Gdy z etapu dziecka siedzącego w domu przeszłam do etapu dziecka chodzącego do szkoły- zaczęłam się zastanawiać dlaczego wszyscy moi rówieśnicy mają brata lub siostrę, a ja nie mam nikogo.Zawsze sama bawiłam się w sklep,choć bycie ekspedientką i kupującą bywało uciążliwe. Ile ja rozmów do ściany przeprowadziłam w dzieciństwie, ile razy zmieniałam głos by zabawa miała jakiś sens- by był pan i pani i ich dziecko... Tak wkroczyłam w dalsze życie z przeświadczeniem, że wszystko muszę robić w pojedynkę i dam radę. Kiedyś dałam to teraz będzie podobnie. Trwale to we mnie zostało. Zapytana dziś co lubię robić w pojedynkę, mam problem przy wybraniu jednej rzeczy. Jeżeli jednak trzeba się określić to będzie to spacerowanie i robienie zdjęć. Ja i aparat, sam na sam, bez zbędnych głosów. Monitorujemy przestrzeń i utrwalamy co utrwalenia warte. Nikt mnie nie pogania, nie mówi, że to bez sensu i nic nie warte. Kocham te wolność. Jednak czasem zdarzy się, że bawię się w robienie szalonych selfie z przyjaciółmi-to pozwala mi zapomnieć o zabawie w pojedynkę w sklep.

Gdy z etapu dziecka siedzącego w domu przeszłam do etapu dziecka chodzącego do szkoły- zaczęłam się zastanawiać dlaczego wszyscy moi rówieśnicy mają brata lub siostrę, a ja nie mam nikogo.Zawsze sama bawiłam się w sklep,choć bycie ekspedientką i kupującą bywało uciążliwe. Ile ja rozmów do ściany przeprowadziłam w dzieciństwie, ile razy zmieniałam głos by zabawa miała jakiś...

Kiedy jestem sama w mieszkaniu, uwielbiam spędzać czas w kuchni przy muzyce. Po pierwsze, bardzo nie lubię towarzystwa w czasie gotowania. Nie jestem jeszcze rewelacyjna w tej dziedzinie, więc wolę ponosić ewentualne kulinarne klęski bez świadków. Tu jednak nie potrzeba pustego mieszkania, wystarczy, że współlokatorzy będą siedzieć akurat w swoich pokojach. Ale przecież najprzyjemniej gotuje się przy muzyce! A pozwolić sobie na głośne puszczenie muzyki w kuchni mogę tylko, kiedy jestem zupełnie sama. Po pierwsze, nie muszę się wtedy przejmować, że moi współlokatorzy mają inny gust muzyczny i będzie im przeszkadzać repertuar, który wybieram na tło dla swoich kuchennych rewolucji. Po drugie, tylko kiedy jestem sama mogę pozwolić sobie na tańce i podskoki dookoła całej kuchni, a czasem całego mieszkania. W końcu coś trzeba robić podczas czekania na ugotowanie wody na makaron.

Kiedy jestem sama w mieszkaniu, uwielbiam spędzać czas w kuchni przy muzyce. Po pierwsze, bardzo nie lubię towarzystwa w czasie gotowania. Nie jestem jeszcze rewelacyjna w tej dziedzinie, więc wolę ponosić ewentualne kulinarne klęski bez świadków. Tu jednak nie potrzeba pustego mieszkania, wystarczy, że współlokatorzy będą siedzieć akurat w swoich pokojach. Ale przecież...

Co najbardziej lubię robić w pojedynkę? Hmmm... Nazbierałoby się tego całkiem sporo :)
Przede wszystkim lubię chyba robić wszystko to, co wydawałoby się wstydliwe albo krępujące, by robić to przy innych osobach. Mam na myśli np. długie filozoficzne rozmyślania z palcem w nosie, wyjmowanie z zębów zaplątanego mięsa pozostałego z obiadu, albo swobodne łażenie na golasa po mieszkaniu, gdy termometrowi pokojowemu zaczyna brakować skali...
Zdarza się też, że w pojedynkę lubię sobie pośpiewać i mam wtedy tę satysfakcję, że nie usłyszę od nikogo jak strasznie fałszuję. Lubię też sama kupić sobie pół kilograma krówek i zjeść wszystkie, nie musząc się nimi z nikim dzielić.
Coś jeszcze? Pewnie nikt tego nie napisze... ale spanie w pojedynkę też ma swoje plusy. Cała kołdra wyłącznie na własność i świadomość, że żadne chrapanie nie wyrwie mnie z objęć Morfeusza potrafi być bezcenne... ale wiadomo oczywiście, że wszystko ma swoje plusy i minusy, a punkt widzenia zależy od punktu siedzenia ;)

A tak bardziej poważnie...to jeśli w ogóle coś robimy w pojedynkę i sprawia nam to przyjemność, to jesteśmy szczęściarzami! Bo najtrudniej znieść czasami właśnie samych siebie...

Co najbardziej lubię robić w pojedynkę? Hmmm... Nazbierałoby się tego całkiem sporo :)
Przede wszystkim lubię chyba robić wszystko to, co wydawałoby się wstydliwe albo krępujące, by robić to przy innych osobach. Mam na myśli np. długie filozoficzne rozmyślania z palcem w nosie, wyjmowanie z zębów zaplątanego mięsa pozostałego z obiadu, albo swobodne łażenie na golasa po...

Lubię robić dużo rzeczy w pojedynkę.
To nie tak, że stronię od ludzi, jednak często zdarza mi się, że wolałabym być sama, zaczerpnąć oddechu.
Sama lubię ćwiczyć, jeździć na rowerze, jeździć samochodem... Mam wtedy czas na przemyślenia, poukładanie wszystkiego w głowie.
Traktuję ten czas jako relaks z wyboru, a nie jak przymus.

Lubię robić dużo rzeczy w pojedynkę.
To nie tak, że stronię od ludzi, jednak często zdarza mi się, że wolałabym być sama, zaczerpnąć oddechu.
Sama lubię ćwiczyć, jeździć na rowerze, jeździć samochodem... Mam wtedy czas na przemyślenia, poukładanie wszystkiego w głowie.
Traktuję ten czas jako relaks z wyboru, a nie jak przymus.

Uwielbiam układać puzzle!
Muszą mieć co najmniej 1000 elementów. Dodatkowo muszę mieć ciszę i spokój.
Jeśli ktoś się krząta koło mnie, za nic nie mogę ułożyć ani jednego kawałeczka.
Dlatego jeśli potrzebuję samotności wybieram kolejne puzzle z mojego wielkiego stosu i zamykam się w swoim pokoju...Co niestety rzadko się zdarza, gdyż obowiązki nie zawsze na to pozwalają.
Jednak jak już wynajdę te parę chwil,wtedy nie ma mnie dla nikogo przez kilka godzin.
Samotność potrafi być taka piękna! Człowiek może oczyścić umysł, wypocząć psychicznie i naładować się energią.
Oczywiście z umiarem. Nikt przecież nie chciałby być samotny 24 godziny na dobę...

Uwielbiam układać puzzle!
Muszą mieć co najmniej 1000 elementów. Dodatkowo muszę mieć ciszę i spokój.
Jeśli ktoś się krząta koło mnie, za nic nie mogę ułożyć ani jednego kawałeczka.
Dlatego jeśli potrzebuję samotności wybieram kolejne puzzle z mojego wielkiego stosu i zamykam się w swoim pokoju...Co niestety rzadko się zdarza, gdyż obowiązki nie zawsze na to pozwalają.
...

W pojedynkę najbardziej lubię robić...nic. Jeśli uda się wyrwać dniu chwilę ciszy i spokoju, lubię po prostu posiedzieć w izolacji od całego zgiełku świata. Jest to moment na zastanowienie się nad samopoczuciem, planami i marzeniami. Jednak kiedy za mną jest kilka lub kilkanaście męczących godzin, to zawieszam na czymś wzrok i staram się nie myśleć o niczym. Jest to okazja, żeby dać umysłowi chwilę wytchnienia.

W pojedynkę najbardziej lubię robić...nic. Jeśli uda się wyrwać dniu chwilę ciszy i spokoju, lubię po prostu posiedzieć w izolacji od całego zgiełku świata. Jest to moment na zastanowienie się nad samopoczuciem, planami i marzeniami. Jednak kiedy za mną jest kilka lub kilkanaście męczących godzin, to zawieszam na czymś wzrok i staram się nie myśleć o niczym. Jest to okazja,...

W pojedynkę żyć to szczęśliwym być.Ale czy na pewno?,z jednej strony to może i prawda,można robić co się chce ,ale z drugiej jak jesteś sam to z kim porozmawiasz,kogo się poradzisz?Z takiego życia jest jeden plus można oddać się rozmyślaniom, a czasem może nawet nadarza się okazja porozmawiania samemu ze sobą. I to lubię robić w pojedynkę.

Dlaczego ?. Ponieważ jest to okazja do zastanowienia się nad tym nad czym nie mieliśmy okazji się zastanowić,To szansa na odreagowanie stresów i wszelkiego rodzaju niepowodzeń czy nieporozumień.To okazja do zastanowienia się nad tym jak to naprawić by w rodzinie,czy w gronie własnych przyjaciół wszystko grało było szczęście i miłość.To możliwość do zastanowienia nad sensem tego co się dzieje na ziemi wokół nas i na całym świecie by móc odpowiedzieć sobie na pytanie Czy ja sam nie burzę swojego małego świata ,swojej własnej małej enklawy -tego co dla mnie ważne w codziennym życiu. I jak odpowiemy sobie na to pytanie może warto byłoby spisać te swoje przemyślenia by za jakiś czas zobaczyć co udało się naprawić, a nad czym jeszcze należałoby popracować.

W pojedynkę żyć to szczęśliwym być.Ale czy na pewno?,z jednej strony to może i prawda,można robić co się chce ,ale z drugiej jak jesteś sam to z kim porozmawiasz,kogo się poradzisz?Z takiego życia jest jeden plus można oddać się rozmyślaniom, a czasem może nawet nadarza się okazja porozmawiania samemu ze sobą. I to lubię robić w pojedynkę.

Dlaczego ?. Ponieważ jest to...

Uwielbiam w samotności chodzić po mieście, zwłaszcza zimą, kiedy się ściemnia. Mam wtedy czas na przemyślenia i mogę się rozluźnić. Idąc, otacza mnie cisza, rzadko przerywana jakimiś odgłosami, często zauważam coś, czego nie widziałam idąc w dzień, rano, spiesząc się. Mam czas, by rozejrzeć się dokładnie wokoło, zwolnić, niczym się nie przejmować. Na nic nie zamieniłabym tych moich wieczornych wypadów, bo sprawiają mi dużą radość i przynoszą spokój, którego po całym pracowitym dniu przecież potrzebuję.

Uwielbiam w samotności chodzić po mieście, zwłaszcza zimą, kiedy się ściemnia. Mam wtedy czas na przemyślenia i mogę się rozluźnić. Idąc, otacza mnie cisza, rzadko przerywana jakimiś odgłosami, często zauważam coś, czego nie widziałam idąc w dzień, rano, spiesząc się. Mam czas, by rozejrzeć się dokładnie wokoło, zwolnić, niczym się nie przejmować. Na nic nie zamieniłabym...

Nastała cisza. Dzieci wreszcie opadły z sił uwiedzione przez błogi sen. Mąż kolejną już noc spędza na nocnej zmianie. Zostałam sama, a moje serce w radości wykonuje taniec tak ekscentryczny, że trzeba być dobrym znawcą by rozpoznać w tym kankana. Mój czas, w końcu nastały chwile mojej własnej samotności, a ja z wrażenia nie wiem od czego zacząć korzystać - w kolejce czeka zaczęta książka, bardzo dobry film emitowany w telewizji, dawno zapomniany haft krzyżykowy i cały stos rzeczy do prasowania. Ręce nadal są tylko dwie, więc trzeba dokonać słusznego wyboru, a nie jest on łatwy. W końcu się udaje - wybieram książkę, w końcu to czas dla mnie, a ja lubię się delektować ciszą. Jeden rozdział, dwa... ach, i mnie porwał już piękny sen o samotności, która trwa nieco dłużej i jest na każde zawołanie.

Nastała cisza. Dzieci wreszcie opadły z sił uwiedzione przez błogi sen. Mąż kolejną już noc spędza na nocnej zmianie. Zostałam sama, a moje serce w radości wykonuje taniec tak ekscentryczny, że trzeba być dobrym znawcą by rozpoznać w tym kankana. Mój czas, w końcu nastały chwile mojej własnej samotności, a ja z wrażenia nie wiem od czego zacząć korzystać - w kolejce czeka...