Ze słuchaniem jest trochę jak z czytaniem. Poznajemy historie, dzielimy emocje, wizualizujemy sobie sytuacje. Jako dziecko uwielbiałam słuchać mojej babci. Śpiewała mi piosenki, opowiadała o wojnie, o swojej młodości. Zrodziło się wtedy we mnie przekonanie, że każdy człowiek ma do opowiedzenia niezwykłą historię.

Słuchanie ćwiczy uważność, uczy nas taktu w zadawaniu pytań, zmusza do myślenia. Lubię słuchać. O czym najbardziej? O marzeniach, pasjach, o tym, w czym inni upatrują sens swojego życia. Czy jestem w tym dobra? Cóż... Uwielbiam te zaskoczone miny osób otwierających ode mnie prezenty i pytanie: "Ale skąd wiedziałaś?" ;)

Ze słuchaniem jest trochę jak z czytaniem. Poznajemy historie, dzielimy emocje, wizualizujemy sobie sytuacje. Jako dziecko uwielbiałam słuchać mojej babci. Śpiewała mi piosenki, opowiadała o wojnie, o swojej młodości. Zrodziło się wtedy we mnie przekonanie, że każdy człowiek ma do opowiedzenia niezwykłą historię.

Słuchanie ćwiczy uważność, uczy nas taktu w zadawaniu...

Zdecydowanie wole słuchać ,niż być słuchana a z racji tego ,że potrafię słuchać i trzymać dla siebie to co usłyszę ,ludzie chętnie opowiadają ,wiedzą że ja nie oceniam nie porównuje tylko słucham albo aż słucham.

Zdecydowanie wole słuchać ,niż być słuchana a z racji tego ,że potrafię słuchać i trzymać dla siebie to co usłyszę ,ludzie chętnie opowiadają ,wiedzą że ja nie oceniam nie porównuje tylko słucham albo aż słucham.

Niejednokrotnie słyszałam, że jestem doskonałym słuchaczem. Przyciągam tym samym ludzi, którzy zwierzają się z różnych spraw, czasem nawet tych osobistych. Widzę, że czują we mnie kompana i wzbudzam ich zaufanie. Sama bardzo dobrze czuje się w takiej roli. Słucham, pozwalam się komuś wygadać, bo czasem każdy z nas tego potrzebuje. Jednak nie oceniam, nie krytykuję, nie wydaję osądów. Czasem coś podpowiem, częściej przytaknę. Nie należę do osób niesamowicie wygadanych, które plotą wszystko co im ślina na język przyniesie. Zanim coś powiem dwa razy się nad tym zastanowię. Lubię ludzi i myślę, że mój uśmiech, radosne spojrzenie i spokojny temperament przyciągają do mnie osoby, które potrzebują wsparcia, opoki, zrozumienia i wylania z siebie emocji. I wiecie co? Wcale mi to nie przeszkadza. Trzymam dla siebie to co ktoś opowiedział. Nie dumam nad tym. Potrafię zachować zdrowy dystans i dobrze mi z tym, że potrafię w tak prosty sposób komuś pomóc.

Niejednokrotnie słyszałam, że jestem doskonałym słuchaczem. Przyciągam tym samym ludzi, którzy zwierzają się z różnych spraw, czasem nawet tych osobistych. Widzę, że czują we mnie kompana i wzbudzam ich zaufanie. Sama bardzo dobrze czuje się w takiej roli. Słucham, pozwalam się komuś wygadać, bo czasem każdy z nas tego potrzebuje. Jednak nie oceniam, nie krytykuję, nie...

Nie wiem kiedy dokładnie to zauważyłam, ale pierwsze sytuacje, jakie przychodzą mi do głowy - miały miejsce,gdy chodziłam do gimnazjum. Już wtedy osoby bliskie lub takie, z którymi utrzymywałam sporadyczne kontakty, opowiadały mi historie (ze swojego życia),o których nie musiałam wiedzieć, ba! nawet nie wypadało bym o nich wiedziała. Pamiętam, że chodząc do szkoły czasami byłam jedną z pierwszych osób,które dowiadywały się o dylematach, kłopotach swoich koleżanek (a nawet ich rodzin). Niektóre opowiadały mi takie historie,że ja sama doznawałam szoku. Nie zawsze byłam przygotowana na taką dawkę zaskakujących informacji.
Często też otwierały się przede mną osoby obce, poznane na czacie lub forum internetowym. Najśmieszniejsze było to,że ja w ogóle nie naciskałam, "nie ciągnęłam nikogo za język",a ktoś i tak zwierzał mi się, wylewał swoje żale, wspominał o problemach itd. Niektórzy mówili, że tak jest łatwiej - pogadać z kimś z zewnątrz, z kimś nieznajomym, obiektywnym. Niegdyś usłyszałam, że takie osoby jak ja - mają ciężko, bo "gromadzą w sobie cudze problemy", a na dodatek nie mogą dzielić się nimi z innymi, bo przecież każdy prosi: "tylko nie mów o tym nikomu", "niech to zostanie między nami". Moja mama kiedyś podsumowała to tak: "może ty nie chcesz czegoś wiedzieć, ale inni chcą ci powiedzieć". Potrafię słuchać, jestem postrzegana jako osoba godna zaufania i chyba to to sprawia,że ludzie się przede mną otwierają, mówią o swoich problemach, a nawet dzielą się tajemnicami.

Nie wiem kiedy dokładnie to zauważyłam, ale pierwsze sytuacje, jakie przychodzą mi do głowy - miały miejsce,gdy chodziłam do gimnazjum. Już wtedy osoby bliskie lub takie, z którymi utrzymywałam sporadyczne kontakty, opowiadały mi historie (ze swojego życia),o których nie musiałam wiedzieć, ba! nawet nie wypadało bym o nich wiedziała. Pamiętam, że chodząc do szkoły czasami...

Jestem osobą bardzo małomówną, stąd o wiele bliżej mi do słuchacza, niż gawędziarza. Przez raczej ponurą i niedostępna aurę, jaką wokół siebie roztaczam, nie sprawiam, by nawet obcy ludzie powierzali mi swe tajemnice, ale nierzadko przekonuję się, ile można się dowiedzieć od innych, po prostu milcząc, słuchając, obserwując i czytając między wierszami.

Jestem osobą bardzo małomówną, stąd o wiele bliżej mi do słuchacza, niż gawędziarza. Przez raczej ponurą i niedostępna aurę, jaką wokół siebie roztaczam, nie sprawiam, by nawet obcy ludzie powierzali mi swe tajemnice, ale nierzadko przekonuję się, ile można się dowiedzieć od innych, po prostu milcząc, słuchając, obserwując i czytając między wierszami.

Zdecydowanie jestem tym typem osoby, którą słucha. Potrafię dobrze dobierać pytania do opowieści, nie przerywać, kiwać głową w odpowiednich miejscach - tak, że słuchacz czuje się ważny i chcę do mnie wracać z każdą nową historią. Wcale mi to nie przeszkadza, wręcz przeciwnie - uwielbiam to poczucie bycia potrzebnym, gdy inni dzwonią do mnie, pukają do drzwi i mówią "Słuchaj, muszę ci coś koniecznie opowiedzieć".

Zdecydowanie jestem tym typem osoby, którą słucha. Potrafię dobrze dobierać pytania do opowieści, nie przerywać, kiwać głową w odpowiednich miejscach - tak, że słuchacz czuje się ważny i chcę do mnie wracać z każdą nową historią. Wcale mi to nie przeszkadza, wręcz przeciwnie - uwielbiam to poczucie bycia potrzebnym, gdy inni dzwonią do mnie, pukają do drzwi i mówią...

Namaluj mi słońce[bookLink]4852578|Namaluj mi słońce[/bookLink]

Namaluj mi słońce[bookLink]4852578|Namaluj mi słońce[/bookLink]

 [bookCover]4852578|Namaluj mi słońce[/bookCover]