Będąc jakąkolwiek siłą przeniesiona z wygodnego i przytulnego mieszkania, wyposażonego w udogodnienia XXI wieku uważam, że nie byłoby mi łatwo rozpocząć nowy „tryb życia”. Mogłabym jednak się dostosować, co mogłoby być albo moją umiejętnością, która wskutek nowego środowiska wywierałaby na mnie presję, albo oznaką instynktu przetrwania.
Co jednak wiąże się z umiejętnością zaakomodowania w buszu?
Tak jak proste jest pytanie, tak prosta jest odpowiedź. Dzięki takiej zdolności, mogłabym rozwijać inne, które byłyby tylko udoskonaleniem pierwotnie istniejących. Prawdopodobnie poprawiłabym także swoją formę fizyczną, a co za tym idzie- psychiczną. Chodzi mi między innymi o poprawienie skutków logicznego myślenia. Mogłabym budować szałasy, opracować system połowów ryb lub innych kręgowców, możliwe jest nawet wskrzeszenie ognia!
Zatem z osoby leniwej, opatulonej w wełniany kocyk już we wrześniowe popołudnia, za pomocą umiejętności dopasowania się do nowych warunków stałabym się „drapieżnikiem”. Niestety miałoby to także negatywne skutki. W naturze musi być zachowana równowaga. Prawdopodobnie nabywając nowe umiejętności, straciłabym stare- te, które potrzebne są do przetrwania w mieście.
Dziękuję za uwagę i życzę miłego dnia :)

Będąc jakąkolwiek siłą przeniesiona z wygodnego i przytulnego mieszkania, wyposażonego w udogodnienia XXI wieku uważam, że nie byłoby mi łatwo rozpocząć nowy „tryb życia”. Mogłabym jednak się dostosować, co mogłoby być albo moją umiejętnością, która wskutek nowego środowiska wywierałaby na mnie presję, albo oznaką instynktu przetrwania.
Co jednak wiąże się z umiejętnością...

Myślę, że mi pomogłaby przetrwać w takich warunkach pomysłowość i umiejętność łatwej adaptacji do otoczenia. Rozejrzałabym się po okolicy i najpierw poszukałabym miejsca, gdzie mogłabym zrobić sobie w miarę bezpieczne legowisko, a potem sprawdziłabym, jakie menu mogłoby znaleźć się w mojej miseczce. Następnie kombinowałabym, jak stamtąd uciec.

Myślę, że mi pomogłaby przetrwać w takich warunkach pomysłowość i umiejętność łatwej adaptacji do otoczenia. Rozejrzałabym się po okolicy i najpierw poszukałabym miejsca, gdzie mogłabym zrobić sobie w miarę bezpieczne legowisko, a potem sprawdziłabym, jakie menu mogłoby znaleźć się w mojej miseczce. Następnie kombinowałabym, jak stamtąd uciec.

W takim otoczeniu trzeba być przygotowanym na nieprzewidziane sytuacje, w których niezbędne jest zachowanie tzw."zimnej krwi",czyli coś co jest moją zaletą. Oprócz tego w trzeba żyć tak, by nie zwracać na siebie uwagi, zlać się z tłem i robić swoje by przetrwać, czyli dążenie do celu nie wchodząc innym w drogę - w tym też jestem niezła.

W takim otoczeniu trzeba być przygotowanym na nieprzewidziane sytuacje, w których niezbędne jest zachowanie tzw."zimnej krwi",czyli coś co jest moją zaletą. Oprócz tego w trzeba żyć tak, by nie zwracać na siebie uwagi, zlać się z tłem i robić swoje by przetrwać, czyli dążenie do celu nie wchodząc innym w drogę - w tym też jestem niezła.

Nie mam żadnej zwyczajnej lub niezwyczajnej umiejętności, która pozwoliłaby mi przeżyć na mokradłach. Moja skłonność do buntowania się przeciw praktycznie wszystkiemu dałaby mi siłę do ucieczki z takiego miejsca. Chociaż pewnie byłoby mi trudno, dałabym radę, bo jak coś sobie ustalę to ślepo dążę do celu.

Nie mam żadnej zwyczajnej lub niezwyczajnej umiejętności, która pozwoliłaby mi przeżyć na mokradłach. Moja skłonność do buntowania się przeciw praktycznie wszystkiemu dałaby mi siłę do ucieczki z takiego miejsca. Chociaż pewnie byłoby mi trudno, dałabym radę, bo jak coś sobie ustalę to ślepo dążę do celu.

-Lasy, góry, dżungla to niemal mój żwyioł, to tam najlepiej i o dziwo najbezpieczniej się czuję
-woda, deszcz, błoto to brzmi dla mnie jak raj
- mam sokoli wzrok, drobne szczegóły od razu rzucają mi się w miejscu
-węch, mam tak wyczulony, że nawet wiem, kiedy deszcz zacznie padać
-Im jest trudniej, tym więcej wiem, ile jestem warta i budzi się we mnie wojowniczka

-Lasy, góry, dżungla to niemal mój żwyioł, to tam najlepiej i o dziwo najbezpieczniej się czuję
-woda, deszcz, błoto to brzmi dla mnie jak raj
- mam sokoli wzrok, drobne szczegóły od razu rzucają mi się w miejscu
-węch, mam tak wyczulony, że nawet wiem, kiedy deszcz zacznie padać
-Im jest trudniej, tym więcej wiem, ile jestem warta i budzi się we mnie wojowniczka

Uważam ze jako wychowywałem sie na wsi zyskałem pare cech
i umiejętnosci które napewno przydały by mi sie w tak trudnym
terenie.Pamiętam jak za czasow młodzieńczych budowaliśmy
wraz z "paczka" bazy nad rzeką z fantów tylko i wyłacznie
znalezionych w tamtym środowisku, rzeka często niosła ze
soba różne rzeczy: deski, beczki ktore nie raz wyławialiśmy
i przydawaly się nam do budowania naszych baz. Podbieraliśmy
z domów siekierki czy tez inne przyrządy które nam pomagały
w działaniu w " trudnym terenie ".Przez pare ładnych lat nasze dzieciństwo to było tylko to miejsce, tam spotykaliśmy sie codziennie i codziennie było co robić.Z czasem rozpalenie ogniska czy tez budowanie tratw badz przejść na druga strone rzeki bylo
dla nas czyms banalnym.Jako ze mialem w sobie wiele samozaparcia
w trudnych chwilach gdy trzeba było "zdobyć" coś bardzo
trudno dostpnęgo bylem w pierwszym szeregu i pierwszy podchodziłem
do nowego zadania.Wiele cech z tamtych lat napewno pomoglo
by mi w przetrwaniu i było by przydatnych na trzesawiskach i w tak dzikim terenie. :)

Uważam ze jako wychowywałem sie na wsi zyskałem pare cech
i umiejętnosci które napewno przydały by mi sie w tak trudnym
terenie.Pamiętam jak za czasow młodzieńczych budowaliśmy
wraz z "paczka" bazy nad rzeką z fantów tylko i wyłacznie
znalezionych w tamtym środowisku, rzeka często niosła ze
soba różne rzeczy: deski, beczki ktore nie raz wyławialiśmy
i przydawaly się...

Na trzęsawiskach na pewno przyda mi się:
1. Umiejętność przystosowania się do danej sytuacji – na pewno takie warunki nie są komfortowe, ale co innego zrobić jeśli się nie dostosować? Trzeba zaakceptować ten fakt, poznać otoczenie i po prostu się przystosować.
2. Opanowanie i cierpliwość – to mi pomoże w wielu sytuacjach. Jak wiadomo nerwy nigdy nie pomagają, a w tym przypadku to już na pewno.
3. Wyobraźnia i kreatywność – dzięki temu na pewno coś wymyślę kiedy będzie taka potrzeba.
4. Ostrożność i bystre oko – te cechy pomogą mi lepiej ocenić sytuację, nie robić niepotrzebnych działań i widzieć to co powinnam.
5. Racjonalne rozumowanie – to z pewnością przyda mi się najbardziej.

Na trzęsawiskach na pewno przyda mi się:
1. Umiejętność przystosowania się do danej sytuacji – na pewno takie warunki nie są komfortowe, ale co innego zrobić jeśli się nie dostosować? Trzeba zaakceptować ten fakt, poznać otoczenie i po prostu się przystosować.
2. Opanowanie i cierpliwość – to mi pomoże w wielu sytuacjach. Jak wiadomo nerwy nigdy nie pomagają, a w tym...

Pytanie czy na tych mokradłach będzie jakikolwiek dom? Jeśli miałabym wylądować na mokradłach sama, samiusieńka, to jedyne co by mnie uratowało to wytrwałość i wytrzymałość w wędrówkach...w końcu gdzieś bym dotarła :) Jeśli jednak byłaby jakaś chatynka to spoko, mogę tam zamieszkać :) Na pewno silny charakter (żeby nie zwariować tylko wziąć się w garść), sprawność fizyczna (łazić godzinami w poszukiwaniu jadła i picia) i zdolności manualne (chociaż w małym stopniu ustroić sobie gniazdko i zrobić go przytulnym), tak to wszystko pomogłoby mi przetrwać :) Ps. muszę tylko pamiętać, żeby zawsze w plecaku mieć świeczkę, zapałki i książkę ;)

Pytanie czy na tych mokradłach będzie jakikolwiek dom? Jeśli miałabym wylądować na mokradłach sama, samiusieńka, to jedyne co by mnie uratowało to wytrwałość i wytrzymałość w wędrówkach...w końcu gdzieś bym dotarła :) Jeśli jednak byłaby jakaś chatynka to spoko, mogę tam zamieszkać :) Na pewno silny charakter (żeby nie zwariować tylko wziąć się w garść), sprawność fizyczna...

Siedzenie w miejscu ;)

Jako niezwykle cierpliwa i lubiąca odosobnienie osoba siedziałabym sobie i siedziała, ze spokojem, bez biegania tu i tam, ciągle na miejscu obserwując pojawiające się zwierzaki. Niestraszne by mi były deszcze czy wiatry, bo cierpliwie znosiłabym je zadowalając się choćby odrobiną ciepła jaką dałaby kołderka z liści i patyków. Mogłabym korzystać z jakieś spokojnej norki.

Oczywiście zginęłabym w pięć minut :)

Siedzenie w miejscu ;)

Jako niezwykle cierpliwa i lubiąca odosobnienie osoba siedziałabym sobie i siedziała, ze spokojem, bez biegania tu i tam, ciągle na miejscu obserwując pojawiające się zwierzaki. Niestraszne by mi były deszcze czy wiatry, bo cierpliwie znosiłabym je zadowalając się choćby odrobiną ciepła jaką dałaby kołderka z liści i patyków. Mogłabym korzystać z...

Wyobraźnia. W pogrążonym w ciszy, zacofanym miejscu najbardziej potrzebna jest jakaś odskocznia, która pozwoli o tym zapomnieć. Umiejętności przetrwania także są ważne, ale co nam po nich skoro zwariujemy z powodu samotności czy ciężkich warunków życia. Przeniesienie w wyimaginowane miejsce, przyjazne i nie pragnące jedynie naszej rychłej śmierci, umożliwi nam odpoczynek duchowy po całym dniu zmagania się z rzeczywistością ponurych bagien.

Wyobraźnia. W pogrążonym w ciszy, zacofanym miejscu najbardziej potrzebna jest jakaś odskocznia, która pozwoli o tym zapomnieć. Umiejętności przetrwania także są ważne, ale co nam po nich skoro zwariujemy z powodu samotności czy ciężkich warunków życia. Przeniesienie w wyimaginowane miejsce, przyjazne i nie pragnące jedynie naszej rychłej śmierci, umożliwi nam odpoczynek...