Jesteśmy społecznością, która kocha książki

niech się pan każe spopielić i zapisze mi ten swój popiół, a ja będę panem czyścić widelce i noże

Jakaś dama, która wygląda jakby wypadła z dramatu Ibsena, kroczy Paryską, na piżamę ma włożony płaszcz, pewnie nie może spać i idzie się oprzeć o balustradę nad rzeką.

Ciągle jeszcze życie jest cudowne, gdy człowiek ma iluzję, że jest zdolny na metrze kwadratowym stworzyć cały świat.

Tak pięknie jest być zakochanym, mieć przy sobie malutki elektryczny silnik.

Jednak dobrze jest mieszkać w lęku i poprzez strach słyszeć swoje zęby, dobrze jest doprowadzić życie do zagłady i rano na powrót je zacząć. Dobrze jest też żegnać się na zawsze i wychwalać nieszczęście jak cwaniak Hiob.