Z historiami opowiadanymi w książkach jest troszkę jak z plotkami o życiu innych ludzi. Oczywiście czytanie książek jest lepsze w wielu powodów, choćby dlatego, że nikogo nie krzywdzi, pobudza naszą wyobraźnię. Ale jednocześnie wspólną cechą obu jest choć przez chwilę życie czyimś życiem - chwilowe zapomnienie o swojej codzienności, o swoich kłopotach, obowiązkach, o sobie, możliwość postawienia się w czyjejś sytuacji i próba przewidzenia, jak my byśmy się w danej chwili zachowali. Zwłaszcza historie przygnębiające, dramaty, dreszczowce, są nam bliskie z prostego powodu - gdy jesteśmy szczęśliwi i jest nam dobrze, lubimy przeczytać (posłuchać) historię smutną, aby dowartościować swoje szczęście; zaś gdy sami mamy problemy i nie wszystko idzie po naszej myśli, takie historie pozwalają nam na myśl "mogło być gorzej" i odsapnięcie, że jednak te nasze problemy nie są takie znowu najgorsze.

Z historiami opowiadanymi w książkach jest troszkę jak z plotkami o życiu innych ludzi. Oczywiście czytanie książek jest lepsze w wielu powodów, choćby dlatego, że nikogo nie krzywdzi, pobudza naszą wyobraźnię. Ale jednocześnie wspólną cechą obu jest choć przez chwilę życie czyimś życiem - chwilowe zapomnienie o swojej codzienności, o swoich kłopotach, obowiązkach, o sobie,...

Myślę ,że strach czai się w nas już od czasów Pramatki Ewy.To uczucie podnoszące poziom adrenaliny,lekkie zagrożenie...choć świadomie lub podświadomie wiemy,że nic złego nie może nas spotkać.Włosy jeżą się na głowie,oddech jest szybki i płytki,stróżka potu płynie wzdłuż kręgosłupa...I nagle...scena finałowa,wszystko kończy się pomyślnie a my idziemy na pizzę lub zakładamy bambosze i idziemy robić kolację.Ulga.Oddychamy spokojnie ...i może jeszcze chwilę myślami jesteśmy tam...w filmie/książce.Aż do następnego razu,bo znowu w miękkim fotelu "odpłyniemy" ze świadomością,że przecież żadne szpony albo kły nas nie maja prawa dosięgnąć...A odrobina strachu w codziennej monotonii działa jak maseczka ujędrniająca :)

Myślę ,że strach czai się w nas już od czasów Pramatki Ewy.To uczucie podnoszące poziom adrenaliny,lekkie zagrożenie...choć świadomie lub podświadomie wiemy,że nic złego nie może nas spotkać.Włosy jeżą się na głowie,oddech jest szybki i płytki,stróżka potu płynie wzdłuż kręgosłupa...I nagle...scena finałowa,wszystko kończy się pomyślnie a my idziemy na pizzę lub zakładamy...

Być może ludzie potrzebują emocji, strachu po to by wprowadzić trochę "życia" w swoje życie, któremu tych emocji brakuje. Być może chcą przez te doznania nieco się rozbudzić. Być może sięgają po książki, które wywołują przeżycia, emocje, niepewność, strach, dlatego, że wiedzą, że jest to fikcja i ostatecznie mogą się od tego odciąć. Mogą je poniekąd "kontrolować", czego nie udaje im się robić w realnym życiu.

Być może ludzie potrzebują emocji, strachu po to by wprowadzić trochę "życia" w swoje życie, któremu tych emocji brakuje. Być może chcą przez te doznania nieco się rozbudzić. Być może sięgają po książki, które wywołują przeżycia, emocje, niepewność, strach, dlatego, że wiedzą, że jest to fikcja i ostatecznie mogą się od tego odciąć. Mogą je poniekąd "kontrolować",...

Na co dzień nasze życie jest dość monotonne , praca-dom-dzieci i tak w kółko, myślę że każdy potrzebuje dreszczyku emocji i wtedy sięgamy po książki które mrożą nam krew w żyłach . Ja bynajmniej czytam takie książki na " jednym wdechu":)

Na co dzień nasze życie jest dość monotonne , praca-dom-dzieci i tak w kółko, myślę że każdy potrzebuje dreszczyku emocji i wtedy sięgamy po książki które mrożą nam krew w żyłach . Ja bynajmniej czytam takie książki na " jednym wdechu":)

A możemy chcemy sobie po prostu przypomnieć uczycie, które towarzyszyło nam już w jakiejś sytuacji, którą w życiu przeżyliśmy. Nie zawsze są to sytuacje miłe i przyjemnie, niekiedy uczucia te są negatywne i teoretycznie byśmy ich nie chcieli pamiętać, ale chęć powrotu do danej sytuacji sprawia, że przypominamy sobie dane emocje, którymi mogą być strach i przerażenie!
Możemy chcemy przywołać wspomnienia, które wiążą się z negatywnymi emocjami, albo zwyczajnie przerażenie i strach nas podnieca, dlatego też lubimy się bać!

A możemy chcemy sobie po prostu przypomnieć uczycie, które towarzyszyło nam już w jakiejś sytuacji, którą w życiu przeżyliśmy. Nie zawsze są to sytuacje miłe i przyjemnie, niekiedy uczucia te są negatywne i teoretycznie byśmy ich nie chcieli pamiętać, ale chęć powrotu do danej sytuacji sprawia, że przypominamy sobie dane emocje, którymi mogą być strach i przerażenie!
Możemy...

Dlaczego? W życiu każdego z nas czasem może zabraknąć czegoś tego, co mogłoby oderwać nas od nudy dnia codziennego, coś nadzwyczajnego! 😀 Czytając takie książki poznajemy myśli i działania przestępców, bądź osób, które ich tropią. Uczymy się jak działa ludzka psychika, więc w sytuacjach groźnych wczuwamy się w te role i sami odczuwamy strach, zazdrość, złość, serce bije szybciej, żołądek podchodzi pod gardło a my się cieszymy bo wtedy wiadomo, że książka jest dobra, ponieważ ma wpływ na czytającego 😀 Każdy z nas lubi od czasu do czasu poczuć dreszczyk emocji, strach i adrenalinę. Wczuć się w niebezpieczna sytuacje i przeżyć ją razem z bohaterem.

Dlaczego? W życiu każdego z nas czasem może zabraknąć czegoś tego, co mogłoby oderwać nas od nudy dnia codziennego, coś nadzwyczajnego! 😀 Czytając takie książki poznajemy myśli i działania przestępców, bądź osób, które ich tropią. Uczymy się jak działa ludzka psychika, więc w sytuacjach groźnych wczuwamy się w te role i sami odczuwamy strach, zazdrość, złość, serce bije...

Wszystko za sprawą hormonów i emocji. Im ich więcej tym ciekawiej. Do tego dochodzi ludzka dociekliwość i chęć poznania innych, mocnych wrażeń. Tajemniczość, napięcie, adrenalina. Wszystko to wywołuje głębokie wczucie się w stwarzany klimat, zachęca do refleksji, odkrycia zagadki, skupia na sobie wszystkie zmysły. Ludzka natura przeważnie lubi sensacje i niesłychane wydarzenia. Poczuć przez chwilę prawdziwy strach jest uczuciem paraliżującym. W książkach, gdy sytuacja nas bezpośrednio nie dotyczy czujemy się bezpieczniej. A uczucie, gdy napięcie opada i możemy z ulgą westchnąć pozwala na zrozumienie ryzyka i smaku przetrawionego strachu oraz przejście przez wybuchową mieszankę intrygi, niepewności, troski i lęku.

Wszystko za sprawą hormonów i emocji. Im ich więcej tym ciekawiej. Do tego dochodzi ludzka dociekliwość i chęć poznania innych, mocnych wrażeń. Tajemniczość, napięcie, adrenalina. Wszystko to wywołuje głębokie wczucie się w stwarzany klimat, zachęca do refleksji, odkrycia zagadki, skupia na sobie wszystkie zmysły. Ludzka natura przeważnie lubi sensacje i niesłychane...

Ja podejdę do tematu z psychoanalitycznego punktu widzenia. W każdym z nas istnieje twór "id". Kojarzy mi się to ze zwierzęciem, które podąża za instynktami nie zważając na to, co jest dobre czy złe. Jest ono hamowane przez "ego" i "superego" wyznaczające ludzkie wartości. Każdy człowiek jest inny i nie u każdego podstawowe instynkty są w pełni hamowane zatem musimy zaspokoić je sami. Jeżeli u kogoś instynkt miłości jest większy to ma on skłonność do oglądania romansideł, jeśli jest to głód to przejawia się to zainteresowaniami kulinarnymi, a gdyby to był instynkt grozy? Jak przyćmić naszą ciemniejszą stronę, jeśli nie przez czytanie kryminałów lub oglądanie horrorów, każdy spełnia się w inny sposób a to jest jeden z nich.

Ja podejdę do tematu z psychoanalitycznego punktu widzenia. W każdym z nas istnieje twór "id". Kojarzy mi się to ze zwierzęciem, które podąża za instynktami nie zważając na to, co jest dobre czy złe. Jest ono hamowane przez "ego" i "superego" wyznaczające ludzkie wartości. Każdy człowiek jest inny i nie u każdego podstawowe instynkty są w pełni hamowane zatem musimy...

Skąd ta chęć dreszczyku?
Bo nasze życie jest zwyczajnie nudne, schematyczne, ograniczone pewnymi granicami. Szukamy wrażeń, czegoś, dzięki czemuś poczujemy, że można żyć inaczej, szybciej, intensywniej!
Historie z dreszczykiem są odpowiedzią na brak adrenaliny w naszym życiu. Dawką energii, która pozwala nam na moment zapomnieć o rzeczywistości.

I najpiękniejsze w tym wszystkim jest to, że gdy poczujemy, że poziom adrenaliny osiągnął zbyt wysoki poziom, po prostu zamykamy książkę.
Nie chcemy przecież skończyć z zawałem serca, prawda?

Skąd ta chęć dreszczyku?
Bo nasze życie jest zwyczajnie nudne, schematyczne, ograniczone pewnymi granicami. Szukamy wrażeń, czegoś, dzięki czemuś poczujemy, że można żyć inaczej, szybciej, intensywniej!
Historie z dreszczykiem są odpowiedzią na brak adrenaliny w naszym życiu. Dawką energii, która pozwala nam na moment zapomnieć o rzeczywistości.

I najpiękniejsze w tym...