Marzę, zawsze marzyłam o dziecku...
Ale najpierw muszę znaleźć osobę, którą bezwarunkowo pokocham, w której ramionach będę się czuła zawsze bezpiecznie.
Ale jak mam tego dokonać, ja brzydka, karykaturalna postać, żart Boga, jestem zdolna do macierzyństwa, ale na tyle niepociągająca, że skazana na wieczną samotność.
Przyjaciele?
Co to takiego?
Przyjaźń to jest zaufanie, ale ja nie potrafię zaufać...
Pragnienie przyjaźni, macierzyństwa, zabija mnie to...
Zaczyna uciskać mi na psychice, odzywa się głos, ale jak to przecież nikogo nie ma, nikt o mnie nie pamięta, nie mam nikogo, jestem sama...
Ten głos powtarza mi w kółko jak mantrę, wszystkie rzeczy które chciałam osiągnąć, ale nie potrafiłam...
Dalej nie potrafię...
Ten głos, on mnie zniewala nie pozwala mi się ruszyć, wyjść z domu...
Jestem sama, ja i ten głos, moje niespełnione pragnienia.
Coś się ze mną dzieje, nie mogę się ruszyć nie mogę wstać, nie chcę jeść, jedyne czego pragnę to rozmowy.
Rozmowy z przyjacielem, ale ja nie mam przyjaciela.
Chcę przytulić się do męża, wziąć na ręce naszą córeczkę.
Ale ja nie mam męża, nie mam córki...
Ten głos, głos niespełnionych pragnień, on mi każe iść.
Biorę moje pragnienia, jedyne co mi zostało z życia, biorę garść tabletek.
Widzę mojego ukochanego, trzyma córeczkę, widzę tort urodzinowy, przyszli wszyscy nasi przyjaciele, to roczek naszego maleństwa.
Widzę ciemność.

Marzę, zawsze marzyłam o dziecku...
Ale najpierw muszę znaleźć osobę, którą bezwarunkowo pokocham, w której ramionach będę się czuła zawsze bezpiecznie.
Ale jak mam tego dokonać, ja brzydka, karykaturalna postać, żart Boga, jestem zdolna do macierzyństwa, ale na tyle niepociągająca, że skazana na wieczną samotność.
Przyjaciele?
Co to takiego?
Przyjaźń to jest zaufanie, ale...

Gdyby moje Pragnienie mogło przybrać fizyczną postać to w tym momencie znajdowałabym się w pięknym domu w Tartach z piątką dzieci hałasujących na podwórku podczas zabawy z moim mężem i psami. Ja siedziałabym w oknie wykuszowym w naszej rodzinnej biblioteczce i patrzyła na nich z sercem przepełnionym dumą i szczęściem. W salonie słyszałabym moich rodziców i rodziców mojego męża śmiejących się z jakiegoś żartu mojego taty. Sama miałabym już ukończone studia weterynaryjne, a moja klinika przylegałaby do domu i miałaby ogromną renomę w Polsce.
To jest właśnie moje największe pragnienie - sukces zawodowy i szczęśliwa rodzina. Może nie jest oryginalne. Podejrzewam, że zdecydowana większość ludzi marzy o tym samym. Ale to Pragnienie jest właśnie dla mnie definicją szczęścia. Nie potrzebuję ogromnych pieniędzy, wielbiącego mnie tłumu, olśniewającej urody. Pragnę ciepła ogniska domowego i spełnienia w zawodzie. Na razie pracuję ciężko, by to Pragnienie stało się kiedyś rzeczywistością.:)

Gdyby moje Pragnienie mogło przybrać fizyczną postać to w tym momencie znajdowałabym się w pięknym domu w Tartach z piątką dzieci hałasujących na podwórku podczas zabawy z moim mężem i psami. Ja siedziałabym w oknie wykuszowym w naszej rodzinnej biblioteczce i patrzyła na nich z sercem przepełnionym dumą i szczęściem. W salonie słyszałabym moich rodziców i rodziców mojego...

Moje pragnienie jest lepszą wersją mnie. Jest do mnie podobne z wygląda, charakteru i zainteresowań, ale we wszystkim jest "bardziej" i "lepiej".
Moje pragnienie jest ode wyższe, szczuplejsze, ma większe oczy, zdrowsze włosy, pełniejsze usta.
Moje pragnienie potrafi zobaczyć więcej niż ja. Wie kiedy ma być spokojne i potulne, a kiedy ma walczyć o swoje i nie dać się innym zdeptać. Potrafi się zmotywować w dowolnym momencie swojego życia do pracy. Nie nadużyło nigdy lenistwa.
Moje pragnienie posiada wiedzę, o jakiej większość ludzkości może sobie tylko pomarzyć. Przeczytało więcej książek niż największy "mol książkowy", jaki tylko chodzi lub chodził po świecie.
Moim pragnieniem jestem ja. Lepsza ja.

Moje pragnienie jest lepszą wersją mnie. Jest do mnie podobne z wygląda, charakteru i zainteresowań, ale we wszystkim jest "bardziej" i "lepiej".
Moje pragnienie jest ode wyższe, szczuplejsze, ma większe oczy, zdrowsze włosy, pełniejsze usta.
Moje pragnienie potrafi zobaczyć więcej niż ja. Wie kiedy ma być spokojne i potulne, a kiedy ma walczyć o swoje i nie dać się...

Budzę się. Znów tu jest, Pragnienie w osobie małej dziewczynki. Krzyczy: wstawaj! Weź się do roboty! Zarabiaj, zarabiaj! Bo ja chcę to, ja chcę też tamto. Zobacz Zuzia ma fajny aparat, Majka ma piękne mieszkanie! A Rafał leci do San Francisco! Chcesz też? To wstawaj! Pracuj, pracuj, w kółko jak chomik na kołowrotku. Nieprawdziwe Pragnienie, zahodowane w dobie materializmu i konsumpcjonizmu. Myśli, że się nabiorę, że uwierzę, że pieniądze dadzą mi szczęście, że gonitwa za dobrami materialnymi to cel mojego życia. Pragnienie jest równie naiwne jak obraz dziecka, które krzyczy mi rano nad głową. Nadal jest, ale znika. Coraz rzadziej widuje je nad łóżkiem. Coraz rzadziej odzywa się w sklepie i kładzie się na podłodze i robi sceny. Coraz rzadziej dokucza mi, i sprawia, że tracę kontrolę. Chyba to dziecko oswoiłam. Chyba je trochę ułożyłam. W końcu to tylko zlepek moich myśli... Które nie zawsze są prawdziwe.

Budzę się. Znów tu jest, Pragnienie w osobie małej dziewczynki. Krzyczy: wstawaj! Weź się do roboty! Zarabiaj, zarabiaj! Bo ja chcę to, ja chcę też tamto. Zobacz Zuzia ma fajny aparat, Majka ma piękne mieszkanie! A Rafał leci do San Francisco! Chcesz też? To wstawaj! Pracuj, pracuj, w kółko jak chomik na kołowrotku. Nieprawdziwe Pragnienie, zahodowane w dobie materializmu i...

Pragnienie stara się zawładnąć całym umysłem, ciałem i duszą. Jak długo jeszcze w stanie będę z nim walczyć. Upija każdy fragment myśli narzucając odgorną chęć jedzenia.
Organizm uwielbia dostarczane pokarmy, odkłada wszystkie zbędne kalorie w ciele. Umysł budzi się do myślenia przy dostawie nowych smakołyków.
Pragnienie z całych dobija się do wszystkich zmysłów. Z natarczywością przypomina o wszystkich potrzebach. Upomina się o wszelkie dobra, nie dając o sobie zapomnieć!

Pragnienie stara się zawładnąć całym umysłem, ciałem i duszą. Jak długo jeszcze w stanie będę z nim walczyć. Upija każdy fragment myśli narzucając odgorną chęć jedzenia.
Organizm uwielbia dostarczane pokarmy, odkłada wszystkie zbędne kalorie w ciele. Umysł budzi się do myślenia przy dostawie nowych smakołyków.
Pragnienie z całych dobija się do wszystkich zmysłów. Z...

Moje niespełnione pragnienie miałoby postać Buki. Pojawiało by się znikąd wzbudzając we mnie lęk, prześladowało pojawiając i znikając, kiedy tylko miałoby na to ochotę.

Moje niespełnione pragnienie miałoby postać Buki. Pojawiało by się znikąd wzbudzając we mnie lęk, prześladowało pojawiając i znikając, kiedy tylko miałoby na to ochotę.

Siedzę spokojnie w domu, czytam jakiś romans i znowu go widzę, po raz kolejny mnie torturuje swoją obecnością. Jednak nie jest straszny, jest śliczny i uroczy, z puchatą sierścią i niebieskimi oczkami, to mały, rudy kotek, którego kiedyś miałam. Za każdym razem jak przychodzi, siada niedaleko mnie, ale nigdy nie pozwala się dotknąć, sprawia, że tęsknię za nim, za moim malutkim Kochaniem, po czym znika, a ja znowu zostaję sama wśród czterech ścian, a moimi jedynymi przyjaciółmi są książkowi bohaterowie. To moja spersonifikowana wersja pragnienia bliskości jakiejkolwiek istoty żywej, czegokolwiek, co mogłabym przytulić i przestać wreszcie czuć się samotną.

Siedzę spokojnie w domu, czytam jakiś romans i znowu go widzę, po raz kolejny mnie torturuje swoją obecnością. Jednak nie jest straszny, jest śliczny i uroczy, z puchatą sierścią i niebieskimi oczkami, to mały, rudy kotek, którego kiedyś miałam. Za każdym razem jak przychodzi, siada niedaleko mnie, ale nigdy nie pozwala się dotknąć, sprawia, że tęsknię za nim, za moim...

Zaczęłam tracić oddech, ciało buntowało się przeciwko wysiłkowi. Muzyka w słuchawkach na moich uszach zaczęła cichnąć – wiedziałam, że zaraz zabrzmi mocno, gdy nadejdzie refren. Zaczerpnęłam łapczywie powietrza i wbiłam wzrok w swoje odbicie w lustrze, znajdującym się na ścianie, przed którą ustawiono bieżnie. Za moimi plecami ładna blondynka, roztaczając wokół siebie chmurę perfum, podnosiła sztangę, efektownie wypinając pośladki podczas przysiadów. Miała starannie upięte włosy, sztuczne rzęsy, a na ręku drogi zegarek. W porównaniu z nią prezentowałam się o wiele mniej atrakcyjnie – miałam na sobie luźną bluzę, włosy sterczały mi z byle jak zawiązanego kucyka, a po mojej twarzy ciurkiem spływał pot. Pomyślałam jednak, że nie chcę być jak ona – seksowna, kobieca, ponętna. Chcę tylko być silna, twarda, niezłomna. Zobaczyłam w lustrze Pragnienie: siebie w zbroi wojowniczki, o ciele pełnym blizn po porażkach i życiowych walkach. Zacisnęłam pięści, dopasowując rytm biegu do muzyki w uszach. Nie poddam się. Jestem twarda. Jestem silna. Perkusja i gitara zabrzmiały ostro w refrenie, a ja przyspieszyłam do dzikiego sprintu. Nie zniszczysz mnie.

Zaczęłam tracić oddech, ciało buntowało się przeciwko wysiłkowi. Muzyka w słuchawkach na moich uszach zaczęła cichnąć – wiedziałam, że zaraz zabrzmi mocno, gdy nadejdzie refren. Zaczerpnęłam łapczywie powietrza i wbiłam wzrok w swoje odbicie w lustrze, znajdującym się na ścianie, przed którą ustawiono bieżnie. Za moimi plecami ładna blondynka, roztaczając wokół siebie...

Moje pragnienie jest jak ciążący mi w głowie nieprzyjemny i ciężki element.
Mam go nie tylko w głowie, ale czuję go także na plecach, ramionach, w karku. Przygniata mnie, daje o sobie znać cały czas, przypomina o sobie w każdej możliwej chwili.
Mogę z nim żyć, jednak całe moje życie opiera się wyłącznie na tym pragnieniu, gdzieś z tyłu głowy widzę siebie w otoczeniu PRAGNIENIA i chcę je mieć:
,,O "Pragnienie" moje,
czy ja się ostoję bez Ciebie?
Gdzieś się zapodziało, gdzieś ty przepadło -
natrętna myśli, co po głowie latasz?
Jak tu żyć bez Ciebie,
aby w obłęd czarny nie popaść?
Powiedz, ach powiedz, gdzie jesteś -
bym nie spadła w przepaść".

Moje pragnienie jest jak ciążący mi w głowie nieprzyjemny i ciężki element.
Mam go nie tylko w głowie, ale czuję go także na plecach, ramionach, w karku. Przygniata mnie, daje o sobie znać cały czas, przypomina o sobie w każdej możliwej chwili.
Mogę z nim żyć, jednak całe moje życie opiera się wyłącznie na tym pragnieniu, gdzieś z tyłu głowy widzę siebie w otoczeniu...