Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozkosz nie uznaje żadnych kajdan; jest największa, gdy zrywa je wszystkie

Moja dusza - mówiła -jest nieczuła; nie pozwalam, by zrodziło się w niej
jakiekolwiek uczucie, z wyjątkiem przyjemności. Jestem panią afektów tej duszy...

Kto zwycięża nie ryzykując, tryumfuje bez chwały.

Gdy przyzwyczaimy się lekceważyć jedno z praw natury, prawdziwą rozkosz dać nam może tylko przekraczanie ich wszystkich po kolei...

Wprost trudno sobie wyobrazić, jak potężne imperium zbudowała niedorzeczność na kajdanach cywilizacji.

Jeśli z apatii, do jakiej doprowadzisz jej duszę, mogą się zrodzić pewne niebezpieczeństwa, to zawsze będą mniejsze niż te, które zrodzą się ze zbyt wielkiej wrażliwości.

Powiedzmy bez ogródek, że niesławę stwarza jedynie przesąd: ileż działań uchodzi za haniebne, a przecież jakże często jedynym powodem takiego ich mianowania jest właśnie przesąd! Czy na przykład występki takie jak kradzież, sodomia, tchórzostwo nie są uznane za hańbiące? A zgodzicie się przecież, iż z punktu widzenia natury nie ma w nich nic nieuprawnionego, co sprzeciwia się z kolei idei niesławy. Niepodobna bowiem, aby rzecz zalecana przez naturę mogła nie być uprawniona, a czymś absurdalnym byłoby orzec, iż rzecz uprawniona może być haniebna.

Co dzień nowe przerażenia. Oto jedyne skutki, jakie wywołuje w nas idea Boga. To ta właśnie idea wnosi do ludzkiego życia najdotkliwsze niedole. Skłania człowieka do wyzbycia się najsłodszych życiowych przyjemności, wpajając weń obawę, iż mógłby się nie spodobać temu odrażającemu owocowi swej zbłąkanej wyobraźni. Musisz więc, moja droga przyjaciółko, możliwie najszybciej uwolnić się od trwogi, jaką wzbudza to urojenie. W tym zaś celu należy zniesławiać idola, postarać się zetrzeć go na proch.

Wystrzegajmy się przekonania, że powszechność jakiejś doktryny może być argumentem przemawiającym na jej korzyść. Nie ma bez mała szaleństwa czy ekstrawagancji, które nie byłyby ogólnie przyjęte; nie ma takich, które nie miałyby swych zwolenników i wyznawców.

Gdyby człowiek zawsze podążał za wskazaniami natury, nie poznałby wstydu.