Pamiętam jak kiedyś w klubie przysiadł się do mojej loży dość fajny facet. Wydawał się elokwentny, inteligentny i błyskotliwy. Do czasu... Gdy usłyszałam od niego tekst : "Ej, mam na parkingu fajne, czarne BWM, chcesz je zobaczyć od środka?" , dostał ode mnie w twarz i na tym jego podryw został zakończony. Jednak historia lubi zataczać koło i 2 lata później, siedząc w tej samej loży, w tym samym klubie sytuacja się powtórzyła. Dosiadł się do mnie facet, dość zabawny ale w głowie miałam już zapaloną czerwoną lampkę. Chyba nie potrzebnie, bo jego tekst : "Może nie jestem najprzystojniejszym facetem w klubie ale za to wyśmienicie tańczę" rozłożył mnie na łopatki i do dziś mój tancerz jest przy mnie, jest ojcem mojego syna i tańczy ze mną przy każdej okazji. Ps. Dla mnie jest najprzystojniejszym facetem i wtedy w klubie... też był! :)

Pamiętam jak kiedyś w klubie przysiadł się do mojej loży dość fajny facet. Wydawał się elokwentny, inteligentny i błyskotliwy. Do czasu... Gdy usłyszałam od niego tekst : "Ej, mam na parkingu fajne, czarne BWM, chcesz je zobaczyć od środka?" , dostał ode mnie w twarz i na tym jego podryw został zakończony. Jednak historia lubi zataczać koło i 2 lata później, siedząc w tej...

Przebijcie to:
"Za te cycki kiedyś ktoś Cię zgwałci". Jakoś znajomość nie rozwinęła się.

Przebijcie to:
"Za te cycki kiedyś ktoś Cię zgwałci". Jakoś znajomość nie rozwinęła się.

Moje wspomnienie jest zarówno żenujące jak i zabawne.

Kiedy miałam 15 lat wszystko wydawało się zabawne i słodkie. Chłopcy byli niedojrzałymi gołowąsami, my zadzierającymi nosa panienkami. Kiedy więc na osiemnastce mojej siostry poznałam jej kolegów z klasy byłam oczarowana ich "dorosłością". Jeden z nich okazywał mi szczególnie dużo zainteresowania, ale na odległość. Był wysoki i szczupły i miał zabójcze ciemnobrązowe oczy. Kiedy więc ten wysoki przystojniak wreszcie zdecydował się do mnie podejść był już dość mocno wstawiony i bełkotliwie przeczytał z telefonu fragment wiersza. Gdy doszedł do fragmentu „twoje oczy są jak dwa świecące się kawałki szynki” czy coś podobnego oczy rozszerzyły mi się z niedowierzania. Próbowałam zachować powagę, ale odczułam zażenowanie jeszcze mocniej, ponieważ jego kolega z klasy parsknął głośnym rechotem i zaczął kulać się ze śmiechu opowiadając wszystkim o „genialnym sposobie podrywu” kolegi.

Później dowiedziałam się, że wypytywał moją siostrę czym się interesuję, a ta odpowiedziała gładko, że jestem totalnym molem książkowym i ciągle czytam wiersze. Faktycznie w tamtym czasie miałam słabość do satyry takich autorów jak Konstanty Ildefons Gałczyński[authorLink]24565|Konstanty Ildefons Gałczyński[/authorLink] i Ignacy Krasicki[authorLink]24945|Ignacy Krasicki[/authorLink], ale żeby podrywać na satyrę...

Cała sprawa przez wiele tygodni była na językach znajomych z klasy mojej siostry, biedny chłopak do końca liceum dostał przezwisko „szyneczka”, a ja… no cóż nauczyłam się nie cytować wierszy po pijaku ;).

Moje wspomnienie jest zarówno żenujące jak i zabawne.

Kiedy miałam 15 lat wszystko wydawało się zabawne i słodkie. Chłopcy byli niedojrzałymi gołowąsami, my zadzierającymi nosa panienkami. Kiedy więc na osiemnastce mojej siostry poznałam jej kolegów z klasy byłam oczarowana ich "dorosłością". Jeden z nich okazywał mi szczególnie dużo zainteresowania, ale na odległość. Był...

Początek grudnia roku poprzedniego. Wieczór. Wracałam z pracy rowerem, śnieg prószył dość mocno, ale rozmowa telefoniczna ze znajomym jakoś ocieplała ogólną atmosferę. Pusto wszędzie, nawet pies żaden mnie nie gonił. Miałam już tylko kilometr do domu, gdy minął mnie policyjny samochód. Pojechał to pojechał, dalej rozmawiałam. Aż tu nagle... On... zawraca?! Cholera! Szybko się rozłączyłam, wrzuciłam telefon do torebki i spokojnie jadę. Auto podjeżdża i zatrzymuje się. Witają mnie dwaj uprzejmi policjanci i zaczyna się rozmowa (którą pamiętam i będę pamiętać jeszcze długo). W sumie pół godziny przegadaliśmy, poza sprawdzeniem trzeźwości (standardowe żarty z dmuchaniem) i dopytywaniem skąd i dokąd jadę. Na co nie odpowiedziałam, bo stwierdziłam że skoro nie jest to przesłuchanie to nie muszę odpowiadać. W końcu jeden z nich zaczął:
- Dość interesująco się z panią rozmawia...
- Ach dziękuję - posłałam uśmiech
- Może wymienimy się telefonami? - dodał
- Proszę pana... pan by nie chciał takiego rupiecia jakiego ja mam... - Stwierdziłam udając powagę. Wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem.
- Łapie pani kolegę za słówka - wtrącił drugi.
- Wybaczy pan, lubię to - zachichotałam.
- Więc jak będzie z numerem telefonu? - dodał zainteresowany.
- No nie wiem... Mama uczyła by obcym nie podawać. Poza tym nie wiem w jakim celu pan chce ode mnie nr...
- Umówimy się na kawę...
- Dobrze więc, ma pan gdzie zanotować?
Wyciągnął notesik, i coś do pisania.
- Już mogę notować..
- A to prywatny notes czy służbowy?
- Proszę się nie obawiać, wykorzystam do prywatnych celów, więc słucham.
- Dobrze, notuje pan... Zero siedemset... (Zrobiłam znaczącą pauzę. Ten drugi policjant wybuchnął śmiechem)
- Żartuje pani chyba... - dodał zaskoczony i uśmiechnięty
- Notuje pan czy nie? - zapytałam ostro
- Ale ten prawdziwy proszę
- Oczywiście że ten prawdziwy... Proszę notować: zero siedemset... I znów pauza.
Zaczęliśmy się śmiać. Policjant się poddał. W sumie nie powinien się dziwić, miał obrączkę na palcu a próbował mnie poderwać, co mu powiedziałam wprost, i żadne jego próby obrony nic nie wskórały. W oczach kolegi nie pokazał się niestety. Tak poważnie to mój nr zaczyna się od siódemki, zero dokładam bo lubię i ta pauza... Ten żart zawsze mnie bawi jeśli chodzi o dziwnych podrywaczy. Więc tego wieczoru, panom jeszcze przetarłam lusterko ze śniegu bo z zaśnieżonym niebezpiecznie jechać (przepisy!) i życzyłam im szerokiej drogi. Mimo wszystko fajnie mi się z panami rozmawiało.

Początek grudnia roku poprzedniego. Wieczór. Wracałam z pracy rowerem, śnieg prószył dość mocno, ale rozmowa telefoniczna ze znajomym jakoś ocieplała ogólną atmosferę. Pusto wszędzie, nawet pies żaden mnie nie gonił. Miałam już tylko kilometr do domu, gdy minął mnie policyjny samochód. Pojechał to pojechał, dalej rozmawiałam. Aż tu nagle... On... zawraca?! Cholera! Szybko...

Miałam taki podryw : cyt:"Taka ładna to tylko księżniczka, ja będę Twoim księciem, a Ty moją księżniczką Rukolą"
Czy to jest istotne czy Rukola czy Roszpunka ??? :))))))))

Miałam taki podryw : cyt:"Taka ładna to tylko księżniczka, ja będę Twoim księciem, a Ty moją księżniczką Rukolą"
Czy to jest istotne czy Rukola czy Roszpunka ??? :))))))))

Drugi rok studiów. Kolega z grupy zabrał mnie do zoo na pierwszą randkę... Chyba chciał mi w jakiś sposób zaimponować - choć przyznam, że cała wcześniejsza rozmowa była dosyć interesująca... i nic nie wskazywało na to, że... Nagle oznajmił mi z ożywieniem, że umie dotknąć swojego nosa językiem. Po czym mi to zaprezentował... ;)

Drugi rok studiów. Kolega z grupy zabrał mnie do zoo na pierwszą randkę... Chyba chciał mi w jakiś sposób zaimponować - choć przyznam, że cała wcześniejsza rozmowa była dosyć interesująca... i nic nie wskazywało na to, że... Nagle oznajmił mi z ożywieniem, że umie dotknąć swojego nosa językiem. Po czym mi to zaprezentował... ;)

Sytuacja miała miejsce u znajomych na imprezie.
- Cześć! - nieznajomy
- Cześć!
- Jak masz na imię?
- XXXX ( tu pada imię)
- A, bo ja jestem XXXX (jego imię)
Eee...ten chłopak z którym przyszłaś...jesteście razem?
- Tak...
- Eee, ale on jest z XXXX (tu padła nazwa miasta)
- Zgadza się
- To daleko... Eee, no a ja jestem z XXXX (nazwa miasta).
Yyyy to byś bliżej miała do mnie.
No to jak, umowimy się???

Sytuacja miała miejsce u znajomych na imprezie.
- Cześć! - nieznajomy
- Cześć!
- Jak masz na imię?
- XXXX ( tu pada imię)
- A, bo ja jestem XXXX (jego imię)
Eee...ten chłopak z którym przyszłaś...jesteście razem?
- Tak...
- Eee, ale on jest z XXXX (tu padła nazwa miasta)
- Zgadza się
- To daleko... Eee, no a ja jestem z XXXX (nazwa miasta).
Yyyy to byś bliżej miała do...

Czy jesteś zbudowana z miedzi i kwasu deoksyrybonukleinowego? Bo jesteś CuDNA.

Podryw poziom pierwsza liceum. Kreatywny biologiczno-chemiczny :)

Czy jesteś zbudowana z miedzi i kwasu deoksyrybonukleinowego? Bo jesteś CuDNA.

Podryw poziom pierwsza liceum. Kreatywny biologiczno-chemiczny :)

Przez trzy lata nauki w gimnazjum tylko raz postanowiłam iść na dyskotekę szkolną, ponieważ dałam się namówić byłej przyjaciółce. Nigdy nie byłam rozrywkowym typem, więc szybko uznałam, że usiądę na ławce, wyciągnę telefon i przeczekam najbliższe dwie godziny po czym wrócę do domu. Po jakimś czasie zauważyła mnie przyjaciółka, której udało się mnie namówić, bym zaprosiła do tańca chłopaka, którego od dawna lubiłam. Niesiona chwilowym przypływem adrenaliny, podeszłam do niego i poczułam, że robi mi się gorąco. Stałam za nim, nie będąc w stanie wydusić z siebie słowa a gdy już mnie zauważył, spytałam, czy moglibyśmy zatańczyć. Patrzył na mnie przez chwilę, uśmiechnął się i odmówił. Poczułam się jak idiotka i nie dość, że potknęłam się przy wyjściu, dodatkowo nie pokazałam się w szkole przez tydzień, obawiając się jego reakcji. Gdy wróciłam na zajęcia okazało się, że chodzi z dziewczyną z naszej klasy. Nie lubiłam jej, więc za każdym razem, gdy ich widziałam, odwracałam wzrok, paląc się ze wstydu na samą myśl dyskoteki.

Przez trzy lata nauki w gimnazjum tylko raz postanowiłam iść na dyskotekę szkolną, ponieważ dałam się namówić byłej przyjaciółce. Nigdy nie byłam rozrywkowym typem, więc szybko uznałam, że usiądę na ławce, wyciągnę telefon i przeczekam najbliższe dwie godziny po czym wrócę do domu. Po jakimś czasie zauważyła mnie przyjaciółka, której udało się mnie namówić, bym zaprosiła do...

Pamiętam jakby to było wczoraj chociaż od naszego spotkania minęło już sporo czasu. Byłam wtedy na pierwszym roku studiów. Dorabiałam w pizzerii jako barmanka. Marcin od jakiegoś czasu pojawiał się coraz częściej na moich zmianach z kolegami, niby na piwko chociaż zawsze siedział wpatrzony we mnie tylko przy soczku. Kiedyś podszedł do baru po wspomniany soczek za który miał zapłacić 2.50 wyjął z portfela dość spory plik banknotów stuzłotowych i zaczął machać mi nimi przed nosem pytając czy mam wydać, a kiedy już wydałam próbował się ze mną umówić. Oczywiście jego zaloty zostały odrzucone a ja przestałam zwracać na niego uwagę. Po jakimś czasie wydało się, że to kolega namówił go, sądząc że "polecę na kasę". I chociaż minęło już sporo czasu Marcin do dziś czerwieni się że wstydu.

Pamiętam jakby to było wczoraj chociaż od naszego spotkania minęło już sporo czasu. Byłam wtedy na pierwszym roku studiów. Dorabiałam w pizzerii jako barmanka. Marcin od jakiegoś czasu pojawiał się coraz częściej na moich zmianach z kolegami, niby na piwko chociaż zawsze siedział wpatrzony we mnie tylko przy soczku. Kiedyś podszedł do baru po wspomniany soczek za który miał...