Mnie hodowano na mimozę, nadwrażliwą i nieodporną, taką też pewnie umrę. Myślę zbyt wolno i chaotycznie, by gwałtowne środowisko mogło mi służyć. A jednak cieszę się z moich postępów. Ludzie, którzy mnie teraz znają, pewnie nadal widzą we mnie nieśmiałka, ale zmieniłam się. Nawet pod wpływem stresu rozpadam się ostatnio jakby mniej, lecz nie zawdzięczam tego powieściom sensacyjnym. Przełomowe były zapewne kolejne punkty, które dodałam do mojego CV (dobrze jest wiedzieć, że coś okazało się w życiu ważniejsze od lęku przed zmianą!), ale pamiętam też tamten moment, gdy wypatrzyłam gdzieś książkę Christopha Andre. Wbrew poradom przysłowia zabrałam ją do domu właśnie za tę jej okładkę, tak wesoły zdaje się ten miś, że nie sposób myśleć o nim inaczej niż jak o wolnym i szczęśliwym. Schwyciło mnie też pierwsze słowo tytułu: niedoskonali. Niosło ze sobą jakieś przebaczenie, którego do tamtej pory nie doświadczyłam. Wiedziałam niby już wcześniej, a jednak trzeba mi było francuskiego psychiatry, by przekonał mnie ostatecznie, że jako człowiek zmuszona jestem popełniać błędy. Już tyle o nich nie myślę, bo wiem, że to mi szkodzi.
Uhonorowałam Andre 16,5cm mojej półki (tak na ten moment, dopóki Czarna Owca czegoś nowego nie przetłumaczy), a bardziej może jeszcze tym, że w chwilach, gdy znów staję się podatna na zranienie, powtarzam raz po raz jego: „lepiej oddychać niż ruminować” i jakoś tak stres mniejszą ma nade mną władzę.

Mnie hodowano na mimozę, nadwrażliwą i nieodporną, taką też pewnie umrę. Myślę zbyt wolno i chaotycznie, by gwałtowne środowisko mogło mi służyć. A jednak cieszę się z moich postępów. Ludzie, którzy mnie teraz znają, pewnie nadal widzą we mnie nieśmiałka, ale zmieniłam się. Nawet pod wpływem stresu rozpadam się ostatnio jakby mniej, lecz nie zawdzięczam tego powieściom...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To jest moja ogromna wada, ponieważ sytuacje stresujące, napięty harmonogram i niejasności doprowadzają mnie do szewskiej pasji. Złoszczę się i denerwuje, na przemian wybucham i łagodzę ton, by potem znów się zirytować. Nie mam kompletnie predyspozycji do takich działań i żadna powieść sensacyjna tego nie zmieniła. Poza tym podziwiam ludzi, którzy jednak to potrafią. Umieją okiełznać siebie, ogarnąć wszystko w chwile i rozdysponować swoim czasem co do jednej sekundy, by tylko zdążyć z tym konkretnym projektem. Te drzwi są dla mnie zamknięte, ale cóż, może coś jeszcze się zmieni?

To jest moja ogromna wada, ponieważ sytuacje stresujące, napięty harmonogram i niejasności doprowadzają mnie do szewskiej pasji. Złoszczę się i denerwuje, na przemian wybucham i łagodzę ton, by potem znów się zirytować. Nie mam kompletnie predyspozycji do takich działań i żadna powieść sensacyjna tego nie zmieniła. Poza tym podziwiam ludzi, którzy jednak to potrafią. Umieją...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Może zabrzmi to dziwnie, ale im bardziej coś zawalę, tym bardziej mam ochotę to naprawić, udowodnić ludziom, że jak najbardziej mogę i zrobię to. Im niżej upadnę (zapominając o czymś ważnym, kompromitując się przed publicznością - na jakikolwiek sposób), tym wyżej się wspinam, tym większą mam motywację, by wejść na sam szczyt. Z drugiej strony muszę chcieć tego ja, nie ktokolwiek inny. Zmuszona do robienia czegoś wbrew własnej woli, duszy, przekonaniom (w rozprawkach na polski nikt nigdy nie pyta o zdanie!), tracę cały zapał, jaki miałam jeszcze sekundę temu. A wtedy nic mi nie wychodzi. Im bardziej ktoś mnie do czegoś zmusza, tym większy stawiam opór. A że zawalam kolejną sprawę, wracamy do punktu wyjścia. Działanie pod presją, jeśli chcę coś zrobić, idzie mi doskonale. W przeciwnym razie staję w miejscu jak osioł i z uporem kręcę głową.

Może zabrzmi to dziwnie, ale im bardziej coś zawalę, tym bardziej mam ochotę to naprawić, udowodnić ludziom, że jak najbardziej mogę i zrobię to. Im niżej upadnę (zapominając o czymś ważnym, kompromitując się przed publicznością - na jakikolwiek sposób), tym wyżej się wspinam, tym większą mam motywację, by wejść na sam szczyt. Z drugiej strony muszę chcieć tego ja, nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie cierpię działać pod presją, wszystko leci mi wtedy z rąk, w głowie pustka, mam wrażenie, że serce wyleci mi z klatki, pocę się jak szczur, a po całej "akcji" jestem wycieńczona.

Nie cierpię działać pod presją, wszystko leci mi wtedy z rąk, w głowie pustka, mam wrażenie, że serce wyleci mi z klatki, pocę się jak szczur, a po całej "akcji" jestem wycieńczona.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Przed samą stresującą sytuacją czuję się bardzo zestresowana i nie mogę wyobrazić sobie jak podołam wyzwaniu, jednak gdy nadchodzi owa stresująca sytuacja, zmienia się coś we mnie i zyskuję wielkie skupienie, które pomaga mi nie zatracić się w stresie.
To tak jakby mieć w mózgu przełączniki i przełączać je sobie w odpowiednim momencie. :)

Kiedyś, kiedy jeszcze nie posiadałam "umiejętności" radzenia sobie w ten sposób ze stresem robiłam to w zupełnie inny sposób, mianowicie zwykłą życzliwością oraz uśmiechem.

Zabawne jest również, że ten temat jest aktualnie u mnie świeży, akurat w dzień zakończenia konkursu zdaję egzamin na prawo jazdy, już od kilkunastu dni czuję narastający stres. Pozostaję jednak spokojna, gdyż wiem, że gdy dojdzie do egzaminu poradzę sobie. Grunt to wiara w siebie.

Przed samą stresującą sytuacją czuję się bardzo zestresowana i nie mogę wyobrazić sobie jak podołam wyzwaniu, jednak gdy nadchodzi owa stresująca sytuacja, zmienia się coś we mnie i zyskuję wielkie skupienie, które pomaga mi nie zatracić się w stresie.
To tak jakby mieć w mózgu przełączniki i przełączać je sobie w odpowiednim momencie. :)

Kiedyś, kiedy jeszcze nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zliczając wszystkie strony powieści sensacyjnych jakie przeczytałam powinnam umieć walczyć ze stresem jak nikt inny. O ile w codziennym życiu jestem skupiona na zadaniach do wykonania tak jedna sprawa jest dla mnie nie do przejścia. Moją zmorą jest zdanie egzaminu na prawo jazdy. Pierwszy raz podeszłam do sprawy 11 lat temu (boże kiedy ten czas zleciał). Byłam młoda, szalona stwierdziłam, że się uda. Niestety nie udało się. 2 lata temu zaczęło brakować mi niezależności, że sama mogę jechać chociażby na zakupy. Podeszłam do egzaminu znowu - teraz to na pewno się uda. Niestety nie udało się. Było parę prób. Stres jaki dopada mnie przy egzaminie jest niestety nie do przejścia. Nie potrafię nad nim zapanować. Pragnienie jest ogromne... Stres który mnie dopada nie do pokonania :(

Zliczając wszystkie strony powieści sensacyjnych jakie przeczytałam powinnam umieć walczyć ze stresem jak nikt inny. O ile w codziennym życiu jestem skupiona na zadaniach do wykonania tak jedna sprawa jest dla mnie nie do przejścia. Moją zmorą jest zdanie egzaminu na prawo jazdy. Pierwszy raz podeszłam do sprawy 11 lat temu (boże kiedy ten czas zleciał). Byłam młoda,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W stresowych sytuacjach najważniejszy jest spokój bo tylko on może uspokoić czarne myśli. Zawsze próbuję się wyciszyć i pomyśleć na spokojnie. Kiedy na chwilę zamknę oczy, odetchnę i znów je otworzę to do głowy przychodzą mi rozwiązania, na które wcześniej bym nie wpadła. Trzeźwe myślenie, a nie takie pod wpływem chwili. Emocje czasami potrafią zawładnąć człowiekiem i to zupełnie normalne dlatego ja zawszę mówię "stop" i się wyłączam. Nawet jeżeli jestem gdzieś spóźniona to nie biegnę jak oszalała bo i tak w niczym mi to nie pomorze. Śpieszę się powoli i wtedy nie ma żadnych nieprzewidzianych wypadków, jestem na czas. Kiedy jestem zestresowana wolę nie wdawać się w żadne kłótnie bo to może się źle skończyć. Najlepsza jest medytacja, muzyka i liczenie do dziesięciu.

W stresowych sytuacjach najważniejszy jest spokój bo tylko on może uspokoić czarne myśli. Zawsze próbuję się wyciszyć i pomyśleć na spokojnie. Kiedy na chwilę zamknę oczy, odetchnę i znów je otworzę to do głowy przychodzą mi rozwiązania, na które wcześniej bym nie wpadła. Trzeźwe myślenie, a nie takie pod wpływem chwili. Emocje czasami potrafią zawładnąć człowiekiem i to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bardzo trudno mi jest znosić stres . Jakiś czas temu miałam pracę , w której kierowniczka nie bardzo za mną przepadała , ogólnie ciągle , nikt nie wiedział czemu , ale akurat na mnie krzyczała prawie że codziennie , czasem dwa razy dziennie . Trudno mi było te sytuacje odreagować , nie minęło dużo czasu od końca mojej tam pracy , więc mam nadzieję że to za krótki czas minie ale jeszcze jestem lękliwa w podobnych sytuacjach jak te z kierowniczką . Wtedy mój sposób na odreagowanie polegał na rozmowach o tym z przyjaciółmi i rodziną . Teraz jak już na szczęście mniejszy spotyka mnie stres staram się pamiętać o technikach relaksujących i odprężających takich jak liczenie oddechów do dziesięciu , sport , i tym podobne tradycyjne metody przydałby się też seks , ale cóż jak nie ma kandytata to zostaje czekolada .

Bardzo trudno mi jest znosić stres . Jakiś czas temu miałam pracę , w której kierowniczka nie bardzo za mną przepadała , ogólnie ciągle , nikt nie wiedział czemu , ale akurat na mnie krzyczała prawie że codziennie , czasem dwa razy dziennie . Trudno mi było te sytuacje odreagować , nie minęło dużo czasu od końca mojej tam pracy , więc mam nadzieję że to za krótki czas minie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

hartowanie najskuteczniejsze jest dzięki "życiowym przygodom" tak jak stal kowal wykuwa w wysokiej temperaturze tak adrenalina związana z przeszkodami życiowymi wykuwa w nas odporność na stres, oczywiście czytanie właściwej literatury również pomaga ale jednak na sensację przedkładał bym raczej biografie ludzi którzy przeszli w swoim życiu długą drogę bardziej po kolcach niż po płatkach róż...

hartowanie najskuteczniejsze jest dzięki "życiowym przygodom" tak jak stal kowal wykuwa w wysokiej temperaturze tak adrenalina związana z przeszkodami życiowymi wykuwa w nas odporność na stres, oczywiście czytanie właściwej literatury również pomaga ale jednak na sensację przedkładał bym raczej biografie ludzi którzy przeszli w swoim życiu długą drogę bardziej po kolcach...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Stres działa na mnie mobilizująco. Od zawsze robię wszystko na ostatnią chwilę i jeszcze nigdy nie nawaliłam. Najlepsze pomysły przychodzą mi do głowy kiedy działam pod presją czasu. I to nieważne czy chodzi o przygotowanie jakiegokolwiek projektu do pracy czy o kupno prezentów pod choinkę. Kiedy czeka mnie publiczne wystąpienie zawsze trzęsą mi się ręce i nogi, a dłonie mam albo lodowate albo wręcz odwrotnie – pocą mi się niemiłosiernie. Ale te objawy są tylko zapowiedzią, że jak tylko wyjdę przed publiczność to stres zniknie, a ja będę czuć się jak ryba w wodzie. Stres mnie motywuje i napędza do działania.
S tres
jes T
moto R em
moj E go
po S tępowania

Stres działa na mnie mobilizująco. Od zawsze robię wszystko na ostatnią chwilę i jeszcze nigdy nie nawaliłam. Najlepsze pomysły przychodzą mi do głowy kiedy działam pod presją czasu. I to nieważne czy chodzi o przygotowanie jakiegokolwiek projektu do pracy czy o kupno prezentów pod choinkę. Kiedy czeka mnie publiczne wystąpienie zawsze trzęsą mi się ręce i nogi, a dłonie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej