Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Edyta
miłośniczkaksiążek
AgaLili
mangusta
Ania M

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Edyta
miłośniczkaksiążek
AgaLili
mangusta
Ania M

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Tak naprawdę nie muszę stawiać się na miejscu osoby, której życie płata nieustanne figle, bo sama trafiłam do zaszczytnego grona ludzi na zakręcie. Mam wrażenie, że właśnie teraz przerabiam przysłowiowych siedem chudych lat, podczas których staram się normalnie funkcjonować na przekór wszystkim niedogodnościom. Od dłuższego czasu już nic nie planuję, bo kiedy tylko mam poczucie, że jestem na prostej, życie pokazuje mi jak bardzo złudna była moja nadzieja. W trudnych chwilach powtarzam sobie, że wszystko da się przeżyć i co mnie nie zabije to mnie wzmocni. Mimo to pozwalam sobie na chwilę maksymalnego smutku i trochę łez, by oswoić się z nową sytuacją, pozbyć się negatywnych emocji i lęku przed nieznanym. Nie oczekuję, że ktoś mnie zrozumie i znajdzie antidotum na wszystkie moje problemy, więc biorę notes i piszę dotąd, aż nie poczuję autentycznej ulgi. Pozbycie się natłoku myśli pozwala mi na nowo spojrzeć na problem i znaleźć odpowiednie rozwiązanie. Drugi sposób, który działa przy tarapatach mniejszego kalibru to zorganizowanie sobie wyjątkowego dnia, podczas którego robię wszystko co sprawia mi radość. Domowe spa, ulubione danie, sentymentalna podróż po najpiękniejszych momentach mojego życia i dzięki temu wiem, że jeszcze może być pięknie i warto za każdym razem próbować wyjść z życiowego zakrętu nawet jeśli niesie za sobą wiele komplikacji.

Tak naprawdę nie muszę stawiać się na miejscu osoby, której życie płata nieustanne figle, bo sama trafiłam do zaszczytnego grona ludzi na zakręcie. Mam wrażenie, że właśnie teraz przerabiam przysłowiowych siedem chudych lat, podczas których staram się normalnie funkcjonować na przekór wszystkim niedogodnościom. Od dłuższego czasu już nic nie planuję, bo kiedy tylko mam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie ważne ile razy się załamiesz, zaczniesz panikować, czy rozpłaczesz się nad "rozlanym mlekiem". Ważne by pamiętać, że po każdym upadku czy porażce należy się podnieść, wyciągnąć wnioski i spróbować jeszcze raz z nowym pomysłem jak pokonać problem stojący na waszej drodze. Więc jeśli musisz, to się wykrzycz, wyklinaj, rozpłacz się, tylko nie zapomnij się podnieść jak emocje opadną.
To jedyna bardzo uniwersalna rada, która przychodzi mi teraz do głowy. A i nie zapominajcie, by pod żadnym pozorem nie zajadać problemów, bo dodatkowe kilogramy ciągną za sobą całą masę nowych problemów!

Nie ważne ile razy się załamiesz, zaczniesz panikować, czy rozpłaczesz się nad "rozlanym mlekiem". Ważne by pamiętać, że po każdym upadku czy porażce należy się podnieść, wyciągnąć wnioski i spróbować jeszcze raz z nowym pomysłem jak pokonać problem stojący na waszej drodze. Więc jeśli musisz, to się wykrzycz, wyklinaj, rozpłacz się, tylko nie zapomnij się podnieść jak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Życie pisze różne scenariusze. Jestem tego najlepszym dowodem. Moje życie to ciąg nieustannych niepowodzeń i porażek. Do czego tylko się wezmę - od razu coś się wali. Jednak nie o tym opowiadam, tylko o moim sposobie na to. Jest nim - to może dziwnie zabrzmieć - coś w rodzaju medytacji. Gdy tylko coś mi się nie uda, to nie tracę czasu na stres czy zamartwianie się tym. Znajduję ciche miejsce i wyłączm się. Zapominam o całym otaczającym mnie świecie. Dla niektórych może to się wydawać dziwne, lecz mnie pomaga. Jeśli nad którymś z was też ciąży fatum, to serdecznie polecam spróbować mojego sposobu.

Życie pisze różne scenariusze. Jestem tego najlepszym dowodem. Moje życie to ciąg nieustannych niepowodzeń i porażek. Do czego tylko się wezmę - od razu coś się wali. Jednak nie o tym opowiadam, tylko o moim sposobie na to. Jest nim - to może dziwnie zabrzmieć - coś w rodzaju medytacji. Gdy tylko coś mi się nie uda, to nie tracę czasu na stres czy zamartwianie się tym....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W życiu już tak jest, że najpierw wszystko idzie po naszej myśli, po czym jest wielkie bum! i wszystko leci na łeb na szyję.
Mam takie stałe powiedzonko "jak pieprznie, to wszystko, a jak już wszystko pieprznęło, to teraz już musi być lepiej." i z reguły się to sprawdza.
Niestety nie ma tak, że cały czas jest dobrze. Takie już jest życie, raz jest dobrze a raz źle.

Dobrym sposobem na wytrzymanie takiej lawiny dołujących spraw, jest pozytywne myślenie. Przecież w końcu musi być lepiej.
Poza tym, trzeba pamiętać, że karma lubi wracać i uderzyć ze zdwojoną siłą. Bądźmy dla siebie mili, bardziej życzliwi bo to wraca. Gdy uśmiechamy się do ludzi, oni odwzajemniają uśmiech. Nie lepsze to niż wieczny foch?
Zawsze możemy sobie pomóc w trudniejszych chwilach zamiast się nawzajem dołować.

I przede wszystkim, nie ma co roztrząsać na elementy rozmiaru pojedynczego atomu każdej sprawy, każdego niepowodzenia. Trzeba przeć do przodu i nie dawać się życiu!

W życiu już tak jest, że najpierw wszystko idzie po naszej myśli, po czym jest wielkie bum! i wszystko leci na łeb na szyję.
Mam takie stałe powiedzonko "jak pieprznie, to wszystko, a jak już wszystko pieprznęło, to teraz już musi być lepiej." i z reguły się to sprawdza.
Niestety nie ma tak, że cały czas jest dobrze. Takie już jest życie, raz jest dobrze a raz źle.

Dobrym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zakopuję się w moim własnym, niewielkim zakątku, mieszczącym się w samym rogu mieszkania. Owijam się szczelnie w koc, przyciągam do siebie herbatę, aby ogrzać nią dłonie i żołądek, a potem czekam, aż zapadnie wieczór – zapalam wtedy tylko biurową lampkę, dzięki czemu pokój zasnuwa się przytulnym półmrokiem. Mam wtedy wrażenie, że istnieję tylko ja i nic innego.

Aby całkiem zapomnieć o otaczającym mnie świecie, odpalam netflixa i oglądam seriale chrupiąc na sucho płatki, prosto z opakowania. Jako introwertyk potrzebuję takich chwil tylko dla siebie, kiedy mogę pobyć we własnym towarzystwie – wtedy nikt nie narzeka też na moje ciamkanie mimo zamkniętych ust ;)

Spędzony w ten sposób czas pozwala mi się wyciszyć i zebrać siły na kolejne zmagania ze światem i ludźmi. Potrzebuję go, aby prawdziwie wypocząć.

Zakopuję się w moim własnym, niewielkim zakątku, mieszczącym się w samym rogu mieszkania. Owijam się szczelnie w koc, przyciągam do siebie herbatę, aby ogrzać nią dłonie i żołądek, a potem czekam, aż zapadnie wieczór – zapalam wtedy tylko biurową lampkę, dzięki czemu pokój zasnuwa się przytulnym półmrokiem. Mam wtedy wrażenie, że istnieję tylko ja i nic innego.

Aby...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pozornie wszystko się układało i wielu znajomych zazdrościło mi tego „idealnego życia”. W pracy dostałam podwyżkę i nawet nikt nie zauważył, że między pisaniem raportów, a licznymi spotkaniami, regularnie popłakuję w łazience. Na bezsenność początkowo pomagały seriale-tasiemce i wino pite w nieprzyzwoicie dużych ilościach. Po kilku tygodniach bezsensownej wegetacji, postanowiłam zacząć przelewać moje uczucia na papier. Wzięłam ponownie do rąk mój stary pamiętnik, posiadający jeszcze wiele niezapisanych stron i pisałam, pisałam, pisałam. O wszystkim. Bez hamulców i nieszczerości. Bez koloryzowania faktów i udawania, że jest dobrze. Nie wychodziłam, nikogo nie widywałam, żywiłam się mrożonkami. Wyczerpujące były te wieczorne godziny, które spędziłam na opisywaniu tego, jak się czuję. Ale pomogło. Wyrzuciłam z siebie całą gorycz, złość na Boga, Fortunę czy też kogo innego, kto po raz kolejny ze mnie zadrwił. Zapełniłam w sumie 50 stron. Odczekałam tydzień. Przeczytałam moje wynurzenia, a potem je spaliłam. To było moje katharsis!

Pozornie wszystko się układało i wielu znajomych zazdrościło mi tego „idealnego życia”. W pracy dostałam podwyżkę i nawet nikt nie zauważył, że między pisaniem raportów, a licznymi spotkaniami, regularnie popłakuję w łazience. Na bezsenność początkowo pomagały seriale-tasiemce i wino pite w nieprzyzwoicie dużych ilościach. Po kilku tygodniach bezsensownej wegetacji,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdy mam opracowany już plan na najbliższe lata,
To życie wtedy figle mi płata,
Rzuca kłody pod nogi
i pokazuje rogi.
To wszystko wytrąca mnie z równowagi
sprawia, że tracę trochę odwagi
lecz muszę szybko przywołać się do porządku
by nie pozostawać pod wpływem przypadku
więc gdy mnie wszystko zdołuje
i bardzo źle się czuję
zaszywam się w swoim świecie małym
z książką i filmem, które są wtedy światem całym
tak się odstresowuje
wewnętrzne baterie ładuje
a gdy potrzebuje ochłonąć, pomyśleć i podjąć decyzję ważną
wybieram się sama ze sobą na naradę poważną
najlepiej na swoim podwórku
grabię, plewię, sprzątam i porządkuję w każdym zakamarku
wtedy mój umysł się dotlenia i lepiej pracuje
po takim fizycznym wysiłku mądrzejsze decyzje podejmuje.
Lecz to nie jest rozwiązanie uniwersalne,
bo każdy musi dobrać je do siebie indywidualnie

Gdy mam opracowany już plan na najbliższe lata,
To życie wtedy figle mi płata,
Rzuca kłody pod nogi
i pokazuje rogi.
To wszystko wytrąca mnie z równowagi
sprawia, że tracę trochę odwagi
lecz muszę szybko przywołać się do porządku
by nie pozostawać pod wpływem przypadku
więc gdy mnie wszystko zdołuje
i bardzo źle się czuję
zaszywam się w swoim świecie małym
z książką i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej