Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieją jednak "urodzeni" neurastenicy, ludzie, którzy od wczesnej młodości prawie stale czują się zmęczeni i rozdrażnieni, ludzie, których życie męczy i jest niejednokrotnie przykrym obowiązkiem. Można by podejrzewać, że dla nich samo życie jest urazem. U takich ludzi spotyka się zwykle utrwalone negatywne nastawienie emocjonalne do otoczenia, a często też do samego siebie.

Każdy żywy ustrój żyje kosztem otoczenia. Czerpie z niego konieczne do życia substancje i rozłożywszy je na proste elementy buduje z nich własny ustrój. Podstawowe prawo biologiczne — zachowania własnego życia — w terminologii fizycznej można określić jako wzrost negatywnej entropii (swoistego porządku) żywego ustroju kosztem negatywnej entropii otoczenia. Prawo to, jeśli chodzi o świat zwierzęcy i ludzki, jest raczej okrutne, gdyż aby żyć, trzeba niszczyć inne żywe istoty (rośliny, zwierzęta). Bardziej „humanitarny" jest świat roślinny, ponieważ potrzebne zapasy energetyczne czerpie przede wszystkim ze słońca. Każdy żywy ustrój może łatwo stać się otoczeniem dla innego żywego ustroju, z którego on z kolei będzie czerpał zasoby energetyczne. Słowem pożera się swe otoczenie, ale można być też przez nie pożartym, W zasadzie więc pierwsze prawo biologiczne można uznać za źródło uczuć negatywnych — nienawiści, gdy chce się otoczenie zniszczyć, lęku, gdy się przed nim ucieka, by nie zostać samemu przez nie zniszczonym.

Można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że nie ma chyba człowieka współczesnej cywilizacji, który by przez krótki przynajmniej okres swego życia nie wykazywał wyraźnych objawów nerwicowych.