Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(…) odmieniam pustkę na wszystkie sposoby, zdaje się, że oznacza ona co innego niż nicość, albowiem nigdy nie będzie absolutna, nie można się w nią zapaść, lecz zawsze towarzyszy porzuconym.

Chociaż, tak naprawdę, nigdy nie staniemy się wystarczająco dorośli, czy choćby dorośli. W pełni dojrzała jest tylko śmierć; doroślejemy, czując jej zapach.

Tylko bowiem miłość uznać można za wystarczającą siłę napędową, zdolną do kreacji i wielkich czynów; wszystko inne jest przyćmione.