Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyobraźnia ludzi na ogół nie sięga poza granice ich własnego istnienia. To, co nie dotyczy ich bezpośrednio, co ostrym klinem nie wdziera się w ich życie, nie dociera do nich wcale. Ale za to zwykły wypadek, którego byli świadkami, choćby i bardzo błahy, byle widziany na własne oczy, budzi w nich czasem aż niezdrowe zainteresowanie. Ludzie w ten sposób rekompensują sobie niejako rzadkość objawów uczuciowych ich nadmierną gwałtownością.

Nie­wzru­szone jest pa­no­wa­nie czasu nad uczu­ciami, a czło­wiek, sta­rze­jąc się za­dzi­wia­jąco przy­spie­sza pro­ces ich de­pre­cja­cji.

Wiedziałem, że ona mnie nienawidzi, bo mnie potrzebuje; a ja nienawidziłem jej, bo... nie chciała prosić.

Ten człowiek ma zupełną rację, że każe sobie słono płacić; w każdym zawodzie ci, co naprawdę coś umieją, są także najlepszymi kupcami.

Im czło­wiek starszy, tym mniej oba­wia się swo­jej prze­szło­ści.

Im człowiek starszy, tym mniej obawia się swojej przeszłości.

Połowa prawdy nie liczy się, wartość ma tylko prawda całkowita.

Wdzięczność to uczucie rzadko spotykane u ludzi – a ci nieliczni, którzy potrafią być wdzięczni, nie umieją często swych uczuć okazać; zamykają się w upartym milczeniu, żeby tylko nie okazać tego, co czują.

Im człowiek starszy, tym mniej obawia się swojej przeszłości.

Im człowiek starszy, tym mniej obawia się swojej przeszłości.

Wy­obraźnia lu­dzi na ogół nie sięga poza gra­nice ich wła­snego istnie­nia. To, co nie do­ty­czy ich bezpo­średnio, co ostrym klinem nie wdziera się w ich ży­cie, nie do­ciera do nich wcale.

Wdzięczność uszczę­śli­wia już choćby dla­tego, że tak rza­dko jest oka­zy­wana.

Tylko lu­dzie, któ­rzy żyli długo bez na­miętno­ści, zdolni są po­znać w ciągu jednej je­dy­nej chwili całą jej gwałtowną, dru­zgo­cącą jak la­wina, przy­tła­cza­jącą jak orkan po­tęgę. Gro­madzone la­tami, nie­zu­żyte siły omal nie rozsadzają piersi.

(...) czyż nie jest właściwie diabelnie łatwo uważać się za wielkiego człowieka, skoro się nie ma najbledszego pojęcia, że żył kiedyś na świecie jakiś Rembrandt, Beethoven, Dante czy Napoleon?

"Nowela szachowa".