"Detox"

Agata robiła badania wśród młodych osób uzależnionych od narkotyków. Najłatwiej o takich było w ośrodkach uzależnień, niemal przepełnionymi, jak ich określiła, idiotami bez ambicji. Darek był typowym idiotą bez ambicji, od roku ćpającym co popadnie. Meta, kwas, acodin, jak nie było niczego lepszego, no i oczywiście zielone. Nie wyobrażał sobie, życia na trzeźwo – w przeciwieństwie do jego rodziców, którzy ubezwłasnowolnili go i umieścili w zakładzie. Nie było rady, musiał tam spędzić spędzić trzy tygodnie i tyle. Kiedy terapeuci pytali go, co zrobi, gdy wyjdzie, odpowiadał, śmiejąc im się w twarz, że chyba dobrze znają odpowiedź.
Historia chłopca nie miałaby dobrego zakończenia, gdyby nie Agata, która wybrała go jako obiekt swoich badań. Od słowa do słowa, od odwiedzin do odwiedzin, relacja powoli się zacieśniała.
Gdy Darek wyszedł z zakładu, mogli spotykać się już zupełnie prywatnie.
Na pierwszym tego typu spotkaniu, dziewczyna zapytała go co chce dalej zrobić z życiem.
–Wiesz, chce skończyć z tym cholerstwem. Wiem już, że albo w jedną, albo w drugą stronę.
–To znaczy? – zapytała Agata.
–Jeśli chce być z tobą, muszę to rzucić. Wiem, że dasz mi szansę. Zapewne tylko jedną, ale wierzę, że sobie poradzę, jestem na tyle silny i uparty.
I wiecie, co? faktycznie był. Dziś on i moja siostra są narzeczeństwem.

Gratulacje Darku D.!

PS: Tylko tego nie spierdol! Bo Cię zabiję!
PS2: Żartuje, tylko BARDZO DOTKLIWIE pobije.
PS3: Jeszcze raz: gratulacje!

"Detox"

Agata robiła badania wśród młodych osób uzależnionych od narkotyków. Najłatwiej o takich było w ośrodkach uzależnień, niemal przepełnionymi, jak ich określiła, idiotami bez ambicji. Darek był typowym idiotą bez ambicji, od roku ćpającym co popadnie. Meta, kwas, acodin, jak nie było niczego lepszego, no i oczywiście zielone. Nie wyobrażał sobie, życia na trzeźwo – w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Opowiem historię, którą opowiedziała nam nauczycielka niemieckiego.

Jej znajomy poznał kiedyś dziewczynę. Niedlugo potem zeszli się, co było akurat do przewidzenia. Pewnego dnia, kiedy jechali autem, o coś się kłócąc, na drodze stało płonące auto. Chłopak szybko wyciągnął nieprzytomnego mężczyznę z pojazdu, ratując mu życie.

Staruszek trafił do szpitala, w którym opiekowała nim się dziewczyna jego wybawcy. Tak się złożyło, że zerwali ze sobą wkrótce po wypadku.

Mężczyzna umarł w szpitalu. Nie miał żony, zmarła ona wiele lat wcześniej. Nie miał komu przekazać swych kosztowności, którymi były obrazy znanych artystów, dlatego urządzono aukcję.

Szczęśliwym trafem, zaproszoni zostali młodzi, którzy uratowali mu życie.

Na licytacje trafił obraz przedstawiający żonę starca. Nikt nie chciał go kupić, nie miał żadnej wartości.
Oprócz chłopaka. Był okropnie tani, ale dla niego, niezbyt zamożnego młodzieńca, to była pokaźna suma jak na zwykłe malowidło.

Razem z dziewczyną odbył przed budynkiem pełną emocji rozmowę i znowu zostali parą. Nagle wezwał ich do środka człowiek, ponieważ miało się odbyć czytanie testamentu.

Okazało się, że dla tego, kto kupił obraz ukochanej staruszka, przekazane są najdroższe obrazy w całej kolekcji mężczyzny, warte nawet kilka tysięcy.

Odtąd żył szczęśliwie z wybranką swojego serca.

Najwidoczniej takie historie nie zdażają się tylko w tanich romansach.
Najwidoczniej czasami warto sobie pomarzyć, kto wie, może kiedyś te marzenia się spełnią.

Opowiem historię, którą opowiedziała nam nauczycielka niemieckiego.

Jej znajomy poznał kiedyś dziewczynę. Niedlugo potem zeszli się, co było akurat do przewidzenia. Pewnego dnia, kiedy jechali autem, o coś się kłócąc, na drodze stało płonące auto. Chłopak szybko wyciągnął nieprzytomnego mężczyznę z pojazdu, ratując mu życie.

Staruszek trafił do szpitala, w którym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Za siódmym morzem"
Historia miłości, która narodziła się za czasów liceum, ale kształtowała się już od najmłodszych lat.
Poznali się w dzieciństwie - ona dziewczynka z warkoczykami, on chłopiec, który za te warkoczyki szarpał. Liczne dziecięce podróże i małe wielkie przygody. Coś jednak zaczęło się zmieniać. Ich ciała, głosy, zainteresowania, ale także i uczucia. Dziecięca przyjaźń przerodziła się w miłość. Przez pierwsze dwa lata liceum byli nierozłączni. Pomimo sprzeciwu rodziców, szlabanów i aresztów domowych, zawsze znaleźli sposób na spotkania. Niezależnie od pogody, humoru, sytuacji zawsze byli dla siebie oparciem. Smaku ich pocałunków nie da się opisać. Ciepła dłoni włożonej w dłoń i serca przy sercu, i każdego obejrzanego zachodu słońca, i każdej, nawet najmniejszej podróży, nie da się zapomnieć.
A potem cios. Rodzice podjęli decyzję o przeprowadzce. Nie do innego miasta czy nawet państwa. Na inny kontynent. Do Ameryki.
Tak dwa serca zostały przerwane na pół. Nieposkładane pozostają do dzisiaj. Czy dane będzie im się jeszcze spotkać? Czy tak młody człowiek może pokochać na wieczność? Czy istnieją bariery nie do pokonania?

"Za siódmym morzem"
Historia miłości, która narodziła się za czasów liceum, ale kształtowała się już od najmłodszych lat.
Poznali się w dzieciństwie - ona dziewczynka z warkoczykami, on chłopiec, który za te warkoczyki szarpał. Liczne dziecięce podróże i małe wielkie przygody. Coś jednak zaczęło się zmieniać. Ich ciała, głosy, zainteresowania, ale także i uczucia....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Słuchając innych"
Może nie wszyscy wierzą w miłość od pierwszego wejrzenia, tak samo jak ja nie wierzyłam, ale pewnego razu na spotkaniu ze znajomymi poznałam chłopaka. Zabawny, uroczy czego chcięć więcej? Cały wieczór spędziłam śmiejąc się z jego żartów, a gdy się skończył obiecał, że napisze następnego dnia. Czekałam od samego rana, spoglądając co chwila na telefon, ale wiadomości nie było. Pamiętam była godzina 16 kiedy przyszedł pierwszy sms. I tak zaczęła się piękna, trwająca kilka miesięcy znajomość. Wakacyjne cudne wieczory spędzone na spacerach i rozmowach przy gwieździstym niebie.Zaryzykowałabym stwierdzenie, że było jak w bajce. Niestety. Wszystko skończyło się wraz z powrotem do szkoły. Brak czasu na spotkania albo też usłyszana przeze mnie opinia innych na temat tego chłopaka spowodowała, że zakończyliśmy nasz związek. Może to było tylko zauroczenie lecz czasami wydaje mi się, że to była taka pierwsza miłość, od pierwszego wejrzenia. Od tego czasu minęło parę lat. A ja nadal mam nadzieje, że kiedyś go spotkam i porozmawiamy o tym co było.

"Słuchając innych"
Może nie wszyscy wierzą w miłość od pierwszego wejrzenia, tak samo jak ja nie wierzyłam, ale pewnego razu na spotkaniu ze znajomymi poznałam chłopaka. Zabawny, uroczy czego chcięć więcej? Cały wieczór spędziłam śmiejąc się z jego żartów, a gdy się skończył obiecał, że napisze następnego dnia. Czekałam od samego rana, spoglądając co chwila na telefon, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zobaczył ją na zdjęciu. Przez moment pomyślał, że byłaby dla niego idealną dziewczyną. Rok później spotkał ją za granicą. Zaczęli spędzać razem dużo czasu, zbliżyli się do siebie. Lecz żadne z nich nie wiedziało co ich łączy. Bali się, że to tylko wakacyjne zauroczenie. Postanowili nic sobie nie obiecywać, a po powrocie do kraju mieli się spotkać. Minął miesiąc i czekała na nadjeżdżający pociąg. Zastanawiała, czy nie zrezygnował. On natomiast zastanawiał się czy ona będzie na niego czekać. Oboje byli bardzo szczęśliwi, gdy się zobaczyli. Nie mogli się sobą nacieszyć. Świat w okół nich przestał istnieć. Byli tylko oni. Już wtedy było wiadomo, że to wielka miłość. Minęło kilka miesięcy i on ponownie wyjechał. Ona po czterech tygodniach do niego dołączyła. Zaczęli wspólne, dorosłe życie. Wszyscy mówili, że to szalone, że to uczucie minie, że taka miłość szybko przemija. A dziś składają im życzenia na dziesiątą rocznicę ślubu.

Zobaczył ją na zdjęciu. Przez moment pomyślał, że byłaby dla niego idealną dziewczyną. Rok później spotkał ją za granicą. Zaczęli spędzać razem dużo czasu, zbliżyli się do siebie. Lecz żadne z nich nie wiedziało co ich łączy. Bali się, że to tylko wakacyjne zauroczenie. Postanowili nic sobie nie obiecywać, a po powrocie do kraju mieli się spotkać. Minął miesiąc i czekała na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Miłość bywa ślepa"
Młodzi, piękni, zakochani - a przynajmniej jedno z nich. Po kilku latach trwania związku, on robi skok w bok. Dziewczyna dowiaduje się, jest załamana. Rozstają się. Ona tak naprawdę nigdy nie przestaje go kochać więc gdy tylko chłopak odzywa się do niej po latach, ta jest wniebowzięta. Sądzi, że los się do niej uśmiechnął, że na pewno są sobie przeznaczeni. Wybacza mu, daje drugą szansę. On szybko się jej oświadcza, biorą ślub, rodzi im się dziecko. Z zewnątrz wyglądają na szczęśliwych. On jednak nie darzy bliskich prawdziwym uczuciem, bo znowu zaczyna romansować z inną kobietą. Jednak zanim ta sprawa wychodzi na jaw, rodzice dziewczyny przepisują dom/majątek na córkę i jej męża. Nie chcą by czuł się odrzucony, albo myślał, że go nie akceptują, w końcu wziął ślub z ich córką, mają dziecko, przecież nie robi się tego, gdy nie ma się poważnych zamiarów. Nadchodzi dzień, w którym ona widzi go obściskującego się z jakąś nieznajomą w samochodzie. Coś w niej pęka. Nie potrafi wybaczyć mu zdrady drugi raz. On ją uprzedza - żąda rozwodu, a wraz z nim połowę "swojego" domu (bądź pieniędzy). Dochodzi do tego, że jej rodzice płacą mu za swoje dobre serca, podczas gdy temu mężczyźnie ewidentnie go brakuje.
Czy to on jest egoistą i oszustem wykorzystującym innych? Czy to ona jest łatwowierna i naiwna? Miłość podobno bywa ślepa. Szkoda tylko, że czasami słono trzeba za nią płacić...

"Miłość bywa ślepa"
Młodzi, piękni, zakochani - a przynajmniej jedno z nich. Po kilku latach trwania związku, on robi skok w bok. Dziewczyna dowiaduje się, jest załamana. Rozstają się. Ona tak naprawdę nigdy nie przestaje go kochać więc gdy tylko chłopak odzywa się do niej po latach, ta jest wniebowzięta. Sądzi, że los się do niej uśmiechnął, że na pewno są sobie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Wielka obojętność"
Ona wchodząca dopiero w dorosłość, On dobrze zarabiający, wykształcony z błyskiem w oku, starszy parę lat. Wpadli sobie w oko w dniu, w którym się poznali. Jego ukradkowe spojrzenia, które Ona wyłapywała, ale nie do końca była świadoma, czemu On się tak przygląda. Po wypiciu większej ilości alkoholu Oskar postanowił odprowadzić Kasię do domu, siedli niedaleko jej domu i zaczęli rozmawiać. Oskar powiedział, że od pierwszego spojrzenia Kasia mu się spodobała, zaiskrzyło. Z każdym wyjściem coraz bardziej, ale żadne z nich nie chciało się do tego przyznać publicznie, okazywali sobie zainteresowanie po alkoholu, ale mimo wszystko dobrze czuli się w każdych warunkach. Po jakimś czasie Kasia nie chciała dużej takiej sytuacji, chciała wiedzieć czy on jest zazdrosny czy mu zależy. Zaczęła interesować się innymi, perfidnie przy nim, nie zareagował. Odpuściła. Nie widziała sensu żeby krzywdzić kogoś innego. Kasia musiała się pilnować, bo nadal jakaś niewyjaśniona siła ciągnęła ją do niego, ale postanowiła się odciąć. Dała radę. On wyjechał. Ona się jakoś pozbierała. Po paru miesiącach wrócił na parę dni, wszystko wróciło. Tylko Kasia już nie pozwoliła się zranić, postawiła mur i nie pozwoliła się przedrzeć. Dopiero długo, długo później przy okazji jakieś imprezy, porozmawiali szczerze. Kiedy Ona chciała spróbować, On ją olał. Kiedy Oskar chciał, Kasia już nie miała siły i nie chciała, żeby znowu ją zranił. Do tej pory ich spotkania są naelektryzowane , ale tłumią wszystko w sobie, po prostu stali się obojętni.

"Wielka obojętność"
Ona wchodząca dopiero w dorosłość, On dobrze zarabiający, wykształcony z błyskiem w oku, starszy parę lat. Wpadli sobie w oko w dniu, w którym się poznali. Jego ukradkowe spojrzenia, które Ona wyłapywała, ale nie do końca była świadoma, czemu On się tak przygląda. Po wypiciu większej ilości alkoholu Oskar postanowił odprowadzić Kasię do domu, siedli...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Miłość rodzi się w deszczu"

To było letnie popołudnie. Ona wracała pociągiem z Gorzowa, od swojej najlepszej przyjaciółki. Wyrwała się do niej by odpocząć od toksycznego związku, w którym żyła już kilka miesięcy. Miała dość, a kiedy krótki urlop dobiegł końca, zamiast jechać wprost do domu, wysiadła najpierw w Krakowie, a potem jeszcze w Bochni.
Bała się podjąć ostateczną decyzję, bała się szarej codzienności.
On od kilku dni pracował w delegacji. Przeniósł się tam z większego miasta. Po pobycie w stolicy Bochnia wydawała mu się cichsza i nudniejsza. Tego dnia wyszedł z biura wcześniej. Miał jeszcze kilka spraw do załatwienia, a na wieczór koledzy zaprosili go do pubu. Wsiadł do czerwonej sportowej Calibry i podjechał na rynek. O tej porze ciężko było zaparkować, krążył chwilę nim znalazł odpowiwdnie miejsce.
Ona wysiadając z autobusu miała mokre oczy.. całą drogę zastanawiała się co powinna zrobić. Wiedziała, że to droga do nikąd, ale nie potrafiła zawrócić. Starała się odsunąć tą chwilę jak najdalej. Zaczął padać deszcz. Dobrze, że zmyła maskarę bo z pewnością wyglądałaby zaraz jak panda. Z zamyślenia wyrwał ją odgłos odjeżdżającego autobusu.. a więc znów się udało. Jeszcze nie pora do domu.
On siedział w samochodzie, dzwonił do kolegi ale ten jak zwykle nie miał czasu odebrać. Z nudów zaczął stukać palcami po kierownicy w rytm piosenki. Nucił chwilę czekając na telefon lub chociażby krótką wiadomość. Żeby się czymś zająć obserwował przechodzących ludzi. Jego uwagę przykuła blondynka w czerwonej sukience.
Ona nerwowo zaczęła przeszukiwać walizkę. Ah, parasolka musiała zostać u Anki. Przyklnęła w duchu i schowała się pod daszkiem.
On nie mógl oderwać od niej oczu. Wydawało mu się, że jej oczy nie są zmoczone jedynie deszczem... zawahał się przez moment, a potem jak zahipnotyzowany wyszedł w deszcz..
Ona była jakby nieobecna.. myślami krążyła gdzieś daleko. Nagle ktoś stanął przed nią i uśmiechnął się tak cudownie, że aż nogi się pod nią ugięły. Taaak zdecydowanie był w jej typie i chociaż ją onieśmielał to nie zastanawiała się nawet chwili kiedy zaprosił ją na kawę.
On zabrał ją do auta a potem zawiózł w miejsce, które jak się okazało oboje znali i lubili.
Razem spędzili cudowny wieczór, a później noc. Przegadali wtedy wiele godzin- jakby chcąc nadrobić poprzednie lata. A kiedy na ranem odwiózł ją do domu wciąż ciężko było im się rozstać. Potem ona nabrała siły i uporządkowała swoje sprawy, przestała uciekać. On czuł się lepiej wiedząc, że w każdej chwili może się do niej wyrwać.
Kolejne weekendy spędzali razem. A później juz nie tylko weekendy. Lata mijają a oni wciąż są ze sobą i wciąż się uzupełniają.

"Miłość rodzi się w deszczu"

To było letnie popołudnie. Ona wracała pociągiem z Gorzowa, od swojej najlepszej przyjaciółki. Wyrwała się do niej by odpocząć od toksycznego związku, w którym żyła już kilka miesięcy. Miała dość, a kiedy krótki urlop dobiegł końca, zamiast jechać wprost do domu, wysiadła najpierw w Krakowie, a potem jeszcze w Bochni.
Bała się podjąć ostateczną...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Warto próbować”
Mam koleżankę, z którą znam się już bardzo długo. Kiedy byłyśmy nastolatkami lubiłyśmy czasem zastanawiać się nad przyszłością. Pamiętam jak powtarzała, że jej do związków nie ciągnie, że pewnie przez długi czas będzie sama. Po kilku latach miała miejsce zupełnie inna rozmowa. Koleżanka opowiedziała mi o pewnym chłopaku, którego poznała. Problem miała taki, że bardzo go lubiła, ale nie chciała niczego więcej. Chłopak starał się o nią długo, ona dawała mu do zrozumienia, że nic z tego nie będzie, że tylko koleżeństwo wchodzi w grę. Podczas tej rozmowy zastanawiała się czy warto spróbować, czy jest szansa, że miłość przyjdzie później, że skoro się przyjaźnią to czy możliwe jest, że go pokocha. Nie wiedziałam co na to odpowiedzieć, przecież to wszytko zależało od nich i czy da temu szansę. Nie da się przewidzieć czy coś poczuje czy nie albo czy któraś ze stron nie zostanie skrzywdzona. Wtedy jednak powiedziałam, że czasem warto próbować, że jeśli czuje wewnątrz siebie, że coś może z tego być to żeby spróbowała. I tak zrobiła, dała szansę temu chłopakowi. Chociaż na początku był dla niej tylko kolegą i miała wątpliwości czy spróbować to zrobiła to i teraz chłopak ten jest jej mężem, mają małe dziecko i są szczęśliwi. Taki zwykły przykład z życia pokazuje, że czasami warto próbować i że miłość naprawdę przychodzi niespodziewanie.

„Warto próbować”
Mam koleżankę, z którą znam się już bardzo długo. Kiedy byłyśmy nastolatkami lubiłyśmy czasem zastanawiać się nad przyszłością. Pamiętam jak powtarzała, że jej do związków nie ciągnie, że pewnie przez długi czas będzie sama. Po kilku latach miała miejsce zupełnie inna rozmowa. Koleżanka opowiedziała mi o pewnym chłopaku, którego poznała. Problem miała taki,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"127 listów"
Zawsze podpisywał swoje listy, chował do kopert w serca, adresował, ale... Nigdy ich nie wysłał. Wkładał je wszystkie do wielkiego pudła, ale nie zdobył się na odwagę by je jej wręczyć. Bał się. Kochał ją całym swoim sercem, ale sądził, że nie ma u niej szans. On chłopak pochodzący z ubogiej rodziny, miał rodziców alkoholików. Ona była córką burmistrza, wzorowa uczennicą mająca wokół siebie wianuszek adoratorów. Jak taka dziewczyna miałaby spojrzeć na niego? Dlaczego chował to uczucie przez wiele lat. A teraz... Na szczęście są razem :) Gdy chciał się poddać i wyrzucić listy ona to zauważyła i przeczytała, że są zaadresowane do niej po czym je zabrała :D Od tego wydarzenia minęły 2 lata a oni są szczęśliwą parą :)

"127 listów"
Zawsze podpisywał swoje listy, chował do kopert w serca, adresował, ale... Nigdy ich nie wysłał. Wkładał je wszystkie do wielkiego pudła, ale nie zdobył się na odwagę by je jej wręczyć. Bał się. Kochał ją całym swoim sercem, ale sądził, że nie ma u niej szans. On chłopak pochodzący z ubogiej rodziny, miał rodziców alkoholików. Ona była córką burmistrza, wzorowa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej