18 lipca 2015
Dzisiaj jak zawsze wstałam lewą, niezdarną nogą. Już w drodze do łazienki potknęłam się o szlafrok leżący na podłodze, którego nie chciało mi się podnosić wczoraj wieczorem. Wyjątkowo nałożyłam pastę na szczoteczkę, nie wyciskając połowy tubki do umywalki. Sukces! Potem powlokłam się do kuchni, żeby zjeść śniadanie. Jak zawsze rozlałam mleko, ale to nic. W końcu nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Są wakacje, więc postanowiłam wyjść do parku pojeździć na rolkach. Nigdy nie zakładam ochraniaczy, ponieważ (jak sądziłam) nie potrzebuję ich. Niestety, tym razem by mi się przydały. Pies podbiegł mi pod nogi. Nie zdążyłam bezpiecznie wyhamować, wskutek czego boleśnie stłukłam kolano. Lała się krew, ale na szczęście miałam przy sobie chusteczki higieniczne. Podeszła do mnie jakaś starsza pani i zaproponowała pomoc. Pomogła mi zejść ze schodów, nawet odprowadziła mnie kawałek w kierunku domu. Byłam jej bardzo wdzięczna. Wróciłam do domu, zakleiłam ranę plastrem - na szczęście była niewielka. Poszłam do ogródka, gdzie tata pilnował bawiącego się moimi rzeczami brata. Pokuśtykałam do niego, ale było za późno. Sukienka dla lalki, którą szyłam tydzień była zepsuta.

Ktoś na górze mnie nienawidzi!

18 lipca 2015
Dzisiaj jak zawsze wstałam lewą, niezdarną nogą. Już w drodze do łazienki potknęłam się o szlafrok leżący na podłodze, którego nie chciało mi się podnosić wczoraj wieczorem. Wyjątkowo nałożyłam pastę na szczoteczkę, nie wyciskając połowy tubki do umywalki. Sukces! Potem powlokłam się do kuchni, żeby zjeść śniadanie. Jak zawsze rozlałam mleko, ale to nic. W...

Jak zawsze byłam w pracy wcześniej. To moja nowa praca, więc chciałam się wykazać. Tego dnia miałam zastąpić koleżankę na sekretariacie, która wzięła urlop. Dzień wcześniej dokładnie ze wszystkiego mnie przeszkoliła. Myślałam, że jestem świetnie przygotowana.
Do momentu, aż dyrektor poprosił o herbatę. Wiedziałam, że coś słodzi łyżeczkę, a coś dwie. Ale nie mogłam sobie przypomnieć ile kawa, a ile herbata.
Ale przecież nie mogłam wejść i zapytać. Postanowiłam zgadywać i posłodziłam dwie, oczywiście również zamieszałam. Jak było w instrukcji z dnia poprzedniego.
Nieśmiało zapukałam:
- Dyrektorze herbata, ale nie jestem pewna czy nie będzie odrobinę za słodka.
- Jedną, ale w zasadzie mogłaś nie słodzić.
- yyyyy. No to dziś dyrektor ma za słodką. Ale obiecuję, że kolejnym razem będzie lepiej. - i z uśmiechem na twarzy wyszłam z gabinetu szefa, zanim zdążył cokolwiek powiedzieć.
Pięknie pomyślałam wychodząc. Nowa praca i taka gafa, ktoś na górze mnie nienawidzi.

Jak zawsze byłam w pracy wcześniej. To moja nowa praca, więc chciałam się wykazać. Tego dnia miałam zastąpić koleżankę na sekretariacie, która wzięła urlop. Dzień wcześniej dokładnie ze wszystkiego mnie przeszkoliła. Myślałam, że jestem świetnie przygotowana.
Do momentu, aż dyrektor poprosił o herbatę. Wiedziałam, że coś słodzi łyżeczkę, a coś dwie. Ale nie mogłam sobie...

13 maj
Już w drzwiach od klatki słyszałam jaka to pogoda obrzydliwa. Wieje i leje. Naciągnęłam kaptur na głowę, ale natychmiast uporczywy wiatr go zdmuchnął. Więc moje kłaki latały jak chciały, a że ich nienawidzę chyba tylko dlatego, że “kochane koleżanki i koledzy” co chwila mi przypomina jak bardzo jestem podobna do małego, pomarańczowego stworzenia skaczącego po drzewach w parku. Po drugiej stronie ulicy szły ONE. Co za pech, że akurat dziś te dwie, idą na tą samą godzinę co ja do szkoły. Czemu nie potrafię zamknąć uszu, żeby ich wszystkich nie słuchać? Gdyby tylko dało radę zasłonić je, tak jak oczy się zamyka i nic się nie widzi. Dlaczego? Ile mogę tego wszystkiego słuchać? Jakim prawem oni wszyscy mnie mogą osądzać tylko i wyłącznie po kolorze włosów. Już mi nawet nie pomaga wmawianie sobie, że to robią z zazdrości, bo rudych jest mało a czego mało to piękne. Gdy już byłam prawie pod szkolnymi schodami ONE miały ubaw w najlepsze. Przepuściłam nawet jakąś panią, żeby mogła ominąć kałuże. Łudziłam się, że może chociaż zwróci im uwagę ale nie. Po co? Szkoda jeszcze, że sama mi nie dołożyła kilka wyzwisk. Religia pierwsza lekcja, pomodlę się o święty spokój. Tylko czy warto, skoro ktoś na górze mnie nienawidzi?!

13 maj
Już w drzwiach od klatki słyszałam jaka to pogoda obrzydliwa. Wieje i leje. Naciągnęłam kaptur na głowę, ale natychmiast uporczywy wiatr go zdmuchnął. Więc moje kłaki latały jak chciały, a że ich nienawidzę chyba tylko dlatego, że “kochane koleżanki i koledzy” co chwila mi przypomina jak bardzo jestem podobna do małego, pomarańczowego stworzenia skaczącego po...

7 lipca 2010 roku
Wakacje są. Podobno. Bo mama jest wiecznie obrażona i warczy, że powinnam znaleźć sobie jakieś zajęcie, a nie szlajać się po wsi z chłopakami. Co to w ogóle za hasło: szlajać. Nie mogę się szlajać, bo nie wolno mi chodzić na dyskoteki do remizy, bo ona twierdzi, że jestem za mała i że tam panienki chodzą, a nie podlotki. A ja mam 14 lat, do jasnej cholery. Nawet zapaliłam już papierosa z Jagodą. Namówiła mnie, ale w sumie może sama chciałam. W każdym razie nudne te wakacje i nie wiem co ze sobą zrobić. Wieczorem puszczamy sobie strzałki z Szymkiem, ale sąsiadka mamie nakablowała, że chłopaki do mnie na motorach przyjeżdżają jak jej nie ma i teraz, to nawet mi nokię zabrała i leży u niej w sypialni na parapecie. Aga pojechała do dziadków na wakacje i nawet koleżanki nie mam, a jak latam boso, o mama też się wścieka. Jezuuu ona ciagle się wścieka. Umrę tu. Moje życie jest oficjalnie beznadziejne.
Ktoś na górze mnie nienawidzi!

7 lipca 2010 roku
Wakacje są. Podobno. Bo mama jest wiecznie obrażona i warczy, że powinnam znaleźć sobie jakieś zajęcie, a nie szlajać się po wsi z chłopakami. Co to w ogóle za hasło: szlajać. Nie mogę się szlajać, bo nie wolno mi chodzić na dyskoteki do remizy, bo ona twierdzi, że jestem za mała i że tam panienki chodzą, a nie podlotki. A ja mam 14 lat, do jasnej cholery....

11.07.2014

Całą noc nie mogłam spać. Już dzisiaj będą wyniki. Dzisiaj się dowiem czy moje plany zawodowe ruszą krok na przód. Wstałam z łóżka i od razu weszłam na stronę internetową, na której miały się pojawić listy osób zakwalifikowanych na różne kierunki studiów. Są! Trzęsącymi rękoma otworzyłam swój profil, by zobaczyć, które kierunki będą podświetlone na zielono. Dwa kierunki. Nie te, o których marzyłam. Jeden, ten ciekawszy, w mieście, do którego nie chciałam iść. Drugi... na samą myśl o tych studiach robiło mi się niedobrze. Pielęgniarstwo... Czyli moją przyszłością mają być pampersy i baseny? Nie mogłam opanować płaczu, cały plan na życie właśnie runął w gruzach. Nie chcę żadnego pocieszania i optymistycznego spojrzenia na ten zawód. To koszmar.
Ktoś na górze mnie nienawidzi...

11.07.2014

Całą noc nie mogłam spać. Już dzisiaj będą wyniki. Dzisiaj się dowiem czy moje plany zawodowe ruszą krok na przód. Wstałam z łóżka i od razu weszłam na stronę internetową, na której miały się pojawić listy osób zakwalifikowanych na różne kierunki studiów. Są! Trzęsącymi rękoma otworzyłam swój profil, by zobaczyć, które kierunki będą podświetlone na zielono. Dwa...

29 października
Już jutro urodziny mojej Emilki(najlepszej przyjaciółki pod słońcem). Miała być świetna zabawa, wiadomo spacer, na którym zobaczymy tych przystojniaków, których zaprosimy na zabawę. Balony kupione, świeczki są, a nawet i tort. Jej jak strasznie się cieszyłyśmy, że wszystko się uda ale okazało się, że jej tata wyjeżdża na delegację i jej mama zabiera ją do babci! No jak może właśnie teraz ?! Mało tego, mam gorączkę i strasznie boli mnie gardło ale przecież dałabym radę. Ale teraz wszystko jest do niczego, Emilka u babci, ja chora w łóżku. To niesprawiedliwe. Przecież od tych koszmarnych wakacji kiedy zamiast u niej spędziłam cały tydzień w łóżku ze świnką a później to samo miała ona, miało być lepiej ! Czy naprawdę nikt nie widzi, że tam gdzieś na górze ktoś musi mnie nienawidzić ?

29 października
Już jutro urodziny mojej Emilki(najlepszej przyjaciółki pod słońcem). Miała być świetna zabawa, wiadomo spacer, na którym zobaczymy tych przystojniaków, których zaprosimy na zabawę. Balony kupione, świeczki są, a nawet i tort. Jej jak strasznie się cieszyłyśmy, że wszystko się uda ale okazało się, że jej tata wyjeżdża na delegację i jej mama zabiera ją do...

18 kwietnia 2008 rok.
Kochany pamiętniczku...
To był najgorszy dzień w moim życiu,a dlaczego?Już opowiadam:
Wstałam dzisiaj o siódmej rano,zjadłam śniadanie i poszłam na autobus.Ze względu na to,że zostało mi kilka minut do autobusu zaczęłam biec.Już myślałam że zdążę,ale jakieś dwadzieścia metrów przed autobusem poślizgnęłam się na błocie.Moje legginsy i kurtka były całe ubłocone,nie mówiąc nic o włosach.Wstałam i wróciłam się do domu.W tej drodze powrotnej ochlapało mnie auto,więc już całkiem wyglądałam jak potwór z bagien.
W domu przebrałam się i poszłam na kolejny autobus tym razem bez wypadku.Spędziłam spokojną godzinę w autobusie.Gdy dotarłam do szkoły okazało się,że mamy tylko dwie lekcje.Był to angielski.Nienawidzę angielskiego.Nauczycielka się na mnie uwzięła za moje poglądy życiowe i wyzywała mnie od najgorszych.Jak się okazało znowu usłyszałam katalog wyzwisk w moją stronę i w stronę mojej rodziny.Skończyło się to wielką awanturą i zgłoszeniem nauczyciela do wyższych sfer.W tym samym dniu zdechł mój pies,który był moim przyjacielem przez większość życia.

18 kwietnia 2008 rok.
Kochany pamiętniczku...
To był najgorszy dzień w moim życiu,a dlaczego?Już opowiadam:
Wstałam dzisiaj o siódmej rano,zjadłam śniadanie i poszłam na autobus.Ze względu na to,że zostało mi kilka minut do autobusu zaczęłam biec.Już myślałam że zdążę,ale jakieś dwadzieścia metrów przed autobusem poślizgnęłam się na błocie.Moje legginsy i kurtka były całe...

23 lipiec xxxx
Ktoś na górze mnie nienawidzi! Nie potrafię tego inaczej wytłumaczyć. Wypad na basen okazał się wakacyjną wpadką roku! Stoimy w kolejce do zjeżdżalni, a wokół dziesiątki przystojnych Włochów. Po prostu bajka. Zaczynam z Anką rozmawiać o nich oceniając ich aparycję i świetnie się przy tym bawimy. Kilku dziwnie na nas patrzy, ale wyczuwamy flirt w powietrzu i dalej swoje... Po czym po 10 minutach takiego obgadywania słyszymy, że i oni zaczynają rozmawiać. Co prawda nie o nas, ale... również po polsku! Takiego buraka na twarzy jak żyję nie miałam! Zdecydowanie, ktoś na górze mnie nienawidzi!

23 lipiec xxxx
Ktoś na górze mnie nienawidzi! Nie potrafię tego inaczej wytłumaczyć. Wypad na basen okazał się wakacyjną wpadką roku! Stoimy w kolejce do zjeżdżalni, a wokół dziesiątki przystojnych Włochów. Po prostu bajka. Zaczynam z Anką rozmawiać o nich oceniając ich aparycję i świetnie się przy tym bawimy. Kilku dziwnie na nas patrzy, ale wyczuwamy flirt w powietrzu i...

"Ktoś na górze mnie nienawidzi" - Ja tak nie myślę, ja to poprostu wiem. Stałam pod jego domem kilka minut. Nie potrafiłam ani zostać tam dłużej, ani zrobić czegoś innego poza staniem. Wróciłam do domu i zaczęłam płakać. Nic już nigdy nie będzie takie samo. Widziałam ją. Była z nim. Była w jego pokoju. Jej cień przedzierał się przez firankę w jego oknie dając mi do zrozumienia że nic tam po mnie. Więc wróciłam. Moje łzy jeszcze nie obeschły. Emocje nie ustąpiły. Kocham go. Nadal. A potem jak gdyby nigdy nic on zadzwonił do mnie. "Widziałem Cię" powiedział. Nie umiałam wydusić z siebie ani jednego słowa. " Widziałem Cię Oli słyszysz? Wiem że tu byłaś. To żałosne Oli." Odłożyłam słuchawkę nim zdążył powiedzieć coś jeszcze. Otarłam łzy by po chwili znów się rozpłakać.

"Ktoś na górze mnie nienawidzi" - Ja tak nie myślę, ja to poprostu wiem. Stałam pod jego domem kilka minut. Nie potrafiłam ani zostać tam dłużej, ani zrobić czegoś innego poza staniem. Wróciłam do domu i zaczęłam płakać. Nic już nigdy nie będzie takie samo. Widziałam ją. Była z nim. Była w jego pokoju. Jej cień przedzierał się przez firankę w jego oknie dając mi do...

z mojego pamiętnika:
16 maja 2009 roku

Oczywiście zaczęło sie od tego, że zaspałam. W dwadzieścia minut miałam się umyć, uczesać, ubrać, napić kawy i zrobić kanapki (bo przede mną 12h nauki) i znaleźć sie na przystanku.
Pełna logistyka. Gdzieś między myciem zębów i robieniem mocnej kawy obudziła sie mama i zaangażowałam ją do tych kanapek. Łyk kawy i fruu...

Dojechałam do szkoły. Moich nie ma. Ale nic, myślę, ja przyjeżdżam z daleka i tym jedynym busem jestem dużo przed 8mą w szkole. Kupiłam kawę i spokojnie usiadłam. Koło 8.15 lekko sie zaniepokoiłam i zaczełam dzwonić do znajomych. Nikt nie odbierał. Jadą autem, myślę. Może mamy w innej sali, przyszło mi do głowy. W końcu poszłam do szatni - najlepszego punktu informacji. I otóż - zajęcia odwołane aż do 18.15. Pełne 10 h. A ja przyjechałam prawie 40 km busem i potem leciałam 3 przecznice. Wszyscy o tym wiedzieli, tylko mnie jakoś nikt nie raczył poinformować.

"ktoś na górze mnie nienawidzi"

z mojego pamiętnika:
16 maja 2009 roku

Oczywiście zaczęło sie od tego, że zaspałam. W dwadzieścia minut miałam się umyć, uczesać, ubrać, napić kawy i zrobić kanapki (bo przede mną 12h nauki) i znaleźć sie na przystanku.
Pełna logistyka. Gdzieś między myciem zębów i robieniem mocnej kawy obudziła sie mama i zaangażowałam ją do tych kanapek. Łyk kawy i fruu...

Dojechałam do...