Ciemnozielono-złote łuski na mocnych, umięśnionych łapach zakończonych ostrymi pazurami. Kiedy przyglądam się swym "dłoniom" w łuskach widzę swoje odbicie...piękny, dostojny ale straszliwy łeb z całą kolekcją długich i ostrych zębów, z długim jak u węża jęzorem i z iskierkami, które gdy zaczynam się bardziej ekscytować moim przeobrażeniem zamieniają się w płomień, którym przez nierozwagę "opluwam" sobie łapy. Na szczęście jestem smokiem i nic mi nie jest, ogień się mnie nie ima. Podchodzę do szklanej tafli jeziora i patrzę w swe odbicie, i widzę cuda... skrzydła, smukła szyja, długi ogon i te oczy. Oczy czarne, głębokie jak noc, piękne...jako człowiek nie miałam takich. W ekstazie wzbijam się w niebo i czuję wiatr, czuję wolność, czuję moc.

Ciemnozielono-złote łuski na mocnych, umięśnionych łapach zakończonych ostrymi pazurami. Kiedy przyglądam się swym "dłoniom" w łuskach widzę swoje odbicie...piękny, dostojny ale straszliwy łeb z całą kolekcją długich i ostrych zębów, z długim jak u węża jęzorem i z iskierkami, które gdy zaczynam się bardziej ekscytować moim przeobrażeniem zamieniają się w płomień, którym...

Spoglądam na dłonie, które już nie są moimi. Spoglądam na nogi, które również jakby nie należały do mnie. Instynktownie człapię do lustra na ścianie i gdybym mógł to oblałbym się potem i purpurą na twarzy, ale nie mogę, smoki tego nie potrafią. Nie fakt, że stałem się smokiem jest tak przytłaczający bo akurat o tym marzyłem od kiedy zobaczyłem pierwszego na własne oczy. Pięknego i majestatycznego. To co widzę w zwierciadle nie przypomina tamtego widoku ani trochę. Jestem małym, grubym, o króciutkich kończynach smokiem w kolorze najgorszym z możliwych wśród klasyfikacji piękna odcieni smoczych łusek. Brudno-zielony. Z niewykształconym w pełni ogonem. Będę pośmiewiskiem, popychadłem miejskiego rynsztoku. Nie o tym marzyłem, nie tego przez całe życie pragnąłem. Dlaczego, pytam dlaczego?

Spoglądam na dłonie, które już nie są moimi. Spoglądam na nogi, które również jakby nie należały do mnie. Instynktownie człapię do lustra na ścianie i gdybym mógł to oblałbym się potem i purpurą na twarzy, ale nie mogę, smoki tego nie potrafią. Nie fakt, że stałem się smokiem jest tak przytłaczający bo akurat o tym marzyłem od kiedy zobaczyłem pierwszego na własne oczy....

Zbudził mnie ból. Przy pierwszej próbie ruchu mrowienie objęło kończyny, zdusiłam w sobie syk, nie chcąc zwabić do siebie kogokolwiek. Mimo ćmiącego pulsowania w obitej czaszce, zdawałam sobie sprawę, że zamknąć mnie w tym czarnym pudle nie mógł nikt, kto dobrze mi życzył.
Macanie podłoża zdało się na nic, zesztywniałe członki stały się nieużyteczne jak palce na mrozie. Rozeźliło mnie to. Brak miejsca wydał mi się dramatycznie nieznośnym, podobnie jak palenie w gardle.
Odchrząknęłam, tak przynajmniej miało to wyglądać. Charkot, który dobył się ze mnie zabrzmiał obco, ale to nie on wpędził mnie w popłoch.
Ciemność rozstąpiła się na tyle, bym zobaczyła wokół siebie ruinę domku dla lalek, w którym mnie zamknięto. Raz jeszcze odkaszlnęłam, zdając sobie sprawę, że to ja jestem źródłem ognia. Łuska na moich łapach podobna była słońcu w jego najcieplejszych odcieniach, żółć na krawędziach przechodziła w ciemniejsze nieco barwy aż po gorące czerwienie pazurów.
Ryczałam, rzucając się po więzieniu, a z moich nozdrzy szedł dym, czułam jak mój ogon uderzał w ściany, rozmiatając owe meble, które miałam za dziecinne zabawki, błony skóry rozwieszone na kościach wbitych w moje plecy, przeganiały kurz podnoszący się z gruzów.
Mur nie zatrzymał mnie, rozsypał się pod moim cielskiem.
Osmalony pysk zamajaczył w tafli fosy okalającej zamek. Wyglądałam straszliwie jak żywa groza i tylko oczy - bajeczny kalejdoskop przecięty pionową linią źrenicy - zdradzały przerażenie bestii.

Zbudził mnie ból. Przy pierwszej próbie ruchu mrowienie objęło kończyny, zdusiłam w sobie syk, nie chcąc zwabić do siebie kogokolwiek. Mimo ćmiącego pulsowania w obitej czaszce, zdawałam sobie sprawę, że zamknąć mnie w tym czarnym pudle nie mógł nikt, kto dobrze mi życzył.
Macanie podłoża zdało się na nic, zesztywniałe członki stały się nieużyteczne jak palce na mrozie....

Zapewne wszyscy słyszeliście bajkę o księciu zaklętym w żabę, ale czy słyszeliście o studencie przemienionym w smoka? Nie? To wam opowiem:

Całkiem niedawno temu, studenci urządzili sobie imprezę , jak to studenci mają w zwyczaju i postanowili przygotować "kociołek Panoramiksa" W sumie nikt nie wie co poszło inaczej niż zwykle, lecz pierwszy śmiałek, który odważył się spróbować wywaru zmienił się w smoka.

Dobrze, że impreza odbywała się na działce, bo aż strach pomyśleć coby się stało, gdyby to była domówka. Gdyż Student-Smok zaczął rosnąć, pokrył się śniącą czerwoną łuską, wyrosły mu skrzydła, dłonie zmieniły się w szponiaste łapy. A twarz w zębaty pysk, tylko oczy pozostały takie jak dawniej.

Smok zaryczał, wypił resztę trunku i odleciał, by szukać swojego miejsca na ziemi. Odnalazł je na wyspie gdzie mieszkał King Kong, Godzilla, Villentretenmerth, Conan Barbarzyńca oraz inne mityczne stwory i postacie. Ale to już zupełnie inna historia...

Zapewne wszyscy słyszeliście bajkę o księciu zaklętym w żabę, ale czy słyszeliście o studencie przemienionym w smoka? Nie? To wam opowiem:

Całkiem niedawno temu, studenci urządzili sobie imprezę , jak to studenci mają w zwyczaju i postanowili przygotować "kociołek Panoramiksa" W sumie nikt nie wie co poszło inaczej niż zwykle, lecz pierwszy śmiałek, który odważył się...

Z trudem uchylam zaspane powieki. Promienie słoneczne padają na moją twarz, choć jestem pewna, że co dopiero wszedł księżyc. Potwornie boli mnie głowa i mam wrażenie, jakbym obudziła się z dziwnego snu. Rozglądam się wokół i zauważam niepokojącą rzecz - kwiecistą polanę, ciągnącą się aż po horyzont.
Niepewnie unoszę rękę, aby przetrzeć oczy w geście zdumienia, lecz i tutaj spotyka mnie kolejny szok. Ze strachem widzę, że nie posiadam już dłoni, a łapy pokryte ciemnymi łuskami i zakończone pazurami. Pragnę jak najszybciej przejrzeć się w lustrze. Niestety orientuję się, że w najbliższym otoczeniu pozostaje mi jedynie rzeka. Dostanie się do niej zajmuje mi chwilę, gdyż chodzenie sprawia mi ogromny kłopot. Kiedy wreszcie udaje mi się dotrzeć do źródła wody, dokładnie lustruję swoje odbicie - wielkie oczy koloru płynnego złota wodzą za mną wzrokiem, zaś duże, białe zęby, zakończone ostrym szpicem, wyglądają co najmniej tak, jakby zaraz miały mnie pożreć. Moją uwagę przykuwa także dym wydobywający się z nozdrzy. Czyżbym to naprawdę była ja? Gdy nachylam się bliżej, ku tafli rzeki, dostrzegam na swym grzbiecie zwinięte, czarne skrzydła, które tylko czekają, aby mnie wznieść ponad chmury. Postanawiam obejrzeć swoje nowe wcielenie z każdej strony. Prawie od razu odnajduję wzrokiem długi i giętki ogon oraz kolce wzdłuż tłowia i za uszami na głowie, przypominające lekko koronę.
W myślach krąży mi już tylko jedno pytanie - czy to wszystko przez moją wyobraźnię?

Z trudem uchylam zaspane powieki. Promienie słoneczne padają na moją twarz, choć jestem pewna, że co dopiero wszedł księżyc. Potwornie boli mnie głowa i mam wrażenie, jakbym obudziła się z dziwnego snu. Rozglądam się wokół i zauważam niepokojącą rzecz - kwiecistą polanę, ciągnącą się aż po horyzont.
Niepewnie unoszę rękę, aby przetrzeć oczy w geście zdumienia, lecz i tutaj...

Nie spodziewałam się, że moje masywne smocze ciało z taką łatwością wzbije się do lotu! Wystarczyło kilka razy zamachać skrzydłami, a świat w dole zaczął się oddalać i kurczyć. Przedziwne uczucie. Wzbijam się jeszcze wyżej i jeszcze wyżej. Teraz czubki drzew i dachy domów przypominają wzorzysty dywan rozciągnięty aż po horyzont.
Szybuję przed siebie czując wolność i radość jak nigdy dotąd.

Obracam głowę to w prawo to w lewo i spoglądam na skrzydła, które mnie niosą - moje własne skrzydła. Są długie, szerokie, pokryte zelonkawo-żółtą łuską, a w tylnej części skórzastą błoną. Ich końce wieńczą łapy uzbrojone w długie brązowe pazury.
Zerkam niżej: brzuch mam dość spory, jaśniejszy niż skrzydła, a gdzieś z tyłu plącze mi się długi ogon.

Lecę pośród bezkresnej przestrzeni, wdycham głęboko świeże powietrze i zerkam na czubek swojego nosa - mogę go zobaczyć bez zezowania, ponieważ mój pysk jest tak długi! Widzę nawet wielkie nozdrza na jego końcu.

Lekko skręcam w bok, wykonuję w powietrzu obrót. Zauważam, że ogon jest całkiem pożyteczny przy utrzymywaniu równowagi podczas skrętów.
Oddycham głęboko, cieszę się tym cudownym lotem, wdzięczna za to doświadczenie.

Nie spodziewałam się, że moje masywne smocze ciało z taką łatwością wzbije się do lotu! Wystarczyło kilka razy zamachać skrzydłami, a świat w dole zaczął się oddalać i kurczyć. Przedziwne uczucie. Wzbijam się jeszcze wyżej i jeszcze wyżej. Teraz czubki drzew i dachy domów przypominają wzorzysty dywan rozciągnięty aż po horyzont.
Szybuję przed siebie czując wolność i radość...

Mam długie, wężowate ciało i cztery łapy, przypominające kończyny jaszczurki. Mój podłużny pysk zakończony jest czujnym nosem, z którego czasem, gdy złapię katar, wydobywają się iskierki ognia. Mam też parę złotych, cienkich wąsów, które kolorystycznie idealnie grają z kolorem mojego chudego brzucha. Poza tym cała jestem płomienno-pomarańczowa, zaś na policzkach, wzdłuż grzbietu i na końcówce ogona wyrastają mi dodatkowe, ciemniejsze łuski w kolorze wina. Posiadam parę spiczastych uszu, a każda z moich trójpalczastych łap zakończona jest twardymi, brązowymi pazurami. Gdy chcę wyglądać groźniej, odsłaniam w uśmiechu rząd śnieżnobiałych, ostrych ząbków, w których wyróżniają się długie siekacze, a czasem nawet wystawiam różowy, wężowy język o rozdwojonej końcówce. Oczy moje są okrągłe, dość wypukłe, o cienkich, podłużnych źrenicach i tęczówkach, które mienią się wiecznie jak ogień.
W dotyku śliska jestem jak wąż, ale zawsze bardzo ciepła. Poruszam się zwinnie niby szczur. Pachnę zaś zawsze jak… grill!

Mam długie, wężowate ciało i cztery łapy, przypominające kończyny jaszczurki. Mój podłużny pysk zakończony jest czujnym nosem, z którego czasem, gdy złapię katar, wydobywają się iskierki ognia. Mam też parę złotych, cienkich wąsów, które kolorystycznie idealnie grają z kolorem mojego chudego brzucha. Poza tym cała jestem płomienno-pomarańczowa, zaś na policzkach, wzdłuż...

Jestem pięknym czerwono - srebrnym smokiem. Podczas pełni moje łuski lśnią w blasku księżyca. Ziej gorącym jak lawa ogniem w złotym kolorze. Mam długą szyję i piękne ogromne srebrne skrzydła. Jestem dosyć dużym smokiem. Ale mimo to jestem zwinna oraz posiadam niezwykły talent... mogę zmienić się w dowolnego smoka i się pomniejszać. W moich błękitnych oczach zawsze widać płonące ogniki. Na ogonie mam kilka ostrych jak gilotyna kolców.

Jestem pięknym czerwono - srebrnym smokiem. Podczas pełni moje łuski lśnią w blasku księżyca. Ziej gorącym jak lawa ogniem w złotym kolorze. Mam długą szyję i piękne ogromne srebrne skrzydła. Jestem dosyć dużym smokiem. Ale mimo to jestem zwinna oraz posiadam niezwykły talent... mogę zmienić się w dowolnego smoka i się pomniejszać. W moich błękitnych oczach zawsze widać...

Nie opowiem Wam o samej przemianie, gdyż ta zdarzyła się wiele wieków temu. Nawet ja nie pamiętam co ją spowodowało. Jeśli zaś chodzi o wygląd – jego namiastkę widzicie w awatarze po lewej stronie tej treści. Przypatrzcie się uważnie, a ujrzycie w mych oczach dużo więcej, niż w jakimkolwiek zwierciadle. Ujrzycie piękno i potęgę. Tak, tak – my smoki nigdy nie należeliśmy do istot skromnych. Od nozdrzy po iglicę zwieńczającą ogon próżno szukać w nas wad. Stalowe łuski na podbudowie z silnych mięśni, szpony twardsze od diamentu i zęby długości miecza sprawiają, że jesteśmy najznamienitszymi istotami tego świata. Skrzydła natomiast i długowieczność sprawiają, że znajdujemy się bliżej Bogów i Niebios niż ludzie, elfy, gnomy, trolle czy krasnoludy.
Jam jest Wielki Wspaniały Smok, oddajcie mi pokłon albo strawi was ogień!

Nie opowiem Wam o samej przemianie, gdyż ta zdarzyła się wiele wieków temu. Nawet ja nie pamiętam co ją spowodowało. Jeśli zaś chodzi o wygląd – jego namiastkę widzicie w awatarze po lewej stronie tej treści. Przypatrzcie się uważnie, a ujrzycie w mych oczach dużo więcej, niż w jakimkolwiek zwierciadle. Ujrzycie piękno i potęgę. Tak, tak – my smoki nigdy nie należeliśmy do...

Z pewnością byłbym potężnym,czerwonym smokiem zadarcie podnoszącym głowę do góry. Wzdłuż mojej długiej i wijącej się jak wąż szyi przebiegałyby dwa równoległe do siebie pasy ciemnopomarańczowych kolców.Piwne oczy nie różniłyby się niczym od ludzkich, co wskazywałoby,że w środku nadal jestem człowiekiem. Posiadałbym 3 pary mocno umięśnionych nóg z ostrymi jak brzytwa pazurami we wszystkich kolorach świata co byłoby moim znakiem rozpoznawczym.Ogromne, pancerne skrzydła nie pozwalałyby mi na odległe i szybkie wędrówki.Dzięki temu jako smok podczas walki nadawałbym się bardziej jako wsparcie niż wędrówki zwiadowcze. Mój ogon pokrywałyby ciemnoczerwone wręcz czarne łuski wskazujące na potężną truciznę pokrywającą kolce w dolnej części. Wzdłuż całego ciała po stronie brzucha przebiegałby biały pas z wyraźną granicą pomiędzy czerwonymi łuskami. Brzuch byłby idealnie przystosowany do spożycia jak największej ilości jedzenia dzięki, któremu byłbym w stanie jak najdłużej walczyć i bronić innych.

Z pewnością byłbym potężnym,czerwonym smokiem zadarcie podnoszącym głowę do góry. Wzdłuż mojej długiej i wijącej się jak wąż szyi przebiegałyby dwa równoległe do siebie pasy ciemnopomarańczowych kolców.Piwne oczy nie różniłyby się niczym od ludzkich, co wskazywałoby,że w środku nadal jestem człowiekiem. Posiadałbym 3 pary mocno umięśnionych nóg z ostrymi jak brzytwa...