U nas psiaki mają nawet swoje drzewo genealogiczne! Babcia miała dwa psy Kulkę i Misia z ich "związku" urodziły się szczeniaczki, z których jedna z suniek trafiła do wujostwa. Ona oczywiście również miała szczeniaczki. I tak do nas trafiła wychudzona Figa. Suńka była po przejściach. Wcześniej trafiła do rodziny, która nie umiała się nią zająć więc po miesiącu wcisnęli ją z powrotem wujkowi (uff... na całe szczęście). Oczywiście u nas Figa rozkwitła i... zrobiła nam psikusa uciekając w pewien wiosenny dzień ;). Przyniosła nam szczeniaczkowy prezent. Z czterech szczeniaczków - wszystkie były chłopcami - jeden trafił do drugiej cioci, a że ona po niedługim czasie wzięła do siebie również suczkę... znowu wyszły z tego szczeniaczki.
Rodzice po stracie Figi nie chcieli myśleć o nowym piesku, ale moje namawiania w końcu trafiły do ich serc i tak ponownie do nas trafił "wnuk" Figi... Hidan! (tak, sama wybierałam imię). Najcudowniejsza, kudłata piesowiewiórka, aktywista, który gania za piłką jak szalony, jest uzależniony od mięsnych smakołyków i za nie nauczył się mnóstwa sztuczek, chyba że trzeba się czołgać... bo przez krótkie i trochę krzywe łapki nie umie.
Z nim trzeba być, żeby zobaczyć, że przy tym pieszczochu, który na dźwięk klaksonu sam wskakuje na ręce, uśmiech nie schodzi z buzi...

U nas psiaki mają nawet swoje drzewo genealogiczne! Babcia miała dwa psy Kulkę i Misia z ich "związku" urodziły się szczeniaczki, z których jedna z suniek trafiła do wujostwa. Ona oczywiście również miała szczeniaczki. I tak do nas trafiła wychudzona Figa. Suńka była po przejściach. Wcześniej trafiła do rodziny, która nie umiała się nią zająć więc po miesiącu wcisnęli ją z...

Mój pies ma na imię Arko. To taki zwykły kundel, dostałam go w prezencie od mojej cioci, która mieszka na wsi, jej suczka miała młoda, nie miała co z nimi zrobić i wepchnęła mi jednego "na siłę". Na początku byłam maksymalnie niezadowolona, mieszkam w mieście, w bloku, a z psem trzeba co chwilę wychodzić... ale teraz nie wyobrażam sobie życia bez niego. Arko jest taki mądry, on potrafi się uśmiechać, jak jest mi smutno - on też ma smutną minę... uwielbiam go :)

Mój pies ma na imię Arko. To taki zwykły kundel, dostałam go w prezencie od mojej cioci, która mieszka na wsi, jej suczka miała młoda, nie miała co z nimi zrobić i wepchnęła mi jednego "na siłę". Na początku byłam maksymalnie niezadowolona, mieszkam w mieście, w bloku, a z psem trzeba co chwilę wychodzić... ale teraz nie wyobrażam sobie życia bez niego. Arko jest taki...

Muminek
Jeśli przyjmę, że mój pies ma naturę mamy Muminka i w przepastną torbę lubi zbierać różne rzeczy to w łatwy sposób mogę sobie wytłumaczyć dlaczego robię to samo. Dlatego to ja się uczę od niego, mojego psa mężczyzny zdrowego egoizmu i asertywności oraz opierać poczucie własnej wartości na sobie, walczyć o siebie i wyruszać z podniesionym ogonem niczym wojownik z orężem do boju o swoje szczęście na spacer. I chłopak ma rację! W życiu chodzi przecież o to, by być zadowolonym, w zgodzie ze sobą, w harmonii. I prosić innych. Dlatego pracując nad sobą do mojego niezbędnika w ,,przepastnej torbie’’ wrzuciłam również pierwiastek męski mojego psa. Muminka który uczy mnie zdrowego podejścia do życia Małej Mi - kiedy trzeba tupnij nogą, krzyknij i kłapnij. I kwitnę! Jak to cudownie przejrzeć się nie tylko w swoich oczach i czerpać z nich siłę!

Muminek
Jeśli przyjmę, że mój pies ma naturę mamy Muminka i w przepastną torbę lubi zbierać różne rzeczy to w łatwy sposób mogę sobie wytłumaczyć dlaczego robię to samo. Dlatego to ja się uczę od niego, mojego psa mężczyzny zdrowego egoizmu i asertywności oraz opierać poczucie własnej wartości na sobie, walczyć o siebie i wyruszać z podniesionym ogonem niczym wojownik...

Gdy byłam mała przez jakiś czas mieszkałam u babci.Moim najlepszym kompanem do zabawy był durzy,biszkoptowy labrador Bajka.Pies nie lubił gdy ktoś go głaskał albo w ogóle dotykał.Ja byłam wyjątkiem.Jako mała dziewczynka tuliłam go i jak to dziecko ściskałam,termosiłam.Bajka zawsze mnie pilnowała.Traktowała mnie jak swoje dziecko.Warczała na karzdego kto podszedł do niej podczas jedzenia a ja jadałam razem z nią!Autentycznie wyjadałam jej z miski.Mama opowiadała mi że Bajka nigdy przenigdy na mnie nie warknęła.Kochałam tego psiaka.Mimo że nie ma go już wśród nas,nadal mocno go kocham a pozytywne wspomnienia psiej mamy pozostaną ze mną na zawsze.

Gdy byłam mała przez jakiś czas mieszkałam u babci.Moim najlepszym kompanem do zabawy był durzy,biszkoptowy labrador Bajka.Pies nie lubił gdy ktoś go głaskał albo w ogóle dotykał.Ja byłam wyjątkiem.Jako mała dziewczynka tuliłam go i jak to dziecko ściskałam,termosiłam.Bajka zawsze mnie pilnowała.Traktowała mnie jak swoje dziecko.Warczała na karzdego kto podszedł do niej...

Niedawno minęło 14 lat odkąd Czarek stał się członkiem naszej rodziny. Ten z pozoru zwyczajny kundelek nie odstępuje mnie na krok. Dzięki niemu pokochałam psy, według mamy przestałam się ich także bać, ale nie pamiętam, żebym kiedykolwiek miała z tym problem.
W 2009 roku Czarek wyszedł poza ogrodzenie i potrącił go samochód. Miał poważnie złamaną tylnią łapę. Mama zauważyła go podczas powrotu z pracy. Mówiła, że zobaczyła Czarusia, który czołgał się w jej stronę z tylnią łapą wygiętą. Rodzice i mój brat pojechali z nim do lokalnego weterynarza. Powiedział im, że pies nadaje się do uśpienia, ale nie mogliśmy na to pozwolić. Tak bardzo się o niego martwiłam. Pojechali z nim do innej kliniki weterynaryjnej i tam, Czarek przeszedł operację. Jestem niezmiernie wdzięczna tym ludziom za uratowanie mojego małego przyjaciela. Od tamtego wydarzenia minęło 10 lat, a nawet teraz gdy o tym piszę, mam łzy w oczach. Nie wyobrażam sobie, jak wyglądałoby moje życie bez niego.

Niedawno minęło 14 lat odkąd Czarek stał się członkiem naszej rodziny. Ten z pozoru zwyczajny kundelek nie odstępuje mnie na krok. Dzięki niemu pokochałam psy, według mamy przestałam się ich także bać, ale nie pamiętam, żebym kiedykolwiek miała z tym problem.
W 2009 roku Czarek wyszedł poza ogrodzenie i potrącił go samochód. Miał poważnie złamaną tylnią łapę. Mama zauważyła...

Gdy byłam maluchem - miałam może około 5 lat, mieliśmy pieska o imieniu Misiu. Co prawda słabo go pamiętam, bardziej z opowiadań rodziny, ale wiem, że był moim wielkim towarzyszem i obrońcą. Miś zawsze, podczas każdej mojej zabawy był blisko, nie mogłam zejść mu z widoku! Moja prababcia paliła bardzo dużo papierosów, i gdy tylko po papierosie próbowała zbliżyć się do mnie Miś od razu na nią warczał! Nie chciał żebym jako małe Bobo miała kontakt z takim nieładnym zapachem! ;) Pamiętam też, że zawsze wiernie odgrywał swoje role podczas zabaw, np. nie raz był moim rumakiem. Siadałam na jego pleckach i krzyczałam ,,Wjo misiu!" :) Był on moim najlepszym przyjacielem, chronił, pocieszał i bawił!
Do tej pory uwielbiam zwierzęta, mam następnego pieska, który również zajmuje wielką część w moim sercu. Patrząc wstecz lata, które spędził z nami Miś, minęły jak pstryknięcie palcami...
Jedynym minusem posiadania psa, jest rozstanie. Wiem jednak, że przede mną i moją psią przyjaciółką są lata zabaw, spacerów i dzielenia razem łóżka. :)

Gdy byłam maluchem - miałam może około 5 lat, mieliśmy pieska o imieniu Misiu. Co prawda słabo go pamiętam, bardziej z opowiadań rodziny, ale wiem, że był moim wielkim towarzyszem i obrońcą. Miś zawsze, podczas każdej mojej zabawy był blisko, nie mogłam zejść mu z widoku! Moja prababcia paliła bardzo dużo papierosów, i gdy tylko po papierosie próbowała zbliżyć się do mnie...

Dziadek mojej kuzynki pracował jako stróż na parkingu. Pewnego dnia podczas swojego dyżuru usłyszał stłumiony głos. Na początku nie wiedział skąd on dobiega jak później odkrył dochodził spod ziemi. Odkopał pieska, który później był jego wiernym towarzyszem. Nie odstępował go na krok, bo jak widać był wdzięczny za to, że uratował mu życie. Niestety nie mógł zostać z nim na długo z powodu braku takowych warunków mieszkaniowych, lecz znalazł mu wspaniały dom. Zwierzę trafiło w ręce moich dziadków, którzy kochają zwierzaki. Nie znam bardziej wdzięcznego stworzenia, które całym sercem kochałoby swoich nowych właścicieli. Piesek zaganiał kury z moim dziadkiem, chronił domu oraz całkiem dobrze znosił kocie towarzystwo. Reagował na komendy mojego dziadka jak i doskonale aportował. Był niewielkim kundelkiem, który z racji swoich gabarytów potrafił wskakiwać dziadkowi do koszyka rowerowego i jechać z nim na łąki. Mimo, iż pieska nie ma już z nami łezka kręci się w oku na jego wspomnienie. Był naszym małym bohaterem.

Dziadek mojej kuzynki pracował jako stróż na parkingu. Pewnego dnia podczas swojego dyżuru usłyszał stłumiony głos. Na początku nie wiedział skąd on dobiega jak później odkrył dochodził spod ziemi. Odkopał pieska, który później był jego wiernym towarzyszem. Nie odstępował go na krok, bo jak widać był wdzięczny za to, że uratował mu życie. Niestety nie mógł zostać z nim na...

Naszą Martusię uratowaliśmy przed utopieniem. Od ośmiu lat daje nam mnóstwo radości,miłości i szczęścia. Jest bardzo bystra. Potrafi zakomunikować,że chce jeść,pić czy wyjść na spacer.Poznaje odgłos naszych aut,gdy wracamy z pracy i biegnie na balkon aby nas powitać.Zabieram ją na długie spacery do lasu,gdzie rośnie dzikie drzewo z jabłuszkami. Ona wie gdzie jest to drzewo i zawsze mnie do niego prowadzi abym zerwała jej jabłuszko.Potem bawi się nim jak piłką. Na trasie rowerowej denerwują ją biegacze i rowerzyści,więc muszę bardzo uważać aby kogoś nie capnęła.Rodzinę uwielbia,za to kompletnie nie toleruje obcych.To trochę tak jak ja;-) Ma trochę dziwne jak na psa upodobania kulinarne,bo lubi: gotowaną kukurydzę, oscypki czy suchy chleb.Jest bardzo żywiołowa i kochana.Po prostu NASZA MARTUSIA

Naszą Martusię uratowaliśmy przed utopieniem. Od ośmiu lat daje nam mnóstwo radości,miłości i szczęścia. Jest bardzo bystra. Potrafi zakomunikować,że chce jeść,pić czy wyjść na spacer.Poznaje odgłos naszych aut,gdy wracamy z pracy i biegnie na balkon aby nas powitać.Zabieram ją na długie spacery do lasu,gdzie rośnie dzikie drzewo z jabłuszkami. Ona wie gdzie jest to drzewo...

Psi geniusz. Dlaczego psy są mądrzejsze niż nam się wydaje?[bookLink]4875417|Psi geniusz. Dlaczego psy są mądrzejsze niż nam się wydaje?[/bookLink]

Psi geniusz. Dlaczego psy są mądrzejsze niż nam się wydaje?[bookLink]4875417|Psi geniusz. Dlaczego psy są mądrzejsze niż nam się wydaje?[/bookLink]

 [bookCover]4875417|Psi geniusz. Dlaczego psy są mądrzejsze niż nam się wydaje?[/bookCover]