Kaśka była w stanie zrobić wszystko, by mieć tą pracę. Wymarzoną, jedyną, stworzoną wprost dla niej. Dlatego elegancko się ubrała, doskonale się przygotowała i poszła na rozmowę kwalifikacyjną, która poszła jej znakomicie, więc dostała się na drugi etap. Później zdała test. Dostała się na etap trzeci, w którym to konkurowała tylko jedną osobą. Oboje mieli do wykonania pewien projekt, który Kaśka zrobiła szybko, aczkolwiek później zaczęła się zastanawiać, jak idzie przeciwnikowi. Pewnego dnia zobaczyła swojego konkurenta. Poszła za nim, zobaczyła jego dom. W jej głowie pojawiła się myśl, by się włamać i spojrzeć na jego projekt. Była to myśl kusząca, lecz wiązała się złamaniem jej zasad...

Kaśka była w stanie zrobić wszystko, by mieć tą pracę. Wymarzoną, jedyną, stworzoną wprost dla niej. Dlatego elegancko się ubrała, doskonale się przygotowała i poszła na rozmowę kwalifikacyjną, która poszła jej znakomicie, więc dostała się na drugi etap. Później zdała test. Dostała się na etap trzeci, w którym to konkurowała tylko jedną osobą. Oboje mieli do wykonania...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tamara siedziała w swoim wielkim biurze na 24 piętrze wieżowca w samym centrum miasta. Mogła oglądać niesamowite widoki pędzącego miasta ale zamiast tego po prostu siedziała ze wzrokiem wbitym w szybę. Była szefem międzynarodowej firmy z branży nieruchomości i do tej pory miała wrażenie, że jej praca jest także jej pasją. Aż do dzisiaj....Dzisiaj przyleciał z Londynu jej Prezes. Rozsiadł się w fotelu, zapalił papierosa (czego szczerze nie cierpiała) i po wymianie odpowiedniej ilości uprzejmości wreszcie przeszedł do sedna. Tym sednem okazała się być transakcja rynkowa, o której Tamara jeszcze nie miała zielonego pojęcia a on już tak. Wiedział, że niedługo zostanie wystawiony na sprzedaż jeden z najciekawszych biurowców - niemalże ikona miasta. Powiedział: "musimy go kupić zanim inni podbiją cenę". Instrukcje, które od niego dostała były treściwe i jednoznaczne- nie przyjechał dyskutować o tym, czy w ogóle powinni wchodzić w tą transakcję, nawet nie zapytał, czy ona chce przekroczyć prawo, żeby to sie udało. Po prostu założył, że to zrobi, bo pracuje w jego firmie. Umówili się, że jutro przedstawi mu wstępny plan działań.

Tamara po jego wyjściu po prostu nie miała siły się ruszyć. Owszem, czasami dla dobra firmy naginała prawo ale nigdy go nie złamała. Miała rozległą wiedzą prawniczą i umiała wykorzystywać brak kompetencji innych, ale nigdy, przenigdy nie dopuściła się oszustwa. Teraz musiała podjąć decyzję, która, bez względu na wynik, będzie dla niej bardzo kosztowna.

Tamara siedziała w swoim wielkim biurze na 24 piętrze wieżowca w samym centrum miasta. Mogła oglądać niesamowite widoki pędzącego miasta ale zamiast tego po prostu siedziała ze wzrokiem wbitym w szybę. Była szefem międzynarodowej firmy z branży nieruchomości i do tej pory miała wrażenie, że jej praca jest także jej pasją. Aż do dzisiaj....Dzisiaj przyleciał z Londynu jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

-Zosia, idziesz na wagary?- zapytał Patryk,a zapytana odpowiedziała-Nie.
Z tego powodu na szkolnym korytarzu jeszcze bardziej zawrzało od śmiechów.- Jak to? Jednak jesteś taka świętoszka, co? Mogłabyś się choć trochę zabawić! Dalej, no chodź!- Zosię oplótł wianuszek coraz bardziej napierający na jej ,,bezpieczną strefę". Przecież potrafi być asertywna!Niech wiedzą, że nie jest miękka i nie ulegnie presji. Stawiając tak sprawę odpowiedziała chłodno.-Nie chcę mieć zaległości, a poza tym pani Grażyna na dzisiaj zaplanowała grę w szachy na lekcji.-Śmiało odparła atak tym argumentem, ponieważ dla grupy piętnastolatków wszystko było lepsze od rozwiązywania układów równań.A poza tym Zosia bardzo lubiła nauczycielkę tego przedmiotu. Była wspaniałą kobietą i za nic nie chciała robić jej przykrości. Jednak chwilową dumę po trafnym kontrataku przerwał głos Oliwii.- No Zośka, chodź z nami! Będzie fajnie! Wszyscy już zeszli do szatni.Ja idę na pewno, tylko zostałam namówić ciebie, bo kurczę, jak zostanie jedna osoba, to będzie przypał. Także nie wiem, czy chcesz później tłumaczyć się za nas, bo w ten sposób sobie nagrabisz.Zastanów się i podejmij dobrą decyzję.- Zosia nigdy nie spodziewała się, że będzie pod presją rówieśników. Trzeba być fair.-Pomyślała.-To ja mam teraz mam robić wszystko, co oni chcą? O nie! W taki sposób nie osiąga się sukcesu.Trzeba być fair. A dla kogo? Przede wszystkim wobec siebie!- Po tej refleksji ruszyła do klasy.

-Zosia, idziesz na wagary?- zapytał Patryk,a zapytana odpowiedziała-Nie.
Z tego powodu na szkolnym korytarzu jeszcze bardziej zawrzało od śmiechów.- Jak to? Jednak jesteś taka świętoszka, co? Mogłabyś się choć trochę zabawić! Dalej, no chodź!- Zosię oplótł wianuszek coraz bardziej napierający na jej ,,bezpieczną strefę". Przecież potrafi być asertywna!Niech wiedzą, że nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Szukam słoika. Jest. Odkręcam wodę z kranu, by napełnić go wodą. Po chwili czuję, jak strugi ciekną mi między palcami. Przelałam. Nie potrafię zebrać myśli. Czuję się podniecona i jednocześnie mam ogromne poczucie winy. Niosę swój prototyp wazonu do pokoju. Zanurzam w nim czerwoną różę, wpatrując się w jej detale. W rozwijające się płatki, czerwoną wstążkę i małe kolce. Nie do wiary, jak daleko to wszystko zaszło. Dlaczego czuję się rozdarta? Przecież doskonale wiem, że sumienie nie pozwoli mi spotykać się z zajętym mężczyzną. Jasno dałam mu do zrozumienia, że nie potrafię żyć w takim układzie. Dlaczego więc czuję dreszcze na wspomnienie jego dotyku? Skradziony przez niego pocałunek wraca w myślach w każdej minucie. Czuję ciężar na płucach przy każdy oddechu. "Chcę żebyś była szczęśliwa. Pomyśl choć raz o sobie" - tłuką się w mej pamięci jego słowa. On nie wie, czy jest w stanie zrezygnować z niej, mówi, że jest pewien, że nie chce rezygnować ze mnie. To chore. Zawsze, pieprzone zawsze zachowywałam się w porządku. Grałam "fair play". Czy jestem w stanie dotrzeć do celu po trupach? Czy bycie szczęśliwą może być celem? Ile ofiar może przynieść ta walka?

Szukam słoika. Jest. Odkręcam wodę z kranu, by napełnić go wodą. Po chwili czuję, jak strugi ciekną mi między palcami. Przelałam. Nie potrafię zebrać myśli. Czuję się podniecona i jednocześnie mam ogromne poczucie winy. Niosę swój prototyp wazonu do pokoju. Zanurzam w nim czerwoną różę, wpatrując się w jej detale. W rozwijające się płatki, czerwoną wstążkę i małe kolce. Nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Był piękny dzień. Taki, jaki wymarzyła sobie Barbara. Przeciągnęła się powoli i poszła do kuchni w celu zrobienia sobie śniadania. Dziś miała casting do ważnej roli. Od dziecka chciała być aktorką. Konkurencja niemała. Dziewczyna była na prawdę dobrze przygotowana. Musiała jednak dać z siebie wszystko, by oczarować jury. Wyszła z domu nieco wcześniej. Szła przez park, w którym było dość pusto. W pewnym momencie dostrzegła drobną dziewczynę. Szła w tym samym kierunku co ona. Ah tak - to Joanna. Przecież też zmierza na ten sam casting. Pochodzi z bogatej rodziny. Na swoim koncie ma kilka małych epizodów. Muszę okazać się lepsza od niej. Jest trudną rywalką. Barbara szła pewnym krokiem. Joanna przodem kilka metrów przed nią. Nagle Joanna przewróciła się na ziemię. Chyba potknęła się o coś. Z hukiem runęła na ziemię. Barbara podbiegła do niej i zaczęła pytać co się stało. Jednak bezskutecznie. Dziewczyna była nieprzytomna. Co robić? Dlaczego w tak ważny dla mnie dzień? myślała Barbara. Jednak jej dobre serce przekonało ją, że nie może przejść obojętnie wobec ludzkiej krzywdy. Tym bardziej, że w promieni najbliższych kilku metrów nie było nikogo. Wezwała pomoc i udzieliła niezbędnej pomocy zanim przyjechała karetka. Na casting nie dotarła. Nie zdążyła, a poza tym była w tak wielkim szoku, że nie wydusiłaby ani słowa. Być może uratowała życie Joannie. A to nie lada sztuka.

Był piękny dzień. Taki, jaki wymarzyła sobie Barbara. Przeciągnęła się powoli i poszła do kuchni w celu zrobienia sobie śniadania. Dziś miała casting do ważnej roli. Od dziecka chciała być aktorką. Konkurencja niemała. Dziewczyna była na prawdę dobrze przygotowana. Musiała jednak dać z siebie wszystko, by oczarować jury. Wyszła z domu nieco wcześniej. Szła przez park, w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Marianna zawsze dostawała to,czego chciała.
Była rozpieszczana przez rodziców. Nie znała wartości pieniądza, była egoistyczna i skupiała się wyłącznie na swoich potrzebach.
Jeśli trzeba było używała wszelkich środków, aby osiągnąć swój cel. Odbiła chłopaka przyjaciółce, jednak teraz została sama. Nie wyszło jej to na dobre.
Dwa lata temu jej rodzice zginęli w wypadku, a jej zachowanie radykalnie się zmieniło. Już nie była zapatrzoną w siebie córeczką tatusia, musiała sama zadbać o swój los.
Długie miesiące nie mogła dojść do siebie.
Jednak w końcu postanowiła, że będzie pomagać innym. Dziś jest aktywnie działającą wolontariuszką w szpitalu i organizatorką wielu akcji charytatywnych.
Zrozumiała,że jej dawna postawa była zła i teraz stara się odkupić winy. A co najważniejsze jest szczęśliwa.
Podniosła się i dała sobie radę. Teraz zawsze jest otwarta na ludzi i pomocna.

Marianna zawsze dostawała to,czego chciała.
Była rozpieszczana przez rodziców. Nie znała wartości pieniądza, była egoistyczna i skupiała się wyłącznie na swoich potrzebach.
Jeśli trzeba było używała wszelkich środków, aby osiągnąć swój cel. Odbiła chłopaka przyjaciółce, jednak teraz została sama. Nie wyszło jej to na dobre.
Dwa lata temu jej rodzice zginęli w wypadku, a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]23182|Lauren Weisberger[/authorPhoto] Lauren Weisberger[authorLink]23182|Lauren Weisberger[/authorLink]
Gra singli[bookLink]4815169|Gra singli[/bookLink]

 [authorPhoto]23182|Lauren Weisberger[/authorPhoto] Lauren Weisberger[authorLink]23182|Lauren Weisberger[/authorLink]
Gra singli[bookLink]4815169|Gra singli[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post