Skoro nie mogłabym zrobić już całkowicie i niezaprzeczalnie nic, długie i męczące minuty oczekiwania umiliłabym sobie przyjemną lekturą. Nie ma lepszego medykamentu na niepohamowany stres niż jakieś małe morderstwo, niemała intryga kryminalna i całkiem znaczny psychopata-zabójca...

Skoro nie mogłabym zrobić już całkowicie i niezaprzeczalnie nic, długie i męczące minuty oczekiwania umiliłabym sobie przyjemną lekturą. Nie ma lepszego medykamentu na niepohamowany stres niż jakieś małe morderstwo, niemała intryga kryminalna i całkiem znaczny psychopata-zabójca...

Zbrodnia ma nadejść lada moment. Te godziny są spędzone w nerwowej atmosferze, gdy krew pulsuje w skroniach, a ciałem wstrząsa zimny dreszcz. Kompletnie nie jestem gotowa do wymierzenia mi danej sprawiedliwości, jednak ten czas spędzam na obmyślaniu planu B. Pragnę, aby dana zbrodnia mnie ominęła. Szukam drogi awaryjnej, staram się dostrzec wszystkie możliwości, których wcześniej nie zauważyłam.
Jednak gdy jestem już pewna, że to się stanie i jeszcze dzisiaj zostanie wymierzona kara..wtedy każdą cenną sekundę spędzam z bliskimi mi osobami. Staram się przekazać im co do nich czuję i wykorzystać ten czas, który mi pozostał. W tych chwilach rozmawiam z osobami, które zawiodłam, wyjaśniam moje czyny i staram się je naprawić, bądź ukazać skruchę. W tym czasie robię rzeczy, które zawsze chciałam zrobić, a nigdy nie miałam czasu i możliwości. I ostatnią czynnością jaką robię jest pisanie listu do osób, które bardzo kocham, wyjaśniam całą sytuację, w której się znajduję, pragnę pokazać jak bardzo są dla mnie ważni, oraz aby pogodzili się z moją śmiercią i nie obwiniali się o zaistniałą sytuację.
A gdy morderca staje przede mną z mojego gardła wydostaje się NIEMY KRZYK. Zamykam oczy. W ciszy, gdy moim ciałem wstrząsają dreszcze czekam aż to się stanie. Jestem przerażona, jednak zaczyna to po chwili mijać. Oczekuje teraz kroku zbrodniarza. Słyszę szelest, zmierza w moją stronę, ściskam rąbek sukienki w dłoniach. Wszystkie odgłosy z zewnątrz zagłusza bicie mojego serca. Czuje, że to koniec. I nie mylę się. Gdy upadam ostatnim odgłosem jaki słyszę jest cichy, przerażający śmiech.

Zbrodnia ma nadejść lada moment. Te godziny są spędzone w nerwowej atmosferze, gdy krew pulsuje w skroniach, a ciałem wstrząsa zimny dreszcz. Kompletnie nie jestem gotowa do wymierzenia mi danej sprawiedliwości, jednak ten czas spędzam na obmyślaniu planu B. Pragnę, aby dana zbrodnia mnie ominęła. Szukam drogi awaryjnej, staram się dostrzec wszystkie możliwości, których...

Przede wszystkim nie czekałabym z założonymi rękami, tylko, parafrazując słowa Maryli Rodowicz, wsiadłabym do pociągu bylejakiego, nie dbając o bagaż i bilet, trzymając w ręku paralizator, patrzyłabym, jak wszystko zostaje w tyle.

Przede wszystkim nie czekałabym z założonymi rękami, tylko, parafrazując słowa Maryli Rodowicz, wsiadłabym do pociągu bylejakiego, nie dbając o bagaż i bilet, trzymając w ręku paralizator, patrzyłabym, jak wszystko zostaje w tyle.

Ostatnie godziny czy nawet minuty swojej wolności spedziałabym w gronie swoich bliskich i opowiedzeniu wszytskiego co mi lezy na sercu. Chciałabym aby ten czas spedzic z najbliższymi oraz na tym by sie zrelaksować i przemyślec jakies sprawy które do tej pory nie zostały rozwiązane. Kiedy to wszystko sie zacznie czyli wymierzanie sprawiedliwosci bedzie juz za póżno aby wszystko poukładac. Moim zdaniem również najlepiej byłoby sie zrelaksowac , poczytac dobry kryminał czy obejrzec jakis ciekawy dla nas film. Mozna równiez wyjśc na dwór na świerze powietrze i porobić cos czego nigdy wczesniej sie nie robił, bo później nie bedziemy mieli na to okazji.
na przykład wypic whisky z lodem albo zapalić wszyscy wiemy co. poczuć sie na luzie i miec to wszystko już bardziej za sobą niż przed soba.
taka jest moja opinia :) mysle ze sie spodobała

Ostatnie godziny czy nawet minuty swojej wolności spedziałabym w gronie swoich bliskich i opowiedzeniu wszytskiego co mi lezy na sercu. Chciałabym aby ten czas spedzic z najbliższymi oraz na tym by sie zrelaksować i przemyślec jakies sprawy które do tej pory nie zostały rozwiązane. Kiedy to wszystko sie zacznie czyli wymierzanie sprawiedliwosci bedzie juz za póżno aby...

Fakt jest faktem nie do przeskoczenia, zgrzeszyłam. Z pewnością nie ucieknę przed karą, która zbliża się w moją stronę do tego bardzo szybko. Żadne wymówki mi nie pomogą, nie ma co, marnować czasu nad rozlanym sokiem truskawkowym. Siadam do komputera i uruchamiam ulubione anime, koniecznie muszę obejrzeć najnowszy odcinek przed powrotem mamy z pracy. Staram się skupić nad anime, nie jest to łatwe, gdyż moje myśli są rozkojarzone przez wizję kary piekielnej. Gdy na ekranie pojawia się mój ulubiony bohater całkiem zapominam, o mojej winie i skupiam się nad fabułą.

Fakt jest faktem nie do przeskoczenia, zgrzeszyłam. Z pewnością nie ucieknę przed karą, która zbliża się w moją stronę do tego bardzo szybko. Żadne wymówki mi nie pomogą, nie ma co, marnować czasu nad rozlanym sokiem truskawkowym. Siadam do komputera i uruchamiam ulubione anime, koniecznie muszę obejrzeć najnowszy odcinek przed powrotem mamy z pracy. Staram się skupić nad...

Skoro ma mi pozostać niewiele czasu, poświęciłabym go na zrobienie rzeczy których jeszcze nie miałam okazji przeżyć,dokończyłabym sprawy które tego wymagają i oddała się przyjemnością czyli temu co lubię najbardziej. Uważam też że ostatnie chwile najlepiej spędzić z kimś bliskim ,z kim dobrze i bezpiecznie się czujemy.

Skoro ma mi pozostać niewiele czasu, poświęciłabym go na zrobienie rzeczy których jeszcze nie miałam okazji przeżyć,dokończyłabym sprawy które tego wymagają i oddała się przyjemnością czyli temu co lubię najbardziej. Uważam też że ostatnie chwile najlepiej spędzić z kimś bliskim ,z kim dobrze i bezpiecznie się czujemy.

Naprawdę? Nie mam szansy? Nie wierzę w to. Póki życia, póty nadziei. I nie przyjmuję do wiadomości, że nic nie jestem w stanie w tej sprawie zrobić. Przede wszystkim zatem odetchnęłabym głęboko i przygotowała się do konfrontacji. Spokojnie i rzeczowo. Zastanowiłabym się nad argumentami drugiej strony i jak je zbić, jak zdyskredytować. A potem wyszłabym na spotkanie losu z podniesionym czołem. Żadnego chowania się po kątach, żadnych ucieczek, bez tchórzostwa. Odwagi! Powiedziałabym sobie w myślach i otworzyła drzwi z uśmiechem. Że niby ja to zrobiłam? Niemożliwe, to bzdury wyssane z palca! A i pamiętać trzeba, że rzeczywistość nigdy nie jest taka oczywista...

Naprawdę? Nie mam szansy? Nie wierzę w to. Póki życia, póty nadziei. I nie przyjmuję do wiadomości, że nic nie jestem w stanie w tej sprawie zrobić. Przede wszystkim zatem odetchnęłabym głęboko i przygotowała się do konfrontacji. Spokojnie i rzeczowo. Zastanowiłabym się nad argumentami drugiej strony i jak je zbić, jak zdyskredytować. A potem wyszłabym na spotkanie losu z...

Skoro i tak miałabym zostać za coś ukarana to nie za byle co. Z moim charakterem jestem pewna, że dolałabym oliwy do ognia, w końcu "jak kraść to miliony, jak kochać to księżniczki". :)

Skoro i tak miałabym zostać za coś ukarana to nie za byle co. Z moim charakterem jestem pewna, że dolałabym oliwy do ognia, w końcu "jak kraść to miliony, jak kochać to księżniczki". :)

Tuż przed śmiercią, życie przelatuje nam przed oczami. Ja chciałby zobaczyć twarze wszystkich ludzi, których skrzywdziłem. Widzieć ponownie jak cierpią i prosić o wybaczenie. Nie prosiłbym o to moich ofiar, ponieważ nie ma ich tutaj, ale samego siebie. Te twarze są jak lustra, w których ukazuje się moje prawdziwe oblicze. Dopiero emocje, które malują się na twarzach ludzi wokół Ciebie, mogę pokazać jaką jesteś bestią. Czy to zbyteczny masochizm? Myślę, że nie. Gdy przeszłość przychodzi po nas, nie możemy udawać, że nigdy nie istniała. Po co negować to, co nie jest możliwe do odrzucenia? Jeżeli śmierć ma być moją katharsis, to muszę ją przyjąć w całości. Nagromadzone zło musi nas opuścić a możemy to zrobić poprzez zaakceptowanie własnego błędu i przyjęcie kary. Nic nie trwa wiecznie a z pewnością nie nasze zło.

Tuż przed śmiercią, życie przelatuje nam przed oczami. Ja chciałby zobaczyć twarze wszystkich ludzi, których skrzywdziłem. Widzieć ponownie jak cierpią i prosić o wybaczenie. Nie prosiłbym o to moich ofiar, ponieważ nie ma ich tutaj, ale samego siebie. Te twarze są jak lustra, w których ukazuje się moje prawdziwe oblicze. Dopiero emocje, które malują się na twarzach ludzi...

Układałabym w myślach swoją wypowiedź przedstawiającą moją wersję wydarzeń. Niezależnie od tego co zrobiłam, ile w tym mojej winy i czy moje motywacje są słuszne, mam prawo do tego by przekazać swoją historię. Każdy wyrok można zmienić, każda historia ma dwa końce. Nawet jeśli nikt by mi nie uwierzył, nawet, gdybym pogorszyła swoją sytuację nie zamilkłabym, nie dałabym szans światu na komentowanie mojej osoby bez mojego wpływu na to.

Układałabym w myślach swoją wypowiedź przedstawiającą moją wersję wydarzeń. Niezależnie od tego co zrobiłam, ile w tym mojej winy i czy moje motywacje są słuszne, mam prawo do tego by przekazać swoją historię. Każdy wyrok można zmienić, każda historia ma dwa końce. Nawet jeśli nikt by mi nie uwierzył, nawet, gdybym pogorszyła swoją sytuację nie zamilkłabym, nie dałabym...