Dziękuję :)

Dziękuję :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mili
next
Niebieski_Kapturek
bajer82
Gosia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mili
next
Niebieski_Kapturek
bajer82
Gosia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Znalazła go o świcie. Wstał pierwszy, żeby skubnąć coś ze święconki. W tym roku wyjątkowo rygorystycznie podeszli do kwestii Wielkiego Postu. To był jej pomysł. Płakała, zarzekając się, że nigdy sobie tego nie wybaczy. Żona rządząca mężem stała się wdową. Przegłodzony facet miał wstać przed świtem. Całą noc burczało mu w brzuchu. Zakradł się do kuchni i wyjął z lodówki swój przysmak, kiełbasę śląską. Kobiety nie zbudził huk, gdy jej mąż runął na podłogę. Kiedy go znalazła, był martwy. Miał dziwnie rozdziawione usta, jakby był czymś zaskoczony. Obok ciała leżało nadgryzione pęto. Nie widziałem równie zrozpaczonej kobiety. Przeżyli ze sobą 40 lat. Nie mieli dzieci. Sąsiedzi mówili, że dawniej mężczyzna lubił popić, a wtedy jego ręce kręciły się jak wiatraki, nawet jeśli na jego drodze stała żona. Wdowa siedziała w kuchni ze spuszczoną głową opartą o dłonie splecione w koszyczek. Łzy kapały na ceratę. Próbowałem sobie wyobrazić jak to było. Sięgnął do lodówki. Stanął twarzą do okna, skąd miał niezły widok na okolicę. Delektował się upragnioną kiełbasą. Sądząc po nadgryzionym pęcie, nie zjadł nawet połowy. Wdowa dała upust emocjom oczyszczając nos. Widać, że za życia musiał mieć apetyt, dlaczego więc zjadł tak mało nim upadł? Od razu dostał zawału, a może wylewu? Wdowa zabrała nadgryzione pęto z podłogi. Co pani robi? Połknęła je. Przyznała się do winy. Zatruła kiełbasę. Chciała go zabić, ale nie może z tym dłużej żyć. Konała w konwulsjach, gdy rozbrzmiały dzwony. Rezurekcja.

Znalazła go o świcie. Wstał pierwszy, żeby skubnąć coś ze święconki. W tym roku wyjątkowo rygorystycznie podeszli do kwestii Wielkiego Postu. To był jej pomysł. Płakała, zarzekając się, że nigdy sobie tego nie wybaczy. Żona rządząca mężem stała się wdową. Przegłodzony facet miał wstać przed świtem. Całą noc burczało mu w brzuchu. Zakradł się do kuchni i wyjął z lodówki swój...

Niby nic takiego. Trzy pisanki pozostawione przed wejściem na komisariat. Zimne, krwistoczerwone, ale jak się okazało wydmuszki zastępujące paczkę. Ważna była zawartość. Każda kryła palce ofiar Wielkanocnej wyliczanki. Przekaz dość bezpośredni, bo palce należały do senatorów mających tuż po świętach przegłosować nową ustawę. Komuś ona się bardzo nie spodobała.
Najgorsze, że jedyny ślad prowadził do gimnazjum, które jako jedyne w tej okolicy ma przyzwoitą reputację. Miasteczko przezywane "wirusową patologią" doprowadziło, przebraną za króliczka, panią detektyw do trzech młodzieńców sprawiających problemy wychowawcze.
Pozytywną stroną były niezbite dowody na to, że żaden z nich tego nie zrobił, jednak ten medal miał i ciemną stronę. Niechcący powiedzieli dość, by nie pozostawić złudzeń, że doskonale wiedzą kto, gdzie, kiedy i dlaczego tak się zachował. Zgodnie milczeli, a cela nijak ich nie zmiękczyła.
Są gotowi ponieść konsekwencje cudzego czynu. Kogo tak bardzo chronią? Czy na tych trzech pisankach skończy się ta sprawa? Senatorzy prawdopodobnie wciąż żyją, jednak to się może szybko zmienić, jeśli królicza detektyw ich nie złamie.

Niby nic takiego. Trzy pisanki pozostawione przed wejściem na komisariat. Zimne, krwistoczerwone, ale jak się okazało wydmuszki zastępujące paczkę. Ważna była zawartość. Każda kryła palce ofiar Wielkanocnej wyliczanki. Przekaz dość bezpośredni, bo palce należały do senatorów mających tuż po świętach przegłosować nową ustawę. Komuś ona się bardzo nie spodobała.
Najgorsze, że...

Harry nienawidził Wielkanocy. 60 lat, chory kręgosłup, bolące kolana - tyle wystarczyło, by nie mieć sił na walkę z żartownisiami, którzy co roku w święta utrudniali mu życie. Dlaczego akurat w Wielkanoc? Harry nie był pewien, ale przypuszczał, że to te dzieciaki, które raz do roku, właśnie w święta, odwiedzały jego sąsiadów.
W tym roku miało być inaczej. Harry miał już plan. Niech tylko przyjdą, żeby znowu wypisywać mu przekleństwa na drzwiach wejściowych... Wiaderko z wodą już wisiało nad drzwiami. Wystarczyło tylko pociągnąć za sznurek, a dzieciaki zapamiętają, że mają się tu więcej nie zbliżać.
Nagle rozległo się stuknięcie. Harry pociągnął za sznurek i...
- Co do licha?! - wściekły głos kobiety.
Harry otworzył drzwi. Mokra listonoszka.
- Co pani tu robi?! - zdumiał się.
- Pomyślałam, że pan taki samotny, dotrzymam panu towarzystwa chociaż w święta... Niech mnie pan wpuści, osuszę się, zjemy po kawałku ciasta i razem pozbędziemy się tych wrednych dzieciaków...

Harry nienawidził Wielkanocy. 60 lat, chory kręgosłup, bolące kolana - tyle wystarczyło, by nie mieć sił na walkę z żartownisiami, którzy co roku w święta utrudniali mu życie. Dlaczego akurat w Wielkanoc? Harry nie był pewien, ale przypuszczał, że to te dzieciaki, które raz do roku, właśnie w święta, odwiedzały jego sąsiadów.
W tym roku miało być inaczej. Harry miał już...

Małą Ewę obudziły odgłosy z kuchni, gdzie panował niezwykły dla Niedzieli Wielkanocnej gwar. Słychać było krzyki, przekleństwa i zgrzyty. Wstała z łóżka i boso, po cichutku, przebiegła przez salon. Drzwi do kuchni były uchylone. Ku swojemu zdumieniu ujrzała wiele małych ludków, które z mozołem pakowały ich wielkanocne jajka w papier.
- Szybciej tam!- krzyknął najgrubszy skrzat- Musimy zabrać wszystkie jajka zanim się obudzą!
-Dobrze, już dobrze, robimy co możemy…-odparł krasnal turlający wielkie, barwione w cebuli jajko.
Ewa chciała natychmiast powiadomić o wszystkim mamę i powstrzymać krasnoludki. Nagle poczuła się jednak bardzo zmęczona i na nowo zmorzył ją głęboki sen. Kiedy ponownie się obudziła, pozostali domownicy przygotowywali już wielkanocne śniadanie. Na stole stały kiełbasy, pyszna szynka, sałatka jarzynowa i mazurek karmelowy, który Ewa tak uwielbiała. Brakowało tylko jajek.
- Przykro mi kochani -powiedziała mama-ale ktoś zjadł w nocy wszystkie jajka.
- Ja wiem, ja wiem, kto je zabrał, to krasnoludki! Wszystko widziałam!- krzyczała Ewa.
- Też je widziałem, niedaleko mysiej dziury w stodole- powiedział pogardliwie starszy brat-Musimy wezwać Jackowskiego, żeby rozwiązał tą zagadkę.
-Ale to naprawdę były krasnoludki!- dziewczynka zanosiła się płaczem.
Mama wzięła ją na ręce, gdy nagle coś zatrzeszczało w kieszeni piżamy dziewczynki. Były to zagubione wielkanocne jajka.

Małą Ewę obudziły odgłosy z kuchni, gdzie panował niezwykły dla Niedzieli Wielkanocnej gwar. Słychać było krzyki, przekleństwa i zgrzyty. Wstała z łóżka i boso, po cichutku, przebiegła przez salon. Drzwi do kuchni były uchylone. Ku swojemu zdumieniu ujrzała wiele małych ludków, które z mozołem pakowały ich wielkanocne jajka w papier.
- Szybciej tam!- krzyknął najgrubszy...

Dwie siostry, zawsze chodziły razem święcić jajka i zawsze dostawały jeden koszyk. Jak tym razem mogło dojść do takiej tragedii. Nie rozumiem, co musiało się wydarzyć, szczególnie, że żadna z nich nie przyznaje się do winy.
Szykując święconkę włożyłam do koszyka, jak co roku, wszystkie najlepsze smakołyki, kiełbaska, jajka, chlebek, boczek, sól, pieprz, cukrowego baranka i czekoladowe kurki! Koszyk wrócił jednak jedynie z solą i pieprzem! Gdzie reszta moich produktów.
Dziewczynki twierdzą, że stały obok siebie i każda cały czas miała koszyk w zasięgu wzroku, więc niemożliwością jest, aby druga zjadła jego zawartość! Wtedy Ola coś sobie przypomniała!
- Mamo, w kościele obok nas stał Kaziu, wiesz, że z niego łasuch. Może on nam podkradł naszą święconkę! Zadzwoń do jego mamy!
- Cześć Kasiu, dzwonię z taką nietypową sprawą. Moje dziewczynki poszły ze święconką do Kościoła, ale wróciły z pustym koszykiem, a mówią, że Kaziu stał obok nich. Czy może przypadkiem...
- A no widzisz! I sprawa rozwiązana, dlatego nie chce teraz śniadania! Kaziu czy zjadłeś zawartość koszyka Oli i Ali?...Winowajca znaleziony! Bardzo przepraszam za jego zachowanie. Ale nie panuję nad tym już. Ostatnio chciałam o niego zadbać, wprowadziłam mu dietę i widzisz jakie tego efekty. Wszystko odkupimy...
- Nie trzeba, niech na zdrowie mu wyjdzie. Teraz tylko dziewczynki wyślę jeszcze raz koszyczkiem, także pilnuj Kazia.

Dwie siostry, zawsze chodziły razem święcić jajka i zawsze dostawały jeden koszyk. Jak tym razem mogło dojść do takiej tragedii. Nie rozumiem, co musiało się wydarzyć, szczególnie, że żadna z nich nie przyznaje się do winy.
Szykując święconkę włożyłam do koszyka, jak co roku, wszystkie najlepsze smakołyki, kiełbaska, jajka, chlebek, boczek, sól, pieprz, cukrowego baranka i...

Stary kawał brzmi: „Ile jaj można zjeść na czczo? Jedno. Każde następne nie będzie już na czczo”. Ja nie mogę zjeść ani jednego. Po pierwsze mam awersję do jaj, w szczególności tych pięknie ozdabianych. Po drugie od kilku lat po prostu nie miałem okazji skosztować ani jajka, ani białej kiełbasy, czy też innej rzeczy, która znajdowała się w koszyczku zanoszonym według tradycji do święconki. Tego roku nie było inaczej. Ale czego innego mogłem się spodziewać, niż tego, że gdy tylko łyżeczka moja stuknie w skorupę poświęconej wczoraj pisanki, da o sobie znać nerwowo przeze mnie obserwowany, leżący już przezornie obok maślanego baranka telefon. Odebrałem i już po chwili, moi bliscy, obserwując pot spływający z mego czoła, mogli stwierdzić, że to świąteczne śniadanie będą spożywali znów beze mnie. Oczywiście dzwonił komendant, druga osoba w tym kraju, której również nie dane jest zjedzenie w spokoju wielkanocnego śniadania, z tą sama jak co roku wiadomością – „Pisanka” – bo tak nazwaliśmy seryjnego mordercę zawsze uderzającego w to najważniejsze chrześcijańskie święto. Natychmiast w myślach ukazało mi się pięć poprzednich ofiar z wciśniętymi, pięknie zdobionymi przepiórczymi jajeczkami w miejsce wyłupanych wcześniej oczu. Sekcja zwłok i zawartość żołądka ofiary potwierdzały, że w przeciwieństwie do mnie denat przynajmniej zdążył zjeść to świąteczne śniadanie. Możliwe, że ze swoim zabójcą, więc nadal pozostawałem jedynym, który tego święconego jajeczka pewnie dziś nie przełknie.

Stary kawał brzmi: „Ile jaj można zjeść na czczo? Jedno. Każde następne nie będzie już na czczo”. Ja nie mogę zjeść ani jednego. Po pierwsze mam awersję do jaj, w szczególności tych pięknie ozdabianych. Po drugie od kilku lat po prostu nie miałem okazji skosztować ani jajka, ani białej kiełbasy, czy też innej rzeczy, która znajdowała się w koszyczku zanoszonym według ...

Przedświąteczny czas dla wielu rodzin to wspólne przygotowywania, rodzinne zakupy i gotowanie. Dla Jadzi święta wielkanocne to kolejna próba przetrwania.
-baw się grzecznie - poprosiła Jadzia swojego dwuletniego synka - żeby tatuś się nie zdenerwował. I po raz sama nie wiedziała który pozbierała porozrzucane zabawki i pobiegła do kuchni, gdzie na wszystkich palnikach gotowała świąteczne jedzenie.
Eryk siedział w fotelu i otwierał następne piwo. Obok stało już pięć pustych butelek. Gdy znudził się przewijaniem kanałów swoją uwagę skupił na żonie.
-gdzie żarcie? - po tym pytaniu głośno beknął - głodny jestem a ty tylko kręcisz się i udajesz, że coś robisz!
- za godzinę będzie gotowe- odpowiedziała Jadzia.
- za godzinę? - Eryk poderwał się z fotela i zatoczył w strone kuchni, złapał żonę za włosy i wybełkotał - nie każ mi tyle czekać, bo pożałujesz głupia suko! Gdy tak stał i coraz mocniej ściskał w garści jej włosy, nawet nie poczuł smrodu palącego się materiału. Nagle zrobiło mu się gorąco. Gdy zorientował się, że pali się jego koszula, był już zajęty cały jej tył. Gorączkowo zaczął się miotać po kuchni próbując ugasić płomień. Szybko zaczął sie palić przód koszuli i zaczeły dresowe spodnie. Jadzia ominęła Eryka i wybiegła z kuchni. Wzieła synka na ręce, zatrzasneła kuchenne drzwi i oparła się o nie plecami. Gdy wrzaski jej męża ucichły, uchyliła drzwi. Zobaczyła zwęglone leżące ciało i dopiero zadzwoniła pod 998.

Przedświąteczny czas dla wielu rodzin to wspólne przygotowywania, rodzinne zakupy i gotowanie. Dla Jadzi święta wielkanocne to kolejna próba przetrwania.
-baw się grzecznie - poprosiła Jadzia swojego dwuletniego synka - żeby tatuś się nie zdenerwował. I po raz sama nie wiedziała który pozbierała porozrzucane zabawki i pobiegła do kuchni, gdzie na wszystkich palnikach...