Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) jesteśmy tym, co udajemy.

A może po prostu naćpali się życia?

Nie istnieje okropność dość okropna, by nie mogła zamienić się w rutynę.

(...) nadzieja jest wieczna, zwłaszcza jeśli akurat nie dysponuje się niczym innym.

Może jakiś wściekły ksiądz przeraził jego matkę, kiedy nosiła go w łonie? Podobno takie rzeczy odciskają piętno na dziecku

(...) pozory siły to siła.

Konserwatyzm cementuje tkankę społeczną, a przynajmniej ten jego rodzaj, który piszemy małą literą - wiemy co robi ten drugi.

Jeśli chodzi o rzekę życia, zazwyczaj opadam na samo dno i zaczynam maszerować. Pod prąd.

Ale myślę, że dla innych to coś jak dźwięk, który rozbrzmiewa ci w uszach od tak dawna, że już go nie słyszysz - słyszysz tylko ciszę, kiedy milknie.