Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

rudek12
nikolsosna
stella1993

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

rudek12
nikolsosna
stella1993

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja tak myślę każdego dnia i zstanawiam się, co złego komuś musiałam zrobić w poprzednim wcieleniu, że los obecnie na mnie tak okrutnie się mści. Życie ciągle wystawia mnie na próbę, a kiedy wydaje mi się, że na horyzoncie widzę prosty odcinek życia, to i tak okazuje się, że tylko mi się wydawało, bo zaraz okazuje się, że znowu pojawia się zakręt. Czasem już nie mam siły walczyć z przeciwnościami losu i już dawno straciłam nadzieję, że życie przyniesie mi coś dobrego. Przedwczesna śmierć mamy, długoletnia choroba taty, wymagająca jego 24 godzinnej opieki, wyrzucenie z pracy, oddalenie się przyjaciół... co jeszcze...

Ja tak myślę każdego dnia i zstanawiam się, co złego komuś musiałam zrobić w poprzednim wcieleniu, że los obecnie na mnie tak okrutnie się mści. Życie ciągle wystawia mnie na próbę, a kiedy wydaje mi się, że na horyzoncie widzę prosty odcinek życia, to i tak okazuje się, że tylko mi się wydawało, bo zaraz okazuje się, że znowu pojawia się zakręt. Czasem już nie mam siły...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jednego dnia :straciłam pracę,spaliłam żelazko i odkurzacz,wybiłam szybę(nie celowo)i ukradli mi portfel z pieniędzmi i dokumentami....Trudno to nazwać inaczej niż klątwą....A jak już od płakałam swoje,powiedziałam wiele słów nie nadających się do druku,pomyślałam,że teraz to może być już tylko lepiej...I wiecie co ? Miałam rację!! Każda klątwa ma swój czas przydatności do użytku :)

Jednego dnia :straciłam pracę,spaliłam żelazko i odkurzacz,wybiłam szybę(nie celowo)i ukradli mi portfel z pieniędzmi i dokumentami....Trudno to nazwać inaczej niż klątwą....A jak już od płakałam swoje,powiedziałam wiele słów nie nadających się do druku,pomyślałam,że teraz to może być już tylko lepiej...I wiecie co ? Miałam rację!! Każda klątwa ma swój czas przydatności do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dawno temu, gdy byłem jeszcze absolwentem podstawówki, w oczach swojego ojca (który był naprawdę równym gościem) zawsze chciałem wypaść jak najlepiej.
Mam młodszego brata. W owych czasach był on jeszcze małym berbeciem, ledwie potrafiącym chodzić. Więc gdy się zachwiał, a ja chciałem go przytrzymać, niefortunnie walnąłem go w głowę czymś, co akurat trzymałem w ręce (nie pamiętam, co to było). Ale chciałem dobrze.
Gdy ojciec malował łazienkę, poprosił mnie o pomoc. A ja niefortunnie zbiłem flaszkę z rozpuszczalnikiem. A chciałem dobrze.
Po powrocie z pracy ojciec powiedział, że mogę wprowadzić do kanciapy jego motocykl marki WSK (kojarzycie?). Jednak najwidoczniej futryna była nieco za wąska, bo zahaczyłem o nią kierownicą i odłupałem kawałek manetki gazu. Ale chciałem dobrze.
Gdy w zegarku ojca szkiełko dziwnie odstawało od tarczy, pomyślałem sobie, że może wystarczy delikatnie je docisnąć. Moje „delikatnie” było jednak nieco za mocne, bo szkiełko pękło. Ale chciałem dobrze...
Zawsze chciałem dobrze, by w oczach ojca ujrzeć ten błysk zadowolenia i dumy, który w oczach swoich ojców zawsze chcą dostrzec synowie. Ale wychodziło mi marnie. Cóż to za fatum, myślę sobie, które staje pomiędzy mną a kimś, kogo kocham, i kogo chciałbym widzieć zawsze ze mnie dumnego?
Ojciec był równy gość (świeć, Panie, nad Jego duszą) i nigdy nie zmiażdżył mnie karcącym spojrzeniem. Dziś wiem, że owe fatum było zwykłym dziecięcym gapiostwem i znikło jak ręką odjął, gdy z dzieciaka zmieniłem się w faceta.

Dawno temu, gdy byłem jeszcze absolwentem podstawówki, w oczach swojego ojca (który był naprawdę równym gościem) zawsze chciałem wypaść jak najlepiej.
Mam młodszego brata. W owych czasach był on jeszcze małym berbeciem, ledwie potrafiącym chodzić. Więc gdy się zachwiał, a ja chciałem go przytrzymać, niefortunnie walnąłem go w głowę czymś, co akurat trzymałem w ręce (nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Klątwa może nie, ale czasem bywa tak, że jak już coś się chrzani, to wszystko po kolei. Nieszczęścia nie chodzą parami, one chodzą hurtem. Zwalają się na człowieka, jakby ktoś w sekundzie wypuścił je z klatki. Nie zdążysz odetchnąć, podrapać się po nosie - powiedzmy - a pechowe sytuacje leci jedna za drugą.
Nie wiem na jakiej zasadzie to działa, ale potrafi porządnie zirytować i zniechęcić.
Zazwyczaj wtedy myślę "niech ten dzień już się skończy"!

Klątwa może nie, ale czasem bywa tak, że jak już coś się chrzani, to wszystko po kolei. Nieszczęścia nie chodzą parami, one chodzą hurtem. Zwalają się na człowieka, jakby ktoś w sekundzie wypuścił je z klatki. Nie zdążysz odetchnąć, podrapać się po nosie - powiedzmy - a pechowe sytuacje leci jedna za drugą.
Nie wiem na jakiej zasadzie to działa, ale potrafi porządnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem posiadaczką aparatu ortodontycznego. Od półtorej roku, co dwa miesiące, chodzę na wizyty - wymiana łuków, ligatur itp.
Za każdym (ale to za każdym!) razem, na dzień przed wizytą, dostaję kataru. Śmieszna to sprawa. Trwa on tydzień lub, jak kto woli, siedem dni. Wczoraj też miałam wizytę. Aaaapsik!

Jestem posiadaczką aparatu ortodontycznego. Od półtorej roku, co dwa miesiące, chodzę na wizyty - wymiana łuków, ligatur itp.
Za każdym (ale to za każdym!) razem, na dzień przed wizytą, dostaję kataru. Śmieszna to sprawa. Trwa on tydzień lub, jak kto woli, siedem dni. Wczoraj też miałam wizytę. Aaaapsik!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

O ile ciekawsze byłoby życie z klątwą nad głową, ze znajomością tego, co jest odpowiedzialne za całą tą depresję w słoneczny poranek. Chociaż depresja to zbyt wielkie słowo, to raczej, hm, seducja. Wydaje mi się, że tylko charaktery fikcyjne mogą być szczęśliwe w pełni mimo tego a może właśnie dlatego, że "wisi nad nimi widmo..." albo "ciężar odpowiedzialności spoczywa na barkach...". U nas klątw i złorzeczeń (tych skutecznych) nie ma. Są tylko problemy finansowe i sercowe. Nie dostajemy od losu wielkich prób siły przyjaźni czy woli, nie walczymy latami w najszczytniejszych celu. Walczymy o mieszkanie blisko centrum. Nasi bohaterowie wyruszają w świat śpiąc w lesie, jaskini, bez jedzenia, wsparcia ze szpadą przy boku i jedynym kompanem - ideą. My walczymy siłą klaksonu z korkami gdzie dopinguje nas szef, nie mamy żadnej idei a przyświeca nam pieniądz. Rozglądając się po sypialni widzę setki książek i tysiące charakterów w nich. Znam je i przyjaźnię się z nimi, dopingują mnie tym, że po prostu są, robią swoje. Im dłużej o tym myślę tym bardziej przekonuję się w tym, że klątwę nałożyliśmy na siebie sami, świadomi tylko połowicznie. Marzące na głos dzieci dostają w odpowiedzi tylko sarkazm dorosłych: "jeszcze życie ci pokaże" jakby życie stworzyło kreaturę czychającą na krawędzi dorosłości, mistrza miecza tnącego nasze skrzydła. Marzę o wiedźmie rzucającej klątwę, bym zmuszona była wyruszyć przez świat nie zwracając uwagi na granice w poszukiwaniu antidotum albo o liście z tajemnicą. Czasem nawet śnię o wojnie, czymś co zaburzy ten porządek i ustanowi nowy - brak porządku. Chyba to jest moją klątwą: przewrażliwienie na ład i szarość, na iluzję bezpieczeństwa, wypranie codzienności z dreszczy na karku.

O ile ciekawsze byłoby życie z klątwą nad głową, ze znajomością tego, co jest odpowiedzialne za całą tą depresję w słoneczny poranek. Chociaż depresja to zbyt wielkie słowo, to raczej, hm, seducja. Wydaje mi się, że tylko charaktery fikcyjne mogą być szczęśliwe w pełni mimo tego a może właśnie dlatego, że "wisi nad nimi widmo..." albo "ciężar odpowiedzialności spoczywa na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja mam raczej przeciwne uczucie. Od dawna mam wrażenie, że nad moim życiem czuwa jakaś mistyczna, dobra, sprawiedliwa siła. Anioł Stróż? Być może. Nie nazwałam tego jeszcze. Ale czuję, że jest ze mną i nienawidzę go za to. Może to wydawać się dziwne, bo któż nie chciałby być chroniony przez całe swoje życie, mieć w nim tyle szczęścia? Ano, ja nie chcę. Bo dobrze wiem z czym to się wiążę. Otóż moje szczęście równa się nieszczęściu innych ludzi. Nieraz w życiu zdarzyła mi się taka sytuacja, że ktoś potraktował mnie podle, a ja w myślach życzyłam mu czegoś złego. Niestety na myślach to się nie kończyło. Bo rzeczywiście tym osobom działo się coś okropnego. Można by to uznać za jednorazowy przypadek, gdyby zdarzyło się tylko raz... Ale takie sytuacje u mnie dzieją się bardzo często i dobrze wiem, że ludzie, którzy się do mnie zbliżą, są narażeni na niebezpieczeństwo. Jest to pewnego rodzaju klątwa. Zwłaszcza jeśli jest się tak empatyczną i wrażliwą osobą jak ja, która stawia dobro innych ludzi nad swoje własne. Wtedy patrzenie jak cierpią, podczas gdy mi wiedzie się dobrze, wcale nie jest niczym przyjemnym. Jestem przeklęta przez dobre, czyste siły. Jakie to ironiczne...

Ja mam raczej przeciwne uczucie. Od dawna mam wrażenie, że nad moim życiem czuwa jakaś mistyczna, dobra, sprawiedliwa siła. Anioł Stróż? Być może. Nie nazwałam tego jeszcze. Ale czuję, że jest ze mną i nienawidzę go za to. Może to wydawać się dziwne, bo któż nie chciałby być chroniony przez całe swoje życie, mieć w nim tyle szczęścia? Ano, ja nie chcę. Bo dobrze wiem z czym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem osobą wierzącą, a istota każdej religii polega na wierze w najbardziej nieprawdopodobne rzeczy bez konkretnych dowodów na ich istnienie. Podobnie jest z wiarą w klątwy, zabobony czy gusła, wszystko zależy od tego jak bardzo poważnie podchodzimy do takich spraw. Osobiście jestem zdania, że człowiek jest podatny na sugestię i wpływy innych. Bo czy każdy z nas nie zacznie się dopatrywać w swoim życiu klątwy jeżeli usłyszy od kilku osób: "ciąży na Tobie fatum"? Myślę,że nie ma na świecie osoby,która chociażby podświadomie nie zastanawiałaby się nad tym. W chwilach gdy naprawdę w życiu dzieje się źle, uderza w nas myśl, że jakieś złe moce sprzysięgły przeciw nam. Dzieje się tak dlatego, że każdego z nas przeraża myśl, iż po naszej śmierci może nic nie być. Boimy się własnej śmiertelności, braku celu naszego istnienia i dlatego wiara w siły nadprzyrodzone przychodzi nam tak łatwo. Potwierdzeniem moich słów może być fakt przestrzegania starych zabobonów jak np. czarny kot, przejście pod drabiną czy czterolistna koniczyna ale również tworzenie nowych współczesnych jak przykładowo zakładanie czerwonej bielizny na egzamin. Dzięki posiadaniu amuletów czujemy się pewniej, bo przecież nas chronią więc, co może pójść źle? A prawda jest taka, że to dzięki tej świadomości bezpieczeństwa jesteśmy spokojniejsi i nerwy nie zakłócają nam jasności myślenia. Tak samo jest z wszystkimi "złymi znakami" wiemy, że tak naprawdę to nie ma znaczenia, ale po co ryzykować, co jeżeli jednak to prawda? Wszystkie te przesądy biorą się z braku pewności siebie i wiary we własne możliwości. To my jesteśmy kowalem własnego losu i żaden czarny kot nie ma na to wpływu. Z drugiej strony jeżeli posiadanie podkowy w domu daje nam uczucie spokoju, to niech ona sobie tam wisi na ścianie. Wszystko zależy od tego jak bardzo pozwolimy by wszelakie gusła kierowały naszym życiem. Dlatego do momentu gdy przesądy nie zaburzają rytmu mojego życia a są jedynie nośnikiem spokoju to tak przestrzegam ich. W jakiś sposób w nie wierzę, ale nie na tyle by specjalnie zmieniać przez nie wszystko tylko dlatego, że nieszczęsny kocur kręci się po okolicy.

Jestem osobą wierzącą, a istota każdej religii polega na wierze w najbardziej nieprawdopodobne rzeczy bez konkretnych dowodów na ich istnienie. Podobnie jest z wiarą w klątwy, zabobony czy gusła, wszystko zależy od tego jak bardzo poważnie podchodzimy do takich spraw. Osobiście jestem zdania, że człowiek jest podatny na sugestię i wpływy innych. Bo czy każdy z nas nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zawsze gdy się spieszę, spóźnia się autobus!
Albo stanę w kolejce, gdzie starsza pani za niemałe zakupy postanawia zapłacić grosikami.
Zawsze gdy mam gości, wychodzi mi zakalec!
Albo do ciasta zapomnę dosypać cukru…
Zawsze na egzaminie, to ja dostaję te trudniejsze pytania!
A gdybym tylko siedziała w grupie obok, zdałabym bez problemu.
Zawsze gdy mam wolne, psuje się pogoda!
A gdy spędzam cały dzień w pracy, świeci piękne słońce!
To mi jedynej ginie indeks, spośród wszystkich studentów!
Dlaczego nie działa to w przypadku totolotka i to moje liczby nie są wybierane??
To do mnie w pracy podchodzi trudny klient…
Chociaż obok jest jeszcze pięć innych osób!
A gdy czekam na coś od miesięcy,
Zawsze rozchoruję się dzień przed!
I z gorączką, katarem lub bolącym gardłem robię to, na co czekałam, rozpaczając nad swoim marnym losem!

To moja odwieczna klątwa, którą zawsze próbuję odczarować śmiejąc się sama z siebie. Bo nic innego mi nie pozostaje.

Zawsze gdy się spieszę, spóźnia się autobus!
Albo stanę w kolejce, gdzie starsza pani za niemałe zakupy postanawia zapłacić grosikami.
Zawsze gdy mam gości, wychodzi mi zakalec!
Albo do ciasta zapomnę dosypać cukru…
Zawsze na egzaminie, to ja dostaję te trudniejsze pytania!
A gdybym tylko siedziała w grupie obok, zdałabym bez problemu.
Zawsze gdy mam wolne, psuje się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej