Jesteśmy nicością, przeciągającą swe monotonne życie w pustce świata. Śnimy na jawie o nieskończonej nici kolorów położonej poza sferą własnego komfortu. Powoli umieramy, zamiast żyć.
Kiedyś taki byłem, zapętlony w kręgu życia i śmierci, aż do dnia gdy w moje ciało trafił ognień zbuntowanego serca, a zwęglone resztki porwał wiatr i już nikt nigdy o mnie nie usłyszał. Wiele nieskończoności później, odrodziłem się by dołączyć do grona marzycieli. Trwam w wiecznej medytacji, kontemplując sny i czekam na dzień o którym pisano w księgach przeznaczenia.
Wielka wyprawa do krainy, w której nie istnieją ograniczenia! Gdzie miast nieba płynie Wszech-ocean, a ludzie stają się częścią pierwszej gwiazdy. Właśnie tam, w krainie pełnej szałów, abstrakcji i idei, można odnaleźć istotę wszechrzeczy. Stawić czoła własnym słabością, pokonać lęki i wypędzić demony przeszłości.
Kraina wyobraźni, o niej marzę i gdy tylko osiągnę progi jej wrót, dane mi będzie stawić czoło największemu wrogowi, sobie!

Jesteśmy nicością, przeciągającą swe monotonne życie w pustce świata. Śnimy na jawie o nieskończonej nici kolorów położonej poza sferą własnego komfortu. Powoli umieramy, zamiast żyć.
Kiedyś taki byłem, zapętlony w kręgu życia i śmierci, aż do dnia gdy w moje ciało trafił ognień zbuntowanego serca, a zwęglone resztki porwał wiatr i już nikt nigdy o mnie nie usłyszał....

Wybrałabym jedną z wysepek polinezyjskich. Chodziłabym po plaży bez zegarka, butów, makijażu i z kuckiem na głowie. Pewnie też szybko zaczęłabym narzekać, że za ciepło, za mokro, schabowego nigdzie nie można kupić i wszędzie wchodzi piasek, ale moim marzeniem zawsze było spędzić trochę czasu na takiej wyspie i zobaczyć jak żyją tam ludzie. Wyobrażam sobie, że są zawsze uśmiechnięci i żyją bez pośpiechu. To mrzonki, bo to że jest ciepło to nie znaczy, że cały rok są tam wakacje. Tak naprawdę nie mogłabym żyć poza Polską, zawsze musiałabym tu wracać. Polinezję wybierałabym w listopadzie, a potem od połowy stycznia do kwietnia. Wiosna i wczesne lato koniecznie w Polsce.

Wybrałabym jedną z wysepek polinezyjskich. Chodziłabym po plaży bez zegarka, butów, makijażu i z kuckiem na głowie. Pewnie też szybko zaczęłabym narzekać, że za ciepło, za mokro, schabowego nigdzie nie można kupić i wszędzie wchodzi piasek, ale moim marzeniem zawsze było spędzić trochę czasu na takiej wyspie i zobaczyć jak żyją tam ludzie. Wyobrażam sobie, że są zawsze...

Pojechałabym do Wietnamu.
Mój tata stamtąd pochodzi, jest tam połowa mojej rodziny. Niestety, nie znam zupełnie języka, tradycje bardziej z książek niż faktycznego obcowania z kulturą.
Krewni określają mnie "obcokrajowcem z zachodu". Chciałaby właśnie tam pojechać i odnaleźć część siebie należącą do tamtej kultury.

Pojechałabym do Wietnamu.
Mój tata stamtąd pochodzi, jest tam połowa mojej rodziny. Niestety, nie znam zupełnie języka, tradycje bardziej z książek niż faktycznego obcowania z kulturą.
Krewni określają mnie "obcokrajowcem z zachodu". Chciałaby właśnie tam pojechać i odnaleźć część siebie należącą do tamtej kultury.

jadę z moim narzeczonym super furą.Klimatyzaja

jadę z moim narzeczonym super furą.Klimatyzaja

W wieku 14 lat jak prawie każda nastolatka zaczęłam wątpić, kim jestem? Czy kiedyś zrobię coś takiego żeby zaistnieć w świecie?. Te pytania były dla mnie odwieczną zagadką. Każda wolną chwilę spędzałam na boisku nie przykładałam się do nauki, nie pomagałam w domu, rodzice z góry założyli jaką będę miała prace, a ja się nie sprzeciwiam, no bo skąd mam wiedzieć co robić jak nawet nie wiem kim jestem. Teraz mam 16 i nie nie znalazłam siebie, nawet specjalnie nie szukałam, dalej przesiaduje na boisku w starej zamkniej szkole, a wiecie gdzie jestem prawdziwa ja? No właśnie. Tutaj! Cały czas tu byłam odnalazłam swoję miejsce, nawet nie wiedząc kiedy odnalazłam również siebie. Zgubnie sądziłam że musze znaleźć tą dziewczynę która wszyscy chcą odszukać jednak ja to ja i nigdy się nie zmienię.

W wieku 14 lat jak prawie każda nastolatka zaczęłam wątpić, kim jestem? Czy kiedyś zrobię coś takiego żeby zaistnieć w świecie?. Te pytania były dla mnie odwieczną zagadką. Każda wolną chwilę spędzałam na boisku nie przykładałam się do nauki, nie pomagałam w domu, rodzice z góry założyli jaką będę miała prace, a ja się nie sprzeciwiam, no bo skąd mam wiedzieć co robić jak...

Nowa tożsamość, co ją zbuduje? Wyprawa w mroźne Alpy
już czuję, jak walka ze śniegiem, żywiołem sprawia,
że staję się nowa, mocniejsza, sprawna - czasem
w kąt warto odrzucić ciepły dom i wspiąć się
na górę, odnaleźć swój ląd

Nowa tożsamość, co ją zbuduje? Wyprawa w mroźne Alpy
już czuję, jak walka ze śniegiem, żywiołem sprawia,
że staję się nowa, mocniejsza, sprawna - czasem
w kąt warto odrzucić ciepły dom i wspiąć się
na górę, odnaleźć swój ląd

Myślę, że wybrałabym Islandię. Nie lubię zimna, jednak zamarznięte groty wydają się idealnym miejscem, do odcięcia się od świata na długie godziny. Zobaczenie wulkanicznego gejzera też jest warte zachodu. Mało tego, kiedy pogoda nie sprzyja, nikt nie zwróci uwagi, że spędzasz za dużo czasu samotnie w domu. W momencie, kiedy czujesz jakby cały twój świat się zawalił, te samotne chwile przy kominku i bezczynne spoglądanie na mróz za oknem, to właśnie czas leczący rany. Poza tym Islandia pasuje do kubków gorącego napoju i gór książek wyrastających gdzieś w okolicy ciepłego kominka.

Myślę, że wybrałabym Islandię. Nie lubię zimna, jednak zamarznięte groty wydają się idealnym miejscem, do odcięcia się od świata na długie godziny. Zobaczenie wulkanicznego gejzera też jest warte zachodu. Mało tego, kiedy pogoda nie sprzyja, nikt nie zwróci uwagi, że spędzasz za dużo czasu samotnie w domu. W momencie, kiedy czujesz jakby cały twój świat się zawalił, te...

"Moje wymarzone miejsce na ziemi nie ma stałych współrzędnych geograficznych, przesuwa się wraz z tobą i jest dokładnie między twoim lewym ramieniem i uchem."
- Piotr Adamczyk "Dom Tęsknot"

Tak, jak w przytoczonym cytacie, w moim magicznym wymarzonym miejscu na ziemi, nie ma współrzędnych geograficznych, nie ma ram, ani granic..
Moje magiczne miejsce na ziemi tworzę ja, ukochana osoba obok i mokry psi nos z merdającym ogonem, będący zawsze w pobliżu.
Moje magiczne miejsce, to kubek gorącej herbaty, rozgrzewający po spacerze w mroźny zimowy dzień i delikatnie trzaskający ogień w kominku, dający ciepło i poczucie bezpieczeństwa.
Moje magiczne miejsce tworzą nie kończące się rozmowy do rana i dotyk ukochanej osoby...
Moje magiczne miejsce to spacer po lesie i obserwowanie przyrody budzącej się do życia, bądź przygotowującej do snu, zależnie od pory roku..
Mój magiczny czas, to obserwowanie gwiazd i śmiech do łez...
Moje magiczne miejsce tworzy zgodna,ciepła rodzina i rozbrzmiewający w moich uszach beztroski dziecięcy śmiech...
Bo, przecież dom tworzę ja i ty, nie ważne gdzie się znajduje, czy to jest wielkie miasto w Polsce, całkiem mała mieścina w górach, czy jakiś zakątek na drugim końcu świata..
Moje miejsce na ziemi znajduje się w moim sercu, w otoczeniu osób, które kocham i z którymi chce być.
Bo swoje szczęśliwe miejsce do życia na ziemi, tworzymy my sami,odnosząc się z szacunkiem i życzliwością do drugiego człowieka, czy to, jak traktujemy naszych braci mniejszych...
I nie ważne, czy to będą góry, morze, czy drugi koniec świata...Ja tak wyobrażam sobie moje miejsce we wszechświecie, gdzie wszyscy maja równe prawa do życia i miłości, gdzie nie ma zawiści i niezgody..
Zamykam oczy i tak widzę mój świat i moje miejsce na nim, bo przecież (i tu cytując)...
"Nie poznasz granicy między magią a rzeczywistością, dopóki jej nie przekroczysz..." - Piotr Adamczyk

"Moje wymarzone miejsce na ziemi nie ma stałych współrzędnych geograficznych, przesuwa się wraz z tobą i jest dokładnie między twoim lewym ramieniem i uchem."
- Piotr Adamczyk "Dom Tęsknot"

Tak, jak w przytoczonym cytacie, w moim magicznym wymarzonym miejscu na ziemi, nie ma współrzędnych geograficznych, nie ma ram, ani granic..
Moje magiczne miejsce na ziemi tworzę ja,...

Jeśli zniknę, to szukajcie mnie w małym miasteczku w Prowansji, w domku, którego okna wychodzą na pola kwitnącej lawendy. Jeśli mnie znajdziecie o poranku, to właśnie będę na tarasie jeść croissanta i delektować się pysznym cappuccino. A jeśli znajdziecie mnie po południu, to dalej będę na tym tarasie, ale w towarzystwie wybornego czerwonego wina i rozkosznego sera. Ot takie nowe życie :)

Jeśli zniknę, to szukajcie mnie w małym miasteczku w Prowansji, w domku, którego okna wychodzą na pola kwitnącej lawendy. Jeśli mnie znajdziecie o poranku, to właśnie będę na tarasie jeść croissanta i delektować się pysznym cappuccino. A jeśli znajdziecie mnie po południu, to dalej będę na tym tarasie, ale w towarzystwie wybornego czerwonego wina i rozkosznego sera. Ot...

Ja zdecydowałabym się na Portugalię, a dokładnie Maderę.
Zawsze marzyłam o wyjeździe na Madere i spędzeniu tam chociaż urlopu, dlatego gdybym miała podjąć tak radykalne zmiany w swoim życiu, to przynajmniej pomogłoby mi ono spełnić moje marzenia :)
To przepiękna wyspa, którą odwiedza naprawdę wielu turystów, dlatego myślę że otworzyłabym niewielką, przytulną knajpkę i moje życie jakoś by się ułożyło :)

Ja zdecydowałabym się na Portugalię, a dokładnie Maderę.
Zawsze marzyłam o wyjeździe na Madere i spędzeniu tam chociaż urlopu, dlatego gdybym miała podjąć tak radykalne zmiany w swoim życiu, to przynajmniej pomogłoby mi ono spełnić moje marzenia :)
To przepiękna wyspa, którą odwiedza naprawdę wielu turystów, dlatego myślę że otworzyłabym niewielką, przytulną knajpkę i...