Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Szyszka
anhedonia91
Krystyna
KailaaMoor
FiliżankaSzczęścia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Szyszka
anhedonia91
Krystyna
KailaaMoor
FiliżankaSzczęścia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Z wielką ulgą opadłam na wyściełane krzesło w niewielkiej kafejce „Kogutek”. Uwielbiałam to miejsce. Po ciężkim dniu miałam ochotę tylko na chwilę spokoju i małą czarną. Kelner z przyklejonym do twarzy hollywoodzkim uśmiechem podał mi parującą filiżankę kawy. Wsypałam dwie łyżeczki cukru i energicznie zamieszałam. Już miałam upić łyk gdy przy sąsiednim stoliku zawibrowała komórka a po chwili na cały regulator zaśpiewał Zenek Martyniuk Przez Twe oczy zielone. Starsza Pani nie przejmując się innymi gośćmi odebrała telefon:
-No cześć Zosieńko, co u Ciebie? – zaszczebiotała piskliwie i wgryzła się w rogalika.
-A nie, nie słyszałam. Co się stało? Mów żesz głośniej wiesz, że głucha jestem jak pień.
-Co? Zamordowana? Na naszym osiedlu? Odcięte ręce? Boże Święty co się na tym świecie wyprawia – złożyła ręce jak do modlitwy. Zło zatacza coraz szersze KRĘGI, przecież miesiąc temu zamordowano nastolatkę z sąsiedniego osiedla! I nikt jeszcze nie znalazł winnego!
-A Nowakowa niby skąd wie kto to zrobił? Przecież mówiłaś, że policja dopiero bada sprawę.
-Ahh akurat przy oknie była? I Cichowlaz spod 13 szedł w tamtym kierunku? Przecież w tamtym kierunku to Żabka jest i pewnie po piwsko szedł! – starsza Pani zaniosła się śmiechem. Widząc jednak, że wszyscy patrzą w jej kierunku odchrząknęła i poprawiła natapirowane włosy w kolorze platyny.
-Zosieńko to nie jest dobry moment na rozmowę, muszę kończyć. Zadzwonię do Ciebie po M jak Miłość. Pa.

Z wielką ulgą opadłam na wyściełane krzesło w niewielkiej kafejce „Kogutek”. Uwielbiałam to miejsce. Po ciężkim dniu miałam ochotę tylko na chwilę spokoju i małą czarną. Kelner z przyklejonym do twarzy hollywoodzkim uśmiechem podał mi parującą filiżankę kawy. Wsypałam dwie łyżeczki cukru i energicznie zamieszałam. Już miałam upić łyk gdy przy sąsiednim stoliku zawibrowała...

Ola stwierdziła, że musi skorzystać z tak pięknego, wolnego dnia od szkoły więc szybko się ubrała i udała na dworzec. Pociąg odjeżdża o 14.25 i według planu do galerii dotrze o 14.55. Dworzec jest niewielki, ale czego można by się spodziewać po wsi tak małej, gdzie wszyscy się znają.
Dziewczyna nie robiąc hałasu usiadła na ławce za rogiem budynku i wyciągnęła książkę. Na dworcu była sama przez krótką chwilę, po czym usłyszała kroki. Chrzęst żwiru pod butami przybysza stale się nasilał i zamilkł tuż za rogiem. Jakieś cztery metry od dziewczyny. Ola podskoczyła na nagły odgłos dzwoniącej komórki.
-Jestem na dworcu w tej jebanej dziurze, na miejscu będę najwcześniej za dwie godziny- dziewczynę oblał zimny pot na dźwięk tonu mężczyzny.
Chciała wstać z miejsca i się oddalić. Stwierdziła jednak, że nieznajomy może stwierdzić że był podsłuchiwany, więc nie ruszyła się z miejsca i nieświadomie wstrzymała oddech.
-Mam dosyć słuchania twojego narzekania, masz zrobić co ci kurwa kazałem i już. No chyba, że marzy ci się spotkanie z psami- przez chwilę słuchał w milczeniu, po czym donośnie westchnął.- Chyba mnie nie rozumiesz bracie, zło zatacza coraz szersze KRĘGI i przyjemniaczki z policji muszą w końcu kogoś wsadzić do pierdla. Jeszcze się kurwa okaże, że ta małolata nie będzie twoim jedynym zmartwieniem..
Ola przeraziła się nie na żarty. Wstała z ławki i po cichu chciała opuścić to miejsce. Psia kość. Przeklęła w myślach, bo jak na złość zahaczyła o puszkę po piwie, która potoczyła się robiąc mnóstwo hałasu.
-Oddzwonię do ciebie- mężczyzna, a raczej gościu pokroju hulka wyszedł zza rogu i zakończył rozmowę, po czym ruszył w stronę sparaliżowanej strachem dziewczyny.
"A mogłam zostać w domu i pograć z babcią w karty" pomyślała.

Ola stwierdziła, że musi skorzystać z tak pięknego, wolnego dnia od szkoły więc szybko się ubrała i udała na dworzec. Pociąg odjeżdża o 14.25 i według planu do galerii dotrze o 14.55. Dworzec jest niewielki, ale czego można by się spodziewać po wsi tak małej, gdzie wszyscy się znają.
Dziewczyna nie robiąc hałasu usiadła na ławce za rogiem budynku i wyciągnęła książkę. Na...

Nagle usłyszałem czyjś głos za rogiem. Instynktownie się zatrzymałem aby nie zdradzić swojej obecności. Nie spodziewałem się, że spotkam kogoś w tej okolicy. Dom był opuszczony, ilekroć przechodziłem tędy wracając z pracy- było pusto.
- Nie, to ty mnie posłuchaj – usłyszałem i delikatnie się wychyliłem. Tak jak wnioskowałem po głosie… Był to Paweł, który rozmawiał przez telefon. Już miałem ujawnić swoją obecność jednak następne zdanie mnie powstrzymało – Czyś ty do reszty zwariował? Musimy powiedzieć o tym policji ! On nie może chodzić na wolności.
Zamarłem. Cisza podczas której, jak założyłem, to rozmówca Pawła mówił, zdawała się pulsować mi w głowie. Delikatnie cofnąłem się do tyłu aby się ukryć ale jednocześnie wszystko słyszeć.
- I co z tego… - warknął Paweł – to my to zaczęliśmy. To przez nas zaczął zabijać. Co nas podkusiło żeby wciągać go w tematykę polowań. Od początku było z nim coś nie tak.
Po plecach przeszedł mnie dreszcz. Stałem wbity w ziemię i słuchałem dalej.
- Czy ty nie widzisz co się dzieje? Na początku wystarczały mu mniejsze zwierzęta, później zamienił je na większe osobniki. A wtedy… przecież obaj wiemy, że potrącenie tamtego dzieciaka pięć lat temu to nie był wypadek.
Cisza. Rozmówca doszedł do głosu.
- Przestań pieprzyć! – przerwał mu Paweł – Byłeś tam, widziałeś. Miał dużo czasu na reakcje, a nawet nie zwolnił. A teraz jeszcze te dwa trupy w odstępie kilku miesięcy. Cholera! Udajemy, że niczego nie widzimy a w tym czasie zło zatacza coraz szersze KRĘGI!

Nagle usłyszałem czyjś głos za rogiem. Instynktownie się zatrzymałem aby nie zdradzić swojej obecności. Nie spodziewałem się, że spotkam kogoś w tej okolicy. Dom był opuszczony, ilekroć przechodziłem tędy wracając z pracy- było pusto.
- Nie, to ty mnie posłuchaj – usłyszałem i delikatnie się wychyliłem. Tak jak wnioskowałem po głosie… Był to Paweł, który rozmawiał przez...

To zdarzyło się w zeszłą zimę, wieczorową porą. Jak mam to w zwyczaju, wzięłam mojego „psiego mordercę” – amstaffa, na krótki spacer po nieużytkach za posterunkiem policji. Pamiętam to całkiem dobrze, bo gdyby właśnie nie rasa mojego psa pewnie nie odważyłabym się na ten spacer. Od rana zewsząd trąbiono o znalezieniu jakiejś martwej nastolatki.

Akurat przystanęłam na moment, żeby pies dopełnił swej naturalnej potrzeby, kiedy za plecami usłyszałam huk zatrzaskiwanych drzwi. Tylnym wyjściem komisariatu wyszedł mężczyzna, na oko 40-letni, dobrze ubrany i z tytułu bycia singielką nie omieszkałam dopatrzeć się u niego przystojnej powierzchowności. Tymczasem jegomość odpalił papierosa i chwycił za telefon. Nawiązała się rozmowa, której przez wzburzenie policjanta, chcąc nie chcąc, stałam się słuchaczem.

- Gówno mnie to obchodzi. Komendanta zresztą jeszcze mniej. Bierz dupę w troki i zapierdalaj tu na złamanie… kurwa… - policjant spuścił nagle z tonu. Na twarzy wymalowało się zmęczenie.

- Stary, po prostu się pospiesz, ok.? Nie poradzę sobie bez partnera. Byłem dzisiaj u patologa… KRĘGI szyjne jasno wskazują na uduszenie. Śladów nasienia brak. Kilka siniaków, ale to równie dobrze ze względu na próby obrony… Kurwa, Grzesiek, ona została oskalpowana! Nie „jakby”… ona dokładnie zginęła jak ofiary Indiańca.

Słyszałam jeszcze, że cały komisariat za to beknie jeśli go nie złapią, jak drzwi się zamknęły. Wciąż oszołomiona wróciłam do domu i na jakiś czas odpuściłam sobie wieczorne spacery.

To zdarzyło się w zeszłą zimę, wieczorową porą. Jak mam to w zwyczaju, wzięłam mojego „psiego mordercę” – amstaffa, na krótki spacer po nieużytkach za posterunkiem policji. Pamiętam to całkiem dobrze, bo gdyby właśnie nie rasa mojego psa pewnie nie odważyłabym się na ten spacer. Od rana zewsząd trąbiono o znalezieniu jakiejś martwej nastolatki.

Akurat przystanęłam na...

Ciężko jest być ojcem nastolatki. Jeszcze ciężej jest być ojcem nastolatki i pracować jako policjant. A najgorzej, gdy w twoim mieście doszło do morderstwa nastolatki, która jest w wieku twojej córki, a ty prowadzisz te sprawę.
Klara właśnie opowiadała przez telefon koleżance co słychać. Bo ukróciłem jej wieczorne wyjścia. Była nadąsana, ale chyba rozumiała co się dzieje.
-Nati, nie moja wina, że staruszek oszalał.- mimowolnie zacząłem podsłuchiwać. Rola ojca i policjanta.- To, że znaleźli ciało tej idiotki całkowicie sparaliżowało miasto... Taa, wiem.. No okej, zabili ją, ale sama się o to prosiła. .. Natki, wszystkie chodziłyśmy do dyskoteki "KRĘGI", ale żadna z nas nie szlajała się z Grubym i jego bandą... No co ty, gdybym powiedziała ojcu zabiłby mnie, przecież mówiłam, że idę uczyć się do Kai... Słuchaj ja wiem, że zło zatacza coraz szersze kręgi i Gruby jest coraz silniejszy... I wiem, że policja powinna wiedzieć, ale Nati co oni mogą? Przecież nawet burmistrz siedzi u niego w kieszeni, komendant pewnie też... Mój staruszek za uczciwy jest.. Dzięki Bogu, że Gruby woli takie szalufy jak ta zmarła Nadia... Gadasz? Teraz spotyka się z nim Irmina? Może serio należy coś o tym napomknąć... Ale boję się o ojca, a jak go też sprzątną? Pewnie nawet proboszcz ma dług wdzięczności u Grubego. Nati, za dwa miechy matura i spadamy stąd. Lepiej siedzieć cicho. Kończę, bo chyba staruszek wrócił. Pa.

Nie wierzyłem własnym uszom, moja córcia i mataczenie, jakaś mafia. Gruby, muszę dowiedzieć się kto to jest i co ma wspólnego z nastoletnimi dziewczynami.

Ciężko jest być ojcem nastolatki. Jeszcze ciężej jest być ojcem nastolatki i pracować jako policjant. A najgorzej, gdy w twoim mieście doszło do morderstwa nastolatki, która jest w wieku twojej córki, a ty prowadzisz te sprawę.
Klara właśnie opowiadała przez telefon koleżance co słychać. Bo ukróciłem jej wieczorne wyjścia. Była nadąsana, ale chyba rozumiała co się dzieje.
...

Maciej, który i tak był juz uważany za strasznego dziwaka, od kilku dni można powiedzieć osiągał apogeum swojego dziwnego zachowania. Wygladał na zdenerowowanego, a może wkurzonego? Sama nie wiem. Nie mniej jednak znalazł się w centrum moich ostatnich obserwacji korporacyjnych towarzyszy. Dlaczego prędzej nie zwróciłam na niego uwagi? To rzeczywiście nietypowy przypadek. Od kilku dni jakby częsciej znikał, mówiąc, że wcychodzi na papierosa. Ale do diabła! W ciagu jednej godziny wychodzil z dziesieć razy. Mimo, że zajmowaliśmy biurka po sąsiedzku, wydawało się ze totlnie nie słyszy, co się do niego mówi. Prawdę mówiąc od kilku dni nawet się nie odezwał słowem. Jedynie odburkiwał. Wczesniej słowotok tego marudy nie dawał żyć wiekszości na naszym piętrze.
Moja ciekawość jednak tego dnia miała dopiero zacząć narastać. Skończyłam już pracę. Co prawda leciały mi już nadgodziny, ale że ostatnio jestem ze wszystkim ciągle do tylu i ciągle spóźniona, musiałam zostać. Po pracy umówiona byłam z Gośką, na pijackie party z okazji jej 35 urodzin. Musiałam wiec jeszcze poprawić make up. Nagle usłyszałam jak ktoś rozmawia przez telefon. Gdzieś w tylnej cześci sali. Ktoś za ścianką biurka księgowej tłumaczył zawzięcie:
-Do cholery jasnej, czy ty jeszcze masz mózg! Zgłoś to wreszcie! Dłużej nie uda mi się tego utrzymać. Rozumiesz?
Tak, to był głos Macieja. Czyżby w pracy coś nakombinował?
-Jak długo zamierzasz go jeszcze chronić? To co robi zatacza coraz wieksze KRĘGI. To na pewno nie koniec. Bedzie nastepna ofiara. Musisz go powstrzymać. Inaczej ja to zrobię!- grzmiał.
Wtedy zrozumiałam, że Maciej chyba wie za duzo, o wiele za dużo. To coś wielkiego, co powoli sądząc po jego zachowaniu nie daje mu spokoju. Nigdy nie słyszalam go tak wsciekłego, tak spanikowanego. Wyszłam z pracy dopiero kiedy upewniłam się, ze wyszedl. Przez okno odprowadziłam go wzrokiem do auta. Do Gośki spóźniłam się oczywiscie. Dwie godziny.

Maciej, który i tak był juz uważany za strasznego dziwaka, od kilku dni można powiedzieć osiągał apogeum swojego dziwnego zachowania. Wygladał na zdenerowowanego, a może wkurzonego? Sama nie wiem. Nie mniej jednak znalazł się w centrum moich ostatnich obserwacji korporacyjnych towarzyszy. Dlaczego prędzej nie zwróciłam na niego uwagi? To rzeczywiście nietypowy przypadek. Od...

- Cześć, gdzie byłaś?
- W markecie, robiłam zakupy...
- Coś jakaś dziwna jesteś, coś się stało?
- Właściwie to nie, ale moją uwagę zwrócił młody mężczyzna, który rozmawiał przez telefon. Nie jest z naszej miejscowości, był jakiś taki tajemniczy, do telefonu mówił półgłosem, czasem szeptał. Usłyszałam kilka słów. Mówił coś o KRĘGACH, że zataczają szersze KRĘGI, wspomniał też coś o Lunie
- O Lunie? A to nie jest ten nowy groźny narkotyk, o którym ostatnio mówili w TV?
- Mówił też coś o sieci, o sprzedawcy i kradzieży, a na koniec powiedział "poniosła zasłużoną karę". O, Boże!
- Chyba musimy zadzwonić na policję, może to ma związek z tą zamordowaną ostatnio nastolatką
- Już dzwonię.

- Cześć, gdzie byłaś?
- W markecie, robiłam zakupy...
- Coś jakaś dziwna jesteś, coś się stało?
- Właściwie to nie, ale moją uwagę zwrócił młody mężczyzna, który rozmawiał przez telefon. Nie jest z naszej miejscowości, był jakiś taki tajemniczy, do telefonu mówił półgłosem, czasem szeptał. Usłyszałam kilka słów. Mówił coś o KRĘGACH, że zataczają szersze KRĘGI, wspomniał też...

Ze snu wybudził mnie podniesiony głos Janka. Choć starał się mówić cicho, jego wzburzony szept nie pozwalał mi ponownie zasnąć. Nie otwierając oczu, chłonęłam słowa, które docierały do mnie przez zamknięte drzwi łazienki.
- Oczywiście, że wiem, co mówię. Nie, nie zmyślam. Skąd wiem, skąd wiem? Marek z komendy mi powiedział. Czy ty myślisz, że ja mam czas robić sobie żarty? I to z takiej sprawy? Haruję jak wół, żeby dzieciom niczego nie brakowało. Po prostu trzymaj je blisko i kontroluj, gdzie i do kogo idą. A najlepiej niech siedzą w domu, dopóki nie złapią tego psychopaty. Co z tego, że są ferie? Czy tobie w ogóle zależy na naszych dzieciach? Rozumiem, że mnie masz gdzieś, spoko, ale oni w niczym nie zawinili, więc bądź tak miła i przez ten tydzień, kiedy masz się nimi opiekować, zrób to porządnie. Zło czai się na każdym rogu i dopóki nie znajdą winnego, każdy jest podejrzanym, rozumiesz? Nieszczęścia w tym mieście rozprzestrzeniają się w zastraszającym tempie i nie chcę, żeby stały się też naszym udziałem. Nie płacz, wszystko będzie dobrze, tylko dostosuj się do moich rad. I proszę Cię, rób Julce ten masaż, który Ci pokazywałem. Lekarz mówił, że to KRĘGI szyjne są problemem. Rogulski to żadnej szarlatan.. Dobra, nie mam czasu więcej gadać, muszę iść do roboty. Na razie.
Przestałam leżeć chyba przy słowie „psychopata”. Pytania cisnęły mi się na usta, ale cierpliwie czekałam aż wyjdzie z łazienki. Po minucie od skończonej rozmowy stanął w drzwiach.
- Janek, co się dzieje?

Ze snu wybudził mnie podniesiony głos Janka. Choć starał się mówić cicho, jego wzburzony szept nie pozwalał mi ponownie zasnąć. Nie otwierając oczu, chłonęłam słowa, które docierały do mnie przez zamknięte drzwi łazienki.
- Oczywiście, że wiem, co mówię. Nie, nie zmyślam. Skąd wiem, skąd wiem? Marek z komendy mi powiedział. Czy ty myślisz, że ja mam czas robić sobie żarty?...