Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Widziałem kobietę, po skórze której wędrowały niczym gąsienice motyla rozwarte pochwy.

Ten człowiek był więcej niż ranny. Nie żył. Był martwy,lecz to nie dżinn go zabił.
- Max-powiedziałem cicho. -Chryste, Max, dziękuję ci.Zginął powalony ciosem panny Johnson, a jednak zna-lazł się tutaj, na trawniku. Musiał- musiał- przebyć tędrogę samodzielnie. Wezwał go nocny zegar, wlewając ja-koś w martwe ciało moje siły i determinację, nakazując ruch sztywniejącym włóknom, zmuszając do marszu porażone śmiercią nogi. Nocny zegar przywołał mi do pomocy czarnoksiężnika, a był nim Max Greaves.

prężąc długie, białe ciało, pomknął zygzakami przez pokój i gwałtownie zapętlił się dookoła panny Johnson, która klęczała na podłodze w kałuży własnej krwi, pogrążona w obłąkańczym, histerycznym transie.

Max spojrzał w moją stronę. W przelotnym blasku mignęły mi jego przepełnione bólem oczy.