Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje życie dotychczas cechowała pustka rozmiarów Sahary, a w tym momencie, na naczepie jeepa, w odległym zakątku Nikaragui, po raz pierwszy w życiu zastanawiałem się, czy w głębi mojej duszy nie płynie rzeka. Jeśli tak było, obmyć mnie mogła nie woda z głowy, gdzie nauczyłem się racjonalizować moją obojętność, lecz tylko woda z serca.

Ojciec mawiał, że można w nieskończoność powtarzać komuś, że się go kocha, ale dopóki nie zobaczy się tej miłości w działaniu, nie wiadomo, co to znaczy. Stąd "miłość z nogami".