Jak tylko przeczytałam o czym mowa w konkursie przypomniała mi się taka Pani ekspedientka z drogerii do której mama zawsze mnie wysyłała po jakieś drobiazgi. Pani bardzo sympatyczna, zawsze uśmiechnięta. Mówiła do mnie kwiatuszku i ogólnie bardzo ją lubiłam, bo to taki osiedlowy sklepik i zawsze tylko ona tam była. Miała jednak jedną wadę. Oczywiście była to wada według mojego dziecięcego móżdżku a mianowicie prze długie paznokcie. Kiedy je sobie teraz przypominam to faktycznie były to normalnie szpony. Bardzo długie tipsy, które w dzisiejszych czasach rzadko się widuje. Wiecie co? i te tipsy spowodowały to, że za każdym razem jak miałam iść do drogerii a nawet jak szłam gdziekolwiek sama (nieważne gdzie) to wyobrażałam sobie, że one się wydłużają, ona do mnie mówi kwiatuszku chodź do mnie i wyciąga te łapska w moją stronę , uśmiechając się przeraźliwie od ucha do ucha....w tym momencie moje wizje się urywały ale były silne do tego stopnia, że niekiedy mi się śniły i mówiłam mamie, że nie chcę iść już do tej Pani bo mnie pokroi tymi paznokciami. Zanim powiedziałam mamie, że się boję jak wyżej wspomniałam minęło sporo czasu, bo wcześniej nie chciałam robić mamie przykrości, że nie pomogę jej i po coś nie skoczę do sklepu. Później mama oczywiście wytłumaczyła mi co i jak, że to tylko w mojej główce itp itd a Pani ekspedientka jak się okazało po rozmowie z moja mamą trochę się z tego pośmiała ale stwierdziła, że już myślała o skróceniu paznokci i w końcu to zrobiła:) Także dla mnie potworem była Pani z osiedlowej drogerii :)

Jak tylko przeczytałam o czym mowa w konkursie przypomniała mi się taka Pani ekspedientka z drogerii do której mama zawsze mnie wysyłała po jakieś drobiazgi. Pani bardzo sympatyczna, zawsze uśmiechnięta. Mówiła do mnie kwiatuszku i ogólnie bardzo ją lubiłam, bo to taki osiedlowy sklepik i zawsze tylko ona tam była. Miała jednak jedną wadę. Oczywiście była to wada według...

Wyobraźcie sobie małą dziewczynkę, która niczego się nie boi. W dłoniach przynosi mamie myszkę polną, żeby pokazać jaka jest śliczna. Codziennie wybiera się na pobliskie łąki polować na największe koniki polne i pająki. Nie straszny jest jej także otaczający dom las. Czuje się tu bezpieczna. Świat jawi się jej jako bezkres nowości do odkrycia.Jednak ten sielski nastrój został pewnego dnia doszczętnie zniszczony.Tata dziewczynki miał nocną zmianę, a więc urwis powędrował spać do mamy. Nazajutrz rano, dziewczynka obudziła się i mimochodem rozejrzała po sypialni rodziców.Coś było nie tak. Wtem jej wzrok padł na niedźwiedzia ukrytego w otwartej szafie.Doskonale widziała jego sierść wśród płaszczy i koszul. Zamarł w bezruchu, gdy tylko ona się obudziła. Wystawał już trochę poza obrys szafy i pewnie szykuje się do ataku. Mijały minuty ciszy. Każde westchnięcie, poruszenie się mogło go sprowokować. Gdy zaczęło robić się późno mama przyszła obudzić córeczkę. Ależ to była ulga! I chociaż mama tłumaczyła jej, że to tylko nowy zimowy płaszcz, podczas konfrontacji, owy płaszcz wcale nie przypominał niedźwiedzia.Dlatego też dziewczyna była pewna, że to nie płaszcz widziała tamtego feralnego poranka.Sypialnia rodziców przez długi czas była przez nią nieodwiedzana.
Dziś jestem pewna, że był to wytwór wyobraźni.Gra światła, adrenalina, ciemność szafy dały taki efekt. Jednak mając kilka lat, dziecko myśli inaczej.Wiedziałam, że miałam prawdziwe szczęście, że umknęłam niedźwiedziowi z szafy.

Wyobraźcie sobie małą dziewczynkę, która niczego się nie boi. W dłoniach przynosi mamie myszkę polną, żeby pokazać jaka jest śliczna. Codziennie wybiera się na pobliskie łąki polować na największe koniki polne i pająki. Nie straszny jest jej także otaczający dom las. Czuje się tu bezpieczna. Świat jawi się jej jako bezkres nowości do odkrycia.Jednak ten sielski nastrój...

Mnie nie wiedzieć czemu okrutnie przerażał Gargamel!
Być może spowodowane to było tym, że Smerfy były zdecydowanie moją ulubioną bajką, której nigdy nie opuściłam! A przecież Gargamel robił wszystko, aby schwytać i je zjeść.
Jego przerażający wygląd, głowa z wielkim nosem i łysiną, dodatkowo przygarbiona postawa i Klakier przy nodze. Na samo jego wspomnienie potrafię poczuć strach. A co okrutniejsze, to bardzo często idąc z mamą ulicą i widząc łysego faceta potrafiłam pytać, czy to nie Gargamel i czy nas nie złapie.
Najzabawniejsze było, gdy poszłam na studia i jeden z moich wykładowców, na drugim roku, wyglądał identycznie jak Gargamel! Był to starszy facet, który w każdym calu i nie tylko mnie przypominał Gargamela! Oczywiście na moje nieszczęście egzamin u niego powtarzałam dwa razy! Także Gargamel nie przestał mnie prześladować po dziś dzień.

Mnie nie wiedzieć czemu okrutnie przerażał Gargamel!
Być może spowodowane to było tym, że Smerfy były zdecydowanie moją ulubioną bajką, której nigdy nie opuściłam! A przecież Gargamel robił wszystko, aby schwytać i je zjeść.
Jego przerażający wygląd, głowa z wielkim nosem i łysiną, dodatkowo przygarbiona postawa i Klakier przy nodze. Na samo jego wspomnienie potrafię...

Jaga[bookLink]4881060|Jaga[/bookLink]

Jaga[bookLink]4881060|Jaga[/bookLink]

 [bookCover]4881060|Jaga[/bookCover]