Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie.

Po każdej wojnie ktoś musi posprzątać.

Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie.

Moje znaki szczególne/ to zachwyt i rozpacz.

... nie ma pytań pilniejszych od pytań naiwnych.

Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.

Nie muszę czekać na pogodną noc, ani zadzierać głowy, żeby przyjrzeć się niebu.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej
twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej.

Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.

...co nie do pomyślenia, jest do pomyślenia.

Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie.

Dziwna planeta i dziwni na niej ludzie. Ulegają czasowi, ale nie chcę go uznać.

Wiem, że póki żyję, nic mnie nie usprawiedliwia
ponieważ sama sobie stoję na przeszkodzie.

Na tyle Cię przeżyłam
i tylko na tyle,
żeby myśleć z daleka.

Człowiek przez wysokie C kocha i zawsze kochać chce...

Mam oczywistą duszę jak śliwka ma pestkę.

W nas - tłuszcze, nerwy, żyły, śluzy i sekretności. I jest nam odmówiony idiotyzm doskonałości.

I cokolwiek uczynię,
zamieni się na zawsze w to, co uczyniłam.

Żyje, więc się myli.

Trzy słowa najdziwniejsze

Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.

Kiedy wymawiam słowo Cisza,
niszczę ją.

Kiedy wymawiam słowo Nic,
stwarzam coś, co nie mieści się w żadnym niebycie.

Posłuchaj,
jak mi prędko bije twoje serce.

Wszystko moje, nic własnością,
nic własnością dla pamięci,
a moje, dopóki patrzę.

Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie.
(...)
Zgroza, w jakich pozycjach,
z jak wyuzdaną prostotą
umysłowi udaje się zapłodnić umysł!

A mnie tak się złożyło, że jestem przy tobie.
I doprawdy nie widzę w tym nic
zwyczajnego.

Dziękuję ci, serce moje,
że obudziłam się znowu
i chociaż jest niedziela,
dzień odpoczywania,
pod żebrami
trwa zwykły przedświąteczny ruch.

Wszystko moje, nic własnością,
nic własnością dla pamięci,
a moje, dopóki patrzę.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej
twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej.
Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.