Jeśli chodzi o uczucie, nie należy chyba kierować się chłodną kalkulacją, prawda?

Natalia jest niepewna swoich uczuć. Wręcz rozdarta pomiędzy dwójką mężczyzn. Może, zamiast robić jakieś śmieszne podchody, wyliczać ich wady i zalety, powinna oddać się w ręce swojego serca? Moim zdaniem, powinna z obydwoma porozmawiać. W intymnej atmosferze, przy świecach, może to być romantyczna kolacja. I zadać im jedno pytanie- Dlaczego mnie kochasz? Ujawni to ich prawdziwe intencję, a Natalia będzie pewna który z nich będzie idealny.

Jeśli chodzi o uczucie, nie należy chyba kierować się chłodną kalkulacją, prawda?

Natalia jest niepewna swoich uczuć. Wręcz rozdarta pomiędzy dwójką mężczyzn. Może, zamiast robić jakieś śmieszne podchody, wyliczać ich wady i zalety, powinna oddać się w ręce swojego serca? Moim zdaniem, powinna z obydwoma porozmawiać. W intymnej atmosferze, przy świecach, może to być...

Życiowe rozterki najlepiej jest mi "rozgryźć" w towarzystwie muzyki.
Ulubiona, uspokajająca piosenka godzi ze sobą serce i rozum pozwalając na znalezienie "złotego środka". To idealne rozwiązanie dla romantyczki z nieposkromioną duszą, która każdego dnia zaskakuje na nowo.

Życiowe rozterki najlepiej jest mi "rozgryźć" w towarzystwie muzyki.
Ulubiona, uspokajająca piosenka godzi ze sobą serce i rozum pozwalając na znalezienie "złotego środka". To idealne rozwiązanie dla romantyczki z nieposkromioną duszą, która każdego dnia zaskakuje na nowo.

Moja metoda polega na wizualizacji, każdej z możliwych rozwiązań oraz jej konsekwencji. Metoda może wydawać się nieco dziwna, ale naprawdę pomaga w podjęciu decyzji. Kładziemy się w wygodnej pozycji i zastanawiamy się nad pytaniem, które nas nurtuje. Następnie wyobrażamy sobie możliwe i realne następstwa, kolejną rzeczą jest odrzucenie rozwiązań, które zdecydowanie do nas nie pasują. Teraz zapisujemy na kartce rozwiązania, które wydają się nam pozytywne. Zamykamy oczy i wizualizujemy sobie wszystkie pozytywne i negatywne możliwości zapisanych rozwiązań. Na podstawie tych wizualizacji wybieramy jedną opcję, która będzie idealna.

Moja metoda polega na wizualizacji, każdej z możliwych rozwiązań oraz jej konsekwencji. Metoda może wydawać się nieco dziwna, ale naprawdę pomaga w podjęciu decyzji. Kładziemy się w wygodnej pozycji i zastanawiamy się nad pytaniem, które nas nurtuje. Następnie wyobrażamy sobie możliwe i realne następstwa, kolejną rzeczą jest odrzucenie rozwiązań, które zdecydowanie do nas...

Biegnij nie za szybko nie za wolno. Po prostu biegnij swoim tempem tam gdzie chcesz i jak chcesz. Przeszkody przeskakuj, widzisz przecież cel jesteś tak blisko. Potknęłaś się? Leżysz? Czemu nie wstajesz? Boli Cie noga, dobrze odpocznij, ale chwilę nie za długą. Pomasuj nogę już lepiej? Nie? To płacz, popłakałaś? To wstań! Nie możesz wstać, poproś o pomoc to nie wstyd, patrz Twoi przyjaciele wyciągają ręce pomogą Ci! Już stoisz! Boli Cię nadal noga nie możesz biec. To idź, pomału, ale do przodu walcz z tym bólem trzeba go rozchodzić. Przyjaciele pomogą będą szli z Tobą. Nie chcesz być ciężarem? Ale ciężarem dla kogo? Dla przyjaciół nigdy nim nie będziesz! Zobacz idziesz i to coraz szybciej! Patrz co jest przed Tobą, nowy cel! Widzisz go? Jest na wyciągniecie ręki, nie daj mu uciec! Biegnij! Złap go! Zrób to dla siebie! Przecież potrafisz! Przecież chcesz! Bo nie ma takiego problemu, nie istnieje taka rozterka, z którą razem z wiernymi przyjaciółmi sobie nie poradzisz. Tak więc biegnij...

Biegnij nie za szybko nie za wolno. Po prostu biegnij swoim tempem tam gdzie chcesz i jak chcesz. Przeszkody przeskakuj, widzisz przecież cel jesteś tak blisko. Potknęłaś się? Leżysz? Czemu nie wstajesz? Boli Cie noga, dobrze odpocznij, ale chwilę nie za długą. Pomasuj nogę już lepiej? Nie? To płacz, popłakałaś? To wstań! Nie możesz wstać, poproś o pomoc to nie wstyd, patrz...

Swoje życiowe rozterki staram się rozwiązywać racjonalnie. Najlepszą metodą jest spisanie "za" i "przeciw". Ważna jest nie tylko ilość, czyli których argumentów jest więcej, ale również jakie to są argumenty i ewentualne konsekwencje ich wyboru. Po takiej analizie, często pytam się również o zdanie mojej mamy , liczę się z jej opinią, jest rozsądną i doświadczoną przez życie osobą.

Swoje życiowe rozterki staram się rozwiązywać racjonalnie. Najlepszą metodą jest spisanie "za" i "przeciw". Ważna jest nie tylko ilość, czyli których argumentów jest więcej, ale również jakie to są argumenty i ewentualne konsekwencje ich wyboru. Po takiej analizie, często pytam się również o zdanie mojej mamy , liczę się z jej opinią, jest rozsądną i doświadczoną przez...

Życie każdego z nas toczy się w tej tajemniczej wewnątrzprzestrzeni, której okiem nie dojrzysz i rozumem nie obejmiesz. Gdzie nieustannie trwa walka. Dobra ze złem. Serca z rozumem. Rozwagi z romantyzmem. Dobrze czujemy się w życiu wtedy, gdy tę walkę wygrywa prawda. A wygrywa ona wówczas, gdy patrząc w lustro uśmiechasz się do własnego odbicia, podczas gdy twoja wewnętrzna bogini w ciepłych kapciach popija słodkie kakao, mrucząc pod nosem „Brawo Ja!”. Lecz jak do tej walki stanąć, żeby nie przegrać z kretesem? Niestety, dobra na to recepta nie przyśniła się jeszcze żadnym filozofom. Jednak trudnym wyborom naszego życia jakoś trzeba sprostać i znaleźć na to sposób. Ja znalazłam. Najpierw jednak znalazłam Boga, gdzieś między osierdziem a zastawką w sercu. Próbowano nas z sobą zapoznać już gdzieś w okolicy hipokampu, lecz prawdopodobnie jest on uszkodzony, bo mało z tego pozostało (a może jednak ci, co nas sobie przedstawili dali ciała, tego nie wiem). Kiedy już go znalazłam to wkurzał mnie nieprzeciętnie, bo mnie nie słuchał. Zupełnie jak mój mąż, który oskarża mnie, że nic mu nie mówię, a mówię dużo, tylko on mnie nie słucha! Dylematy mnożyły się niemiłosiernie, a ten cały Bóg milczy jak owca. Zrezygnowana któregoś dnia oparłam się o blat stołu kuchennego i mówię do niego: „Boże, ja już nie wiem co dla mnie jest dobre, tylko napraw mi zdolność myślenia według własnego, a wygram każdą walkę”. Posłuchał. Dziś patrzę w lustro razem z boginią, popijając słodkie kakao.

Życie każdego z nas toczy się w tej tajemniczej wewnątrzprzestrzeni, której okiem nie dojrzysz i rozumem nie obejmiesz. Gdzie nieustannie trwa walka. Dobra ze złem. Serca z rozumem. Rozwagi z romantyzmem. Dobrze czujemy się w życiu wtedy, gdy tę walkę wygrywa prawda. A wygrywa ona wówczas, gdy patrząc w lustro uśmiechasz się do własnego odbicia, podczas gdy twoja wewnętrzna...

Sposób na rozwiązanie trudnych zadań to dla mnie nie lada zadanie.Patrząc na moje decyzje ,które wcześniej podejmowałam to w większości przypadków postępuje spontanicznie najpierw robię, później myślę ...a później żałuję..Niestety jestem tylko człowiekiem ,gdzie pod wpływem emocji robię czasem głupie rzeczy a gdy emocje zejdą ,myślę czy rzeczywiście dobrze zrobiłam no i czasem żałuję.Po takiej sytuacji zawsze przyrzekam sobie ,że następnym razem będzie inaczej.Niestety, wyrywam się jak głupia ..że pomogę,że zrobię,krzyczę bo zjadłam wszystkie rozumy,bo nerwy mam na strzępku i każdy musi chodzić jak ja chce.Jestem jak lawina,która nie wiadomo kiedy zejdzie , jak długo potrwa i jakie szkody wyrządzi..

Sposób na rozwiązanie trudnych zadań to dla mnie nie lada zadanie.Patrząc na moje decyzje ,które wcześniej podejmowałam to w większości przypadków postępuje spontanicznie najpierw robię, później myślę ...a później żałuję..Niestety jestem tylko człowiekiem ,gdzie pod wpływem emocji robię czasem głupie rzeczy a gdy emocje zejdą ,myślę czy rzeczywiście dobrze zrobiłam no i...

Nieczęsto staję przed trudnym wyborem - decyzję podejmuję zazwyczaj w kilka sekund, minut, ewentualnie godzin. Gdy jednak stawka jest większa daję sobie więcej czasu do namysłu. Spędzam go na myśleniu w samotności oraz idę po rady do bliskich. Ważne jest dla mnie zdanie rodziców, siostry, przyjaciół, ukochanego. Słucham ich opinii, wyrażam własne za i przeciw - podejście tych osób nieraz różne od mojego, innym razem podobne sprawia, że zauważam istotne szczegóły, których prędzej sama nie widziałam, ważne w ostatecznej decyzji.
Mało kiedy zdaję się na los, zdecydowanie jestem na to zbyt rozważna.

Nieczęsto staję przed trudnym wyborem - decyzję podejmuję zazwyczaj w kilka sekund, minut, ewentualnie godzin. Gdy jednak stawka jest większa daję sobie więcej czasu do namysłu. Spędzam go na myśleniu w samotności oraz idę po rady do bliskich. Ważne jest dla mnie zdanie rodziców, siostry, przyjaciół, ukochanego. Słucham ich opinii, wyrażam własne za i przeciw - podejście...

Chociaż to zapewne nie będzie pochwalane przez większość robię to, co większość reprezentantów mojego pokolenia, więc uciekam przed problemami, w nadziei, że "same się rozwiążą", paradoksalnie zdanie się na ślepy los bywa wcale niezłą opcją, po pierwsze mnie denerwujemy się samym wyborem, szczególnie jeśli wierzymy w instytucje przeznaczenia, więc taka jest moja rada.... co ma być to będzie i więcej luzu.

Chociaż to zapewne nie będzie pochwalane przez większość robię to, co większość reprezentantów mojego pokolenia, więc uciekam przed problemami, w nadziei, że "same się rozwiążą", paradoksalnie zdanie się na ślepy los bywa wcale niezłą opcją, po pierwsze mnie denerwujemy się samym wyborem, szczególnie jeśli wierzymy w instytucje przeznaczenia, więc taka jest moja rada.... co...

Kiedyś wszystko brałam na luzie, teraz okropnie zmieniłam podejście.Każdy problem spędza mi sen z powiek.Analizuje wszystkie za i przeciw,obmyslam każdy możliwy scenariusz z czego w większości wypadków nie wychodzi nic. Radzę sobie z problemem dzięki muzyce i smutnych filmach, poprawia mi nastrój to że nie tylko ja cierpię i wtedy przychodzą mi na myśl te sensowniejsze rozwiązania. Nie obeszloby się też bez rady mojej mamy, która jest moim autorytetem i ufam jej bezgranicznie.

Kiedyś wszystko brałam na luzie, teraz okropnie zmieniłam podejście.Każdy problem spędza mi sen z powiek.Analizuje wszystkie za i przeciw,obmyslam każdy możliwy scenariusz z czego w większości wypadków nie wychodzi nic. Radzę sobie z problemem dzięki muzyce i smutnych filmach, poprawia mi nastrój to że nie tylko ja cierpię i wtedy przychodzą mi na myśl te sensowniejsze...