udało mi się być i wracam do tamtych miejsc i przeżyć- gdy człowiek zapominał o zmartwieniach i troskach. Fajnie jest się tak chwile zamyślić i uśmiechnąć. Fotografie mają wielką moc magazynowania wspomnień.

Nie będę oryginalna- bo po co. Uwielbiam fotografię i wiedzą o tym wszyscy dookoła. Wszędzie gdzie się tylko da zabieram swoją lustrzankę. Przez to często na zdjęciach, które robią mi inni, zawsze trzymam w ręku swój aparat. Pilnie też archiwizuje swoje zdjęcia,bo nie chce by przez tzw. złośliwość rzeczy martwych ich utracić. Jak ogląda się zdjęcia kilka dni po ich...

Zbieram bilety. Te podróżnicze, jak również zwykłe wejściówki do teatru, muzeum czy zamku. Zbieram też zaproszenia od przyjaciół i rodziny: na śluby, na urodziny. To niesamowite, jak wyjątkowe się stają po latach. Gdy je oglądam, przypominają się chwile spędzone w danym miejscu, zabawne wydarzenia związane z wyjazdami albo też wydarzenia poprzedzające(mam bilety na koncert, które załatwiła mi ciocia, a nadal są w całości, bo został odwołany). Największym skarbem jest wejściówka na imprezę studencką, zrobiona przez moją koleżankę na zwykłym papierze, wydrukowana w kolorze z datą i godziną spotkania. Zwykły papier niosący ze sobą coś ogromnego. To właśnie wtedy poznałam mojego męża. Za każdym razem gdy przeglądam bilety, pokazuje mu ją i pytam, czy pamięta, co się wtedy wydarzyło. Czasem z przekory udaje, że nie wie o co chodzi;)

Zbieram bilety. Te podróżnicze, jak również zwykłe wejściówki do teatru, muzeum czy zamku. Zbieram też zaproszenia od przyjaciół i rodziny: na śluby, na urodziny. To niesamowite, jak wyjątkowe się stają po latach. Gdy je oglądam, przypominają się chwile spędzone w danym miejscu, zabawne wydarzenia związane z wyjazdami albo też wydarzenia poprzedzające(mam bilety na koncert,...

Na półce, wśród, albumów, bibelotów i drobiazgów, które przyozdabiają mój pokój leży sosnowa szyszka. Dla innych nic w niej nadzwyczajnego - ot! zwykły, nikomu niepotrzebny owoc iglastego drzewa. Dla mnie jest jednak czymś więcej...

Mój Ojciec umarł ponad 5 lat temu po ciężkiej i wyczerpującej chorobie. W czasie choroby często trzeba było wzywać do Niego karetkę pogotowia i prawie za każdym razem kończyło się to zabraniem Go do szpitala i tygodniowym pozostawieniem Go tam, dopóki nie postawili Go na nogi. Zawsze byłam przy Tacie, gdy Go zabierano z domu i za każdym razem to ja Go do domu przywoziłam. Był taki bezradny i bezsilny... Któregoś kwietniowego ciepłego poranka znów wezwałam Pogotowie - nie było praktycznie już z Nim żadnego kontaktu. Gdy pielęgniarz wiózł Ojca szpitalnym korytarzem na OIOM, trzymając Go za rękę wyszeptałam: -"Kocham Cię, Tatuś..."
Otworzył na chwilę oczy i spojrzał na mnie... Jego oczy, które wcześniej miały kolor nieba, teraz były puste i bezbarwne. Nawet nie wiem, czy mnie usłyszał. Przeczuwałam, że jest to nasza ostatnia "wizyta" w szpitalu.

Przed szpitalem rośnie sosnowy zagajnik. Wracając wtedy ze szpitala sosnową alejką podniosłam z ziemi szyszkę, która wydawała mi się wyjątkowa. Zachowałam w niej wspomnienie o moim Ojcu...

Na półce, wśród, albumów, bibelotów i drobiazgów, które przyozdabiają mój pokój leży sosnowa szyszka. Dla innych nic w niej nadzwyczajnego - ot! zwykły, nikomu niepotrzebny owoc iglastego drzewa. Dla mnie jest jednak czymś więcej...

Mój Ojciec umarł ponad 5 lat temu po ciężkiej i wyczerpującej chorobie. W czasie choroby często trzeba było wzywać do Niego karetkę pogotowia...

Mamy stare filmy z kamery. Zabieraliśmy ją ze sobą na wszystkie ważniejsze wydarzenia rodzinne. Ileż śmiechu zawsze towarzyszy oglądaniu tych starych taśm. Uwielbiam to.:) To zdecydowanie mój najbardziej ulubiony sposób utrwalania wspomnień.
Oczywiście mamy też pełno zdjęć w albumach. Lubiłam siadać przy babci z pudełkiem w rękach pełnym zdjęć z jej młodości, wybierać jedno i słuchać opowieści z nim związanych. Nie wątpię, że babcia lubiła od czasu do czasu podkoloryzować rzeczywistość, co i tak nie zmienia faktu, że jej historie zawsze wspominam z przyjemnością. Żałuję tylko, ze pamięć bywa aż tak zawodna i tak mało z tych opowieści pamiętam.

Mamy stare filmy z kamery. Zabieraliśmy ją ze sobą na wszystkie ważniejsze wydarzenia rodzinne. Ileż śmiechu zawsze towarzyszy oglądaniu tych starych taśm. Uwielbiam to.:) To zdecydowanie mój najbardziej ulubiony sposób utrwalania wspomnień.
Oczywiście mamy też pełno zdjęć w albumach. Lubiłam siadać przy babci z pudełkiem w rękach pełnym zdjęć z jej młodości, wybierać jedno...

Od zawsze jestem sentymentalna. Uwielbiam zatrzymywać pamiątki, które przypominają mi o ważnych wydarzeniach z mojego życia. W moim pokoju można znaleźć mnóstwo różnego rodzaju pamiątek. Albumy pełne zdjęć, listy, pamiętniki, czy zeszyty wyklejone biletami i paragonami. Przenoszą mnie do danego wydarzenia, gdy tylko na nie spojrzę. Niektórzy uważają, że niepotrzebnie to wszystko chomikuję. Dla mnie jednak są to rzeczy, które działają niczym wehikuł czasu. Lubię co jakiś czas przysiąść z kubkiem ulubionej herbaty. Przeglądać wszystko, co udało mi się do tej pory zebrać. Czas spędzony na wyklejaniu i segregowaniu wspomnień jest jednym z moich ulubionych zajęć.
Nie mogłabym wybrać jednego, najważniejszego momentu z mojego życia. Każde w jakiś sposób mnie ukształtowało i przypomina mi, że wszystko ma jakiś cel.

Od zawsze jestem sentymentalna. Uwielbiam zatrzymywać pamiątki, które przypominają mi o ważnych wydarzeniach z mojego życia. W moim pokoju można znaleźć mnóstwo różnego rodzaju pamiątek. Albumy pełne zdjęć, listy, pamiętniki, czy zeszyty wyklejone biletami i paragonami. Przenoszą mnie do danego wydarzenia, gdy tylko na nie spojrzę. Niektórzy uważają, że niepotrzebnie to...