Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Niebieski_Kapturek
Szyszka
Bacha85
anin
Violetka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Niebieski_Kapturek
Szyszka
Bacha85
anin
Violetka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Moja pierwsza randka? W zasadzie idąc na nią nie miałam pojęcia, że randką będzie. :) Przyjaźniłam się z jednym chłopakiem, z którym chodziłam do klasy, w zasadzie byliśmy nierozłączni ale tak po przyjacielsku. Któregoś razu zapytał czy pójdziemy popołudniu popykać na boisko w koszykówkę - oczywiście się zgodziłam. Na boisko dotarłam w moim stroju do gry i sportowych butach, nie umalowana, poczochrana i nagle moim oczom ukazał się On - najlepszy kumpel - odwalony jak szczur na otwarcie kanałów. Miał na sobie eleganckie jeansy i koszulę, a w dłoniach trzymał bukiet róż. Aż mi piłka do kosza spod pachy wypadła ... W zasadzie czułam się źle. Wyglądałam jak chłop ściągnięty z boiska i idąc u boku odstrzelonego chłopaka wyglądałam po prostu śmiesznie. Co gorsza On od razu próbował pójść ze mną w przysłowiowego "ślimaka." No cóż... Niestety nie tylko randka skończyła się bardzo szybko ale i nasza przyjaźń też ... Całe szczęście,że już gorsza w życiu mi się nie przytrafiła ...

Moja pierwsza randka? W zasadzie idąc na nią nie miałam pojęcia, że randką będzie. :) Przyjaźniłam się z jednym chłopakiem, z którym chodziłam do klasy, w zasadzie byliśmy nierozłączni ale tak po przyjacielsku. Któregoś razu zapytał czy pójdziemy popołudniu popykać na boisko w koszykówkę - oczywiście się zgodziłam. Na boisko dotarłam w moim stroju do gry i sportowych...

To była bardzo burzowa randka. Dosłownie. Miałam 16 lat, pierwsza klasa liceum on 3 lata starszy. Byłam bardzo podniecona i zdenerwowana spotkaniem, pamiętam, że szykowałam się długo, ale obecnie kompletnie nie pamiętam, co miałam na sobie.
A on zabrał mnie na piknik na leśnej polanie! Pełen romantyzm. Samochód został dosyć daleko, na trawce rozłożony kocyk (pamiętam, że był w panterkę:D), jedzonko, te sprawy. Byłam wtedy pod tak dużym wrażeniem tego chłopaka, że kompletnie nie pamiętam, o czym rozmawialiśmy. Pamiętam za to jego wzrok, usta, a w końcu pocałunki. Byłam w nim bardzo zakochana, a ta nasza pierwsza wspólna randka, bez znajomych, utwierdziła mnie w przekonaniu, że może to być związek idealny.
Po ok 1,5 godzinie słodkiego biesiadowania na niebie pojawiły się czarne chmury i zaczęło padać. W 10 minut rozpętała się okropna burza. Położyliśmy się na kocu między drzewami w lesie i czekaliśmy aż wszystko minie (do samochodu mieliśmy za daleko). Nigdy w życiu tak się nie bałam jak wtedy. Pamiętam zimny deszcz i jego rozgrzane ciało obok oraz nieustanne słowa otuchy mające mnie uspokoić.
Na pewno była to najbardziej emocjonująca randka w moi życiu. Oraz dosyć romantyczna - koleżanki zazdrościły, aczkolwiek ja drugi raz już nie chciałabym przeżyć tak "romantycznych" chwil. ;)
Nasz związek nie przetrwał zbyt długo, ale pozostawił miłe wspomnienia.

To była bardzo burzowa randka. Dosłownie. Miałam 16 lat, pierwsza klasa liceum on 3 lata starszy. Byłam bardzo podniecona i zdenerwowana spotkaniem, pamiętam, że szykowałam się długo, ale obecnie kompletnie nie pamiętam, co miałam na sobie.
A on zabrał mnie na piknik na leśnej polanie! Pełen romantyzm. Samochód został dosyć daleko, na trawce rozłożony kocyk (pamiętam, że...

Poznaliśmy się na czacie. Na początku nie wzbudził we mnie entuzjazmu. Byłam miesiąc po porodzie i samodzielnie wychowywałam synka. Mialam ochotę wyjść z domu, porozmawiać z kimś, pośmiać się. No więc zaproponowałam spotkanie, na które On się zgodził. Siedzieliśmy jakiś czas w aucie, rozmawialiśmy, poczułam się jak nastolatka.. jednak zbliżała się pora karmienia. Było tak miło, że nie chciałam kończyć tego spotkania, więc zaprosiłam Go do siebie. Nakarmilam syna, odłożyłam spać, a wspólnie z nowo poznanym kolegą przegadałam całą noc, do 4rano, bo o 6 rozpoczynał zmianę w pracy. 😂
Od tamtej pory każdy weekend spędzaliśmy razem, a teraz już wspólnie mieszkamy ❤️

Poznaliśmy się na czacie. Na początku nie wzbudził we mnie entuzjazmu. Byłam miesiąc po porodzie i samodzielnie wychowywałam synka. Mialam ochotę wyjść z domu, porozmawiać z kimś, pośmiać się. No więc zaproponowałam spotkanie, na które On się zgodził. Siedzieliśmy jakiś czas w aucie, rozmawialiśmy, poczułam się jak nastolatka.. jednak zbliżała się pora karmienia. Było tak...

Dużo się w życiu nie "narandkowałam", ponieważ na pierwszej randce poznałam swojego męża.
Oszczędność czasu.
Oszczędność energii.
Oszczędność pieniędzy (bo za dłuższe prowadzenie konta, przewidziana jest opłata).
Tak, tak. Mam męża z sieci, a on z kolei ma żonę z internetu :)
Żeby nie było, syna mamy z reala (i nie mam na myśli sieci marketów).

Przed pierwszą randką powiedziałam domownikom gdzie idę i z kim, żeby w razie wypadku nie dowiadywali się szczegółów mojego zaginięcia z wieczornego wydania wiadomości.
Tata tylko popatrzył na mnie sceptycznie i rzucił:
- Jak nie wrócisz przed dziewiątą, dzwonię na policję.

Wróciłam znacznie wcześniej.
Mój mąż nie dość, że się spóźnił godzinę, to tak mi nakłamał przez internet na swój temat, że oberwał bukietem, który mi na początku podarował.
Potem powiedział mi, że właśnie wtedy "go wzięło".

Dziś, kilka lat po ślubie, nadal przynosi mi kwiatki i nadal się spóźnia, a i skłamać mu się zdarzy ;)
A jeżeli o mnie chodzi, to cisnę czymś od czasu do czasu, tak dla sportu, żeby mu się pożycie nie nudziło.

Dużo się w życiu nie "narandkowałam", ponieważ na pierwszej randce poznałam swojego męża.
Oszczędność czasu.
Oszczędność energii.
Oszczędność pieniędzy (bo za dłuższe prowadzenie konta, przewidziana jest opłata).
Tak, tak. Mam męża z sieci, a on z kolei ma żonę z internetu :)
Żeby nie było, syna mamy z reala (i nie mam na myśli sieci marketów).

Przed pierwszą randką...

Moja pierwsza randka miała przebieg iście katastroficzny.Kiedy skończyłam 18 lat,byłam niską, zaokrągloną dziewczyną, z mnóstwem kompleksów, bez jakiegokolwiek powodzenia od strony chłopaków.Postanowiłam więc poznać tego jedynego przez internet.Złapałam pewną nić porozumienia z jednym chłopakiem i postanowiliśmy się spotkać w restauracji.Kiedy dotarłam na spotkanie, moim oczom ukazał się zupełnie inny osobnik,niż ten którego widziałam na zdjęciach.Już pomijając fakt,że uroda nie była jednak jego atutem,był bardzo arogancki,wulgarny.I czuć było,że potrzebuje na cito prysznica.Po pół godziny zmyłam się do domu wykręcając silną migreną i już więcej się z nim nie spotkałam.Ten moment był w zasadzie przełomowy w moim życiu,bo zaczęłam dbać o siebie,ćwiczyć, tak,żeby móc przebierać w takich mężczyznach,którzy trafiają w moje gusta,a nie brać ochłapy,które życie podrzuca.Bo nie oszukujmy się,nikt nie ma w oczach rentgena i nie prześwietli czy mamy dobre serce,czy też nie.A pierwsze wrażenie można zrobić tylko raz.Niedługo później,kiedy wzbiłam się na wyżyny poczucia własnej wartości poznałam mojego obecnego chłopaka, z którym jestem do dziś.

Moja pierwsza randka miała przebieg iście katastroficzny.Kiedy skończyłam 18 lat,byłam niską, zaokrągloną dziewczyną, z mnóstwem kompleksów, bez jakiegokolwiek powodzenia od strony chłopaków.Postanowiłam więc poznać tego jedynego przez internet.Złapałam pewną nić porozumienia z jednym chłopakiem i postanowiliśmy się spotkać w restauracji.Kiedy dotarłam na spotkanie, moim...

Od jakiegoś czasu rozmawiałam z facetem na czacie. Któregoś wieczoru poinformował mnie, że musi iść do dentysty, a ten, do którego chodzi, jest na zwolnieniu. Dałam mu namiar na mojego, a on w rewanżu zaprosił mnie na kawę. Szykowałam się prawie jak do ślubu, w końcu chłopak, z którym spędziłam tyle wirtualnych wieczorów, nieraz też wisząc na kablu telefonu całymi godzinami, zaprosił mnie na randkę, taką najprawdziwszą!
Wybierałam ubrania chcąc wyglądać pięknie a jednocześnie nieformalnie. Miało być w sposób przykuwający wzrok, ale nierzucający się w oczy. Tak też było, do tego makijaż i niesiona motylami w brzuchu niemal leciałam na skrzydłach do tego cudu natury.
Zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Tak było dopóki nie usiedliśmy przy stoliku. Matko, jak ja się wynudziłam! On gadał i gadał, a ja tylko myślałam, żeby jak najszybciej wyjść, bo starannie dobrane spodnie okazały się idealne do stania, ale zbyt ciasne do siedzenia. Cały brzuch mi bolał od ucisku. A on zupełnie nie dawał mi dojść do słowa. Wytrzymałam godzinę i oznajmiłam, że muszę iść, marząc o tym, by rozpiąć guzik w spodniach. Niestety, okazał się dżentelmenem i odprowadził mnie pod klatkę. Tam uciekłam.
Dzwonił kolejnego dnia. Przeprosił za swoją bezsensowną paplaninę. Mówił, że miał znieczulenie i chciał jak najszybciej je rozruszać, dlatego "młóciłem ozorem jak potłuczony". Dałam mu kolejną szansę, ale ostrzegłam, że będę w dresie. To była najlepsza randka jaką miałam. Byliśmy razem cztery lata.

Od jakiegoś czasu rozmawiałam z facetem na czacie. Któregoś wieczoru poinformował mnie, że musi iść do dentysty, a ten, do którego chodzi, jest na zwolnieniu. Dałam mu namiar na mojego, a on w rewanżu zaprosił mnie na kawę. Szykowałam się prawie jak do ślubu, w końcu chłopak, z którym spędziłam tyle wirtualnych wieczorów, nieraz też wisząc na kablu telefonu całymi...

Mojej pierwszej randce towarzyszyły motyle w brzuchu!
Miałam 16 lat i nieziemsko spodobał mi się starszy o trzy lata chłopak. Koleżanki mnie z nim poznały, zaczęliśmy pisać, aż wreszcie się umówiliśmy. Randka niestety nie była super wymarzona, bo zabrał mnie jedynie na długi wieczorny spacer uliczkami mojego miasta. I nie byłoby w tym nic złego, bo przecież spacer jest romantyczny i miły, ale co chwile stawaliśmy z jego kumplami i kilka razy usłyszałam tekst w stylu: Ooo nowa laska! A to już nie do końca był tekst wymarzony na pierwszą randkę! Dlatego przyznam szczerze, że pierwsza randka niestety okazała się klapą...

Mojej pierwszej randce towarzyszyły motyle w brzuchu!
Miałam 16 lat i nieziemsko spodobał mi się starszy o trzy lata chłopak. Koleżanki mnie z nim poznały, zaczęliśmy pisać, aż wreszcie się umówiliśmy. Randka niestety nie była super wymarzona, bo zabrał mnie jedynie na długi wieczorny spacer uliczkami mojego miasta. I nie byłoby w tym nic złego, bo przecież spacer jest...

Nigdy nie chodziłam na randki, kiedy pewnego dnia zaprosił mnie kolega, znałam go w sumie od zawsze, zgodziłam się pod wpływem chwili a potem wymyślalam najróżniejsze wymówki dlaczego nie powinnam iść, próbowałam nawet uciec ale siostra mi nie pozwoliła. Szczerze? Strasznie spanikowałam i nie wiedziałam jak sie ubrać, zachowywać co ze sobą zrobić. Okazało się, że nie miałam się czym przejmować, w końcu byliśmy znajomymi i było tak jak zawsze no prawie coś sie zmieniło zaczełam dostrzegać w nim cechy, których wcześniej nie widziałam, u nikogo. Zaczełam patrzeć na niego pod całkiem innym kątem, był miły, troskliwy, zabawny, po prostu ideał. Jak mogłam wcześniej tego nie widzieć? Potem jeszcze godzinami gadaliśmy i nie moglismy przestać jak wróciłam do domu czułam się inna, odmieniona i każdy to widział a ja długo zastanawiałam się co się ze mną stało. Dzisiaj już wiem, wtedy pierwszy raz poczułam coś do chłopaka, do kogoś kto zasługiwał na miłość jak nikt inny.

Nigdy nie chodziłam na randki, kiedy pewnego dnia zaprosił mnie kolega, znałam go w sumie od zawsze, zgodziłam się pod wpływem chwili a potem wymyślalam najróżniejsze wymówki dlaczego nie powinnam iść, próbowałam nawet uciec ale siostra mi nie pozwoliła. Szczerze? Strasznie spanikowałam i nie wiedziałam jak sie ubrać, zachowywać co ze sobą zrobić. Okazało się, że nie miałam...