Jest takie miejsce. Napawa grozą. Niezależnie od tego czy przychodzisz tam w dzień czy w ciemną noc. Zawsze, nieustannie wzbudza nerwowy dreszcz. Omszone, stare, zapomniane bunkry. Pozostałości po wojnie. Wydają się niewielkie. Pare zalesionych pagórków, w których wyżłobiono korytarze. Większość była zaledwie magazynami nie przekraczającymi powierzchni dwa na dwa metry. Jest jednak wśród nich korytarz. Tunel, który zdaje się, nie ma końca. Wchodzisz w ciemność i zostawiasz za swoimi plecami ostatnie promienie słońca (jeśli nie odważyłeś się wejść w nocy). Stąpasz powoli po nierównym gruncie. Rzucasz niepewne, migącące światło latarki na ściany po bokach i bezskutecznie poszukujesz końca ciemności przed sobą. Podczas tego marszu raz po raz straszą Cię rozwidlenia tunelu, równie ciemne i długie jak ten którym kroczysz. Na reszcie docierasz do końca wędróki, półokrągłej ściany, w której widnieją cienkie otwory strzelnicze. Odwracasz się i zdajesz sobie sprawę, że światło dnia, które pozostawiłeś za sobą jest prawie niewidoczne - tak daleko dotarłeś.
Groza.
Szczególnie gdy weszło się tam... w nocy ]:->

Jest takie miejsce. Napawa grozą. Niezależnie od tego czy przychodzisz tam w dzień czy w ciemną noc. Zawsze, nieustannie wzbudza nerwowy dreszcz. Omszone, stare, zapomniane bunkry. Pozostałości po wojnie. Wydają się niewielkie. Pare zalesionych pagórków, w których wyżłobiono korytarze. Większość była zaledwie magazynami nie przekraczającymi powierzchni dwa na dwa metry....

Moje miasto, w którym mieszkam na co dzień, inspiruje mnie do bycia otwartym na kulturę, zwłaszcza polską. Moim zdaniem to bardzo ważne w dzisiejszych czasach, gdy zalewa nas coraz więcej produkcji amerykańskich i komercji. Co roku w sierpniu odbywa się u nas festiwal filmów niezależnych i przy okazji są spotkania ze znanymi aktorami. Uczestniczę w tym wydarzeniu jako widz. To duża motywacja i impuls, gdy artyści opowiadają o swojej pasji, zwyczajnym życiu i drodze, jaką musieli pokonać, by zajść tak daleko, a często to bywa niełatwa droga. Potrzeba było dużo samozaparcia i ogromnej wiary w siebie. Również poruszające są filmy konkursowe, które przygotowują ludzie często na początku swojej drogi artystycznej. Oglądanie ich wywołuje u mnie różne emocje, zmusza do przemyśleń i dyskutowania z innymi widzami na tematy i problemy współczesnego świata. Często spojrzenie młodych reżyserów sprawia, że ja również inaczej zaczynam patrzeć na pewne sprawy i zdarzenia.

Moje miasto, w którym mieszkam na co dzień, inspiruje mnie do bycia otwartym na kulturę, zwłaszcza polską. Moim zdaniem to bardzo ważne w dzisiejszych czasach, gdy zalewa nas coraz więcej produkcji amerykańskich i komercji. Co roku w sierpniu odbywa się u nas festiwal filmów niezależnych i przy okazji są spotkania ze znanymi aktorami. Uczestniczę w tym wydarzeniu jako widz....

Mieszkam w małej, ale urokliwej mieścinie, na trasie Wału Pomorskiego. Moja okolica jest bogata w wojenne pozostałości, bunkry, okopy, schrony. To moja fascynacja, która pewnie nie jednego pisarza by natchnęła. Sama pokochałam bunkry, długie leśne wędrówki, odkrywanie nowych podziemnych przejść, korytarzy, oczyszczanie starych murów, dbanie o nie. Niektóre są w świetnym stanie, tam organizujemy spotkania, ogniska. Z miastem mamy umowę na "opiekę" nad bunkrami, starymi cmentarzyskami. Porządkujemy stare, opuszczone groby, stawiamy świeczki tym, którzy zostali zapomniani. To cudowne uczycie, gdy z kupy kamieni po wielu godzinach, dniach, tygodniach wynurza się ładny pomnik, czy kawałek wejścia do schronu. Emocje sięgają zenitu, aż ręce się trzesą. Te moje uzależnienie do bunkrów daje mi wiele frajdy i pozwala oderwać się od codzienności, przenieść w inny wymiar czasu, a przy okazji robię wraz z kolegami z grupy coś dobrego i satysfakcjonującego :)

Mieszkam w małej, ale urokliwej mieścinie, na trasie Wału Pomorskiego. Moja okolica jest bogata w wojenne pozostałości, bunkry, okopy, schrony. To moja fascynacja, która pewnie nie jednego pisarza by natchnęła. Sama pokochałam bunkry, długie leśne wędrówki, odkrywanie nowych podziemnych przejść, korytarzy, oczyszczanie starych murów, dbanie o nie. Niektóre są w świetnym...

Mieszkam na wsi od ładnych 10 lat i pokochałam to miejsce całym serduszkiem. Może i nie ma tu wielkich galerii ale jest za to cichy i przerażająco wielki las. Nie ma basenów ale są strumyczki oraz stawy. Mamy własną szkołę to co, że jest malutka. Jest zabytkowy kościół, który skrywa nie jedną tajemnicę. Nie ma tu ludzi, którzy zwracają uwagę tylko na wygląd są tylko tacy którzy patrzą głębiej. Mała miejscowość, która ma wielki potencjał, wieś, która mnie wychowała i ukształtowała, nauczyła szacunku dla natury oraz wykształciła moje zamiłowanie do czytania.:)

Mieszkam na wsi od ładnych 10 lat i pokochałam to miejsce całym serduszkiem. Może i nie ma tu wielkich galerii ale jest za to cichy i przerażająco wielki las. Nie ma basenów ale są strumyczki oraz stawy. Mamy własną szkołę to co, że jest malutka. Jest zabytkowy kościół, który skrywa nie jedną tajemnicę. Nie ma tu ludzi, którzy zwracają uwagę tylko na wygląd są tylko tacy...

Urodziłam się co prawda w malutkiej podwarszawskiej wiosce ,ale gdy przyjechałam ponad 35 lat temu w strony zupełnie mi nieznane (nawet takie nazwy miejscowości jak Dukla,Barwinek niewiele mi mówiły)zakochałam się najpierw w przecudnej alejce akacjowej prowadzącej do ...mojego miejsca przeznaczenia.Później doszły oczywiście inne miłości.Dukla to moje ukochane miejsce na ziemi,bogate jest jeżeli chodzi o zabytki i historię.Gdybym była pisarką pewnie w każdej książce...znalazłaby się historia z tych okolic,bo co tu dużo mówić ,jestem patriotką lokalną.Staram się uczestniczyć ,najchętniej w wystawach,kiermaszach ,wszystkim tym co pozwala poznawać piękno Podkarpacia.A widoki tutejsze naprawdę ...nigdzie takich nie spotkałam....i to dotyczy każdej pory roku,bo każda ma swój urok,nawet zima,której nie lubię.

Urodziłam się co prawda w malutkiej podwarszawskiej wiosce ,ale gdy przyjechałam ponad 35 lat temu w strony zupełnie mi nieznane (nawet takie nazwy miejscowości jak Dukla,Barwinek niewiele mi mówiły)zakochałam się najpierw w przecudnej alejce akacjowej prowadzącej do ...mojego miejsca przeznaczenia.Później doszły oczywiście inne miłości.Dukla to moje ukochane miejsce na...

Miasto w którym żyję to kolos, z ponad dwoma milionami mieszkańców, pochodzacych z różnych kultur, ras i kontynentów. Każdego dnia jestem świadkiem interesujących scen rozgrywajacych się to na ulicach, to znów w komunikacji miejskiej czy na Dworcu Głównym, które mogłby stanowić pierwsze rozdziały nienajgorszej powieści. Rozmowy z przypadkowymi ludźmi, warsztaty z udziałem osób o najbardziej egzotycznym pochodzeniu, ale i wspomnienia moich sąsiedów, którzy pamiętają miasto w gruzach po II wojnie światowej, oni wszyscy mogliby śmiało posłużyć za wzory postaci mojej powieści, powieści której jeszcze nie napisałam.

Miasto w którym żyję to kolos, z ponad dwoma milionami mieszkańców, pochodzacych z różnych kultur, ras i kontynentów. Każdego dnia jestem świadkiem interesujących scen rozgrywajacych się to na ulicach, to znów w komunikacji miejskiej czy na Dworcu Głównym, które mogłby stanowić pierwsze rozdziały nienajgorszej powieści. Rozmowy z przypadkowymi ludźmi, warsztaty z udziałem...

Moja okolica inspiruje minie pod wieloma względami. Mieszkam w niewielkiej miejscowości obok dużego miasta. Zaledwie pięćset metrów dzieli mój dom od jednego z największych parków narodowych w Polsce. To właśnie ten las jest największym źródłem moich inspiracji. Kiedy chcę odetchnąć i porozmyślać wybieram się właśnie tam. Szum drzew i śpiew ptaków zawsze mnie uspokajają.
To moje ulubione miejsce na niemal całym świecie.
Zawsze, gdy odbywają się jakieś kiermasze i pikniki, ja aktywnie biorę w nich udział.

Moja okolica inspiruje minie pod wieloma względami. Mieszkam w niewielkiej miejscowości obok dużego miasta. Zaledwie pięćset metrów dzieli mój dom od jednego z największych parków narodowych w Polsce. To właśnie ten las jest największym źródłem moich inspiracji. Kiedy chcę odetchnąć i porozmyślać wybieram się właśnie tam. Szum drzew i śpiew ptaków zawsze mnie uspokajają.
...

Moje miesce zamieszkania inspiruje mnie do błogiego lenistwa na miarę Jana z Czarnolasu. Wokół stare drzewa, niewielu sąsiadów, czyste powietrze, spokój, sielskie widoki. Z perspektywy hamaka rozłożonego między wiekowymi brzozami, nicnierobienie, poza upajaniem się otaczającą naturą, jest w pełni usprawiedliwione. Zresztą miejsce to służy regeneracji sił, relaksowi, zresetowaniu się po wielkomiejskim hałasie, naładowaniu życiowych akumulatorów na wiele dni. Tutaj można krzyczeć w nieskończoność faustowskie: CHWILO TRWAJ!

Moje miesce zamieszkania inspiruje mnie do błogiego lenistwa na miarę Jana z Czarnolasu. Wokół stare drzewa, niewielu sąsiadów, czyste powietrze, spokój, sielskie widoki. Z perspektywy hamaka rozłożonego między wiekowymi brzozami, nicnierobienie, poza upajaniem się otaczającą naturą, jest w pełni usprawiedliwione. Zresztą miejsce to służy regeneracji sił, relaksowi,...

Na co dzień mieszkam w mieście, więc czasem ciężko mi odnaleźć wewnętrzny spokój we wszechogarniającym zgiełku, hałasie i pędzie. Wszystko dzieje się bardzo szybko i trzeba nadążać, często nie mając chwili, aby zaczerpnąć oddech. Na szczęście moje rodzinne strony są położone na wsi, więc to tam udaje mi się w weekend naładować baterie i otrzymać porcję spokoju i odprężenia. Najchętniej uciekam z książką na tzw. wrzosową łąkę, która we wrześniu przemienia się w przepiękną, fioletową polanę. Mogę siedzieć tam godzinami i często nie zauważam, że mija aż tyle czasu. Pobyt w samotności pozwala mi na przemyślenie moich spraw, poszukiwaniu rozwiązań problemów i rozpatrywaniu rzeczy, z których mogę się cieszyć. W takich chwilach łapię oddech, uspokajam się, odnajduję wewnętrzny spokój i siłę, aby dalej realizować swoje plany i marzenia. Robię listę tego, co chcę osiągnąć, a moje rodzinne strony są dla mnie do tego najlepszą motywacją! Nie wiem dlaczego, ale to właśnie tam, na łące w spokoju, mam wrażenie, że wszystko jest możliwe, wszystko da się zrobić, wszystko załatwić! To właśnie w mojej miejscowości planowałam karierę, podróże, aktywności, sposoby realizacji moich pasji- kiedy jestem w mieście, nigdy nie mam tak dobrych i inspirujących pomysłów! ;) Myślę, że to dlatego, że moja miejscowość przypomina mi o samych dobrych chwilach- w takim otoczeniu łatwiej jest sięgać po realizację marzeń, ponieważ nic nie podcina mi skrzydeł, a wręcz przeciwnie- czuję, że mogę wszystko! :)

Na co dzień mieszkam w mieście, więc czasem ciężko mi odnaleźć wewnętrzny spokój we wszechogarniającym zgiełku, hałasie i pędzie. Wszystko dzieje się bardzo szybko i trzeba nadążać, często nie mając chwili, aby zaczerpnąć oddech. Na szczęście moje rodzinne strony są położone na wsi, więc to tam udaje mi się w weekend naładować baterie i otrzymać porcję spokoju i odprężenia....