Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jak długo możesz się przyglądać zachodowi słońca? Kto chce, żeby zachód wiecznie trwał? Komu jest potrzebna idealna temperatura? Kto chce zawsze świeżego powietrza? Kto by po pewnym czasie w ogóle zauważył, że ono jest świeże?

Sprowadziłeś z daleka do naszego domu różne rzeczy, które tu nie pasują i które mówią tylko ,,Nigdy nie będziesz podróżowała, Leno Auffmann. Nigdy nie zobaczysz Paryża. Nigdy nie znajdziesz się w Rzymie!" Ale ja zawsze o tym wiedziałam, więc czemu mają mi to mówić? Lepiej zapomnieć i pogodzić się z tym, Leo, pogodzić się.

(...) miasta nie zwyciężają nigdy, żyją tylko pośród spokojnego niebezpieczeństwa uzbrojone po zęby w maszyny do strzyżenia trawy, nożyce do przycinania żywopłotów i płyny owadobójcze i żeglują z wolna tak długo, jak to określi cywilizacja, lecz każdy dom wie, iż utonie w zielonych falach i zostanie w nich na zawsze pogrzebany, kiedy ostatni człowiek znieruchomieje, a jego łopaty i nożyce rozlecą się na małe płatki rdzy.

Niektórzy ludzie smutnieją bardzo młodo. Wydaje się, że robią to bez szczególnej przyczyny, niemal jakby się tacy urodzili. Łatwiej się siniaczą, szybciej męczą, prędzej płaczą, dłużej pamiętają i, jak powiedziałem, smutnieją młodziej niż wszyscy inni w świecie. Wiem o tym, bo sam jestem jednym z nich.

W tym właśnie tkwi kłopot z waszym pokoleniem (...) Chcesz wykreślić z życia wszystko, co składa się na jego smak. Bill, kiedy dojdziesz moich lat, zobaczysz, że małe smaczki i małe rzeczy liczą się o wiele bardziej niż duże.

A więc nie ma siły w dorosłości? Dojrzałość nie jest pociechą? Nie ma bezpieczeństwa w życiu? Nie ma cielesnej twierdzy tak mocnej, by mogła stawić czoło skradającemu się nocnemu atakowi? (...) Zdał sobie sprawę, że tak jest ze wszystkimi ludźmi; że każdy człowiek jest wobec siebie sam.

(...) są dni, które składają się wyłącznie z zapachu.