Gdybym mogła obudzić się w ciele kogoś innego, chciała bym przenieść się w ciało osoby, która była by całkowitym przeciwieństwem mojej osoby. Najlepiej jakby funkcjonowała w innej kulturze, posługiwała się innym językiem (mając nadzieję, że ta umiejętność obejmuje również możliwość mówienia nieznanym dotychczas językiem). Wspaniale zobaczyć by było tą „inną stronę świata”, której raczej nie mogła bym nigdy sama poznać, zobaczyć, doświadczyć. Przeżyła bym ten dzień robiąc normalne czynności, które normalnie robiła by ta osoba, chcąc poznać jej funkcjonowanie i zrozumieć tą nową nieznaną kulturę. Wydaje mi się, że nie czuła bym potrzeby robić jakiś ekstremalnych rzeczy, tylko takie proste, jak przyrządzenie posiłku, czy zwykła rozmowa z kimś z jej otoczenia. To było by wspaniałe i niezwykle ciekawe doświadczenie, którego chciała bym doświadczyć.

Gdybym mogła obudzić się w ciele kogoś innego, chciała bym przenieść się w ciało osoby, która była by całkowitym przeciwieństwem mojej osoby. Najlepiej jakby funkcjonowała w innej kulturze, posługiwała się innym językiem (mając nadzieję, że ta umiejętność obejmuje również możliwość mówienia nieznanym dotychczas językiem). Wspaniale zobaczyć by było tą „inną stronę świata”,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przez okno wdzierały się jasne promienie słońca. Nie miałam ochoty wychodzić z łóżka.

– Ach ta moja praca! – pomyślałam. – Znowu spóźnię się na autobus. Szef przywita mnie świńskim dowcipem. Koleżanka rzuci zazdrosne spojrzenie. Przez osiem godzin będę odbierała telefony niezadowolonych klientów…

Przyłożyłam głowę do poduszki.

– Jaśnie panienko! Czas wstawać! Dzisiaj odbędzie się bal u hrabiego Krzywonosego.

Otworzyłam podejrzliwie jedno oko. Nad moim łóżkiem stała kobieta. W rękach trzymała tacę ze śniadaniem.

– Proszę jeść. Naszykowałam kąpiel. Trzeba zająć się panienki włosami. Suknia gotowa, buciki wypolerowane.

Otworzyłam drugie oko i obserwowałam, jak tajemnicza kobieta zamyka za sobą drzwi. Kuszona konfiturami z wiśni i pachnącym rogalikiem, zabrałam się do jedzenia. Rozglądałam się po sypialni, w której się znajdowałam.

– Gdzie ja jestem?

– Panienka jeszcze w łóżku?!

Pozwoliłam się umyć i przyodziać. Nieznajoma cały czas prowadziła monolog, mówiąc, że to bardzo ważny dzień w moim życiu.

– Krzywonosy to bardzo dobra partia. Musi panienka pięknie wyglądać.

Zawieziono mnie na bal. Hrabia okazał się być niezwykle przystojnym mężczyzną. Spędziliśmy cudowny wieczór. Pod koniec balu wymknęliśmy się do ogrodu. Poczułam jego delikatny dotyk na mojej szyi. Jego usta zbliżyły się do moich.

– Baśka! – wrzasnęła współlokatorka.

– Ktoś chce z tobą rozmawiać. Krzywonosy się nazywa – zarechotała dziewczyna.

Podniosłam głowę. Moją twarz oblał rumieniec.

Przez okno wdzierały się jasne promienie słońca. Nie miałam ochoty wychodzić z łóżka.

– Ach ta moja praca! – pomyślałam. – Znowu spóźnię się na autobus. Szef przywita mnie świńskim dowcipem. Koleżanka rzuci zazdrosne spojrzenie. Przez osiem godzin będę odbierała telefony niezadowolonych klientów…

Przyłożyłam głowę do poduszki.

– Jaśnie panienko! Czas wstawać! Dzisiaj...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Śnił mi się dziwny sen. Byłam w Białym Domu,ale chyba wiele lat temu.Bo na ścianach wisiały obrazy JFK i jego rodziny. Czyli lata 60-te. Super,bo zawsze uwielbiałam prezydenta i złotą erę Hollywood. Jednak kiedy zobaczyłam w szybie własne odbicie... zamarłam. Jackie Kennedy?! Cholera. Usłyszałam jak przez mgłę głos Johna abym pospieszyła się z poranną toaletą,bo czeka nas podróż do Dallas. Nie mogłam uwierzyć.Jestem pierwszą damą i jedziemy do Dallas? Zaraz,zaraz,czy to oznacza,że dzisiaj John zginie? Matko Boska,trzeba go ostrzec.Nie możemy tam pojechać. Nagle na stoliku spostrzegłam kartkę: "Nic nie jest takie jak ci się wydaje,niczego nie jesteś w stanie zmienić,na nic nie masz wpływu.Żyj chwilą i korzystaj z tego,co los ci podarował.Masz na to jeden dzień". Hm... Dziwne. Czyżby to nie był sen? Poczułam się zawieszona w jakiejś dziwnej czasoprzestrzeni.Ale cieszyłam się,że jestem w ciele Jackie czyli nie tylko obudziłam się w ciele innej osoby,ale jeszcze przeniosłam się w czasie. Starałam się jednak wykorzystać na maxa czas,w którym byłam prezydentową,mogłam być z Johnem,dziećmi,chłonąc atmosferę tamtych lat.W Dallas byliśmy witani entuzjastycznie. Tłumy ludzi,kwiaty,przejazd limuzyną. Ktoś mi wręczył bukiet pięknych,czerwonych róż.Gdy zbliżaliśmy się do Dealey Plaza... nagle zasłabłam.Obudziłam się już w swoim ciele,we własnym łóżku. Czyli jednak śniłam? Cóż,warto było nawet tylko we śnie przeżyć to wszystko. Gdy sięgnęłam do gazetnika,znalazłam tam amerykańską,pożółkłą gazetę z wielkim nagłówkiem: prezydent USA zamordowany w Dallas. Zaś w wazonie przy łóżku stał bukiet róż.Identyczny jak ten z Dallas. Tylko,że teraz odbicie w lustrze nie pokazało ani Jackie,ani mnie,tylko o zgrozo - Dodę!!! Czyli znowu byłam kimś innym.

Śnił mi się dziwny sen. Byłam w Białym Domu,ale chyba wiele lat temu.Bo na ścianach wisiały obrazy JFK i jego rodziny. Czyli lata 60-te. Super,bo zawsze uwielbiałam prezydenta i złotą erę Hollywood. Jednak kiedy zobaczyłam w szybie własne odbicie... zamarłam. Jackie Kennedy?! Cholera. Usłyszałam jak przez mgłę głos Johna abym pospieszyła się z poranną toaletą,bo czeka nas...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam na imię Becca i każdego dnia jestem kimś innym. Jem, oddycham, rozmawiam z ludźmi jako Ty, ale ciebie tam nie ma.
Jeżeli to czytasz, to prawdopodobnie wczoraj obudziłam się jako ty. Musisz coś wiedzieć - nie spotkałam drugiego tak dobrego człowiek, jakim ty jesteś. Ani nigdy nie byłam, jakkolwiek dziwnie to brzmi.
W szkole wszyscy mają cię za gangstera, dilera albo typa spod ciemnej gwiazdy. Ja jednak znam prawdę. Wiem, że codziennie rano wstajesz i roznosisz gazety w sąsiednim mieście, by móc kupić sobie śniadanie do szkoły. Wiem, że codziennie po szkole pracujesz do późnych godzin, by pomóc mamie i siostrze się utrzymać. Wiem, że twój ojciec nie żyje i zostawił wam długi, a ty zacharowujesz się u jego wierzycieli, żeby nie zabrali wam domu. Jesteś bohaterem. Wiem to, bo byłam tobą i widziałam tych wszystkich ludzi z którymi masz do czynienia. Najcięższe dla mnie było mieć trzeźwy umysł koło północy, kiedy dopiero znalazłam czas na zadanie domowe. Wiem też czemu przysypiasz w szkole, chodzisz na wagary albo ukrywasz się w bibliotece. Wiem czemu jesteś wiecznie zgorzkniały i niezadowolony oraz czemu zrażasz do siebie wszystkich ludzi.
Jesteś zbyt dobry by zniknąć wśród tłumu. Byłam tobą i żyłam jak ty. Uważałabym tylko na ten warsztat samochodowy koło restauracji. Obiecuję że tylko to zawaliłam. Nie znam sie na autach, a teraz wszyscy myślą, że ty też już nie.
Pozostań sobą Jack. Jesteś bohaterem.
Mam nadzieję, do zobaczenia.
Becca.

Mam na imię Becca i każdego dnia jestem kimś innym. Jem, oddycham, rozmawiam z ludźmi jako Ty, ale ciebie tam nie ma.
Jeżeli to czytasz, to prawdopodobnie wczoraj obudziłam się jako ty. Musisz coś wiedzieć - nie spotkałam drugiego tak dobrego człowiek, jakim ty jesteś. Ani nigdy nie byłam, jakkolwiek dziwnie to brzmi.
W szkole wszyscy mają cię za gangstera, dilera albo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam na imię Becca i każdego dnia jestem kimś innym. Jem, oddycham, rozmawiam z ludźmi jako Ty, ale ciebie tam nie ma.
Jeżeli to czytasz, to prawdopodobnie wczoraj obudziłam się jako ty. Musisz coś wiedzieć - nie spotkałam drugiego tak dobrego człowiek, jakim ty jesteś. Ani nigdy nie byłam, jakkolwiek dziwnie to brzmi.
W szkole wszyscy mają cię za gangstera, dilera albo typa spod ciemnej gwiazdy. Ja jednak znam prawdę. Wiem, że codziennie rano wstajesz i roznosisz gazety w sąsiednim mieście, by móc kupić sobie śniadanie do szkoły. Wiem, że codziennie po szkole pracujesz do późnych godzin, by pomóc mamie i siostrze się utrzymać. Wiem, że twój ojciec nie żyje i zostawił wam długi, a ty zacharowujesz się u jego wierzycieli, żeby nie zabrali wam domu. Jesteś bohaterem. Wiem to, bo byłam tobą i widziałam tych wszystkich ludzi z którymi masz do czynienia. Najcięższe dla mnie było mieć trzeźwy umysł koło północy, kiedy dopiero znalazłam czas na zadanie domowe. Wiem też czemu przysypiasz w szkole, chodzisz na wagary albo ukrywasz się w bibliotece. Wiem czemu jesteś wiecznie zgorzkniały i niezadowolony oraz czemu zrażasz do siebie wszystkich ludzi.
Jesteś zbyt dobry by zniknąć wśród tłumu. Byłam tobą i żyłam jak ty. Uważałabym tylko na ten warsztat samochodowy koło restauracji. Obiecuję że tylko to zawaliłam. Nie znam sie na autach, a teraz wszyscy myślą, że ty też już nie.
Pozostań sobą Jack. Jesteś bohaterem.
Mam nadzieję, do zobaczenia.
Becca.

Mam na imię Becca i każdego dnia jestem kimś innym. Jem, oddycham, rozmawiam z ludźmi jako Ty, ale ciebie tam nie ma.
Jeżeli to czytasz, to prawdopodobnie wczoraj obudziłam się jako ty. Musisz coś wiedzieć - nie spotkałam drugiego tak dobrego człowiek, jakim ty jesteś. Ani nigdy nie byłam, jakkolwiek dziwnie to brzmi.
W szkole wszyscy mają cię za gangstera, dilera albo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Otworzyłam oczy i zobaczyłam sterylną biel na suficie i ścianach. Mój pokój był elegancki, nowoczesny. Jakbym skądś znała te wnętrze. W lustrze zobaczyłam jej twarz. Anka Joanka. Każdy w mieście zna jej profil na insta. Najpopularniejsza dziewczyna w szkole, najpiękniejsze oczy i długie blond włosy. Każdy chciałby nią być. Albo z nią. Ale ona uważała się za lepszą od innych. Miała dwie przyjaciółki, a może to jedynie jej orszak. Usłyszałam krzyki piętro niżej. Ktoś się kłócił, chyba rodzice. Sobota. Ciekawe co gwiazda robi w weekend. Otworzyłam różowy kalendarz i omal nie padłam. Od 8.00 do 19.00 cały czas był zajęty. Najbardziej zaintrygował mnie wpis od 17.30 do 19.00 czyli psycholog. Od 8 do 10 byłam na siłowni- obowiązkowa relacja. Potem szybkie śniadanko ze mamą, która przez pół godziny się nie odzywała. Potem do 13 sesja do kalendarza charytatywnego. do 14 lekcja angielskiego.Potem obiad, od 14.30 wizyta u fryzjera, od 15.30 kosmetyczka. O 17 szybka kolacja, a potem psycholog. Nasza gwiazda cierpi na depresję, jest zmęczona i zniszczona codziennością. Dba o swój wygląd bardziej niż o wnętrze. Nikt o nią nie dba. Nikt o nią się nie troszczy. Każdy widzi ładne pudełko. Miała próbę samobójczą, a dwa miesiące wakacji nie spędziła na wyciszeniu na Bali lecz w zakładzie psychiatrycznym. Jej życie to ciągły ból.

Otworzyłam oczy i zobaczyłam sterylną biel na suficie i ścianach. Mój pokój był elegancki, nowoczesny. Jakbym skądś znała te wnętrze. W lustrze zobaczyłam jej twarz. Anka Joanka. Każdy w mieście zna jej profil na insta. Najpopularniejsza dziewczyna w szkole, najpiękniejsze oczy i długie blond włosy. Każdy chciałby nią być. Albo z nią. Ale ona uważała się za lepszą od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Śnił mi się dziwny sen. Byłam w Białym Domu,ale chyba wiele lat temu.Bo na ścianach wisiały obrazy JFK i jego rodziny. Czyli lata 60-te. Super,bo zawsze uwielbiałam prezydenta i złotą erę Hollywood. Jednak kiedy zobaczyłam w szybie własne odbicie... zamarłam. Jackie Kennedy?! Cholera. Usłyszałam jak przez mgłę głos Johna abym pospieszyła się z poranną toaletą,bo czeka nas podróż do Dallas. Nie mogłam uwierzyć.Jestem pierwszą damą i jedziemy do Dallas? Zaraz,zaraz,czy to oznacza,że dzisiaj John zginie? Matko Boska,trzeba go ostrzec.Nie możemy tam pojechać. Nagle na stoliku spostrzegłam kartkę: "Nic nie jest takie jak ci się wydaje,niczego nie jesteś w stanie zmienić,na nic nie masz wpływu.Żyj chwilą i korzystaj z tego,co los ci podarował.Masz na to jeden dzień". Hm... Dziwne. Czyżby to nie był sen? Poczułam się zawieszona w jakiejś dziwnej czasoprzestrzeni.Ale cieszyłam się,że jestem w ciele Jackie czyli nie tylko obudziłam się w ciele innej osoby,ale jeszcze przeniosłam się w czasie. Starałam się jednak wykorzystać na maxa czas,w którym byłam prezydentową,mogłam być z Johnem,dziećmi,chłonąc atmosferę tamtych lat.W Dallas byliśmy witani entuzjastycznie. Tłumy ludzi,kwiaty,przejazd limuzyną. Ktoś mi wręczył bukiet pięknych,czerwonych róż.Gdy zbliżaliśmy się do Dealey Plaza... nagle zasłabłam.Obudziłam się już w swoim ciele,we własnym łóżku. Czyli jednak śniłam? Cóż,warto było nawet tylko we śnie przeżyć to wszystko. Gdy sięgnęłam do gazetnika,znalazłam tam amerykańską,pożółkłą gazetę z wielkim nagłówkiem: prezydent USA zamordowany w Dallas. Zaś w wazonie przy łóżku stał bukiet róż.Identyczny jak ten z Dallas. Tylko,że teraz odbicie w lustrze nie pokazało ani Jackie,ani mnie,tylko o zgrozo - Dodę!!! Czyli znowu byłam kimś innym.

Śnił mi się dziwny sen. Byłam w Białym Domu,ale chyba wiele lat temu.Bo na ścianach wisiały obrazy JFK i jego rodziny. Czyli lata 60-te. Super,bo zawsze uwielbiałam prezydenta i złotą erę Hollywood. Jednak kiedy zobaczyłam w szybie własne odbicie... zamarłam. Jackie Kennedy?! Cholera. Usłyszałam jak przez mgłę głos Johna abym pospieszyła się z poranną toaletą,bo czeka nas...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Budzę się, kim dzisiaj będę, nasuwa się pytanie. Jest jednak wyjątkowo inaczej, wszystko jest inaczej. Leżę jedyne co mogę zrobić to się rozpłakać, że jestem głodna. Ah tak, więc budzę się dzisiaj w ciele mojej miesięcznej córki. Zawsze zastanawiało mnie co czują niemowlęta, jak odczuwają emocje, ich humory i zachcianki (niby nie ma ich dużo), ale po prostu odczuć jak to jest, chcieć czegoś i nie umieć tego zakomunikować, aby od razu zostać zrozumianą. Zobaczyć jak świat wygląda z punktu widzenia małych dzieci, zapoznać się z odczuciami, kiedy nad wózkiem pojawiają się nowe twarze. I po prostu w tym całym zwariowanym dorosłym życiu, mieć jeden dzień na regenerację, gdzie bym mogła jeść do woli i spać i nikt by nie miał mi tego za złe.

Budzę się, kim dzisiaj będę, nasuwa się pytanie. Jest jednak wyjątkowo inaczej, wszystko jest inaczej. Leżę jedyne co mogę zrobić to się rozpłakać, że jestem głodna. Ah tak, więc budzę się dzisiaj w ciele mojej miesięcznej córki. Zawsze zastanawiało mnie co czują niemowlęta, jak odczuwają emocje, ich humory i zachcianki (niby nie ma ich dużo), ale po prostu odczuć jak to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzwoni budzik. To już pora wstawać? Przecież jeszcze ciemno za oknem, jestem niewyspana i przy okazji lekko skołowana. To nie moja melodia, a po drugie mam pobudkę w telefonie, a nie w zegarku. Co się dzieje? Czyżbym znowu usunęła u mojej koleżanki?
Wstaję, ale dziwnie się czuje, idę się ubrać... teraz trochę lepiej. Okazuje się, że dziś jestem w ciele znajomej, którą poznałam jakiś czas temu będąc w ciele Oli. Ciekawe co u niej słychać? Może pójdę dziś do niej, z tego co się orientuję to jesteśmy przyjaciółkami.
Ale teraz jakie plany na dziś? Dziś jest piątek, czyli moje ciało powinno być od 8 w szkole , potem balet, korepetycje, nauka... plan do wieczora. Ale nie mam ochoty na to, chciałabym w końcu wybrać się do ogrodu botanicznego, wiem podświadomie, że to nie tylko moje marzenie. Może uda mi się je spełnić, właścicielka ciała dawno nie miała wytchnienia od zorganizowanego życia, ja podobnie. Zawsze zachowywałam się odpowiednio do sytuacji.
Zdecydowałam, dzisiaj będzie tak jak ja chcę. Na cały dzień do ogrodu botanicznego i jeśli starczy mi czasu to pójdę zobaczyć parasole. Widziałam w gazecie, że w tej okolicy gdzieś obok starego kina znajduje się masa kolorowych, bujających się na wietrze parasoli. To będzie mój idealny dzień, tylko najpierw muszę udać się do lekarza,żeby dostać zwolnienie z powodu mojej nieistniejącej choroby .
Wymarzony dniu nadchodzę!

Dzwoni budzik. To już pora wstawać? Przecież jeszcze ciemno za oknem, jestem niewyspana i przy okazji lekko skołowana. To nie moja melodia, a po drugie mam pobudkę w telefonie, a nie w zegarku. Co się dzieje? Czyżbym znowu usunęła u mojej koleżanki?
Wstaję, ale dziwnie się czuje, idę się ubrać... teraz trochę lepiej. Okazuje się, że dziś jestem w ciele znajomej, którą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej