W pewnej małej miejscowości przeżyłam jedne z najlepszych wakacji w moim życiu. Byłam wtedy nastolatką: pełną nadziei, marzeń, chętnej na dobrą zabawę. Wyjazd wakacyjny dał mi szansę poznania nowych ludzi i zawarcia przyjaźni na całe życie. Właśnie tam poznałam też pewnego chłopaka( tak mowa o nastoletnim love story). Między innymi dzięki niemu było tak cudownie. Spędzaliśmy razem czas, rozmawialiśmy i siłą rzeczy wiele miejsc miało dla mnie sentymentalny wymiar. Jednak wraz z końcem wakacji love story się skończyło. Po kilku latach wróciłam do tej małej miejscowości w składzie niemal niezmienionym. Cudownego chłopaka nie było, byli inni znajomi. I choć miejsca przywoływały wspomnienia już nie cierpiałam, za to mogłam się cieszyć tym co przeżyłam. I doceniam to co otrzymałam: tę radość pierwszej miłości, te romantyczne przytulenia i wspaniali przyjaciele, na których zawsze mogę liczyć. Ten powrót był udany :)

W pewnej małej miejscowości przeżyłam jedne z najlepszych wakacji w moim życiu. Byłam wtedy nastolatką: pełną nadziei, marzeń, chętnej na dobrą zabawę. Wyjazd wakacyjny dał mi szansę poznania nowych ludzi i zawarcia przyjaźni na całe życie. Właśnie tam poznałam też pewnego chłopaka( tak mowa o nastoletnim love story). Między innymi dzięki niemu było tak cudownie....

Powrót do rodzinnego domu - to zawsze będzie dla mnie szczególna rzecz.
Mimo, że jestem już dorosła, mieszkam z dala od rodzinnej miejscowości, zawsze z chęcią tam wracam.
Wspomnienia z dzieciństwa, gdy biegałam po kwiecistej łące...
Kopałam łopatką w przydomowej piaskownicy...
Wchodziłam na drzewa, by obserwować świat z góry...
Jeździłam rowerem po leśnych ścieżkach...
Tak bardzo mi tego czasem brakuje, że chciałabym rzucić wszystko o wrócić tam, gdzie spędziłam dzieciństwo.
zastanawia mnie czasem, że inni tak nie tęsknią za rodzinnym domem. Ja tak nie potrafię. Ja kocham tam wracać. Cieszyć się wschodem słońca na tarasie, wieczorną lampką wina w ogrodzie.
Oby te powroty zawsze były tak przyjemne...

Powrót do rodzinnego domu - to zawsze będzie dla mnie szczególna rzecz.
Mimo, że jestem już dorosła, mieszkam z dala od rodzinnej miejscowości, zawsze z chęcią tam wracam.
Wspomnienia z dzieciństwa, gdy biegałam po kwiecistej łące...
Kopałam łopatką w przydomowej piaskownicy...
Wchodziłam na drzewa, by obserwować świat z góry...
Jeździłam rowerem po leśnych ścieżkach...
...

Dla mnie powrotem do przeszłości jest każda wizyta w domu dziadków. Będąc dzieckiem spędzałam tam każde wakacje i ferie zimowe. Teraz dziadkowie już tam nie mieszkają, a dom i działka przeszły wielkie zmiany, ale i tak jadąc tam czuję się, jakby wracała do tego, co było. Są to bardzo miłe powroty, bo tam nie czuję nigdy stresu, nie martwię się o nic poważniejszego niż o pogodę. Świetnie pomaga również ciągły brak zasięgu - bez telefonu i internetu mogę odciąć się od tego, co mnie martwi i denerwuje, co kradnie mój czas i psuje nerwy. Tam przez chwilę mogę poudawać, że znowu jestem dzieckiem, wylegiwać się na kocu, jeździć rowerem nad rzekę i szwendać się po lesie, i zupełnie niczym nie przejmować.

Dla mnie powrotem do przeszłości jest każda wizyta w domu dziadków. Będąc dzieckiem spędzałam tam każde wakacje i ferie zimowe. Teraz dziadkowie już tam nie mieszkają, a dom i działka przeszły wielkie zmiany, ale i tak jadąc tam czuję się, jakby wracała do tego, co było. Są to bardzo miłe powroty, bo tam nie czuję nigdy stresu, nie martwię się o nic poważniejszego niż o...

Powrót kojarzy się z czymś, co przez dłuższy czas nie było częścią naszego życia. Ja jednak codziennie mam swoje powroty.
Powrót do domu jest jak zażegnanie mojego dobrego humoru i powitanie pesymizmu i wszystkich tych nieprzyjemnych emocji, które cały czas dzień skrywam pod uśmiechem. Czy są to miłe powroty?
Niekoniecznie, czasem wolałabym być wśród ludzi i nie myśleć o tym co dręczy mnie po nocach, ale ile tak można? Ile można udawać, że wszystko jest dobrze, kiedy twój świat wali się na twoich oczach, a ty jedyne co potrafisz to głupio się gapić na to czemu byłaś w stanie zapobiec.

Powrót kojarzy się z czymś, co przez dłuższy czas nie było częścią naszego życia. Ja jednak codziennie mam swoje powroty.
Powrót do domu jest jak zażegnanie mojego dobrego humoru i powitanie pesymizmu i wszystkich tych nieprzyjemnych emocji, które cały czas dzień skrywam pod uśmiechem. Czy są to miłe powroty?
Niekoniecznie, czasem wolałabym być wśród ludzi i nie myśleć o...

W szkole podstawowej upokarzana, już od dzieciństwa marzyłam, że się wyrwę ze swojej wsi. Wybrałam liceum w innej miejscowości niż pozostali moi znajomi i wreszcie zaczęłam żyć. Na studia również się wybrałam. Ale jako, że nigdy nie przepracowałam swojej przeszłości, ona mnie dopadła. I przez moje lęki, miałam trudności znalezieniem pracy, odnalezieniem się wśród obcych dla mnie ludzi. Dlatego też musiałam powrócić do swojej wsi, zamieszkać z rodziną i powoli zacząć wychodzić do ludzi.
Tam, gdzie wszystko się zaczęło, wszystko też się zakończy.

W szkole podstawowej upokarzana, już od dzieciństwa marzyłam, że się wyrwę ze swojej wsi. Wybrałam liceum w innej miejscowości niż pozostali moi znajomi i wreszcie zaczęłam żyć. Na studia również się wybrałam. Ale jako, że nigdy nie przepracowałam swojej przeszłości, ona mnie dopadła. I przez moje lęki, miałam trudności znalezieniem pracy, odnalezieniem się wśród obcych dla...

Powrót. Dla mnie to są z pewnością marzenia o zamieszkaniu w Londynie. Niby takie proste marzenie a jednak trudne do spełnienia. Mimo przeszkód zawodowych, to również moi bliscy mówią, że się nie uda. Słyszałam już wiele o tym, że co innego turystyka, a pobyt na stałe. W ostatnim czasie ten cel jest coraz bardziej wyraźny, a co za tym idzie, bliższy. Już mam ogólny plan, który tylko czeka na dopracowanie. Trzymajcie kciuki, może mi się wreszcie uda je spełnić!

Powrót. Dla mnie to są z pewnością marzenia o zamieszkaniu w Londynie. Niby takie proste marzenie a jednak trudne do spełnienia. Mimo przeszkód zawodowych, to również moi bliscy mówią, że się nie uda. Słyszałam już wiele o tym, że co innego turystyka, a pobyt na stałe. W ostatnim czasie ten cel jest coraz bardziej wyraźny, a co za tym idzie, bliższy. Już mam ogólny plan,...

Jestem osobą niezwykle sentymentalną, dlatego wszelkie powroty mają dla mnie duże znaczenie. Nie przemieszczam się jednak fizycznie, a dzięki kapsule czasu zwanej wspomnieniami. Staram się kolekcjonować wyjątkowe momenty, bo w życiu jak w piosence - piękne są tylko chwile. Nie są to więc przypadkowe dni z życia jakich wiele, a konkretne sytuacje, miejsca i godziny. Jeden z tysiąca zachodów słońca, zapach perfum na skórze ukochanego, jedwabiste muśnięcie jego ust podczas pierwszego pocałunku, zapach śniegu, rześkość wiosny o poranku, czy smak upalnej letniej nocy. Ze wspomnieniami jest jak z książkami, do których lubię wracać. Czytam ulubiony fragment o rajskim zakątku świata i jestem tam. Czuję ciepłe promienie słońca na twarzy, soczyście zieloną trawę pod bosymi stopami, słyszę śpiew ptaków i oddycham tym powietrzem pełną piersią. To moje prawdziwe bogactwo. Powroty do wspomnień sprawiają, że odnajduję w sobie szczęście na nowo. Uświadamiam sobie co w życiu jest najważniejsze i staję się lepszą wersją samej siebie. Zostawiam błahostki dnia codziennego, by spędzić czas z tymi których kocham i robię to co sprawia mi przyjemność. Takie mentalne powroty dają mi realną szansę na stworzenie zupełnie nowych i wyjątkowych w swej prostocie chwil, które trafią do mojej osobistej kolekcji skarbów, by za jakiś czas ponownie do nich wrócić, a wracam bo po prostu warto. :)

Jestem osobą niezwykle sentymentalną, dlatego wszelkie powroty mają dla mnie duże znaczenie. Nie przemieszczam się jednak fizycznie, a dzięki kapsule czasu zwanej wspomnieniami. Staram się kolekcjonować wyjątkowe momenty, bo w życiu jak w piosence - piękne są tylko chwile. Nie są to więc przypadkowe dni z życia jakich wiele, a konkretne sytuacje, miejsca i godziny. Jeden z...

Ja powracam często myślami do przeszłości. Niestety nie są to dobre powroty, trzymają mnie w swoich szponach i nie pozwalają w pełni cieszyć się życiem. Ale wyrwanie się z tego nie jest łatwe, jednak nie poddaję się i ciągle wyrywam do przodu :)

Ja powracam często myślami do przeszłości. Niestety nie są to dobre powroty, trzymają mnie w swoich szponach i nie pozwalają w pełni cieszyć się życiem. Ale wyrwanie się z tego nie jest łatwe, jednak nie poddaję się i ciągle wyrywam do przodu :)

Kiedyś miałam przyjaciela...damsko-męską przyjaźń to rzadkość. Teraz wiem, że ona w ogóle nie istnieje. Po pewnej imprezie wylądowaliśmy razem w łóżku.
Po tym bardzo długo ze sobą nie rozmawialiśmy. Kontakt się zupełnie urwał. Az któregoś dnia, bez mała pi ciszy milczenia, przypadkiem spotkaliśmy się w barze. Szczerze ze sobą porazmawialiśmy, nie było łatwo, ale postanowiliśmy odbudować nasza przyjaźń.
Udało się, ba nawet więcej. Nasza przyjaźń powróciła ze zdwojoną mocą, a niebawem będziemy małżeństwem. Uczucie zbudowane na przyjaźni jest najpiękniejsze. To nadal mój przyjaciel, na którego zawsze mogę liczyć. A przy tym niebawem mąż.

Kiedyś miałam przyjaciela...damsko-męską przyjaźń to rzadkość. Teraz wiem, że ona w ogóle nie istnieje. Po pewnej imprezie wylądowaliśmy razem w łóżku.
Po tym bardzo długo ze sobą nie rozmawialiśmy. Kontakt się zupełnie urwał. Az któregoś dnia, bez mała pi ciszy milczenia, przypadkiem spotkaliśmy się w barze. Szczerze ze sobą porazmawialiśmy, nie było łatwo, ale...

Moim marzeniem było jechać do Stanów. Nie udało się, za to miałam okazję pojechać do Kanady. Cieszyłam się bardzo z zaproszenia, wiec bez namysłu kupiłam bilet.. Kilka sekund po kupieniu go już tego żałowałam. 3 miesiące bez bliskich i chłopaka? Nigdy nie rozstawałam się na tak długo z rodziną.. Tęsknota była tak wielka,
że nie potrafiłam cieszyć się z tego wyjazdu. Marzyłam tylko o tym, żeby wreszcie wrócić do swojego łóżka. Powrot do domu był jednym z najszczęśliwszych dni w moim życiu! Zawsze narzekałam, że każdy gdzieś jeździ tylko nie ja. Od tamtego czasu już nie narzekam, bo wiem, że tęsknota dopada prawie wszystkich, którzy mieszkają lub tymczasowo są poza domem i prędzej czy później wracają do rodzinnego gniazdka. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej :)

Moim marzeniem było jechać do Stanów. Nie udało się, za to miałam okazję pojechać do Kanady. Cieszyłam się bardzo z zaproszenia, wiec bez namysłu kupiłam bilet.. Kilka sekund po kupieniu go już tego żałowałam. 3 miesiące bez bliskich i chłopaka? Nigdy nie rozstawałam się na tak długo z rodziną.. Tęsknota była tak wielka,
że nie potrafiłam cieszyć się z tego wyjazdu....