Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ola
Alexx12
Bywam_kulturalna
Aleksandra
Renji

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ola
Alexx12
Bywam_kulturalna
Aleksandra
Renji

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Klasyki "We are the Champions" oraz "Show must go on" towarzyszą mi regularnie.
Ten pierwszy nucę sobie pod nosem zawsze kiedy coś się w moim życiu zmienia - by od razu podnieść się na duchu, dać sobie znać, że mimo zmian (niezależnie od tego czy na lepsze czy gorsze), że wszystkiego da się wyjść zwycięsko.
"Show must go on" - nie dość, że jest moją ulubioną piosenką Queen, to jest to dość często przeze mnie powtarzanym wersetem - choćby po to, by dodać sobie siły i otuchy w osiąganiu celu, kiedy życie rzuca mi kłody pod nogi.
Sytuacji, kiedy piosenki Freddiego odgrywały ważną rolę, było w moim życiu tysiące. Trudno by wymieniać konkretne, ale to często przy nich nawiązały się przyjaźnie, płynęły łzy rozstań i rozczarowań czy po prostu towarzyszyły podczas wspaniałego czasu, który pozostawił mnóstwo cudownych wspomnień.

Klasyki "We are the Champions" oraz "Show must go on" towarzyszą mi regularnie.
Ten pierwszy nucę sobie pod nosem zawsze kiedy coś się w moim życiu zmienia - by od razu podnieść się na duchu, dać sobie znać, że mimo zmian (niezależnie od tego czy na lepsze czy gorsze), że wszystkiego da się wyjść zwycięsko.
"Show must go on" - nie dość, że jest moją ulubioną piosenką...

W latach 80-tych w czasach mojej młodości nie było aplikacji do słuchania muzyki w telefonie, ani Internetu i komputerów. Jedynym szeroko dostępnym źródłem muzyki było radio. Do dzisiaj mam magnetofon szpulowy ZK 120 w piwnicy, na który nagrywałam przeboje puszczane przez Marka Niedźwiedzkiego w soboty podczas list przebojów. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałam piosenkę, która mnie oczarowała - jednak nie miałam pojęcia jak się nazywa. Długo się nie zastanawiając napisałam list do „Trójki” z prośbą, aby puścili znowu ten cudowny kawałek. Jak najlepiej umiałam opisałam kiedy słyszałam utwór i dodałam, że śpiewany był w nim fragment „Mama Uuuu Uuuu…”. Zaadresowałam kopertę, zawstydzona podpisałam się fałszywym imieniem i nazwiskiem i pobiegłam na pocztę. Paręnaście dni później, w sobotnie popołudnie z niecierpliwością wyczekiwałam audycji. Leżałam na podłodze w pokoju z magnetofonem przygotowanym do nagrywania. Moja radość była ogromna, gdy usłyszałam, że specjalnie dla Kariny Bazylewskiej z Rzeszowa zostanie zagrana piosenka „Bohemian Rhapsody” z repertuaru Queen. Dzisiaj mam 58 lat i dorosłą córkę, którą zaraziłam miłością do Queen. W jej pokoju wisi duży plakat zespołu z koncertu „LIVE AID”, a po Wigilii zamiast tradycyjnych kolęd słuchamy Freddiego. Na filmie „Bohemian Rhapsody byłyśmy tylko dwa razy, a oprócz tego wybrałyśmy się na koncert Queen wyświetlany w kinach. Bez wahania mogę powiedzieć, że muzyka zespołu Queen, to muzyka która łączy ludzi i pokolenia.

W latach 80-tych w czasach mojej młodości nie było aplikacji do słuchania muzyki w telefonie, ani Internetu i komputerów. Jedynym szeroko dostępnym źródłem muzyki było radio. Do dzisiaj mam magnetofon szpulowy ZK 120 w piwnicy, na który nagrywałam przeboje puszczane przez Marka Niedźwiedzkiego w soboty podczas list przebojów. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałam...

"I’m just a poor boy, I need no sympathy", śpiewałem jak najniższym głosem.

Moje życie – rzeczywistość czy tylko fantazja? – nie potrzebowało innej melodii przewodniej, a ja nie potrzebowałem innego hymnu. Przez wszystkie odcienie smutku i żalu – bo przecież nigdy nie chciałem, żeby mama przeze mnie płakała – przez zwątpienie i czyste pragnienie mordu lub własnej śmierci – aż po szaleńczą walkę: "Bismillah, we will not let you go, let him go!" Cały świat i moje własne wątpliwości wyszarpywały sobie moją duszę, gdy tarzałem się po dywanie w swoim pokoju – łzy na policzkach i krew tętniąca w żyłach. Dzięki tej piosence – najbardziej mojej i o mnie ze wszystkich – wiedziałem, że nie chcę wyrzucać życia, nim się zaczęło.

Słyszałem ją w głowie, gdy z duszą na ramieniu wyznawałem matce, że czasami naprawdę wolałbym się nie urodzić. Lepiej w ogóle niż tak – z ciałem i życiem, które musiałem zmodyfikować, żeby mogły być moje. "Goodbye, everybody, I've got to go… Gotta leave you all behind and face the truth…" Głos w moich słuchawkach, w mojej głowie, moim sercu i moim życiu – kiedy testosteron zaczynał dawać efekty, kiedy czekałem na kolejne operacje, kiedy z biegiem lat stawałem się sobą i mogłem o tym śpiewać. Już nigdy nie pozwoliłem napluć sobie w oczy, a moja mama zaakceptowała, że jej córka jest jej synem.

Otwieram oczy, patrzę w niebo i widzę. I śpiewam swoim – wreszcie swoim – głębokim głosem: "I’m just a poor boy, I need no sympathy".

"I’m just a poor boy, I need no sympathy", śpiewałem jak najniższym głosem.

Moje życie – rzeczywistość czy tylko fantazja? – nie potrzebowało innej melodii przewodniej, a ja nie potrzebowałem innego hymnu. Przez wszystkie odcienie smutku i żalu – bo przecież nigdy nie chciałem, żeby mama przeze mnie płakała – przez zwątpienie i czyste pragnienie mordu lub własnej śmierci...

Do moich ulubionych utworów zespołu Queen należy ,,Somebody To Love".
Dlaczego?
W pewnym sensie czuję, że jest to piosenka także o mnie. Jej tekst można traktować trochę z przymrużeniem oka lub bardzo dosłownie. Ja z jej strony śmieję się trochę z tej ,,desperacji", z drugiej dobrze rozumiem co Freddie chciał przekazać i skąd ta potrzeba ,,kogoś do kochania".
Podoba mi się także luźny, gospelowy styl utworu w połączeniu z rockowym pazurem.

Do moich ulubionych utworów zespołu Queen należy ,,Somebody To Love".
Dlaczego?
W pewnym sensie czuję, że jest to piosenka także o mnie. Jej tekst można traktować trochę z przymrużeniem oka lub bardzo dosłownie. Ja z jej strony śmieję się trochę z tej ,,desperacji", z drugiej dobrze rozumiem co Freddie chciał przekazać i skąd ta potrzeba ,,kogoś do kochania".
Podoba mi się...

Może nie będę oryginalna i kreatywna, ale fakt jest faktem i moją piosenką numer 1 została „ I Want To Break Free ” – no przecież nie mogło być inaczej! Piosenka cholernie wpada w ucho, ma prosty tekst i jasny przekaz. Do tego taaaaki tłusty hicior! Ten kawałek należy do tych wiecznie żywych i wiecznie na czasie! Nigdy nie mam jej dość, a gdy mi wpadnie w ucho to już tydzień nie wychodzi z głowy. W dodatku w tamtym roku gdy po raz pierwszy oglądałam serial „ Sherlock” to właśnie ona była na słuchawkach inteligentnego Moriart’ego, który ostatecznie zmierzył się z tytułowym bohaterem w odcinku numer 3 pt. ”Upadek z Reichenbach” w sezonie trzecim. ( Taki drobny szczegół: KOCHAM TEN SERIAL i oglądałam wszystkie sezony po 14 razy! ) Gdy usłyszałam tą piosenką, to o mało nie dostałam orgazmu. Połączyć moje dwie miłości w jedno?! Jak by to powiedziała słynna Mariolka „ No heellooooł! Gabryśka! Ty wiesz co tu się właśnie od*ebało?!” :D Kocham i nie przestane!
A tak poza tym, to była moim osobistym hymnem, gdy jeszcze mieszkałam z rodzicami :P

Może nie będę oryginalna i kreatywna, ale fakt jest faktem i moją piosenką numer 1 została „ I Want To Break Free ” – no przecież nie mogło być inaczej! Piosenka cholernie wpada w ucho, ma prosty tekst i jasny przekaz. Do tego taaaaki tłusty hicior! Ten kawałek należy do tych wiecznie żywych i wiecznie na czasie! Nigdy nie mam jej dość, a gdy mi wpadnie w ucho to już...

Zespół Queen miał to do siebie, że nie interpretował, ani nie wyjaśniał swoich piosenek dla ogółu. Najsłynniejszą taką nie rozwiazaną zagadką muzyczną jest oczywiście Bohemian Rhapsody. Freddie i spółka tworzyli niejednoznacznie. Pięknie to ujął Umberto Eco, że las może mieć jedną ścieżkę i nie ma nic wokoło, albo wiele ścieżek, wolność interpretacyjną. Ta wolność najbardziej pasuje mi w utworze White queen (swoją drogą polecam się zapoznać, bo to mało znany utwór). Każdy człowiek ma swoją "białą królową", która sprawia, że jesteśmy smutni, szczęśliwi, podekscytowani. Chcemy, ją poznać, przebywać jak najdłużej w jej towarzystwie. Daje ulgę. Gdy człowiek ma dość całego świata i myśli o najgorszym, spotyka wtedy swoją królową. Może go zabrać ze sobą, albo dać sens, otworzyć co konieczne. Przedstawienie musi przecież trwać. Bez jednego aktora nic się nie zmieni w teatrze, zwanym życiem.
Naprawdę mi przykro, że nie dane mi było zasmakowanie kunsztu zespołu, kiedy jeszcze byli w komplecie. Mimo wszystko dziękuję Wam, że wciąż dajecie siłę. Mnie i wielu innym, nawet tym nienarodzonym, którzy nie mieli prawa jesczce zobaczyć swojej królowej.

Zespół Queen miał to do siebie, że nie interpretował, ani nie wyjaśniał swoich piosenek dla ogółu. Najsłynniejszą taką nie rozwiazaną zagadką muzyczną jest oczywiście Bohemian Rhapsody. Freddie i spółka tworzyli niejednoznacznie. Pięknie to ujął Umberto Eco, że las może mieć jedną ścieżkę i nie ma nic wokoło, albo wiele ścieżek, wolność interpretacyjną. Ta wolność...

Przekornie wybiorę "We Will Rock You".
Swój wybór argumentuje tym, iż utwór odznacza się uniwersalnym i ponadczasowym tekstem adresowany do mężczyzny, który w poszczególnych zwrotkach przechodzi kolejne etapy własnego życia: dzieciństwo, młodość i starość.
W odróżnieniu od innych kompozycji Queen „We Will Rock You” posiada prostą strukturę. Utwór wykonywany jest "a capella" z wykorzystaniem odgłosów tupania i klaskania. Czasami na amatorskich treningach siatkówki tupiemy ten rytm :)

Przekornie wybiorę "We Will Rock You".
Swój wybór argumentuje tym, iż utwór odznacza się uniwersalnym i ponadczasowym tekstem adresowany do mężczyzny, który w poszczególnych zwrotkach przechodzi kolejne etapy własnego życia: dzieciństwo, młodość i starość.
W odróżnieniu od innych kompozycji Queen „We Will Rock You” posiada prostą strukturę. Utwór wykonywany jest "a...

Zdecydowanie "We Will Rock You", który przypomina mi najlepszy okres w życiu - dzieciństwo. Co prawda, wtedy byłam święcie przekonana, że to piosenka Britney Spears, Beyonce i Pink. A to wszystko za sprawą reklamy Pepsi.
Do dziś utwór ten jest jednym z moich ulubionych. Mobilizuje mnie do działania i nastraja pozytywnie do życia.

Zdecydowanie "We Will Rock You", który przypomina mi najlepszy okres w życiu - dzieciństwo. Co prawda, wtedy byłam święcie przekonana, że to piosenka Britney Spears, Beyonce i Pink. A to wszystko za sprawą reklamy Pepsi.
Do dziś utwór ten jest jednym z moich ulubionych. Mobilizuje mnie do działania i nastraja pozytywnie do życia.