-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik234
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Cytaty z tagiem "duma i uprzedzenie" [8]
[ + Dodaj cytat]Ostatecznie żyjemy po to, aby zapewniać rozrywkę sąsiadom i sami ich wyśmiewać.
Cóż, moja droga - powiedział pan Bennet, kiedy Elizabeth skończyła czytać. -Jeśli twoja córka poważnie się rozchoruje albo, co gorsza, umrze, pociechą będzie świadomość, że stało się tak w trakcie pogoni za panem Bingleyem, przy twej całkowitej aprobacie.
-Ja nie ucieknę, tatku - odparła ze złością Kity. -Jeśli kiedykolwiek pojadę do Brighton, zachowam się lepiej niż Lydia.
-Ty do Brighton! Nie puściłbym cię nawet do East Bourne, choćby mi dawali pięćdziesiąt funtów! Nie, Kitty, dostałem nauczkę i ty odczujesz jej skutki. Żaden oficer nie przestąpi więcej progu mego domu, ani nawet nie przejdzie w pobliżu. Koniec z balami, chyba że będziesz tańczyć z którąś z sióstr. I nie wyjdziesz z domu, dopóki nie wykażesz, że przez dziesięć minut dziennie zajmowałaś się czymś pożytecznym.
Początkowa dezaprobata przeszła w stanowczą niechęć i nie minął miesiąc, kiedy zrozumiałam, że nie wyszłabym za pana nawet, gdyby był pan ostatnim mężczyzną na świecie.
- Ja nie szukam iskry, tato - odparła. - Jestem dorosłą kobietą, która pragnie odpowiedniego, rozsądnego partnera, pozbawionego nieuzasadnionej dumy i mającego pogodne nastawienie!
- Znowu oglądałaś 'Dumę i uprzedzenie'? - zapytał Mac.
- Może.
– Posłuchaj, Tycia Barmanko. – (...) Rzuciłaś czar na moje ciało i duszę i kocham cię potrójnie. Proszę, powiedz, że mam zimne ręce, tak byśmy mogli już normalnie żyć.
I wonder if writing Lizzie gave her the guts to reject those two wrong proposals. I wonder if Lizzie made her brave.
Innym aspektem pisania powieści (i czytania powieści), o którym często myślę, jest kwestia przestrzeni. Jako czytelnik czasami próbuję umiejscowić akcję, zrozumieć geografię opowieści. Może mieć to coś wspólnego z moją zubożałą wyobraźnię wizualną. Zamiast przenieść się w fikcyjną scenografię opisaną przez autora (...), mam zwyczaj przenosić bohaterów do miejsc, które są mi znane. Nie zdawałem sobie z tego sprawy, dopóki nie przeczytałem "Dumy i uprzedzenia" tuż po dwudziestce (powieści, w której niemal nie ma opisów miejsca akcji) i nie zauważyłem, że "widzę" bohaterów w domu, w którym mieszkałem jako dziecko. Ale jak możesz sobie wyobrazić pokój z powieści, jeśli autor nie informuje Cię, co się w nim znajduje? Dlatego wymyślasz własny pokój albo wpisujesz scenę w jakiś pokój zapamiętany. To wyjaśnia, dlaczego każdy czytelnik czyta inną książkę niż wszyscy inni czytelnicy tej samej powieści. To aktywne zajęcie i każdy umysł wciąż produkuje własne obrazy (Paul Auster do J.M.Coetzeego).